|
Mijn aandacht gaat niet speciaal uit naar de betekenis van deze dag, te weten, dat Jezus opsteeg naar de hemel. Vandaag schrijf ik ook niks over 'Rerum Novarum', dat is voor een ander jaar. Ik heb nog een belangrijk persoon gevonden in de geschiedenis van het Westen. Iemand die het 'premierschap' introduceerde en als zodanig politiek gezag had bij Louis XIII. Monsieur Armand Jean du Plessis, Cardinal-Duc de Richelieu et du Fronsac (1585-1642), geestelijke, edelman, staatsman. De zogenaamde l'Éminance Rouge', omwille van zijn rode klerikaal kleed. Dat werd toen ook gedragen, net zoals nu door de kardinalen en aangesproken met 'eminentie'. Nog heden ten dage is hij belangrijk te noemen als oprichter van de Académie Française in 1635. Een wetenschappelijk genootschap, een instituut dat toezicht houdt op de woordenschat en grammaticale regels van de Franse taal en niet meer dan 40 leden mag tellen. Bij het verscheiden van een lid, mag er een andere zijn plaats innemen. Membre de l'académie Française, een hele eer als dat op het 'avis de décès' mag staan. Momenteel is stoel 8-12-13-16-24-32 nog vrij, want er gaan soms jaren over een verkiezing van een nieuw lid, zoals 'stoel 8' is vrij sinds 2016. Hierdoor zijn er zelden 40 leden aanwezig bij een vergadering. Ik weet niet of mijn kanditatuur ernstig zou genomen worden want ik spreek 'Frans met haar op'. Sterker nog, ik spreek 'haar met Frans op'. Maar wie niet waagt, wie niet wint, is mijn lijfspreuk. Ik zal mijn C.V. maar eens opstellen en doorsturen naar Jean-Denis Bredin, magistraat en schrijver. Zetelt sinds 1989 op stoel '1' en waarschijnlijk al een respectabele leeftijd heeft. Nog een kanshebber voor vervanging binnen afzienbare tijd is Hélène Carrère 'Encausse (°1929) , historicus en vaste secretaris van deze gerespecteerde Académie, zetelend op stoel '14'. Ik stel meteen mijn kandidatuur voor het beste postje: voorzitter, ik heb gezien dat dit clubje nog geen président had en ook nog geen gepensioneerd lid. Waar heeft die man nog voor gezorgd? Hij zorgde ervoor dat men veilig aan tafel de maaltijd, het diner, tot zich kan nemen. Hij verplichtte gebruik te maken van 'een mes' tijdens de maaltijden en de dolk thuis te laten. Geen verwondigen meer getolereerd, geen discussies meer beslechten met de dood terwijl men geniet van de exquise gerechten en de haute cuisine. Veiligheid vóór alles aan de koninklijke dis. Sindsdien neemt men het voedsel plechtig tot zich met 'couteau en fourchette'. Daar hoort dan natuurlijk een Frans liedje bij van Lucille Starr (1938-2020). Zij was een Canadese, singer-songwriter, tweetalige liedjes Frans-Engels, goede meezingers en echt wel in de vergetelheid geraakt. Misschien kennen jullie nog wel: Quand le soleil dit bonjour aux montagnes, Jolie Jacqueline of Colinda. Samen met mijn 'kid' ons deze middag eens aan deze nostalgische liedjes gewaagd en een poging tot meezingen en jodelen, met mijn valse noten en krakende stem.
|
