Het zomeruur zit er weer aan te komen en om daaraan te wennen, ben ik vandaag alvast een uur vroeger opgestaan. Het zal toch weer raar zijn om iedere dag, het gevoel te hebben en vast te stellen, 'een uur té weinig geslapen'. Dat ondervind ik nu ook. Mijn lichaam zal een tijdje nodig hebben om zich aan te passen aan één uur vroeger opstaan. Bovendien heb ik het niet begrepen op dat 'extra uur' licht 's avonds. Als ochtendmens voel ik me beter in de ochtenduren. Gelukkig heb ik niet zo veel klokken als de Windsorfamilie. Die moeten een speciaal team van conservatoren laten komen om hun meer dan 1500 klokken op het juiste uur te zetten. Dat moet allemaal manueel en met precisie gebeuren om de kostbare antieke klokken niet te beschadigen. Het is méér dan een dagtaak om alle klokken 'zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens' op hetzelfde moment dat te laten weergeven. De klokkenzetters werken er meer dan 12u aan en dan is het in alle kamers weer even laat. Komt daar nog bij dat die allemaal, en sommige iedere dag, mannueel moeten opgewonden worden. Er is dan ook meer dan één uurwerkmaker in dienst. Ik heb er gelukkig maar een paar en op 5 minuutjes is dat gefikst en loopt alles weer zoals België en Europa dat wenst. En de wind gaat ondertussen 'weer hevig te keer', zoals Bart Kaëll dat zo mooi bezingt als hij op zijn zeilschip "De Marie Louise" vaart. Een winderig weertje, dat alles en iedereen van zijn sokken blaast. Dat alles bij bewolkt maar droog weer en 10°C . Daar zal ik het moeten mee stellen vandaag. Ik ga nu mijn spelletjes in de krant oplossen en nog wat lezen in de katerns, dan heb ik, hopelijk, weeral inspiratie t over voor morgen. Tot morgen
|