Hopelijk word ik niet ziek of val ik niet over de hond, want geen enkele dokter zal me kunnen helpen: ze staken!!. En in België heeft iedereen het recht om zijn ongenoegen te uiten door zijn job niet uit te voeren. Of je nu veel betaald bent of aan het minimum zit, iedere Belg is gelijk voor de wet, althans dat zou toch moeten zijn. Waarschijnlijk zit de meerwaardebelasting er ook wel voor iets tussen. Ik ga niet zeggen dat alle artsen, tandartsen enz kapitaalkrachtig zijn, maar ze hebben toch wel een flink beleg op hun boterham, die hun clienten veelal missen. Ze hebben het recht dat te doen al maken ze voor hun kostbare infrastructuur in de ziekenhuizen en thuis, toch gebruik van gemeenschapsgelden voor de installaties daarvan. En als je ze dan bezig hoort op radio en tv zijn het blijkbaar arme sukkelaars die hun zwembad niet met water kunnen vullen omwille van té duur drinkwater. Ja natuurlijk, de studiejaren, minimum 7 jaren, kosten veel geld zowel privé als aan de overheid, maar de gemiste jaren voor een deugdelijk pensioen moeten ze achteraf als zelfstandige wel kunnen inhalen om hun riante manier verder te kunnen leven tot na de pensioengerechtigde leeftijd. Toch zijn er altijd idealisten die de wet van Hippocrates (ca 460vC-377vC)  tot in de puntjes willen uit voeren omdat ze dat als hun missie beschouwen. Zo is in 1971 uit het Katholiek Vlaams Studentenverbond aan de KUL, AMADA (alle macht aan de arbeid) ontstaan en later de PVDA (1979), partij van de arbeid in België. Gestoeld op de marxistische, leninistische en ideën van Mao. Het eerste beroep waar ze hun ideologiën toepasten was vanuit de huisartsenpraktijk in Hoboken met enkele zeer geëngageerde huisartsen. Kort gezegd, niet ziek worden vandaag.

Het eerste weekend 'Tour' zit erop. Niet onverdienstelijk voor de Belgen, een echte Belg Jasper en een halve Belg, Mathieu. Beiden konden ze the yellow jersey omgorden en zijn teamgenoten, beiden wonnen ze de rit in een spannende sprint. Maar naar een sprint kijken is niet echt mijn ding. Die mannen vliegen met een verschrikkelijke en verschroeiende snelheid naar de meet toe, zijn zo gefocuust op de witte streep en de boog, dat ze dikwijls niet zien wie er allemaal naast hen raast aan een snelheid van 70 km/u. Naar een sprint kan ik pas in herhaling kijken, als ik weet dat er geen valpartijen geweest zijn en iedereen recht is gebleven en veilig is aangekomen aan het eindpunt. Het is vandaag de 'Internationale Dag van Het Sprookje' en hopelijk komt het magische getal dat bij sprookjes hoort "7" ook uit  voor de strapatsers: 7 keer winnen, 7e plek in de eindstand voor een van beiden. Straks is er weer 'Tour' en dat is plezant als de zomer wat hapert. Tot morgen