Internationale Dag van de Verpleegkunde. Op de geboortedag van Florence Nightingale (1820-1910) is het dé dag voor degenen die in de 'zorg' werken. Extra veel aandacht gaat naar deze mensen waar men niet 100% inzet van vroeg maar het dubbele tijdens de pandemie. De coronacrisis hakte overal in, geen werk voor de ene groep mensen en véél te véél voor een andere groep. Over Florence heb ik vorig jaar al geschreven. Evenals over de ijsheiligen, die ik nogmaals vernoem omdat ik een mooi versje vond voor deze periode: Pancraas (12/05), Servaas (13/05) en Bonifaas (14/05), zij geven vorst en ijs, helaas!.
Er is weer wat anders te melden. Ik moest op pad, weliswaar met de auto, om boodschappen te doen. Mijn student komt vanavond weer mijn leven binnen gewandeld. Daarvoor moest ik geen 'kasseistraat' passeren, wel een asfeltweg en een stukje macadam. Ik zal maar de Vlaamse woorden gebruiken voor de gewone wegen. Vóór de blijde intrede van mijn kid, zal ik eerst nog wel luisteren naar een pianoconcerto. De pianist van dinsdagnamiddag had naast zijn vlugge vingers ook een fantastische mimiek, een vrolijke frans, un garçon joyeux. Mijn oog en mijn oor beleefde plezier aan dit optreden.
Vandaag vermeld ik graag nog een vrouw, uitgeroepen tot de grootste vrouwelijke filmlegende: Katherine Hepburn (1907-2003). Ze wordt ook 'The First Lady of American Cinema' genoemd en dat omwille van het record aantal Oscars dat ze kreeg. Velen zullen de film "Quess Who's Coming to Dinner" wel kennen. Met Spencer Tracy (1900-1967) en de mooie Sydney Poitier, als de zwarte vriend van de dochter des huizes. In 1967 waren de zwarte mensen nog tweederangsburgers in Amerika. Het liedje van Amina uit 1990 White and Black Blues, kan men hier zingen. Prachtige vertolkingen van al de acteurs. De beklijvende film "On Golden Pond" uit 1981, waar haar tegenspelers vader en dochter Fonda waren. Een prachtrol was ook voor hen weggelegd in deze film. Door hun samenspel is een echte familiale ruzie beëindigd. Henry Fonda (1905-1982) heeft nog vele bekende films op zijn actief zoals "The Longest Day", "How The West Was Won" allebei de films uit 1962. "Once Upon a Time in The West" uit 1968. Dan is er natuurlijk Jane, die vooral gekend is bij jong en oud omwille van haar fitness-video's. Bij de ouderen omwille van haar politiek activisme, haar huwelijken en de roddelrubrieken in de boekskes. Voor mij is haar mooiste film: The African Queen. Een film uit 1951, met aan haar zijde Humphrey Bogart (1899-1957). Een trage film, met een wondermooi verhaal, gesitueerd tijdens Wereldoorlog I, in Afrika. "The African Queen" is een boot en een beetje de held van het verhaal. Even de snelheid van deze tijd vergeten als je de film of de dvd kan bemachtigen. Ik denk niet dat die ooit nog op tv zal uitgezonden worden. Spijtig. Tot morgen, mijn klassiek uurtje breekt aan.
|