|
Het zag er een doodgewone dag uit deze morgen. Ik ben vroeg opgestaan om de stellingbouwers een warm welkom te geven. De krant is er al om 6u en dan passeert de tijd razendsnel. Veel nieuws was er niet te rapen. Veertig pagina's hetzelfde van gisteren behalve de tv-programma's en de opgave van een zelfverklaard groot talent in de eerste rittenkoers die hij reed. Om 9u was er nog altijd geen camion gekomen, noch afbrekers van het ijzeren corset. Eventjes gebeld naar de firma, en alles is weer uitgesteld tot maandag, zonder verwittiging!!!. Weg zijn mijn dromen om de tuin een poetsbeurt te geven, weg is mijn droom om dit weekend rustig in de tuin te zitten. Ik zal maar schrijven: de cursus omgaan met teleurstellingen, gaat vanavond wederom niet door. Dan moet ik mijn goocheltruc met de chocolade maar bovenhalen om me op te monteren: ik kan de chocolade in mijn mond laten verdwijnen en het op mijn heupen weer tevoorschijn laten komen! Vandaag zal ik mijn potten met geraniums of pelargoniums zo je wilt, reeds vullen en te keur en te pronk zetten. Dat zullen ze wel doen want 'fuchsia' is hun kleur. Ze zullen dan pas volgende week hun definitieve plaatsje krijgen, maar dan heb ik toch al wat kleur in mijn omgeving. Ondanks het mooie weer, veel zon, heb ik een dipje. Weerom verlies ik het geloof dat mensen doen wat ze beloven. Soms weten ze echt niet wat een impact loze woorden hebben. Maar ja, woorden zijn goedkoop, men is vlug van een lastige klant verlost als het aan de telefoon gebeurd. De laatste 6 maanden heb ik met ontgoochelingen leren omgaan, leugens van werkelijkheid leren onderscheiden. Telkens weer trap ik er toch in, als ik een lief woord hoor en een echt gemeende (zo hoor ik het althans) belofte. Dan geloof ik weer de mensen. Maar evenveel keren kom ik bedrogen uit, zoals vandaag ook weer gebleken. Spijtig genoeg kan ik niet eigenhandig een stelling afbreken, daar zijn vaklui voor nodig. Maar allez, de zon schijnt, het is wat warmer en het is droog. Een zitje met een boek in de zon zal mijn humeur ten goede komen en de lieve woorden van mijn blokker ook. Tot morgen
|
