Seffens ga ik buiten werken, ha nee, dat zal niet lukken want seffens begint het te regenen. Ik zal seffens een balleke slagen met Raziel, ha nee, want dan zijn schoon witte pootjes weer smerig en hangen ze vol modder. Ik zal seffens mijn soep maken, ha nee, ik ben gisteren vergeten mijn soepgroenten mee te brengen en ik ga pas morgen terug boodschappen doen. En zo gaat dat maar door. Mijn uitstelgedrag is legendarisch aan het worden. Mijn lijstje van 'seffens doen' is ellenlang geworden en ik word doodmoe als ik kijk wat ik 'seffens' nog allemaal moet en ga doen. Er is altijd een 'eerst doe ik dat...'. Ik hoop dat ik daarin niet de enige ben om eerst wat anders te doen en dan hetgeen dat moet gebeuren. Langs de andere kant is dat niet zo erg omdat ik zo altijd weet wat te doen en komt het woord 'verveling' nooit in mijn woordenschat en leven voor. En vandaag heb ik sowieso weeral uren tekort, want ik en de hond hebben té lang geslapen. Het was gisteren voor ons beiden dan ook een vermoeiende dag, zeker voor de hond. Om een mooi wit en proper hondje te hebben moet hij twee volle uren in het gareel hangen en mij 2 volle uren missen wat voor hem minstens even erg is. Terwijl hij onderhanden genomen wordt, ben ik uren op den trot, en dat is best wel heel vermoeiend. In ieder geval, zal het schrijven en lezen worden deze namiddag want de zon heeft zich achter de wolken verstopt en zal de komende uren niet meer tevoorschijn komen. Maar wat zit ik weer te zeuren, de mensen van Van Hool hebben andere besognes, dan bezig te zijn met het 'weer'. Voor hen is 'seffens' een ernstige vraag in hun leven. Hele gezinnen die werken voor hetzelfde bedrijf, eigenlijk bijna de hele gemeenschap van Koningshooikt, zien hun toekomst vanuit een ander perspectief verlopen; dat van de werkloosheid. Men beweert dat er voldoende vacatures in de regio zijn om iedereen aan het werk te houden en te krijgen, maar de zestigjarigen verwelkomt men niet graag als nieuwe werknemer op de werkvloer. Herstructurering, herfinanciering, financiering, CEO + co-CEO en Macedonië zijn de meest gehoorde woorden de laatste dagen, maar de 1100 jobs die nù verloren gaan is de echte realitiet. De 'maakindustrie' is in België stillekesaan aan het verdwijnen en moet er gefocust worden op andere en nieuwe arbeid die in de 21e eeuw iedereen aan het werk houdt. Ik ben geen arbeidseconoom en heb geen idee wat dat zou kunnen zijn. Belangrijk hierin is wel dat er terug alles op alles gezet wordt op onderwijs en dat de Belgen hun goede reputatie van weleer terugkrijgen. Onze rijkdom zit niet in de 'grond' of in 'de lucht' maar in de 'mensen' en om hun kennis en werkwilligheid. Niet tot seffens maar.....Tot morgen
|