|
Geen malse frisse regen dit jaar om de struiken, bloemen en gras van water te voorzien. Ik zal vanavond met mijn gieterke mogen rondlopen om in ieder geval mijn geraniums, vlijtig liesjes en rhodondendrons in pot, van het nodige vocht te voorzien. Het gras kan een stootje verdragen en hoeft er voor mij niet grasgroen en spic en span, uit te zien. Eén regenbui en de rosse en verbrande kleur is verdwenen. Gras krijg je niet kapot ook al ziet het er versleten en verwaarloosd uit. Vandaag zal ik niet veel met de bal moeten spelen, zelfs de hond weet dat het geen temperaturen zijn om een inspanning te leveren. Hij ligt roerloos aan mijn voeten. Voor mij is dit weer ideaal om op blote voeten rond te lopen en af en toe met mijn shorts te paraderen in de tuin. Het is de 'Dag van het Werkplezier' en dat 'werken'zal met plezier en met mate binnenshuis gebeuren want zelfs aan zee is de thermometer de hoogte ingeschoten. Ik lees dan maar alles in de krant. En één artikel in de gazet bezorgde me wel een dubbel gevoel: eerste 'welzijnskippen' in de winkelrekken. Ik ben hoe dan ook een dierenliefhebber en ik gebruik met mate het vlees dat de dieren, met geschikt vlees voor mensenconsumptie, aan mij afstaan na een 'geweldig' leven te hebben geleid. En dat 'geweldige leven' voor de kippen doet me mijn wenkbrouwen fronsen. Want hoe dan ook, is slachten een 'geweldadige dood'. Zò geweldig is dat leven niet te noemen en voor mij is dat een cynisme van de bovenste top. De 'welzijnskippen' voldoen aan de criteria van het 'Better Chicken Commitment' en krijgen dan het zeer gegeerde label 'Beter Belgisch Leven' en toch zijn ze allemaal ondanks dat etiket, zo dood als een pier. Hoe moeten deze geslachte kippen geleefd hebben? Een hele resem voorwaarden moeten er voldaan zijn en dat gaan we zeker proeven als we een mals kippetje op ons bord hebben! Eerst en vooral gaan de kwekers een 'trager groeiend ras' introduceren, of dat iets aan de levenskwaliteit van de kip gaat verhelpen weet ik niet want ze wordt gekweekt voor de slacht. Ons kakelend beestje zal 50 dagen mogen leven in plaats van 42. Niet de gewone kip van vandaag maar het 'traaggroeiende kieken. Gejuich alom, ze krijgt bij leven en welzijn 40% meer ruimte om haar poten te strekken en daarna uit te rusten op zitstokken die ter hunner beschikking worden gesteld. Verder worden er piksubstraten in strobalen gestoken om hun natuurlijk gedrag van wormen zoeken in de aarde (dat natuurlijk niet meer mag), te stimuleren. Gelukkig wordt er tijdens haar kortstondige leven ook véééél minder antibiotica toegediend alleen als het noodzakelijk zou zijn. En natuurlijk worden de kippenkwekers in dit proces om 'welzijnskippen' te bekomen, deskundig begeleidt door ambtenaren van het ministerie van landbouw, consumentenzaken en gezondheid. Dat zijn mijn bedenkingen bij het leven van een welzijnskippetje. Tot morgen
|
