this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
20-04-2006
A limerick a day keeps the doctor away!
Vandaag een vrij drukke dag gehad, veel kindjes en veel bezoek.Spijtig genoeg te weinig tijd om aan mijn computerke te zitten, maar ik heb wel lekker in mijn grote knuffelstoel in de tuin kunnen zitten en de kindjes hebben weer eens echt goed kunnen ravotten.
Ik moest lachen bij het blogje van Ludovicus en zijn pelouse, als die mijn gras zou zien kreeg hij een appelflauwte.
Wij zijn blij dat er nog wat mos wil groeien dan is er nog wat groen in de tuin met hier en daar een plukje gras.
Een hond die overal plast en alle katten van de buren die onze tuin als verblijfplaats gekozen hebben,een hoop rondrennende, shottende klein mannen..... gras wat is dat eigenlijk?
Dus geen tijd om zelf te schrijven, dan maar een leuke limerick.Ik moest er zelf om lachen.
The once was a young girl from Norway Who hung by her feet from the doorway; which worked out quite well, 'Cause when you rang her bell, it actually turned out to be foreplay!
Het artikel dat momenteel alle voorpaginas haalt is het schrijnend verhaal over de jongen die doodgestoken werd om een mp3 speler. Gewoon onvoorstelbaar! Onvoorstelbaar was ook het feit dat niemand zich in het geschil heeft gemengd vooraleer het uit de hand liep.
Laat me nu even een paar maanden teruggaan in mijn blogje:
Int midden van de nacht werd aan de deur gebeld door een vreselijk panikerende jonge vader die met tranen in zijn ogen smeekte om twintig euro voor de dokter voor zijn ziek kindje. Hij beweerde dat hij wat verder in onze buurt woonde en de volgende ochtend het geld zou terugbrengen.
Ik was natuurlijk zo dom om dit te geven, tegen het advies van ventje in. Maar toen geloofde ik nog steeds in de oprechtheid en eerlijkheid van mijn medemens en vond ik dat ik een mens in nood moest helpen.
Nu moet ik tot mijn grote spijt toegeven dat zelfs indien er een bloedende jonge man op mijn drempel ligt in het midden van de nacht en smeekt om hem binnen te laten, ik de deur hoogstwaarschijnlijk zal sluiten, hem laten liggen en onmiddellijk de 100 bellen, maar ik zou hem niet durven binnen laten, het zou ketchup kunnen zijn en er kunnen tussen het struikgewas in onze voortuin nog personen zitten.
Wat versterkt mijn wantrouwen nog meer?
Wel, verleden week hebben we weer eens mogen kennismaken met de kleine criminaliteit ge weet wel, diegene die ze niet meer willen straffen.
Ventje rijdt met de auto door de winkelstraat om me wat verder te komen ophalen.
Hij stopt om voorrang van rechts te geven aan een andere auto, wordt langs achter aangereden door een andere auto niet erg, maar toch wat schade hij stapt uit en de andere persoon ook, spijtig genoeg moet ik weeral zeggen: een allochtoon.
Bijna onmiddellijk komt er een andere allochtoon afgelopen die zegt: ik heb gezien dat gij achteruit gereden zijt. Ventje blijft kalm, de man die tegen onze auto gereden is vraagt of hij contant mag regelen en offreert 5 euro (!) dit zou hij natuurlijk niet offreren indien ventje achteruit was gereden. Ventje weigert natuurlijk en stelt voor om de autos even opzij te zetten om de verzekeringspapieren in te vullen om verder het verkeer niet te hinderen. Vooraleer hij de auto verzet schrijft hij in de auto op een klein papiertje de nummerplaat van de andere wagen op en legt dit op de passagierszetel.
Wanneer de beide autos geparkeerd staan, de andere in een zijstraat en ventje in de winkelstraat, stapt ventje uit met zijn verzekeringspapieren, de andere man komt met zijn mede-passagier naar hem en ventje vraagt om even te wachten want hij moet mij telefoneren om te zeggen dat hij wat later zal zijn.
Hij staat tijdens dit telefoontje aan de achterkant van onze auto. Wanneer hij zich omdraait ziet hij de twee anderen weggaan, in hun auto stappen en wegrijden. Terwijl hij telefoneerde hebben ze het papiertje met de telefoonnummer uit onze auto genomen.
Op dat moment weet ik nog van niets, maar ik zie van ver dat het gezicht van ventje op donderwolken staat. Hij vertelt het hele verhaal en ik zeg dat alhoewel de schade miniem is dit toch vluchtmisdrijf is.
Hij kent het merk van de auto : een zilvergrijze Mercedes en hij herinnert zich nog de eerste en derde letter N..M van de nummerplaat, maar niet het nummer.
We bellen broer 2 die bij de politie is om raad. t ja ge moet het toch gaan aangeven hoor want stel je voor dat die andere mannen die meer schade aan hun auto hadden zich op die valse getuige beroepen en het toch gaan aangeven, dan zijn ze nog in staat om jullie van vluchtmisdrijf te beschuldigen..
Goei raad, dus wij op zoek naar een politiekantoor. Wegens de omleidingen doen we er een kwartier over om bij het politiekantoor van de negende wijk te geraken.
Daar hangt een nota: wend u tot het politiekantoor op de Kleine steenweg in Wilrijk.
Wij naar Wilrijk.
Daar zien we weer een bord: Politiekantoor sluit om 19 uur, wend u dan naar Politiekantoor Hoboken Berkenrodelei. t Is nog maar kwart voor zeven dus ik spring uit de auto, loop naar binnen en zeg puffend: ik ben toch nog op tijd om hier iets aan te geven zeker?. De politieman kijkt me verwonderd aan en zegt, maar madammeke, voor aangiftes moet ge in Hoboken zijn!. Ik vertel hem dat kantoor Kiel doorverwijst naar Wilrijk en niet naar Hoboken.
Op zon momenten krijg ik altijd de slappe lach. Gelukkig kan de politieman meelachen. Allez man, zeg dat het niet waar is zeg ik, stel je voor dat ik geen auto had hoe lang zou ik nu al onderweg zijn?, de arme man kan er niets aan doen, laat me zelfs het lege kantoor zien waar hij zelfs al zou hij het willen niets zou kunnen noteren omdat er geen meubels of computer staat, en zegt dat we spijtig genoeg toch naar Hoboken moeten.
En wijle terug op weg...
Hoera, politiekantoor Hoboken is open en er is beweging en licht. We zeggen aan het loket dat we een vluchtmisdrijf komen aangeven en moeten even wachten.
Ventje vertelt int kort aan de politieman wat er gebeurd is. Hij zegt dat de kans om die mannen te vatten bijzonder klein is en vraagt of het de moeite is om daar een PV voor op te stellen.
Ik vertel hem dat we dit enkel doet op aanraden van broer Politie en bij dat magisch woord begint hij in de computer te tokkelen.
Wat later staan we met onze nutteloze PV terug buiten. We weten dat we de daders nooit zullen vinden. We weten dat dit niets is vergeleken met messteken voor een mp3 speler, maar waar is het begin van criminaliteit?
En nu wordt er overwogen om deze kleine criminaliteit gewoon te seponeren. Moeten wij burgers dit nu aanvaarden. De politie zou teveel tijd verliezen met al het schrijfwerk. Laat ze dan voor het schrijfwerk werkloze secretaresses aannemen!
Enfin zeg, waar gaan we naartoe ? Kan iemand het me uitleggen?
Vandaag zijn we naar Oostende geweest want schoonbroer verjaarde. Schoonma (zijn moeder) gaat mee, dus eerst telefoon: ma, om kwart na tien staan we er, kom je naar beneden?
Ies goe, ikke kom. Ze staat inderdaad gepakt en geladen te wachten als we aankomen.
t Is bewolkt weer, maar ach...we gaan toch lekker binnenzitten, dus dat trekken we ons vandaag niet aan.
We installeren schoonma in de auto en vertrekken richting kust.
Ik bel onderweg zoon 1 om te horen hoe hij en zijn familie het gisteren gehad hebben in onze caravan: wow, goe zenne mama. t Heeft wel de hele nacht gegoten, maar de kindjes hebben geslapen als roosjes en we hebben gisteren toch de hele dag buiten kunnen zitten en we zijn zelfs aant strand geweest, t is voor herhaling vatbaar!.
Oef, gelukkig ze zijn niet uitgeregend geweest, dat had voor de kindjes zon desillusie geweest, ze waren er zo op uit om eens in de caravan van bomma en bompa te slapen. Vandaag moesten ze spijtig genoeg al terugkomen want schoondochter 1 had een vroege shift.
In de auto slaapt schoonma al tegen dat we aan de Kennedytunnel zijn. Ik heb nog nooit iemand gekend die zo goed sliep in een auto.
Het verkeer naar zee verloopt vlotjes, maar ik vraag me af hoe het straks zal zijn als we terugkomen: einde van de paasvakantie, uittocht van de Belgische kust!
Maar eerst onze dag: we arriveren netjes op tijd bij schoonbroer en schoonzus voor de aperitief. Schoonma ligt nog steeds te snurken op de achterbank.
De deugniet in ons allemaal doet ons even twijfelen of we ze daar nog lekker wat in de auto zullen laten slapen, maar we besluiten om haar toch wakker te maken.
Wederzijdse geschenkjes worden uitgewisseld, wij paaseikes aan schoonma, cadeau aan schoonbroer, bloemen aan schoonzus. Schoonma idem, dito en aan ons ook een wederzijds doosje pralines voor Pasen ( MIJN DIEET, aaaargghhhhh). Bij de weight watchers hebben ze me ooit geleerd dat je pralines best onmiddellijk de diepvries inkiepert, dan blijf je eraf. Haha, die hebben nog nooit gehoord van ijspralines zeker.
Bij schoonbroer en schoonzus weer lekker gegeten en wat later kwamen de twee nichtjes voor de koffie met gebak. (Seffens toch dat water dieet van Chia terug zoeken!)
Nichtje 1 is onlangs gehuwd en haar ventje kennen we intussen al goed, maar de nieuwe vriend van nichtje 2 ontmoeten we nu voor de eerste keer.
Een knappe gast van een dubbele meter, hij bekijkt nichtje 2 met ogen waar de liefde gewoon uitdruipt en zij bekijkt hem wederzijds alsof de zon uit zijn poep schijnt (uitdrukking van mijn gelieve vader). Dat wordt vast en zeker een stelletje.
Hoe ies naam vraaier? vraagt schoonma. Nu weten we dat ze met de uitspraak van namen het vrij moeilijk heeft, onze hond Flor wordt al vijftien jaar Fleur genoemd. We houden ons hart dus vast en zeggen : Stijn. Joah....ich snap: Stien!, nee Bobonne: Stijn! en nichtje schrijft de naam op een papierke. Ach joa: ich zie Stiiiiieeeeeennnnn!. We rollen allemaal bijna onder tafel (de nodige wijn zat al in de man/vrouw).
Ik zeg: zeg eens Einstein, zweistein en dreistein en laat het eerste eraf en zeg dan Stein, dan ben je er bijna!. Stein! Ich weit et ! Stein, is goed, dag Stein. Stijn is een lieve gast en knikt vriendelijk terug naar schoonma. Ziet er een goei aanwinst uit voor onze familie.
De zon schijnt de hele dag, prachtig weer, iedereen fleurt er gewoon van op.
Gelukkig had ik me in lagen gekleed, met dit klimaat kan je dan aan- en afstropen naarmate het weer verandert.
Om vijf uur is het weer tijd om te vertrekken. Vijf minuten verder staan we al aan te schuiven in de file maar het valt mee, de file beweegt stilletjes tot in Gent en schoonma slaapt de hele weg terug de slaap van onschuldige mensen tot aan haar voordeur. Daar maken we ze weer wakker, geven de nodige kusjes en bye byes en dan kan ze lekker thuis gaan verder slapen want ze is dat niet gewoon zo vroeg opstaan!
Morgen ga ik zeker op dieet neem ik me voor maar dan bedenk ik net dat morgen zoon 1 en de kindjes blijven eten, het zal dus voor overmorgen zijn.
en nu rap rap naar beneden want sebiet is't Lost met "Sayid" zucht....aaaahhhh....
We zijn gisteren uitgeregend teruggekomen van onze caravan in Cadzand.
We gingen eens zien of we de voortent al konden rechtzetten en inrichten. Al goed dat we de voortent thuis vergeten waren. (kleine vergetelheid we worden allebei een dagje ouder).
Zoon 1 belde op mijn GSM toen we op weg naar t zeetje waren om te vragen of ze mochten afkomen en er eventueel een nachtje slapen met de kindjes vermits wij toch niet gingen blijven.
Of course, wij kwamen toch terug naar de koekenstad omdat we vandaag uitgenodigd zijn om te komen eten en Pasen te vieren bij zoon 2.
Ze arriveerden in de gietende regen en mijn hart bloeide omdat ik ze echt een mooi dagje aan zee wenste met de kindjes.
Tijdens de nacht werd ik wakker en hoorde op ons dak douw wijven naar beneden vallen en ik dacht altijd maar: ocharme die schaapjes en die liggen nu in de caravan. t Is er wel droog en er is verwarming maar we hebben de TV en zo nog niet terug gezet.
Een moederhart bloedt gemakkelijk.
Als het vandaag zo blijft gieten zullen ze ofwel kennismaken met binnenzitten in een vrij krappe ruimte met kinderen, zonder TV, ofwel en dat is natuurlijk het meest evident gewoon terug naar huis komen. Zou ik ook doen.
Ventje is nu bloemekes gaan kopen voor schoondochter 2, voor schoonma en voor schoonzus aan zee.
Morgen verjaart de broer van ventje en is het familiefeest in Oostende.
Feest vandaag, feest morgen, ik krijg de indruk dat we heel veel feesten. Misschien daarom dat alles weer serieus begint te spannen.
Ik zal nog eens het waterdieet van Chia moeten doen.
Bij de nonnekes hadden we wel geleerd dat Paastijd een periode van bezinning en boete en vasten is.
Ik bezin me op een ander manier. De korte tijd die we hier nog op deze aardbol zijn maak ik naastenliefde mijn prioriteit en ik begin thuis bij mijn familie.
Ik heb ze allemaal ontzettend lief en veel samenkomen, samen aan tafel lekker eten en samen praten en lachen....als er een God bestaat dan denk ik dat hij dit wel zou goedkeuren.
PS: bericht aan 'Cybele' - ik vind je blogje niet meer terug, zeg me eens waar het staat aub.
De nieuwe grote luifel op de Sint-Bernardsesteenweg doet het al enkele weken vermoeden: op het Kiel is de heropening van Den Tir nabij. In de vroegere schietstand van de plaatselijke burgerwacht opent op 13 april een nieuw winkelcentrum.
(dank aan Bomma voor de foto van den Tir)
Voilà hier gingen ventje en ik gisteren even kijken.Ik wou er een mooie foto boven zetten van de Tir en de luifel aan de sint Bernardsesteenweg maar vond er geen op t net.
Dan maar eentje van ons nieuw justitiepaleis.Die staat op de plaats op het zuid waar ik als kind ging zwemmen in een openluchtzwembad.
Ik ben er nog niet uit of ik het nieuw paleis mooi vind of niet.t Is zon beetje zoals het centre Pompidou in Parijs.Je vindt het mooi of lelijk, er is geen tussenweg.
Opvallend is het zeker met zijn piekjes.Ik hoor dat het het vlinderpaleis genoemd wordt maar ik ben ervan overtuigd dat binnenkort de Antwerpenaars er wel een sappiger naam aan zullen geven.t Piekenpaleis of zo iets.
Maar ik was eigenlijk aant vertellen over de opening van shopping centrumDen Tir op de Sint Bernardsesteenweg.Ik wou het absoluut zien,want ik kon me met de beste wil van de wereld niet indenken hoe ze dit gingen combineren met de winkelstraat er tegenover: de Abdijstraat.
Ik beschik namelijk niet over genoeg ruimtelijk voorstellingsvermogen, dat ligt aan de vrouwelijke hormonen, - herinner u de korte ringvinger ?! -.
Maar tot mijn verbazing bleek het heel simpel.Ze hebben gewoon boven de steenweg waar de trams en de autos rijden een soort metalen dak (luifel)gezet.
Aha, geniaal!In uw verbeelding moet ge dan gewoon al die autos en trams wegdenken en dan loopt ge gewoon de winkelstraat door en ge steekt over naar het shopping center en ge hoopt ondertussen dat ge daar op die drukke rijbaan niet terplekke doodgereden wordt.
In het shopping center is het de bedoeling (denk ik) dat we de betere winkels gaan vinden want die zijn bijna allemaal uit de Abdijstraat verdwenen en die straat heeft nu een bepaalde Noord-Afrikaanse sfeer gekregen.Ge kunt het vergelijken met de Chinese sfeer die ge vindt in de Van Wezembeekstraatint stad, of de antieksfeer in de Kloosterstraat en omgeving.
Maar ja, kleindochter 1 was de hele dag bij ons en inplaats van haar in bed te leggen voor haar middagdutje staken we haar dan maar in haar poussette entrokken we de lustig naar Den Tir, met in ons achterhoofd toch het idee om halfweg iets te gaan drinken. Ik moet nog steeds rekening houden met mijn wonky rug. ( Probably alteration of dialectal wanky, alteration of wankle, from Middle English wankel, from Old English wancol, unsteady.)- wankele rug dus.Ik kon er niet onmiddellijk opkomen, maar ik leer weer bij : uiteindelijk zijn vlaams en engels verwant: t is wankel in beide talen.
Kleindochter werd echter na een goed half uurke slaap op slag klaarwakker van het enorm lawaai dat geproduceerd werd door de muziekboxen van een nieuwe zaak in het winkelcentrum. Zucht....geen halte of pintje dan maar stante pede terug naar huis want ik moest nog koken, beide zonen met familie kwamen eten.
Ik probeer dit familiaal samenkomen te blijven volhouden omdat ik weet uit ondervinding hoe plezant het was als wij allemaal bijeen waren bij ons moeder en vader.Sinds ze overleden zijn komen we zelden of nooit meer samen.
Ik zal wel in de toekomst moeten overwegen om er een frikadellendag van te maken als de familie blijft uitbreiden.De schoonmoeder van mijn ex-bazin deed dit ook en ik vond dit een toen al een heel goed idee.Er zijn heel veel recepten voor frikadellen, dus dat zal wel lukken.
Gisteren kregen ze voor de gelegenheid toch nog eens een lekkere biefstuk voorgeschoteld net gehaald bij de biologische boer in de Ardennen. Toen ze voldaan en gelukkig allemaal naar huis gingen om hun kroost te slapen te leggen zakte ik ook onderuit.Ik kon nog net met moeite even de blogjes bekijken en dat was het.
Kuisen: bjeuch!... t is echt omdat het moet en omdat ik niet wil dat er nog andere beesten buiten mijn hond in huis rondlopen, maar kuisen vind ik echt één van de meest afstompende jobs die er zijn.
Vandaag was het weer zo ver. Er moest dringend gekuist worden anders konden we patatten planten in de living. Onze zwarte langharige, oude hond loopt voortdurend over en weer en na een paar dagen ligt er meer tuin in de living dan buiten.
Ventje draagt nu ook sinds hij op pensioen is zijn steentje bij. Hij doet de volledige beneden en ik doe boven de kamers, de trap, de badkamer en den entresol.
Hij kuist veel beter en grondiger dan ik alhoewel hij het vroeger nooit heeft gedaan. Bij mij moet het snel gaan en bij ventje moet het goed gaan. Hij ligt zelfs plat op zijn buik om met de stofzuiger in alle hoekjes te geraken. Dat heeft hij zeker van zijn moeder.
Ik herinner me nog dat mijn vriendin en ik haar ooit geholpen hebben om hun appartementje op te kuisen na een overstroming in Spanje veel jaren geleden.
Na twee dagen modder kuisen lieten wij een zucht van voldoening en dachten we dat het gedaan was, en toen stopte schoonma ons elk een stekje (lucifer for ze dutch) in onze handen en zei: ies nok nie kedaan, noe in de hoekjes met stekje, is nok veul modder da gots doe zien und dornaa nok ies koisen mè nat. Gezellige vakantie! Eerst overstroming en dan drie dagen kuisen. Nu weet ge waarom ik niet graag op reis ga.
De appel valt dus niet ver van de moederlijke boom, maar toch ben ik blij dat hij zelf ook zo grondig kuist. Hij durft aan mij geen opmerkingen maken over mijn heel snelle en efficiënte, maar veel minder grondiger manier van kuisen, want hij weet dat de opneemvod dan onmiddellijk in zijn richting wordt gegooid met erbij de commentaar: als ge het beter kunt dan moet ge het zelf maar doen!.
Maar als alles dan eindelijk gedaan is en er fris en netjes bij staat, dan ben ik wel blij en snuif ik diep de lucht van Ajax, Pledge en Cif op.
Tegen morgenavond zal er wel niet veel meer van te merken zijn want de kleinkindjes komen. Kleindochter 1 komt de hele dag want haar mama en papa gaan alles in orde brengen voor Joske die verwacht wordt rond 11 juni. Geboortekaartjes kiezen, suikerbonen, de geboortelijst....er komt wat zien bij zon nieuwe baby.
In de late namiddag kon ik dan eindelijk even terug op de computer want ik probeer al een hele tijd mijn fotobewerkingsprogramma onder de knie te krijgen. Ik vind mijn eerste probeerseltje hierboven niet slecht. t Is zoon 2 en kleindochter 1. k heb ook efkes geprobeerd om dias in te scannen, maar das niet gelukt. Dat zal voor een andere keer zijn.
Toen was het hoog tijd om te koken want ventje moest naar een vergadering voorbereiding van de Vlaamse Kermis in de parochie.
Nu nog even snel mijn blogje bijwerken en dan do-do....
Ik moet me haasten om dit stukje erin te krijgen want sebiet begint 'Lost' met die knappe Sayid (zie lijst rechts). Daarnet mijn schoonmoeder volgepropt met kip, geroosterde patatjes en geroosterde pastenaak, sla en appelmoes en ventje voert haar op dit moment voldaan en verzadigd terug naar huis. Binnenkort vertrekt ze voor drie weken naar Gran Canaria (oef...blije zucht...) en ik dacht bij mezelf "als ik haar nu eens verras in Gran Canaria met een brief in't Russisch". Niet moeilijk hoor, op't internet vindt ge nu vertaalprogramma's. Ik heb er eens ene uitgetest.
Goh...wat een fantastische uitvinding.Ge zet uw zinnekes er gewoon in en plop druk op de knop en erboven verschijnt de zin in de gewenste taal, in dit geval Russisch.
Nu is Russisch voor mij net hetzelfde als Chinees, ik snap er de ballen van. Maar ik kan altijd rekenen op de hulp van Ludovicus als er iets niet klopt.
Met uw schoonmoeder moet ge wat voorzichtiger zijn als ge communiceert en zeker als ze geen al te groot gevoel voor humor heeft zoals de mijn.
Voor alle veiligheid vertaalde ik wat ik geschreven had terug naar Engels om te zien of er wel degelijk stond wat ik geschreven had. Amaai, al goed dat ik het deed, hierna ziet ge de drie brieven.
Mijn origineel engels test briefje:
Dear Mother,
It will be a shock to receive this letter in your own language.
We hope your flight was without problems and that your arrived safe and sound in GranCanaria.
Do you like the hotel you are staying at?
I hope the weather is fine and that you and your friend are enjoying the sunshine.
All the children and grandchildren are fine and in good health.
This is areal good idea someone had, to put a translation program on internet for us isn't it?
But before I send you this letter Im going to check and see if it really is Russian, Ill do this by translating it in reverse and then I will know ifyou can understand what I am saying.
De russische vertaling volgens Altavista babelfish
en nu uit veiligheidsoverweging de hervertaling van het Russisch hierboven naar Engels:
Dear mother,
It will the impact in order obtain this letter in your own language
We hope your flight was without the problems and which your the priyezzhannaya safe and is sound in Gran Canaria
Make you you will fall in love hotel, is which you you do remain on?
I hope weather excellently and to that you and your friend delight in by sunshine.
All children and grandchildren be situated excellently and into bogatyrskya the health
this is real good idea, is which someone must dress into the program of transfer the Internet for us not will be it?
But before I will send by you this letter, it is which 4 to ides to verify and to see if it is actually Russian, then I I will make this way to transfer it in the reverse and after this I I know if you can understand, then I I speak
da's de moeite hé?....
Stel je voor dat ik die brief verzonden had, ik zou het de rest van mijn leven moeten aanhoren. Wat een babylonische spraakverwarring. Ik snap nu wel waarom Altavista de woorden: babel fish gebruikt heeft.
Ik denk dat ik zoals steeds maar beter telefoneer met schoonma, das ook niet gemakkelijk maar we hoeven het gesprek niet te lang te maken hé?
Lieve Myette, ik was toch ook even benieuwd en ik ben zoals jij een kurieuzeneuzemosterdpot dus ben ik even snel op 't net gaan kijken of de drie punten ( 2-8-10) inderdaad niet juist waren. Ik ga het niet vertalen wegens gebrek aan tijd maar ik weet dat gij een heel slim madammeke zijt dus dat is geen probleem. Hier volgt wat ik gevonden heb (wel heel snel gekeken hoor - voel je vrij om tegenstrijdige berichten hieronder te zetten).
I have read that Alfred Hitchcock did not have a belly button. How is this possible?
Alfred Hitchcock's navel was removed during surgery.
Is it true that babies are born without knee caps? If so, why?
Newborns do have kneecaps. Kneecaps form about the fourth month of fetal life. However, they dont show up on x-ray very well because theyre not ossified, or bony. At this point in life, the kneecaps are made of a cartilaginous material. The growth centers surrounding the kneecap form late in developmental life in utero and may not appear until just before or just after the infant is born.
Remember, infants are a work in progress. The potential for linear bone growth may continue until the late teens or early twenties. Although all the precursor tissues for the major bones are present at or immediately after birth, centers of ossification (where bone is laid down) continue to develop throughout childhood and beyond. For instance, the head of the femur appears at four months, the patella, or kneecap, starts showing signs of ossification at about 3 years in females and 4-5 years of age in males. Parts of the pelvic girdle (hips) dont appear ossified until adolescence with the tubercle of the pubis not appearing until 18-20 years of age.
Who invented the toothbrush and when was it invented?
The toothbrush as we know it today was not invented until 1938. However, early forms of the toothbrush have been in existence since 3000 BC. Ancient civilizations used a "chew stick," which was a thin twig with a frayed end. These 'chew sticks' were rubbed against the teeth.
The bristle toothbrush, similar to the type used today, was not invented until 1498 in China. The bristles were actually the stiff, coarse hairs taken from the back of a hog's neck and attached to handles made of bone or bamboo.
Maar die spin inslikken terwijl ge slaapt.......'k heb er zelf wakker van gelegen.
1. appels, en niet caffeine,zijn het meest efficiënt om s morgens wakker te worden.
2.Alfred Hitchcock had geen navel.
3.Iemand die per dag één pakje rookt zal ongeveer 2 tanden verliezen elke tien jaar.
4.Men wordt niet ziek van koud weer, je wordt sneller ziek als je altijd binnen blijft.
5.Wanneer je niest,stoppen eventjes al je lichaams functies, zelfs je hart.
6.slechts 7 per cent van de populatie is linkshandig.
7.Elke minuut wordt er iemand in een ziekenhuis behandeld voor hondenbeten.
8.Babys worden geboren zonder knieschijf.Die komen er pas tussen de leeftijd van 2 tot 6.
9.de gemiddelde persoon zal vijf jaar van zijn leven in een lijn aangeschoven en gewacht hebben.
10.de tandenborstel werd uitgevonden in 1948.
11.de gemiddelde huisvlieg leeft ongeveer één maand.
12.de gemiddelde computer pinkt 7 keer per minuut.
13.Na de middag zijn je voeten groter dan eender welk ander moment van de dag.
14.De meesten van ons hebben een spin ingeslikt terwijl we sliepen.
15.de echte reden waarom struisvogels hun hoofd int water steken is omdat ze water zoeken.
16.er zijn maar twee dieren die achter zich kunnen zien zonder hun hoofd om te draaien, het konijn en de papegaai.
17. John Travolta weigerde de hoofdrollen in de film;"An Officer and a Gentleman" en"Tootsie."
18. Prince Charles and Prince William zullen NOOIT samen reizen met hetzelfde vliegtuig omdat het vliegtuig zou kunnen neerstorten.
19. De eerste Harley Davidson motor gebouwd in 1903 had een leeg tomaten blik als carburator.
20. De meeste ziekenhuizen verdienen extra door de navelstrengen van pasgeborenen te verkopen. Ze worden gebruikt bij adertransplantaties.
21. Humphrey Bogart was familie van Prinses Diana. Zij waren neef en nicht in de zevende graad.
22. Zonder kleurstof isCoca-Cola groen.
Wat denk je, juist of fout?
Volgens mijn bron ( voor eventuele fouten of misverstanden ben ik niet verantwoordelijk ) is alles juist, maar nu moet je even terug lezen en stilstaan bij
Héhé, even snel een blogstukje schrijven want ventje heeft al laten weten dat hij weer een rommelmarktje wil doen.
Wat die man heeft met rommel zal altijd een vraag blijven.
Ik kijk soms in de spiegel en vraag me af of ik ook tot die categorie behoor.Volgens schoonma had hij veel beter kunnen doen, hij had de dochter van de burgermeester van Brasschaat veel jaren terug kunnen krijgen zei ze, later bleek dat het de dochter van de concièrge van de burgermeester van Brasschaat was, maar ja, ik wist het weeral.
Gisteren dacht ik ook dat ik een lekker middagje aan mijn PC zou mogen zitten want hij had besloten om takken te vermorzelen.
Plezant dat er zoveel machines uitgevonden zijn om mannen op pensioen bezig te houden.
Maar de takken waren spijtig genoeg te rap op en hij had niet veel zin om iets anders te doen dus kwam hij mij weer ambeteren.
Gaan we eens weg? vroeg hij met een zielig gezicht.
k dacht dat we vandaag eens thuisbleven antwoordde ik en ik wist al dat mijn middagje PCen naar de knoppen was.Hoe moet ik nu ooit goed leren werken met mijn foto programma?Ventje verwacht wel dat ik alles kan en nog wel liefst onmiddellijk op de computer, maar hij beseft niet dat er in zelfstudie veel tijd kruipt. (ik zwijg natuurlijk als een graf over mijn tijd in blogland).
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ik gaf weeral toe en wijle weg.
Shopping center Wijnegem.Als mijn ventje een vrouw was geweest had hij een rijke vent moeten treffen.
Ik dacht zo bij mijn eigen zichzelve, als ik dan toch moet rondlopen in een shopping center dan shoppen we maar.Een mooie T-shirt, enfin twee T-shirts om juist te zijn.Een video, het laatste boek van Ben Elton en ik was op dreef.
Ventje kreeg het in de mot dat ik op dreef was en begon me richting uitgang te trekken.
Ik heb ook mijn truukjes!
Als we dan toch bezig zijn dacht ik, dan ineens volle bak: kom we gaan eten shoeke, k heb geen zin om te koken. In for a penny in for a pound
Ik heb ooit eens een auto gezien met een sticker erop: Im spending my childrens inheritance.Ik vond dat bijlange nog niet zo slecht gezien.Niet dat er zon fameuze inheritance is, maar als we dood zijn ist gedaan nietwaar?
Toen we eindelijk, veel later, verzadigd thuiskwamen kreeg ik echter een koude douche.Ik keek naar mijn kalender en daar stond een groot, rood kruis op de zevende april : KIJK NAAR TV 1 THUIS PAZ KOMT ERIN.
Oeioei, te laat.Sorry hoor Pazke. Ik hoop dat je het me vergeeft. Ik kom zeker naar je optreden kijken in het Dion theater hoor (als het nog niet te laat is J ).
En nu snel me klaarmaken want ventje staat weeral te trappelen om te vertrekken.
Iets in me zegt dat hij graag naar deze rommelmarkt gaat omdat hij er altijd zijn eerste lief tegenkomt.
't is echt de moeite om even te klikken op de kip hierboven en dan ook nog even te wachten tot ze haar striptease doet.
t Ja met die paasvakantie en de kleinkinderen had ik weinig tijd om aan mijn PC te zitten, dus die poll op aanraden van Chia over het scheren van schaamhaar kwam net op tijd.
Haar stukje over schaam-scheren wekte toch ook mijn nieuwsgierigheid op en ik ging op zoek op t net naar schaamhaar en scheren.
De meest interessante stukken waren int engels en ik heb deze week spijtig genoeg echt geen tijd om het te vertalen. t Zal voor een andere keer zijn.
Maar omdat het vorig stukje toch zeer kort was zet ik hier vandaag nog een beetje meer uitleg.
Trouwens : ik hoop dat er ook mannen deelnemen aan de poll.
Wat mannen van dat scheren/niet scheren vinden is voor ons dames ook belangrijk, niet dat we er ons een fluit van aantrekken maar we weten wel het graag.
Bon, here goes, het beetje dat ik op het net vond in het nederlands over schaamhaar;
-Schaamhaar of pubarche (allez wie heeft dat woord ooit gehoord?) is beharing in de schaamstreek dat gewoonlijk vanaf de puberteit groeit. (wanneer valt het uit? Dat stond er niet bij - toch een vrij belangrijk detail nietwaar ? ).
Bij de jongens groeit schaamhaar ruitvormig boven, onder en op de penis en balzak. Bij de meisjes is de haargroei eerder driehoekig en bevindt zich vooral boven maar ook rond de vagina. (voilà weer iets bijgeleerd! straks even die ruitvorm bestuderen om te zien of dat wel echt waar is.)
Als we de nederlandse woorden even opzoeken dan zien we dat Nederlanders/Vlamingen zich wel erg schamen als het over dit onderwerp gaat. Men schaamt zich blijkbaar voor alles onder de gordel.
Letterlijk vertaald naar het engels:
Schaambeen = shame bone = pubis
Schaamhaar = shame hair = pubic hair
Schaam streek = shame area = pubes
Schaamlippen = shame lips = labia
Ik was ook heel verwonderd te lezen dat een onderdeel van de reinheid bij islamitische vrouwen ook betekende dat die zich regelmatig moesten ontharen. .M.a.w. als je je schaam- en okselhaar laat staan ben je onrein?!
Vandaar die brede, lange jurken, dan kan je eens lekker krabben als er weer een scheerbeurt nodig is.
Islam en schaamhaar. Elke moslim vrouw heeft volgens haar geloof de verplichting haar lichaam rein te houden. Onderdeel van deze reinheid is het verwijderen van oksel- en schaamhaar. Scheren zou minimaal eens in de 40 dagen moeten gebeuren. Het okselhaar zou 'geplukt' - (auw! ik heb ooit eens mijn okselhaar proberen te waxen en dat deed verdomd pijn hoor )- uitgetrokken moeten worden terwijl het schaamhaar ook geschoren mag worden. (oef, zullen die blij zijn!) Voor het scheren zelf bestaan duidelijke voorschriften.
Persoonlijke hygiene. Cfr. http://www.maghrebonline.nl Er zijn ook zaken van alledaagse persoonlijke hygiene waar een moslimvrouw zich bewust van moet zijn. Deze zijn: 1) Het reinigen van je geslachtsdelen na toiletgebruik. Het gebruik van wc-papier is niet voldoende; deze lichaamsdelen moeten worden gewassen met water. 2) Het verwijderen van lichaamshaar: schaamhaar- en okselhaar moet regelmatig worden verwijderd. Epileren van okselaren is aanbevolen, maar het mag ook worden geschoren. Voor het schaamhaar is scheren aanbevolen. Haar van de benen verwijderen is toegestaan, evenals het verwijderen van te veel haar op het gezicht maar het epileren van de wenkbrauwen om ze in vorm te krijgen en uit te dunnen is niet toegestaan. 3) Het knippen van de nagels: nagels moeten kort en schoon worden gehouden. De westerse mode van lange vingernagels is niet acceptabel voor een moslimvrouw.
Oef, ben ik blij dat ik geen moslimvrouw ben. Ik mag ontharen als ik er zelf zin in heb.
Ik las ook op het net dat er nu ook vaginale kappers bestaan, ze worden Kutkappers genoemd. Men is dus in Nederland/België afgestapt van het woord schaam: anders zouden het schaamkappers zijn.
Bon, aan het niveau van bovenstaande tekst zie je dat ik deze week bijzonder weinig tijd heb gehad om na te denken.
(Chia doe nu even je ogen toe) Gisteren zijn we met de twee kleinzonen in de Ardennen bij een biologische boer twintig kilo vlees gaan afhalen.
Natuurlijk zijn we dan ook op bezoek geweest bij broer 1 en schoonzus want zij kennen die boer en die hadden ook hun twee kleindochters op bezoek paasvakantie en werkende ouders, remember?
Toevallig kwam toch nét die dag de paashaas eieren leggen in de tuin van broer 1!
Kleinzoon 2 heeft de hele weg naar huis in zijn kinderzitje uitbundig zitten zingen van geluk, hij had wel een middagdutje gedaan. Kleinzoon 1 daarentegen lag uitgeteld te ronken tot thuis en is al slapend uit de auto zijn bedje ingegaan.
Vanmorgen was het even binnen spelen buiten was het een ietsie pietsie aan de frisse kant.
Eerst wat spelletjes op de computer en daarna schilderen en knutselen tot mama hen kwam halen.
En nu......zàààààààlige rust!
Seffens mijn voetjes omhoog en wat TV kijken, maar eerst moet ventje eten krijgen want voor hem is het seffens nog moederdag zijn vaste bezoekdag aan zijn moeder.
Elke schoolvakantie is een steeds weerkerend probleem voor werkende ouders.
Als ex-werkende moeder kan ik er zelf van meespreken.
Op ATV pikte ik zondag nog een stukje mee van een programma over het doorstoten van werkende vrouwen door het glazen plafond. De grote struikelblok is nog steeds de verdeling werk/gezin. Dat is het voor ons altijd geweest.
Ik heb altijd graag gewerkt, was ambitieus en kom uit een geslacht waar de vrouwen mijn grootmoeder, tantes, moeder- altijd heel hard gewerkt hebben en daarbovenop nog heel het huishouden deden, tot en met het maken van kleding tot s avonds tien, elf uur. Toen was er helemaal geen sprake van de nieuwe man. Die lag uitgestrekt in zijn zetel te bekomen van zijn harde werktaak.
Toen ik trouwde en het vanzelfsprekend vond dat ik ook bleef meewerken stapte ik nog steeds in die leefwereld: de vrouw doet alles. Was me dat even schrikken. Maar ik was jong, had veel energie en ben erin geslaagd om het allemaal te doen met zelfs nog veel vrijwilligerswerk s avonds erbij. Hoe langer hoe meer ondervond ik hoe hard vrouwen moesten werken en ik vroeg aan mijn moeder waarom ze ons vroeger thuis niet meer had ingeschakeld in het huishoudelijk werk. We hadden toch nog veel meer kunnen doen om haar te helpen als ze een beetje aangedrongen had. Als tiener zagen wij zelf het vele werk niet. We moesten toen wel de meisjes toch elke dag ons steentje bijdragen met de afwas, kuis en patatten schillen, maar daar bleef het zo wat bij. Maar moeder antwoordde: och kindje, ik heb niet meer van jullie verlangd omdat ik wist hoe moeilijk je het later nog ging hebben.
Ventje kwam uit een gezin met moeder aan de haard en had nog nooit vanzeleven zelfs een sok moeten oprapen.
Maar wij zijn de meisjes van 1968 en we begonnen meer en meer inbreng te verlangen van onze echtgenoot. Ik herinner me nog steeds de ontzetting op het gezicht van mijn vader en mijn schoonmoeder die me allebei een vreselijke dolle mina vonden omdat ik probeerde om ventje mee in te schakelen in het huishouden. Bij mij heeft het op zn minst vijfentwintig jaar geduurd. Nu draait de lieve schat op volle toeren, maar toen ik werkte en kleine kindjes had was het nul komma nul.
Daarom heb ik nu zon begrip voor mijn werkende schoondochters. Eén ervan staat gelukkig in het onderwijs en haar man zoon 2 ook, die hebben gelukkig geen problemen met opvang tijdens schoolvakanties. Schoondochter 1 en zoon 1 daarentegen moeten opvang zoeken tijdens de vakantieperiodes. Schoondochter 1 kan als verpleegster nog een beetje schuifelen met haar uren, en haar opgespaarde overuren kan ze dan gebruiken om de tweede week vakantie als verlof op te nemen. De eerste week proberen wij ze zoveel mogelijk uit de nood te helpen en dan nog vragen ze enkel het hoogstnodige.
Even terug naar het TV programma. Er werd gesproken van werk-flexibiliteit samen met je werkgever. Ik kreeg toch nog steeds de indruk dat het vooral van vrouwen verwacht werd dat ze flexibel zouden zijn. Er nam maar één man deel aan het debat. Ik ben nog niet zo heel lang gestopt met werken en ik kan me niet herinneren dat er veel mannelijke werknemers vrijaf vroegen omdat de kindjes niet naar school konden. Ik geloof ook niet dat veel werkgevers deze flexibele vorm van werken door mannen zouden aanvaarden. In een privé bedrijf wordt het ook maar met moeite en zuchtend toegestaan aan vrouwen, en dan worden de dagen ook nog eens afgetrokken van je jaarlijkse vakantiedagen. Sociale verlofdagen of tijdskrediet is in de privé sector onbestaand.
Mannen hebben tegenwoordig ook recht op vier maanden ouderschapsverlof. Deze vier maanden kunnen zelfs gespreid worden over enkele jaren indien nodig. Maar indien mannen bij elke schoolvakantie een weekje onbetaald verlof zouden vragen om op hun kinderen te passen, dan ben ik van mening dat er ook heel veel mannen onder het glazen plafond zouden blijven hangen, net zoals de vrouwen. Werken en kinderen hebben is volgens mij nog steeds een even groot probleem als vroeger.
Maar laten we even de positieve kant bekijken: zo krijgen we als grootouders ook nog eens de kans om te genieten van die kleine, lieve schatjes. Het grote voordeel is dat het maar af en toe is en dat je ze s avonds terug meegeeft met mama of papa en s nachts goed kan slapen. Slapeloze nachten zou ik niet goed meer aankunnen.
Als kleinzoon 2 nu bijna drie jaar oud gisteren op mijn schoot klom, zich als een aapje aan me vastklampte en me bijna kapot knuffelde met kusjes dan smelt mijn hart. Het regende gisteren, dus buiten spelen zat er niet in. Kleinzoon 1 werd geïnstalleerd aan mijn laptop om spelletjes te spelen: want ik ben al groot hé nana?. Met kleinzoon 2 leer ik dan de wondere wereld van Pingu, Telebullies (zo noemt hij ze), en Bumba en Dora kennen. Er wordt heel lang nagedacht en besproken welke video of DVD we gaan opzetten. Nee nana, nie Pingu met Walrus. Ik ben bang van walrus, walrus heeft heel grote tanden, maar die bijt nie hé nana, die doet alleen maar HAHAHAHAHAHAHA, maar ik wil nie walrus zien want ik ben bang. Een Disney tekenfilm stel ik dan voor. nee nana nie de boze wolf, dan ben ik bang. Na lang beraad en gezeten tussen al onze kindervideos en DVDs wordt de goede oude, vertrouwde Barbapapa gekozen. Ik nestel me met kleinzoon 2 in de zetel, krijg nog een paar heerlijke natte kussen in mijn nek, hij neemt mijn hand vast met zijn zacht kleuterpolleke en voor de elfendertigste keer kijk ik weer mee naar de avonturen van Barbapapa. s Avonds blijven ze dan eten met hun papa want schoondochter heeft een late shift.
Vermoeid maar gelukkig zak ik dan later lekker onderuit in mijn zetel om te kijken naar Sayid (zie mijn rechter kolom van mmmmmmmm....mannen) in Lost.
Ik hoefde deze ochtend mijn ogen nog niet open te doen en ik hoorde het al, t regende weeral pijpestelen. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat het nu eindelijk mag gedaan zijn! Ik ben het slecht weer kotsmisselijk beu en snak naar wat zon.
Bon, genoeg gezaagd, dat wou ik gewoon even kwijt.
Oef...k voel me al onmiddellijk beter. Waar zon blogje al niet goed voor is.
Wij zijn vandaag gaan brunchen in de Bourla schouwburg met vrienden van ons. Het was weer een internationaal gezelschap. De vrouw was dertig jaar lang de collega van mijn ventje en is Poolse, haar man die we ongeveer even lang kennen is Zweeds en wij....dat weten jullie inmiddels een mengeling van Brits/Russisch/Belgen.
Alhoewel ventje en zijn vrouwelijke collega nu al een paar jaar met brugpensioen zijn, blijven we nog regelmatig contact houden met elkaar.
Haar Zweedse echtgenoot sprak engels toen ik hem leerde kennen. Drie maanden later na een intensieve taalcursus sprak hij vloeiend ABN met een schattig licht zweeds accent. Niet zo erg als de kok in de Muppet show, maar het heeft iets aparts.
Hij was ook de man die me terug leerde auto rijden. Ik had mijn rijbewijs met grote onderscheiding gehaald toen ik twintig was via de rijschool, maar toen hadden we maar één auto en ventje wou absoluut de monopolie van het voertuig behouden, met als resultaat dat ik veel jaren niet gereden heb. t Ja ik ben niet zo geëmancipeerd als ik eruit zie, enfin toen toch niet.
Op een dag werd ik het echt beu ik werkte te ver om met de fiets te gaan werken en met de bus (twee bussen want ik moest overstappen halfweg) was ik op zn minst anderhalf uur onderweg en dan moest er nog iemand me komen afhalen aan het bushokje. s Avonds na het werk was het dan hetzelfde en dan tien minuten lopen op een drafje om de kinderen op tijd van school te halen. Ik was toen wel heel fit.
Ik besloot dus om terug te leren autorijden, zeer tegen de zin van ventje die niet graag afstand deed van zijn groot stuk speelgoed, alhoewel de auto de hele dag gewoon op straat bij zijn firma geparkeerd stond.
Eén keer heb ik nog geprobeerd om te rijden met ventje zelf en ik had al moeten weten dat dit op een regelrechte fiasco ging uitdraaien gezien het voorgaande.
De tweede keuze om me terug op de baan te krijgen was broer 1, maar in een vorig stuk heb ik al uitgelegd dat hij denkt dat je met autos altijd op een racebaan bent, dus ook niet de geschikte leraar. Hij kende maar één zin: gas geven, gas geven! en dat durfde ik nu net niet.
De derde keuze was onze Zweedse vriend. Een schot in de roos! Hij was de kalmte in persoon. Altijd rustig, nooit kwaad en hij zei alles met een vleugje humor.
Stond ik wat te lang aan een licht dat groen werd dan zei hij in zijn mooi zweeds ABN: t gaat niet groener worden met te wachten hoor!. Wanneer ik teveel links reed: rechts op de baan is nog een klein beetje plaats voor u ; aan een kruispunt met een tegenligger die pinkte om af te draaien, verviel hij soms int engels/zweeds: never trust a pinker! Maybe its a woman and shell change her mind at the last moment.
Na een paar weken les vond ik mijn courage terug en durfde ik alleen weer achter het stuur.
Ik had me wel voorgenomen om NOOIT in de auto te stappen met ventje naast me tot ik zelfzeker genoeg was op de baan. Zijn afkeurend geroep en getrek aan het stuurwiel van de vorige keer lag nog vers in mijn geheugen.
Als je alleen rijdt en je knarst eens lekker met de vitessen, of als je start met kangeroenaft dan is er niemand die daar opmerkingen over maakt.
Soms werd door de kinderen wel eens verklapt dat mama iets fout had gedaan: papa, ons mama zegt dat bumpers dienen om te bumpen, is da waar?....
Zelfs nu rijd ik alleen maar met ventje naast me als passagier wanneer hij een Duvel teveel op heeft.
Na een paar minuten dronken gemompel met rij-instructies zakt hij onderuit in de passagierstoel en hoor ik hem niet meer tot aan onze voordeur enkel gesnurk.
Ik kan het dan wel niet laten om regelmatig eens bruusk te stoppen aan de hoek van een straat om hem gewoon slapend wat over-en-weer te zien snokken in zijn gordel. Dan knort hij even als een slapend varkentje en slaapt rustig door tot het volgend kruispunt.
Ik heb nooit gezegd dat ik een engel was hé? Binnenin me zit er soms een kwelduiveltje.
En ja....na de middag kwam het zonnetje er toch door en ben ik eindelijk voor de eerste keer in mijn nieuwe knuffelstoel in de tuin kunnen gaan liggen........zààààààààlig!
Spring is in the air......lalalalalalal laaaaaa......
A woman coming towards me, Swerved over into my lane. What kind of driver was she? Had she gone a bit insane?
That she crossed into my lane, Sure didn't seem to faze her. She made me spill my coffee And drop my 'lectric razor!
My cell phone squashed my donut And my cigarette is gone. The stupid woman driver, She was putting makeup on!
Aaaaahhhhh.....zaterdag was een zalige rustdag tenhuize Bojako en dat gebeurt niet gauw hoor.
Zoon 1 belde heel vroeg toen ik nog lekker halfwakker in mijn bedstee lag en vroeg of we geen zin hadden om mee op uitstap te gaan met hem en de kindjes. Zijn vrouwtje moest werken en hij is niet graag alleen.
Hij verschoot toen ik zei dat ik nog knus onder mijn donske lag.
Wablief? En t is al na negen uur! riep hij.
Ik moest even lachen en herinnerde hem aan zijn studententijd toen ik s middags thuis kwam en hij nog in zijn beddeke lag.
Ik stelde voor om eens met de kindjes naar onze caravan aan zee te gaan, dan konden ze eens goed uitwaaien.
Ja maar, gaan jullie dan niet mee? vroeg hij. Wat voor weer ist? vroeg ik. t Giet zei hij. Hmmmm zei ik. k zal het eens aan uwe padre vragen.
Ik had echt geen zin om in de gietende regen een strandwandeling te maken. Ik had een rustdag voorzien. Ventje daarentegen heeft geen zittend g..t zoals jullie weten en zag die strandwandeling en picnic in de caravan wel zitten.
Awel ga dan mee en geniet, ik blijf wel lekker alleen thuis zei ik.
Ze vertrokken een half uurke later en ik zwaaide naar de kindjes, nog altijd in mijn peignoir.
Héhé....zo lekker helemaal alleen, soms kan dat toch zalig zijn. Aan mijn computerke zitten prutsen zonder dat er iemand je lastig valt. Er is niet veel nodig om me gelukkig te maken.
Ik heb rustig de tijd genomen om een nieuw mailadres aan te maken want ik ondervind de laatste tijd wat problemen op mijn gewoon mail adres, heel veel ongewenst e-mail.
Weet ge, als ge zoals ik niets van computers kent, is een nieuw mail adres aanmaken heel moeilijk.
Ik heb nochtans netjes alle instructies gevolgd die op de site staan van mijn provider, maar toen ik om te proberen een mailtje naar mezelf stuurde op dit nieuw mailadres via mijn hotmail adres lukte het niet. (moeilijk zinneke hé? k versta het zelf bijna niet maar ik kan het niet eenvoudiger uitleggen.)
Dedju toch en het leek zo simpel! Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?!
Ik besloot dan maar te wachten tot maandag en telefonisch raad te vragen aan de support afdeling for idiots zoals altijd.
Daarna begon eindelijk de zon te schijnen en dacht ik dat ik misschien beter toch was meegegaan met mijn mannen.
t ja ik ben soms zon beetje zoals het weer heel wispelturig, maar als vrouw mag dat hé?
Nog altijd met Knuffel van Huismusje in mijn hoofd zit ik te denken aan de tijd dat ventje en ik kettingrokers waren.
Als ik door onze oude fotoalbums blader zijn bijna al de fotos die getrokken werden op feestjes eind jaren zestig, begin jaren zeventig, grijs en bewolkt.
Bij het inscannen van enkele vroeg ik me af of er toen iets mis was met onze camera tot ik besefte dat het rookwolken waren.
Wij twee, en onze beide ouders moeders en vaders waren allemaal kettingrokers. De fotos die ik vasthad waren rond de eindejaarsfeesten getrokken dus waarschijnlijk waren alle ramen ook dicht voor de kou.
In zon rokers klimaat liepen onze twee zonen de ganse tijd rond. Ik kon zelfs tijdens mijn zwangerschap het roken niet laten. Bij de oudste zat ik op mijn werk voortdurend naar de klok te kijken. Men begon toen (1970) te zeggen dat roken schadelijk kon zijn voor de baby. Ik had me daarom voorgenomen om maar om het uur een sigaretje te roken, wat al een hele inspanning was.
Zelfs in het moederhuis mocht je toen op de kamer roken als je een kamer alleen had. Dat was voor mij dus een belangrijke vereiste. Gelukkig/ongelukkig voor mijn baby lag die niet bij mij maar in de couveuse, want hij was te vroeg geboren.
Ik had al veel vrouwen horen zeggen dat ze geen sigaret konden zien of ruiken als ze zwanger waren en toen ik de tweede keer zwanger werd hoopte ik fervent dat ik ook die afkeer zou krijgen. Ik nam me voor om dan, indien ik negen maanden niet had gerookt, écht een poging te doen om te stoppen.
Maar.....zoals gewoonlijk reageer ik niet zoals de doorsnee vrouw en had ik tijdens de zwangerschap van zoon 2 nog meer goesting dan anders in een sigaret. Aftellen naar mijn uurlijks sigaretje was toen echt een pijniging. Ik zou er toen als ik had gekund met gemak tegelijk vier in mijn mond en twee in mijn oren hebben kunnen steken. Maar met enorm veel moeite hield ik het bij één per uur (soms toch).
Daarna rookte ik weer volle pot, lekker mijn twee pakjes per dag. Als we met ons deux cheveautje rondreden met de kindjes achteraan in primitieve kinderzitjes, zonder gordel wat hebben wij onze kinderen toch allemaal aangedaan? de ramen toe voor kou en regen en ventje en ik maar lekker paffen vooraan en al de rook ging naar achter en de kindjes maar lekker meeroken!
Toen greep het lot toe, onze jongste zoon begon toen hij ongeveer één jaar was voortdurend te hoesten. Na een eerste zware bronchitis/bijna longontsteking begon de kinderarts op ons in te hameren.
Roken jullie? vroeg hij met een streng gezicht. Natuurlijk moesten we dit toegeven. Dan wordt het tijd dat jullie ermee stoppen, besef je dan niet dat die kinderen de hele tijd mee jullie vuile lucht aant inademen zijn? zei hij weer. Beschaamd moesten we toegeven dat we dit inderdaad beseften maar dat stoppen toch vreselijk moeilijk was.
De hoest van zoon 2 ontwikkelde zich in een vreselijke allergie en na twee ziekenhuisopnamen besloten we toen om de raad van de kinderarts te volgen en te stoppen met roken, niet voor ons, maar voor onze kinderen.
Er bestonden toen nog geen pleisters of tuttefrutten dus het moest cold turkey zijn. We besloten om te stoppen tijdens onze vakantie omdat we dan toch uit onze gewone doen waren en we besloten om het samen te doen omdat het anders niet veel zin zou hebben.
Ik geef u hier op een briefke dat het de slechtste vakantie was die we ooit samen gehad hebben. Dat we toen niet gescheiden zijn is ongelooflijk. Dat we allebei nog een neus hebben ook.
In mijn vorig blogstukje schreef ik hoe mijn lieve moeder veranderde in dokter Jekyll, maar toen ik stopte was ik dokter Jekyll int kwadraat.
Ventje had er minder moeite mee. Hij had de ganse dag een zwart plastieken sigaret houdertje in zijn mond zonder sigaret natuurlijk en ik schilde dunne wortels en hield die als een sigaret tussen mijn vingers en trok er eerst aan vooraleer ik er een stuk afbeet. Na onze vakantie had ik een mooi caroteen kleurtje. Na drie maanden was ik ook tien kilo zwaarder en dat is sindsdien nooit verbeterd, integendeel.
Maar het is gelukt, na die vakantie waren we erdoor. De goesting was er nog, bij mij althans maar ik pakte het aan zoals alcoholiekers doen, één dag met de keer. Elke dag stond ik op en zei ik tegen mezelf: bon, ge zijt goe bezig maske, doorbijten, probeer nu nog een dag door te komen zonder sigaret en na een drietal maanden begon de goesting stilletjesaan weg te ebben.
Maar net zoals Michelly zegt in haar reaktie bij mijn vorig stukje, durf ik ook niet voor welke reden dan ook nog een sigaret in mijn mond steken. Alhoewel ventje en ik nu al vijfentwintig jaar rookvrij zijn ben ik ervan overtuigd dat als ik één sigaret rook, ik weer terug verkocht ben.
Als er dus één ding in mijn leven is waar ik fier op ben dan is het dat ik ben kunnen stoppen met roken, nu nog enkel de alcohol en de seks en ik ben perfect!
Speciaal voor Knuffel van Huismusje zet ik dit stukje over mijn moederke (kettingrookster tot haar laatste snik) er nog eens in. (eerlijkheidshalve moet ik ook zeggen dat ik weinig tijd heb - veel babysit deze week!)
Ondanks het feit dat ik mijn allerliefste moeder ontzettend liefhad en nog altijd enorm mis, moet ik soms toch lachen met stukken uit mijn dagboek van toen. Ze was het braafste menske dat je je kunt indenken, maar ze was een verstokte kettingrookster en wanneer je haar sigaret afnam veranderde ze in Dr. Jekyll. Zij en mijn schoonmoeder waren omwille van hun leeftijd de enigen die bij ons nog binnen mochten roken. De rokende jongeren worden beleefd naar de tuin verwezen, zeker nu de kleinkindjes rondlopen of kruipen.
Je kunt die oudere mensen toch niet verwijten dat ze wat hun kluts kwijt zijn in verband met het roken. Het was vroeger een totaal sociaal aanvaarbare gewoonte, dermate zelfs dat als je bezoek kreeg je het sigarettenmerk ging kopen van de rokers en die uitstalde op je salontafel zoals koekjes. Ik kan me indenken dat het voor oudere mensen die nu in een niet rokers situatie terechtkomen gewoon verschrikkelijk moet zijn. Jongeren daarentegen zijn nu totaal anders opgevoed.
Maar nu mijn stukje uit mijn dagboek: moeder had anorexia en woog toen nog maar nat een goede 35 kg. Ik probeerde alles om haar aan het eten te krijgen, lichamelijk was er geen verklaring voor, het moet dus psychisch geweest zijn, maar toch lieten we haar in het ziekenhuis (waar je dus niet mag roken) binnenstebuiten keren om zeker te zijn.
30.1.2002
Moeder ligt in het ziekenhuis en als kettingrookster lijdt ze momenteel aan een vreselijk erg nicotine tekort. Op zon moment heeft ze veel weg van haar eigen moeder op een slechte dag (mijn grootmoeder was een vreselijk mens en had in mijn kinderogen veel weg van een toverheks).
Moeder, die nooit of te nimmer klaagt heeft nu zeker een half uur aan een stuk zitten klagen en zeuren. Ze hebben s morgens om zes uur bloed afgenomen! - )alles wat ik nu vet schrijf is niet zacht gesproken, maar geroepen ) -
ZE HEBBEN ME VANMORGEN MEEGENOMEN VOOR ONDERZOEKEN EN IK HEB NOG NIKS GEGETEN EN TOEN IK TERUGKWAM WAS MIJNE KOFFIE KOUD EN DUS HEB IK NIET WILLEN ETEN ! zei ze met een verbeten trek om haar mond, me vreselijk kwaad aankijkend alsof het mijn schuld was.
TOEN KWAMEN ZE WEER TERUG VOOR NOG ONDERZOEKEN EN HEBBEN ZE ME NAAR DE VERKEERDE PLAATS GEBRACHT EN ZE WAREN ME VERGETEN EN IK HEB KWEET NIE HOE LANG MOETEN WACHTEN. tja....ik hm zo nu en dan tussen het verbeten roepen in, niet goed wetend wat antwoorden.
TOEN IK UITEINDELIJK TERUG OP MIJN KAMER KWAM STOND MIJN MIDDAG ETEN DAAR MET MINSTENS ZEVEN GROTE PATATTEN, EN HET ETEN WAS KOUD EN IK HEB HET DAN MAAR LATEN STAAN, ZON ETEN EET IK NIE..... EN IK LIG HIER AL HEEL DE DAG EN IK HEB NOG NIEMAND GEZIEN, WAT LIG IK HIER IN GODSNAAM TE DOEN???
Oef....ze voelde zich even wat beter toen ze dat allemaal gezegd (geroepen) had.
Toen ze wat gekalmeerd was zei ik dat ze aan de verpleegster kon vragen om haar eten even op te warmen in de microgolf oven. HET IS TEVEEL ETEN!!!!! Ik zei: leg dan een beetje op je ondertas en vraag hen om dat op te warmen. DE JAM WAS GEEN JAM HET WAS GELEI. Ik zei haar dat ik haar jam van thuis zou meebrengen.
DE MELK IS GEEN MELK - HET IS POEDER. Ik heb aan de verpleegster gevraagd om int vervolg gewone melk te geven. Ik heb nu eindelijk ook door dat er een lijst ligt waar je elke dag je maaltijd op kan bestellen, dus ik zet er heel groot op: kinderporties aub.
Gelukkig voor mij is er nog een rookverslaafde zieke dame op de kamer en die brengt moeder af en toe naar de rook kamer, een vies klein kamertje, helemaal op t hoogste verdiep, dus moeder kan er zelf niet meer geraken omdat ze nu door haar gewicht te zwak is om te lopen.
Terwijl ik bij haar zit komt er toch nog een dokter binnen die ons zegt dat er de volgende dag nog verschillende testen moesten gedaan worden.
Morgen gaat er nog meer bloed genomen worden en een urine test zegt hij.
WAT???? NOG MEER BLOED EN TOCH NIET OM ZES UUR S MORGENS... IK HOOP DAT ZE ME DE HELE DAG WEER NIET VAN HIER NAAR DAAR GAAN RIJDEN....
De dokter gaat verder: Morgen moeten ze ook een echo van haar buik nemen. Ze moet haar vocht inname beperken.
WAT????,MAG IK SLECHTS EEN LITER PER DAG DRINKEN???? IK HEB ALTIJD DORST...
Aha zegt de dokter, misschien daarom dat je zo weinig eet, omdat je zoveel drinkt?
Ik leg uit dat moeder momenteel omwille van de anorexia door de psychiater behandeld wordt en dat die aan moeder een dieet heeft opgelegd waar ze zich moet aan houden om wat bij te komen, voornamelijk koekjes .... gewoon iets om haar terug aan het eten te krijgen.
HIER LAAT AAN DE DOKTER ZIEN HOEVEEL IK AL WEEG !!!! roept moeder en ze duwt me haar notaboekje onder de neus waar ze heel nauwkeurig elke dag alles in noteert, naar de instructies van de psychiater. Ik zeg dat de dokter wel weet hoeveel ze weegt, NEE!!!!! LAAT HEM MIJN BOEKJE ZIEN, IK NOTEER HET ELKE DAG !!!
Ik laat gelaten de dokter haar notaboekje zien waarop hij zegt: dat is geen gezond dieet hoor, alleen maar een koekje.
Ik beaam het en zeg dat een diëtiste zal komen kijken hoe we het menu van moeder moeten samenstellen.
De dokter kijkt in het dossier van moeder en zegt dat er vandaag een diëtiste is langs geweest.
Ik kijk naar moeder en zij zegt : ER IS IEMAND LANGS GEWEEST, MAAR HOE KAN IK NU IN GODSNAAM WETEN WIE WAT IS EN WAT ZE KOMEN DOEN?
Ik zeg haar dat ze dat dan moet vragen maar krijg zon dodelijk, lelijke blik dat ik maar wijselijk besluit om te zwijgen. Ze grolt bijna, dat ben ik van mijn lieve moeder niet gewoon. Met sigaret is ze de liefste persoon die je je maar kan indenken.
Op dit moment zie ik ze gewoon denken: - WIL DIE VERDOMDE DOKTER EINDELIJK VERDOMME WEGGAAN EN ONS ALLEEN LATEN ZODAT WE NAAR DE VERDOMDE ROOKKAMER KUNNEN GAAN EN IK EINDELIJK EEN VERDOMDE SIGARET KAN ROKEN....
De dokter vertrekt eindelijk en moeder, die nog amper kon bewegen, springt als een jong veulen uit het bed, wipt gezwind in de rolstoel en wil dat ik haar met warp snelheid naar de rook kamer breng.
Ik ben nu terug thuis, ik heb net gegeten, mijn laatste grijze haren zijn nu wit geworden, mijn gepijnigde zenuwen staan nu op breekpunt.
Ik kan altijd mijn stress kwijt door te schijven.....dus ik schrijf.
Aaaaaaaaaaaaaahhhhhhh.....krijs ik inwendig: voilà das beter, maar een fles whisky en een doos Valium zouden welkom zijn.
Als vrouw van achtenvijftig (k moet niet liegen want het staat linksboven in mijn blog) heb ik door de jaren heen al veel andere vrouwen leren kennen.
Voor sommige mannen blijven ze een enigma net zoals mannen dat voor ons blijven.
Maar als vrouw doorzie je veel sneller de truukjes van andere vrouwen dan mannen.
Ik ga proberen een lijstje op te maken, maar als je nog andere kent dan mag je ze gerust bij de reacties zetten.
Je hebt de bazige vrouw die haar willetje doordrijft tot ze krijgt wat ze wilt.
Je hebt de koppige vrouw die zwijgt en mokt tot ze krijgt wat ze wilt.
Er is de zeurende vrouw die hetzelfde doet,
de klagende vrouw,
de luie vrouw.
Maar de strafste vind ik de sexy vrouw die via sex alles gedaan krijgt van mannen. Meestal zijn het kleine, fijne, knappe poppemiekes die ook nog op een kinderlijke manier praten.
Onlangs heb ik weer zon sexy poppenvrouwtje ontmoet.
Ik zat van op een afstand geamuseerd toe te kijken hoe ze haar truukjes toepaste om haar man als een marionet aan een koordje te laten dansen.
Het strafste vind ik nog dat die mannen dat niet doorhebben en zich laten vangen.
Terwijl haar ventje buiten in de kou bergen werk verzette zat zij binnen aan een warm vuur te nippen aan een porto.
Haar ventje kwam blauw van de kou even binnen en een blinde kon zien dat hij geen zin meer had om verder te werken.
Heel serieus zei ze: Maar liefje toch....bijt nog efkes door, als ge nog een uurke werkt dan zal ik u vanavond nog eens lekker verwennen hoor schatje, geurkaarsjes en dan samen in een lekker warm bad en dan was ik uw haar en drinken we samen een glaasje champagne.
Wij, de andere vrouwen dus, zaten met open mond toe te kijken naar de openbare vertoning, afwachtend of haar ventjelief er ging intrappen of niet.
En ja hoor, hij trapte erin, met zijn twee voeten tegelijk.
Toen hij zich omkeerde om terug naar buiten te gaan om verder te werken riep ze hem nog lief na: dag loverboy !... en toen kon ik plots niet meer en ik schoot in een onbedaarlijke lachbui. Ik zag aan haar reaktie dat ze niet goed wist of ik haar nu aant uitlachen was of niet.
Het was niet echt uitlachen, maar haar ventje heeft veel meer weg van een leuke kabouter dan van een loverboy. Maar wie ben ik om te oordelen hoe hij presteert onder de lakens?
Hij krijgt in elk geval aanmoediging genoeg maar moet er wel voor werken.
Zij doet het niet alleen voor zijn schoon ogen, hij moet voor de sex wel wat terug doen, maar het verbaast me steeds weer dat intelligente mannen het geloven en erin trappen.
Langs de andere kant probeer ik me dan in te leven in een mannenbrein die waarschijnlijk denkt: hm....niet slecht, nog een uurke werken en straks lekker vertroeteld worden.
Ik begrijp ook dat een man veel liever iets zal doen voor een vrouwtje die hem na zijn noeste arbeid zo lekker sexy verwent, dan voor een vrouw die hem de oren van zijn hoofd zeurt om hetzelfde werk gedaan te krijgen.
Enfin ik ben altijd al heel geïntrigreerd geweest door deze manier van werken.
Zelf dacht ik altijd dat humor de beste manier was om iets op te lossen, maar ik heb onlangs in een weekblad gelezen dat mannen eigenlijk niet vallen voor grappige vrouwen.
Ik kan het dus vergeten.
Daarom besloot ik wat later het sexy systeem even toe te passen bij mijn ventje, hij had de subtiele, manipulatieve verleidings scène die eraan vooraf ging niet gezien.
Toen hij wat later de kamer in kwam en iets vroeg antwoordde ik: zeker loverboy, met veel nadruk op het sexy woord loverboy zijn gezicht was een fortuin waard.
Ik zag aan zijn ogen dat hij dacht: die van ons is eindelijk geflipt. Nog enkele loverboykes later vroeg hij me vlak af of ik me wel goed voelde en toen heb ik hem uitgelegd dat deze vrouwelijke manier van mannen bewerken heel goed scheen te functioneren en dat ik van plan was om het in de toekomst te gebruiken.
Fout één natuurlijk want een echte sexy manipuleerster legt haar tactiek niet van tevoren uit aan haar man.
Ik kreeg natuurlijk zoals verwacht als antwoord : zeg doe maar gewoon das al onnozel genoeg.
Ik zal mijne string dan maar best terug in de schuif steken zeker?
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
