Vandaag 929 jaar geleden, riep tijdens het Concilie van Clermont, Paus Urbanus II (Odon de lagery °1035 of 1042- †1099) op, om ten strijde te trekken tegen de Turken en de Arabieren die de Heilige Plaats, Jeruzalem, wilden innemen om als belangrijkste plaats van de moslims te laten fungeren. Die strijd werd later bekend als de 'Eerste Kruistocht'. Zo zijn er 8 kruistochten (1096- 1270) geweest waar de toenmalige vorsten en edellieden van het Europese continent aan deelnamen met hun legers. Zoals we vandaag al  weten, zijn die oorlogen nooit beslecht en duren nog altijd voort. De 'inname van Jeruzalem en omstreken' zijn al eeuwen en decennialang in naam van 'God de vader, de Zoon, de Heilige Geest' (God wil het) 'Jahweh' of 'Allah' en een religie het strijdtoneel dat geen oplossing vindt. Wederom zijn er de onschuldige slachtoffers die fanatici in hun kortzichtigheid en koppigheid en betweterigheid, de bewoners van het Midden-Oosten, deze oorlogen doen ondergaan en aandoen. Het is geen 'kruistocht' meer die de rest van de wereld wil beëindigen maar een 'kruidvat' dat onschadelijk moet gemaakt worden, zoals iedereen zegt en vraagt. De eindeloze  munitie-aanvoer, die de strijdende partijen blijven vinden om de strijd voort te zetten, moet stoppen. Wat zegt men dan als men onze hele geschiedenis bekijkt? Niks nieuws onder de zon, en die zal vandaag zeker niet schijnen. Want het is de zoveelste regendag dat we in 2024 hebben gekregen, en het jaar is nog niet voorbij. Raziel is aan de beterhand, maar  kan deze regendag nog gebruiken om op zijn effen te komen. Ik heb hem gisteren een kalfshoefje gegeven en daar heeft hij zich uitstekend mee vermaakt. Maar regen is ook een stuk leesellende. Mijn krant is nog altijd aan het drogen. Vandaar dat ik vlug aan de pc zat om het nieuws te lezen. De spellekes en al de rest zal voor straks zijn. Gisterenavond werd dan de eerste uitzending vertoond, de met veel trompetgeschal aangekondigde docu  "Leven in verlengingen" van Mathias Sercu over zijn zoon Tore. Die leeft al 3 jaar in permanente palliatieve gedachten. Een zeldzame kanker van de zoon, bepaalt het leven van de familie. Ik heb er 5' naar gekeken. Het was een te droevig verhaal waar ik mijn dag niet mee kon afsluiten en heb het ook niet opgenomen. Deze docu kan een hulp bieden aan mensen die moeten leren omgaan met ziekte en afscheid nemen van jonge mensen. Ik wil 's avonds niet met een verdriet van anderen gaan slapen. Gelukkig had ik "Het Eiland" opgenomen en daar heb ik mijn avond mee afgesloten. Tot morgen