Ik moest eens grinniken toen ik las: 'de premier gaat zijn "State of the Union" deze namiddag voorlezen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers'. We zijn in België, Mr De Wever en niet in de USA waar de President al eeuwenlang zijn bedoelingen en beleid luidop verkondigt de laatste week van januari. Hier noemt dat de 'regeringsverklaring of 'déclaration du gouvernement' of 'Regierungserklärung' van het nieuwe werkjaar' dat eigenlijk in september had moeten gebeuren. Ook in Nederland, waar de partij van de 'eerste minister' zo graag naar refereert, valt dergelijke voorlezing van de miljoenennota jaarlijks op hetzelfde tijsdtip, 3e dinsdag van september. Dan nog wel met veel kosten en bombarie erbij. De koetsen worden tevoorschijn gehaald en de 'prinsen' want het heet niet voor niets 'prinsjesdag'. Ook de Europese Commissie probeert in september iedereen wegwijs te maken in haar beleid. Maar onze 'eerste minister' wil wel ten allen tijde 'premier' genoemd worden. In het Vlaamse parlement moet de leider zelfs 'president' genoemd worden. Maar terwijl andere landen hun beleid in het lang en breed uitgelegd hebben houd men zich hier ondertussen liever bezig met spijkers op laag water zoeken die ze voor zichzelf niet nodig achten. Een stationchef die veroordeeld wordt omdat hij té vroeg 'bonjour' door de luisprekers had geroepen en niet had gewacht tot ze met de trein over de taalgrens waren gereden. Ik woon in Vlaanderen en heb zelfs schrik om het 'Vlaamse woord van de dag' uit te spreken om geen represaillemaatregel van overheidswege te krijgen: angine. Inderdaad, door de wisselvalligheid van het weer heb ik wel wat keelpijn gekregen en neem een pastille of zuigsnoepje om op te zuigen, om de pijn wat te verzachten. Zo lieve luitjes, dat was het voor vandaag. Tot morgen