|
Voilà, toch weeral gezond opgestaan, dat is toch een hele opluchting en geruststelling om de dag te starten. Ik zie wel een waterzonneke tevoorschijn komen, en iedereen weet wat zoiets weeral zal betekenen voor het verloop van de dag: nat!. Maar gisterenavond was mijn gezicht ook al nat geworden toen ik de triestige en treurige ogen van de violist uit Korea zijn concerto van Elgar zag spelen. Zijn mimiek stond op intens verdriet. Uiteindelijk kon ik bijna niet anders doen dan tranen in zijn plaats plenzen. Ik heb het nog al eens geschreven, de gezichtsuitdrukkingen van de Oosterlingen zijn een studie apart geworden. Ik had niet de indruk dat het concerto iets verdrietig was en toch zat ik te janken bij het spel van deze bekwame violist. Hij was gaan studeren in Duitsland omdat het de plaats was waar de meeste klassieke componisten vandaan kwamen en alzo de roots van hun werk beter zou aanvoelen en begrijpen. Hij was vergeten dat Elgar een Brit was en het opgelegde werk van een Fransman kwam. Zodoende kon hij geen van beiden intens aanvoelen en was het verdriet ervan op zijn gezicht te lezen. Ik doe daar nu een beetje smalend over, maar al die deelnemers zijn krakken en verdienen mijn respect want zelf kan ik nog geen viool vasthouden laat staan, een snaar aan het trillen brengen. Vanavond zal ik maar een halve uitzending bekijken, 2x het opgelegde werk beluisteren doe ik niet en de beide finalisten kozen dan ook nog eens voor hetzelfde werk van Brahms. Straks zal ik eens bekijken wat er op de andere zenders te zien is, buiten de verkiezingsdiscours. Ik weet al heel mijn leven voor wie en aan wie ik mijn stem geef: een partij die voor alle geledingen van de maatschappij haar best doet en daar probeert rekening mee te houden. Jong, oud, zelfstandige, boer, bediende, werkman, kind, man, vrouw. Een land bestaat niet alleen uit rijken, armen of middenstanders, maar uit een heel scala aan mensen waar de bestuurders voor moeten zorgen. Maar de wetgever kan niet voor alles zorgen, daarom komen er ook zo veel boeken uit van VIPS die ons vertellen wat we moeten doen om ons terug goed te voelen, hoe we moeten leven, moeten gedragen, hoe we moeten handelen, hoe we ons kunnen genezen van allerlei kwaaltjes die op een zekere leeftijd zich voordoen. Iedere BV denkt van zichzelf het 'ei van Columbus' te hebben uitgevonden om een postnatale depessie te behandelen, een burnout, hoe het monster van de drank en drugs te bevechten, de behandeling van de klachten van de menopauze, hoe we terug moeten leren lopen, wandelen, stappen, fietsen of zwemmen. Kortom, jij of ik hebben daar de leidraad nodig van een fotograaf, presentatrice, zangeres.... Dat was blijkbaar nog niet voldoende om ons als vrouw door het leven te loodsen. Er verscheen "Het Vrouwenlijf en wat we er nog niet over weten" van Sofie Peeters. Voor 20€ leren we onszelf een beetje beter kennen. Tot morgen
|
