|
Een nieuwe dag, een nieuw seizoen, een nieuw geluid. Niks van aan!. De zomer kondigt zich aan met de ingrediënten van de lente, de winter en de herfst: grijs, somber, nat, kil. Alle hoop is nu wel gevestigd op 21 juni, want dan begint volgens mij pas de echte zomer. Natuurlijk is het voor de studenten ideaal weer om te blokken. Geen zon die verleidelijk schijnt om buiten te zitten. Het is een temperatuur die iedere student met plezier op zijn warme kamer doet vertoeven en wat bladjes in te studeren. Het is toch geen weer om op een dekentje in een grasperkje te zitten. Mijn voorspelling: weinig gebuisden dit jaar!. Maar er zijn ook mensen die van een fikse regenbui genieten. Die noemen ze de 'pluviofielen', vernam ik in de krant. Die voelen zich zoals Gene Kelly (1912-1996) in "Singing in the rain", zeer gelukkig en tevreden als ze in de regen kunnen springen en dansen. Rob De Nijs heeft daar een mooi liedje over gezongen : "Ritme van de regen", ....zachtjes tikt de regen op mijn zolderraam, ritme van de eenzaamheid, die regen zegt me, we waren gelukkig saam, maar nu is dat verleden tijd....(hoe zou het met hem zijn?). Zo vindt iedereen wel zijn gading bij elk weertype dat we in ons land kennen. Niet getreurd dus, en blijven genieten zoals ik de laatste maanden al gewoon ben: profiteren van een zonnestraaltje als het tevoorschijn komt en voor de rest genieten van een boek, dvd's, en vanavond, voor de laatste keer, K.E.W. Het jammere is natuurlijk dat de tuin stiefmoederlijk behandeld wordt in koude regentijden. De werkjes blijven liggen, het zgn onkruid groeit als nooit tevoren en allerlei soorten slakken en champignons vieren hoogtij in mijn hofke. Maar deze namiddag ga ik me nog eens verkneukelen met de romantische serie "De Doornvogels". Het boek is net zo mooi als de reeks met Richard Chamberlain, die onlangs 90 jaar werd. "The Thornbirds" werd geschreven door Colleen McCullough (1937-2015), goed geschreven en aangenaam om te lezen. En als ik dan nog niet positief ben, kijk ik naar mijn passe partout filmen "Under the Toscany Sun" of één van de Sissi-films. Deze avond, zoals al gans de week, luister ik weer naar die formidabele solisten violisten maar heb enorm respect voor het orkest dat luistert naar de wensen van, weliswaar, een geniale snotneus. Ik heb toch weeral prachtige uitvoeringen gehoord en ook goede en leerzame commentaren gekregen van de gasten van Katelijne Boon. Nog een laatste maal laat naar bed, want de laatste noot en de laatste commentaar is even belangrijk als de eerste. Tot morgen
|
