De zon schijnt al vroeg, de wind is gaan liggen. Het zal een onvervalste ouderwetse vakantiedag worden aan de Belgische kust. Met alles d'erop en d'eraan. Met de billenkar rijden, strandspelen, putten graven en kastelen bouwen, over de golfjes en de baren springen. De hond mag mee want er zijn een paar zones vooezien waar ik met de viervoeter ook op het strand kan komen. Die kan dan ook pootje baden. Hij is niet voor niets een waterhond. Daarna een lekkere crème glace. Het dessert komt vóór de wortelpuree met ballekes in tomatensaus. Ik heb tenslotte wat tijd nodig om dat klaar te maken. Ik zal wel naar de samenvatting van de tourrit moeten kijken. Die mis ik dan wel deze namiddag. Daarna met z"n allen voor de buis om dé voetbalwedstrijd van het jaar te volgen: Italië- Rode Duivels of omgekeerd. Ik doe geen pronostiek, dat is de goden verzoeken. 

Ieder jaar zal ik op deze dag wel extra aan mijn vader denken. Zijn verjaardag. Ondanks het feit dat hij al meer dan 40 jaar niet meer lijfelijk aanwezig is, gaat er geen dag voorbij dat ik hem niet in mijn gedachten heb. Hij was een pracht van een mens. Zolang de familie en nog enkele vrienden over hem spreken heeft hij het eeuwige leven. Misschien komt hij op deze UFO-dag me een goedendag zeggen. Dat zou ik dan dé verrassing van mijn leven noemen. Toch zijn er veel mensen die geloven in het buitenaardse leven en van wezens van een andere planeet die eens 'hallo' komen zeggen in hun speciale en onherkenbare machines. Vandaag geloof ik in de groene mannekes. Maar dat terzijde, omdat mijn vader een duivenliefhebber was, meer bepaald een duivenmelker, moet zijn lijflied ook eens vernoemd worden. Naast het lied van Bobbejaan Schoepen (1925-2010), "Ik zie zo gere m'n duivenkot, dat is mijn grootst genot, want daar kun je alles vergeten, en zul je van zorgen nooit weten...." is er ook het lied dat nu gezongen wordt door Kapitein Winokio maar ook door Guy Mortier. Amusant om naar te luisteren. Ik schrijf nu het eerste couplet zodat iedereen direct kan meezingen als je de muziek opzet: "Er zat een duifke op het dak, en dat beestje kon niet kakken. Er was een pluimke aan zijn poepke blijven plakken. Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme. Hoe is dat pluimke aan mijn poepke toch gekomme.....". Zijn favoriete krantje was "Duifke Lacht" dat nog altijd bestaat en 12x per jaar verschijnt. Met duivennieuws en duivenhumor als voornaamste ingrediënten. 

De meisjes zijn wakker en voor mij is het nu tijd om te stoppen. Tot de volgende