Het heeft niet gesneeuwd en toch was mijn groene gras, wit. De zon smelt de ijskristallen wel weg, het is toch altijd frisjes te noemen, 7°C. Ik ben al buiten geweest met de hond, heb mijn koffie gedronken en het voornaamste en verrassendste nieuws van de dag gelezen. Mr Make America Great Again met de blond-witte bles, heeft als superrijke Amerikaan nooit gedacht dat hij ooit op een beklaagdenbank zou terecht komen. Of hij berecht zal worden, voor de meer dan dertig aanklachten die werden voorgelezen door de Openbare Aanklager, valt natuurlijk af te wachten. Feit is in ieder geval dat er een veranderende mentaliteit vast te stellen is, en dat wetten niet alleen meer voor de 'ordinary people' gestemd werden, maar dat ook de 'rich and famous' niet meer met alles vrijuit en ongestraft weg geraken. Niet alleen een veranderende ingesteldheid bij de Amerikanen, ook hier te lande. Vooraleer mijn werkzaamheden aan mijn bureau te beginnen, hoorde ik zo veel lawaai buiten dat mijn nieuwsgierigheid het won van mijn schrijfijver. De eksters, merels, duiven en het kleine grut van een paar grammen, hebben al lang een nestje gemaakt in de bomen en hagen. Nu ontspint er zich een ware oorlog, met veel klapwieken en lawaai, tussen de kauwen en de meeuwen. Een gevecht in regel om het best beschutte plekje nog te vinden om een 'ei' te leggen en te beschermen vooraleer een passerende klok ze morgen zou meenemen naar Rome. Dat is een film die zich live afspeelt voor mijn ogen en waarvoor ik niet moet gaan plaatsnemen in mijn zetel of in een cinemazaal om op groot scherm een natuurlijk effect te krijgen. In de bioscoop ging ik vroeger kijken naar groots opgezette historische drama's al of niet waarheidsgetrouw. Veel van die films hadden Charlton Heston (1923-2008) als lead actor en vereisten een mega scherm om indruk te maken. Zoals "Ben Hur", "El Cid", "The Ten Commandments". De jongere gaede zal hem misschien kennen van "The Planets of the Apes". Ik herinner me vooral de film "Soylent Green" waarin hij politieagent Thorn speelt. Een beangstigende film uit 1973 die werd bestempeld als 'dystopische sciencefiction'. De verfilming van een boek "Make Room! Make Room! " van Harry Harrisson (1925-2012) dat een negatief en onwenselijk toekomstbeeld schetst van New York in 2022. Hallucinant is de weergave van dat vooruitzicht in 1973 en dat bijna werkelijk te noemen is heden ten dage; overbevolking, broeikaseffect, hittegolven,...door jarenlange ecologische verwaarlozing. De film schetst het beeld van gebrek aan voedsel en water dat op zijn beurt euthanasie en kannibalisme in de hand werkt. Soylent is de samenvoeging van soy = soja en lent = lentil (linze). De wafeltjes hebben allerlei kleuren en zijn het voedsel voor de armen, de 'green' zijn met toevoeging van 'algen' en dat is het geheim van de film. Schrikbarend heb ik de film toen gevonden en wens hem niet meer te zien want hij zit de realiteit en toekomst op de hielen. Maar de zon is er nog en daar ga ik van genieten. Tot morgen