Een beetje veel later als gewoonlijk maar Lenny Kuhr zingt waarom: "Visite, visite, een huis vol visite". Dat kan al eens gebeuren. Jarenlang geleden dat ik nog de 'Muizenaars' gezien had die ik in mijn Mechelse tijd toch geregeld zag. Zij verblijven meestal in Spanje en genieten daar van het rustige leven aan de Costa Blanca en ik zoek de rust van de Costa Belgica op. En af en toe kom je elkaar weer eens tegen. Ook mijn vrienden zijn weer op hun stek toegekomen en daar heb ik dus ook al mee gesjouweld. En zo verdwijnt dan de zaterdagmorgen in het verleden.
Ik had wel al een stuk van de weekendkrant gelezen. Het belangrijkste item dat ik tot nu toe onder ogen gekregen heb in de korte tijd die ik had deze morgen, is de nieuwe wijk in Knokke: gated community. Met andere woorden, een gewone muur en poort met electronische beveiliging en camera, is niet meer genoeg in Knokke. Me wil in een 'getto' leven. Geen indringers van buitenaf, geen kijklustigen en vergapers aan de rijkdom, enkel zielsgenoten en zelfde sociale klasse en gelijkgestemden mogen wonen aan de private weg. Dat was nog iets dat ontbrak in Le Zoute, nog meer exclusiviteit creeëren voor de bewoners met de dikste portemonnee. Ik denk dat de fiscus toch ook eens polshoogte moet nemen en kijken welk bedrijf en persoon er zijn adres zal hebben.
Maar het belangrijkste van alles is dat 'Le Grand Boucle' weer van start is gegaan. Sightseeing en kennismaking met de mooiste pittoreske dorpjes bij onze zuiderburen er bovenop. Bovenal, iedere dag een spannende en geweldige koers. We moeten José dit weekend nog missen, want er heerst veel verdriet in zijn familie. Ik wens hem, zijn schoonzoon en 4 kleinkinderen, toch veel moed toe. Vanaf maandag zal de co-commentator weer plaats nemen in de vertrouwde cabine en ons van de nodige wissewasjes en nieuwigheden van de fiets voorzien. Nu ga ik me aan het tv-toestel kluisteren want die eerste rit is belangrijk. Niet alleen voor de sportiviteit maar deze rit, 185km tussen Lille-Rijsel, geeft aan de winnaar ook meteen de gele trui. Tot morgen
|