Een grillige koude winderige aprilse dag. Het spreekwoord zegt: wil april toch niet vertrouwen, hij is en blijft de ouwe. Ik wil het ook positief bekijken: april maakt de bloem, en mei bekomt de roem. Ondertussen staan mijn bloemekes nog in hun te kleine potjes, te wachten om uitgeplant te worden. Maar het is echt wel te fris om buiten te werken. Zelfs al zou ik mijn tuinbezigheden opnemen, het is zo koud dat ik er niet opgewarmd van zou geraken en al bibberend naar binnen zou spurten. Het enige wat ik vandaag, zoals iedere dag, buiten zal doen zijn wat gooibewegingen, bukoefeningen en naar de brievenbus stappen. Voor de rest zal het warm binnenshuis amusement zijn. En dan kom ik altijd wel wat plezants tegen, altijd wel iets dat nu onbekend is geworden maar waarvan ik dan toch blij ben het gekend te hebben: een paternoster. Het snoer begint met een  "†" dat is een kruisteken maken, '•' een dikke bol voor een Onze Vader, vertaling van Pater noster, 3 stipjes, kleine bolleles ··· die staan voor 'Weesgegroetjes' terug een '•' en dan komt men aan het snoer dat 5 keer 10 '·' met daartussen een dikke bol. Het gebedssnoer is een hulpmiddel bij het bidden en bevat  minikralen in het snoer en  dikke kralen en kruisje. Een 'tientje' lezen was dus de penitentie bij een pekelzonde, één Onze Vader en 10 Weesgegroetjes, een 'rozenhoedje' was de 53 Weesgegroetjes opzeggen in stilte of gezamelijk luidop en de 6 Onze vaders. Nodig om vergiffenis te krijgen voor een ernstiger zonde, zoals niet te biechten gaan of naar de zondagsmis vergeten gaan zijn of gegeten te hebben vooraleer te communie te gaan. Als men pech had, was het 3x de bollekes langs je hand laten glijden, dat was de 'rozenkrans' lezen. Als kind kreeg ik een eenvoudige paternoster bij mijn Eerste Communie en een betere kwaliteit bij mijn Plechtige Communie en Vormsel. Dat werd dan vergezeld op 7 jarige leeftijd met een klein misboekje en op 12 jaar met een 'echt' missaal met de Latijnse teksten en Nederlandse vertaling ernaast. Dat waren nogal tijden!!! Toch moet ik zeggen dat ik nog altijd kan genieten van de rust en de grootsheid van de kerken om mijn nietigheid eens te accentueren en een beetje in mezelf gekeerd kan zijn. Dat is dan de sacrale stilte die noopt tot reflectie. Maar nu is een 'paternoster' een familienaam, een paternoster- liftsysteem,-kast,-visgerei,-biermerk enz. Ook een heel leuk woordspelletje in het kader van het 'langste woord': paternosterbollekensmakerij. Nog een langer woord: hottentottententententoonstelling. Weet je hoe mijn amusement, bloggen of een andere plezante bezigheid, ook genoemd wordt: fröbelen of vrijblijvend creatief bezig zijn. Niet vergeten beste mensen, mijn schooltijd is begonnen in de Freubelklasjes of Fröbelklasjes. Dat zijn nu de 'kleuterklassen'. Ene Friedrich Fröbel (1782-1852) vond dat kinderen beneden de 6jaar ook konden beziggehouden worden en van 'educatie' al moesten kunnen genieten, met kleine werkjes. Hij noemde het de 'Kindergarten', een tuin van en voor kinderen en in die plezante tuin ga ik mijn tijd doorbrengen. Tot morgen