|
Na de garnaalkroketten zijn mijn logés naar het binnenland teruggekeerd. Het is weer stilletjes in huis en de hond heeft er ook last van. Aandacht van mij alleen is niet hetzelfde als van 3 personen extra die dan ook nog eens met hem een balspelletje willen spelen en een wandeling doen. Ik mis dan weer de geprekken bij het ontbijt en de lunch. Eens van gedachten kunnen wisselen over de huidige wereldsituatie vooral dan Oekraïne, maar meer nog het drama in de Gazastreek. Weer eens is het de gewone man van de straat die de dupe is van dit conflict dat eigenlijk al eeuwen aan de gang is. De kanten die normaal Israël steunen en nu luidkeels roepen voor een boycot, hoort men genoeg. Met of zonder voorstellen voor sancties. De Leiders van Gaza, Hamas, zijn stom of doof want reageren nooit op de verdwijning van de voedseltransporten die landen zoals bv België, droppen boven het geteisterde gebied. Gisteren lekte er dan ook nog eens uit via de BBC dat Hamas over miljoenen euro's beschikken om het maandloon van zijn personeel uit te betalen. Dat ziet men natuurlijk niet op de beelden van de hongerige kinderen en vrouwen, die onder een bobardementenregen leven. Krijgen die mensen dan geen hulp van hun moslimbroeders om te overleven? Of is de Gazastrook economisch voor niemand van belang, tenzij voor bewoning? Talrijke pogingen zijn er ondernomen, overeenkomsten, pacten en verdragen zijn er al veel gesloten en telkens flakkert het conflict in alle hevigheid weer los, nadat weer één van de onderhandelaars zijn leven liet in een vuurgevecht. Om een God zijn er al vele oorlogen gestreden!!!
Vanavond moet ik toch zó lang mogelijk wakker blijven om mijn jongste zoon, mijn kleindochter en kleinzoon te volgen via de trackinglist van de "Dodentocht" in Bornem. Een etmaal rondlopen met de walkingshoes, zonder ongelukken, val, verstuikingen, bleinen enz is een hele prestaties. Er zijn 14 checkpoints waar hun deelnemersnummer wordt gescand en dan kan ik en de rest van de familie, hen volgen. Zijn ze nog bij de wandelaars of hebben ze tussenin toch de handdoek in de ring moeten werpen? De vorige keer was mijn zoon, 5 minuten vóór sluitingstijd binnen gewandeld. Hij had dan 23u 55min gewandeld. Nu is er ook Fleur bij, 18j en Noah, 16 jaar. Ik ben nieuwsgierig naar hun prestaties. Maar ik ben zó al fier genoeg dat ze die uitdaging aandurven om samen met hun vader en 13.000 andere stappers de 100km aan te vangen en rond te maken. Tot morgen
|
