Juniregen is Gods zegen, komt de zon erbij dan maakt het boer en stadslui blij!. En deze nacht zijn er heel wat plensbuien geweest. 'Stormschade Vlaanderen' verwittigt mij dat het komende nacht ook zo zal zijn. Ik ben gewaarschuwd voor onweerachtig weer. Het zal me hopelijk niet deren, tenslotte heb ik een nieuw dak dat me moet beschermen voor alle calamiteiten. Terwijl ik dan het onweer afwacht kan ik luisteren naar de laatste 2 finalisten en het resultaat horen van het concours. Maar gisteren waren er terug 2 competitors die hun opwachting maakten om te spelen alsof hun leven ervan af hing. De Zuid-Koreaan Woochan Jeong, 23 lentes, speelde nog eens Prokofiev. De 24 jarige Zwitser Samuel Niederhauser hield het wat korter door Shostakovitch te herhalen. Er was de vaststelling dat, zowel bij deze twee concurrenten net zoals bij de vorige, hun handen en meer bepaald ook hun vingers, klein te noemen zijn. Dat is iets dat ik niet had verwacht bij mensen die dagdagelijks hun handen gebruiken en er zware oefeningen mee uitvoeren. Met een half oor heb ik geluisterd naar de mededingers en met de andere helft eens goed geluisterd naar het orkest, het Brussels Philharmonic. Het concours is voor hen evenzeer een opgave en wel om er voor te zorgen dat de finalisten op de best  mogelijke manier begeleid worden. Het opgelegde werk "5 Albumblätter" van Jörg Widmann, hebben ze talloze keren moeten spelen. Zelfs vóór de aanvang van het concours om er een zogenaamde karaoke-versie van te maken. Het orkest speelt het volledige werk met een ghost-cellist (zijn interpretatie verdwijnt van de cd), om de kandidaten te helpen bij hun oefenstonden van de '5 bladen'. Dat heb ik dan ook weer geleerd. De dirigent had gisterenavond zijn wilde manen in bedwang gekregen door een beetje veel 'Brylcreem' ( een haarpommade voor mannen sinds 1928) in de eerste 5 cm van zijn gekrulde haardos te smeren. Ik dacht eerst dat hij een diadeempje in zijn haar had gedaan, niet dus. Zijn haardos doet me aan Beethoven denken en aan veel andere dirigenten die graag een kapsel hebben dat al de muzikale bewegingen volgt. Verder was er de vaststelling dat zijn armen in geen geval moe mogen worden om de juiste instructies aan zijn muzikanten door te geven. Niet alleen de nota's die de componist op het muziekblad noteerde maar zeker de wensen van de cellist voor bepaalde passages van het concerto. Het Brussels Philharmonic is een middengroot orkest dwz dat alle instrumenten vertegenwoordigd zijn en een massa volk op het podium staat en zit. Wat viel me op? De 4 slagwerkers die om het kwartier eens een slag mogen uitvoeren, die ik dan om de beste wil van de wereld nog niet hoorde. Enfin, toch zijn het onmisbare medewerkers in een orkest. Hierboven heb ik geen 'sufkokerij' neergeschreven. Dat is het nieuwste woord van 'onzen dikke' en betekent zoveel als, 'kletspraat die maar doorgaat en nergens toe leidt'. Hopelijk is mijn blog geen prikkelarme omgeving anders zou je nog 'omgevingsverveling' kunnen krijgen. Tot morgen