Ik heb mijn mouwen opgestroopt. Niet om zware arbreid in de tuin te gaan doen maar om mijn wintervel wat te laten genieten van de schaarse zonnestralen. En als ik zo naar mijn armen kijk, zien ze er eigenlijk een beetje krakelé uit en spierwit door de maanden dat ze verstoken geweest zijn van de zon. Ik moest bekomen van de boodschappen doen, zoals altijd. Ik ben vroeger dan gewoonlijk gaan winkelen omdat er deze namiddag koers is, die ik niet wil missen. En dat vroege uur, heeft me parten gespeeld bij het winkelen. In de voormiddag lopen alle winkelketens vol met mannen, geen jonge snuiters maar gepensioneerden, die door hun gade het huis uit gestuurd zijn om zelf een beetje rust en wat tijd voor zich alleen te hebben. Al die meneren lopen met een briefke in hun hand, geschreven door de mevrouwen maar dat is blijkbaar nog niet gedetailleerd genoeg. De rekken waar de producten staan die de dames  noteerden bevatten zoveel verschillende soorten dat het nog een gedraal en geslenter is als men als normale shopper wil voorbij stappen. Als geoefende boodschapper, weet ik de rekken en het schap zijn waar mijn producten zich bevinden. Ik zoek niet graag en ben een gewoontedier dat niet van verandering in eetgewoonten houd of op zoek gaat naar nieuwigheden. Af en toe gebeurt dat wel eens dat ik iets anders moet meebrengen en dat vraagt dan wat tijd in de rayons bv als een soort yoghurt niet meer in het assortiment aangeboden wordt. Ik passeer de mannen die een eerste halte hebben aan de wijnproeverij, daarna de inhoud van een koffiebekertje slurpen, dan even de beenhouwerij voor een ander proeverke om nen stevige fond te leggen in de maag, dan kan er nog een wijntje bij. De volgende winkel die ik frequenteerde was lètterlijk een grootwarenhuis. Daar was alles te vinden behalve voeding, maar wel alles voor de beestenmagen. Maar ook alle knutselwerktuigen, tangen, boren, zagen, hamers en ga zo maar door. Dààr ook mannen genoeg te zien om nagels en ander alaam te kiezen. Die komen in de namiddag, bij slecht weer, nog eens terug met vrouwlief (hoorde ik van de caissière). Die vindt dan haar gading in het andere deel van de winkel, bloempotten, vazen, tassen, ondertassen, gleiswerk dus. De derde winkel, die 'kruid' in zijn naam draagt, had niet wat ik zocht. Dan maar naar de winkel die 'actie' op de deur staan heeft en soms veel goedkope prulletjes in zijn schappen liggen heeft. Daar heb ik maar solar ledlampjes gevonden om de tuin ook 's avonds feeëriek te maken. Plezant is dat hier alles op voetafstand te doen is. Auto parkeren en van winkel tot winkel stappen en telkens langs mijn transportmiddel passeren om de koffer te vullen en met lege handen verder te gaan. Dat waren mijn bezigheden tot deze middag, waarna ik een rustje moest nemen. Nu ga ik nu koers kijken, de schermutselingen zullen nu gaan beginnen. Tot morgen