|
Een zeer gewichtige levensvraag vandaag: ga ik er een pyjamadag van maken of ga ik me toch maar naar boven hijsen om mijn trainingspak aan te doen? Niet dat ik ga trainen maar enkel om comfortabele kledij aan te hebben. Ik sta dus gewoon in dubio. Alles is weer stil na de invasie en de drukte die dat met zich meebrengt. Ook de bezigheden met de kleindochters eisen z'n tol als alles weer stil is en iedereen huiswaarts gekeerd is. De vermoeidheid slaat dan toe. In wezen leid ik toch wel een zeer kalm en rustig leven dat het ritme van een gepensioneerde toch is. Dat wil zeggen, leven zonder uurwerk, leven zonder werkdruk, leven zonder sociale geplogenheden en vereisten, leven zonder vast stramien van maaltijden, geen activiteiten bedenken en doen. We zijn dus met twee aan een rustpauze toe, want de hond overtreft ook zichzelf als er speelmakkers in de buurt zijn. Hij ligt nu ook uitgestrekt, met poten omhoog aan mijn voeten. Het is de 'werkverslaafdendag' vandaag. Dat is niet op mij van toepassing tenzij ik 'rust' ook als een werkverslaving aanzie. Rust kan ook een vorm van werken zijn die verslavend kan genoemd worden; van stoel naar zetel bewegen en omgekeerd, een goede houding zoeken om te rusten, zelfs een boek 'vasthouden' kan al als werk ervaren worden. Als ik dat dan een paar uur doe, lezen dus', is dat een werkverslaving en uitermate vermoeiend. Dat noopt dan tot regelmatig een rustpauze te nemen met een koffietje en biscuitje en daarna een beetje knikkebollen in de chaise longue. Wat zegde Pallieter ook alweer? Pluk de dag! Vandaag denk ik aan dat personage van Felix Timmermans (1886-1947). Geboren in 1916 als titel van een streekroman in de regio Lier. Pallieter is ook zo'n beetje zoals ik vandaag, een klein luierikske. Hij genoot van het paradijselijke landschap rond de Netevallei, ik geniet van de regen die ook vandaag weer op het appel is, van een minieme zonnestraal en een streep blauwe lucht, het zalige 'niets' hoeft, 'niets' moet. De hond is er ook tevreden mee. Wat doe ik vandaag? Als ik alles uitstel tot morgen, heb ik vandaag niets te doen!!. Dat is een aangename bezigheid. Tot morgen
|
