Het lijkt erop een alledaagse dag, of liever vrijdag, te worden. De grootsprakerigheid van Trump is ook weer aanwezig. Eigenlijk bijna iedere dag weet die man iets te zeggen dat hem in the picture plaatst. Vooral dan uitspraken over buitenlandse aangelegeheden en leiders. Ondertussen bloeit en groeit de censuur en de verzuring in zijn eigen land, maar dat laat hem onverschillig, zolang iedereen die het voor het zeggen heeft in zijn land (zoals rechters) naar zijn pijpen dansen. En dat doen ze ook. Iedereen heeft schrik opzij gezet te worden en zijn postje te verliezen. Hier zitten we met een regering en een  premier die niet weet van welk hout pijlen te maken om een evenwicht in 's  lands financiën te krijgen. Eveneens is dat het geval voor Vlaanderen. De NVA kopstukken van de regeringen hullen zich in zwijgzaamheid en onzichtbaarheid tenzij ze weer een of ander exotisch land gaan bezoeken. Merkwaardig toch, de grote roepers op de oppositiebanken zijn hun stem en tong verloren sinds ze minister werden en alles kunnen regelen. Enfin, de nevelen die het weer brengt zullen ook  hun hersenen vertroebelen en een laksheid veroorzaken. Ze nemen dan maar de kortste weg om de begroting in evenwicht te brengen, belastingen zoeken waar ze niet meer te vinden zijn, bij het gewone kapitaal van de gewone mensen en niet bij het groot kapitaal waar ze zelf ondertussen deel van uitmaken via allerlei slinkse wegen en inkomsten. Ik moet ophouden om daarover te zeuren, pas bij de volgende verkiezingen kan er iets veranderd worden en dat is niet voor morgen. Verder ben ik wel eens nieuwsgierig wie het roer in de VLD in handen gaat krijgen. Ik denk niet dat er een verrassing uit de bus zal komen, de clan De Gucht is ook al sterk genoeg geworden binnen het partij-apparaat. Voor de rest blijft Hamas en Gaza de gemoederen beroeren en zo rap zal dat, ondanks het gejuich van Mr Orange, geen witte vlag opleveren. Oekraïne blijft om oorlogswapens smeken en bedelen bij de geallieerden. Trump kan daar ook nog een stokje in de weg leggen, als hij weer liefdevolle gesprekken met Poetin zal aangaan. Ondertussen kijk ik wel, door het grijs en de nattigheid door, naar de kleine vogeltjes die beschutting zoeken in de tuin en de besjes verorberen die nog aan de struiken hangen. Zo dierbare en hopelijk allemaal gezonde mensen, mijn blog voor de vrijdag zit erop. Ik ga nu mijn slaapplaats eens goed onderhanden nemen. Matras omdraaien, nieuwe beschermer op bed leggen, de winterkant van het dekbed op leggen, de flanellen lakens uit de kast halen om tussen mij en het dekbed te leggen. Dan is alles klaar om de frissere nachten aan te kunnen. Ik heb me ook warme cosy avondkledij aangeschaft die eventueel als winterpyjama dienst kan doen bij extreem minimum temperaturen. Ik heb geen bijslaper, want de hond en ik, hebben ieder een eigen slaaplaats. Zo hoort dat ook. Tot morgen