Bakken en braden! We zijn er eindelijk gloeiend bij! Nog niet zo erg als op de "Akropolis Adieu" bezongen door Vicky Leandros of in "Zaragossa" bezongen door Jimmy Frey, maar met 27°C kan het toch al tellen. Voor mij is dat al méér dan het maximum dan ik kan verdragen. Goed dus dan er weer een spannende bergetappe te volgen is op tv, zodat ik zonder gêne kan binnen zitten. Ik moet seffens nog wel de hitte eens trotseren want door de wereldwijde computerpanne was ook de computer van mijn apotheek, een internationale keten, slachtoffer en was er enkel een blauw vlak te zien. In de moderne tijd wordt de medicatie op het ID gezet en de apotheker leest op zijn scherm wat ik nodig heb. Geen papiertje komt er meer aan te pas. Dat is natuurlijk goed om de bomen te beschermen tegen 'kap' maar zoals nu we nu vaststellen, de technologie mag niet falen. Hopelijk is er deze avond weer wat leven en een andere kleur te zien op de pc. Ik heb eigenlijk met dit warme weer niet veel te melden. Alleen was er deze morgen al een rush naar strand, zee, en de beachbars. Met een vlakke zee en een stralend blauwe lucht, beloofd dat voor iedereen een prachtige dag te worden, voor groot en klein, voor jong en oud. Hopelijk hebben ze toch wat lessen getrokken uit de zware redding die er moest gebeuren uit de zee. Het is werkelijk waar: de zee is je grootste vriend, maar tevens de grootste vijand!. Weinig beseffen dat het een waarheid is. Ik ga nu naa de bergetappe kijken. Tot morgen
|