Het is spijtig dat ik de kleur grijs niet graag zie, anders zou ik nogal in mijn nopjes zijn de laatste dagen. Zelfs in mijn kleerkast hangen er maar een paar stukken met een tint van grijs tot zwart. Af en toe zijn er toch gelegenheden die deze kleur vereisen. Het is geen unicum, want sinds het ontstaan van mijn blog weet ik dat het dag op dag, hetzelfde grijs is met evenveel wind en regen. Niet panikeren dus, de bloemen en planten hebben regen nodig om goed te gedijen, vooraleer de zon weer de grond gaat uitdrogen en Frank begint te zagen over het grondwaterpeil. Dit is dè tijd van het jaar om lekker te roddelen. Natuurlijk weet ik nooit iets uit de eerste hand van de internationale jetset, beau monde of al wat prinselijk en adellijk nieuws betreft. Dat wil niet zeggen dat ik daarom mijn gedacht over die mensen of hun activiteiten moet inslikken. Vandaar dat het gebeurt in mijn blog want de enige toehoorder en simpel publiek is mijn viervoeter en die geeft geen knijt om wat die schone wereld doet. Om de haverklap is er wel iets te horen over die mensen en slag om slinger staat er in de boekskes wel iets over te lezen. Meestal lees ik die rioolpers bij de kapper maar vandaag staat er ook wat nieuws in de krant. Over kunstenares Delphine die haar 3-delige reeks over haar leven verkocht krijgt aan verschillende zenders in verschillende landen en daarvoor speciaal het Festival van Cannes frequenteerde om nog wat meer publiek te zoeken dat geïnteresserd is in haar levensverhaal. Ook heuglijk nieuws is er uit Amerika waar er een huwelijk tussen kinderen van les nouveaux riches zal plaatsvinden. Een kind van ex-voetballer David Beckham en zijn vrouw ex-spice girl Victoria Adams. Hun 23-jarige zoon 'Brooklyn' huwt met een nog rijkere vrouw van 27. Voorwaarde van toekomstig schoonpapa die zijn vermogen (1,5 miljard dollar) niet op het spel wil zetten door een eventuele gevolgde echtscheiding: trouwen onder huwelijkse voorwaarden. Het wordt een eenvoudige plechtigheid van 3,5 miljoen dollar. Er zit wel al een haar in de boter want niemand op het huwlijksfeest draagt een creatie van La Victoria, tot haar groot verdriet. Ik hoop van harte dat er nooit het liedje "Plaisir d'amour ne dure q'un moment, chagrin d'amour dure toute la vie..." gaat volgen. Meer dan 25 vertolkers zijn er van dit liedje te vinden van Charles Trenet(1913-2001) tot Nana Mouskouri, vertalingen en zang van Elvis Presley (1935-1977) tot Joan Baez. Iedereen wil zijn eigen 'chagrin d'amour' bezingen met een tekst die zo oud is als de straat. Geschreven in een van de fabels, de novelle "Célestine", van Jean Pierre Claris de Florian (1755-1794) en van noten voorzien door Jean-Paul-Égide Martini né Johann Paul Ægidius Schwarzendorf (1741-1816). Charles Trenet verwoordde het zo: "Longtemps, longtemps, longtemps, après les poètes ont disparu, leurs chansons courent encore dans les rues. La foule les chante un peu distrait, en ignorant le nom de l'auteur." Tot morgen
|