Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
12-09-2009
De gekko en de kakkerlak
In de jaren '70 had ik in Congo wel erg bizarre huisdieren, die niet altijd even gewenst waren, nl gekko's (die waren okay) en vliegende kakkerlakken. Ik probeer hier even een foto tussen te zetten Als jullie ze in het groot willen zien kan dat op
De gekko's waren van harte welkom en kregen zelfs, zoals ieder gerespecteerd huisdier, een naam. Op ons plafond in de woonkamer liepen zo Sidonia, Lambik en Jeroom rond , of zou ik moeten zeggen hangen? Het waren heel nuttige huisdieren omdat zij insecten aten zoals muggen en zelfs kakkerlakken. En doordat ze in zekere zin doorschijnende waren (of toch gedeeltelijk) kon je hun buit doorheen hun spijsverteringsstelsel volgen. Ik zou eigenlijk wel eens willen waarom ze precies 'doorschijnend' waren. dat zal waarschijnlijk wel niet het juiste woord zijn voor dit verschijnsel?
En van die andere 'huisdieren' die we ongewenst hadden, de kakkerlakken, griezelde ik echt omdat ze de onhebbelijk gewoonte hadden 's nachts rond te vliegen en best wel eens op je bed , en dan nog liefst op je gezicht te landen, bwwwaaaakkkk wat een engerds ! Maar de warmte en de vochtigheid zorgden ervoor dat ze moeilijk uit te roeien waren en we er dus wel mee moesten leren leven
Honden kwam je daar niet veel tegen als huisdier omdat er nog heel veel hondsdolheid was onder die viervoeters, wat op zich best gevaarlijk kon zijn. Kinderen, blank en zwart, leerden dan ook van jongsaf aan nooit spontaan naar een loslopende hond te lopen, want dit kon wel eens fataal aflopen. Iets wat trouwens gebeurde met het zoontje van vrienden dat door een hond gebeten werd en rabies kreeg.
Bacteriën kunnen vliegende spinnen aan de grond houden
Bacteriën kunnen vliegende spinnen aan de grond houden
Biologen hebben ontdekt dat bepaalde bacteriën het leven van hun gastheren bijsturen in hun eigen belang.
Ballonspinnen zijn beestjes die een zijden draad kunnen gebruiken om er een soort zeil van te maken, waarmee ze in de wind opgenomen worden en zich naar spinnennormen ver kunnen verplaatsen.
Bioloog Dries Bonte van de Universiteit Gent heeft met een aantal collega's echter een merkwaardige vaststelling gedaan. In het vakblad BMC Biology stellen ze dat spinnen die besmet zijn met een bepaald type bacterie (een Rickettsia), veel minder geneigd zijn zeiltjes aan te maken en zich ver te verplaatsen dan anders.
Vreemd was wel dat de spinnen niet ziek leken te worden van de 'besmetting'. Waaruit de conclusie volgde dat de bacteriën ze aan de grond hielden om hun eigen succes te verhogen, namelijk door hun verspreidingsmogelijkheden van de ene spin naar de andere te bevorderen. Als te veel spinnen het zwerk zouden kiezen om elders een nieuw leven te beginnen, zouden de kansen van de bacterie om zich uitte breiden, beperkt worden.
Ontdekt: reuzenratten, grommende vissen en kikkers met giftanden -
Ontdekt: reuzenratten, grommende vissen en kikkers met giftanden -
In de jungle van Papoea Nieuw-Guinea hebben wetenschappers maar liefst veertig dieren ontdekt die tot dusver onbekend waren. De 'aanwinsten' variëren van reuzenratten over grommende vissen tot kikkers met giftanden.
Wetenschappers uit Groot-Brittannië, de VS en Papoea Nieuw-Guinea ontdekten de onbekende dieren in een bijzondere biotoop op een diepte van 1 kilometer in de krater van de Mount Bosavi-vulkaan. Sinds de vulkaan 200.000 jaar geleden een laatste keer van zich liet horen was nog geen mens in de krater afgedaald en kon zich daar een unieke fauna en flora ontwikkelen.
De onderzoekers bleven vijf weken in de vier kilometer brede krater en ontdekten in die betrekkelijk korte tijd veertig dieren die nooit eerder waren beschreven: 16 kikkers (waarvan sommige met giftanden), drie vissen (waarvan er minstens eentje gromgeluiden maakt), een vleermuis en een reuzenrat.
Vooral over die reuzenrat zijn de biologen enthousiast, want er wordt vermoed dat dit wel eens de grootste rat ter wereld zou kunnen zijn. Het dier, dat zich overigens gewillig liet fotograferen en filmen, had een lengte van 82 cm en zou naar schatting anderhalve kilo wegen! De rat had een zilverbruinig, dik en lang vel waardoor het dier beschermd is tegen de vochtigheid en de koude in de krater.
De ontdekking van de dieren is koren op de molen van natuurbeschermers. Die protesteren al jaren tegen het kappen van het regenwoud in Papoea Nieuw-Guinea, dat jaarlijks 3,5 procent van zijn bosbestand ziet verdwijnen.
(DIM)
(NB) Meer foto's vind je op http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=G0P2ETN06
Nog een fijne dag gewenst voor mens én dier ! Ciska
Konijnen verdrijven stress. Bovendien zijn ze simpeler in onderhoud en gemakkelijker in de omgang dan een kat of hond. Dat weten ook de Japanners, zij richtten massaal konijnvriendelijke restaurants op.
Geen konijn met pruimen op het menu, maar voor de rest worden de Usagi-to-cafés overspoeld door konijnen. Al het eten wordt in de vorm van een konijn geserveerd, en er is een aparte speelhoek waar konijnen rondhuppelen. Hier kunnen de gasten de diertjes knuffelen om zo hun stress te laten wegebben.
Heb je zelf een konijntje? Dan neem je het diertje gewoon mee naar het restaurant. Daar mag het naar hartenlust rondspringen en andere soortgenootjes ontmoeten. "Konijnen zijn lieve dieren die je kan knuffelen zoveel als je wil en veel klanten houden ervan", besluiten de oprichters.
(vandaag.be)
Ik vraag me af wat de voedingswareninspectie en de hygiëne-inspectie hier erover zouden zeggen? Verder wens ik jullie samen met al de dieren hier óók de konijnen, nog een heel fijne dag !
Chanel, de hond die onlangs op 21-jarige leeftijd overleed in de Verenigde Staten, was dan toch niet de oudste hond op deze planeet. Die eer is voor straathond Penny.
De viervoeter van de Zuid-Duitse familie Wulf zou minstens 25 jaar oud zijn. Het beest werd in 1985 geadopteerd als straathond.
Volgens de dierenarts was hij destijds één jaar oud. In mensenjaren zou Penny nu 175 zijn.
Penny maakt nog dagelijks een wandeling van zes kilometer. Het dier zette ook dertien pups op de wereld.
In het Institute of Greatly Endangered and Rare Species, een instelling in South Carolina (VS) waar zeldzame en bedreigde diersoorten worden bestudeerd en gefokt, waren de voorbije dagen ontroerende beeldjes te zien. Een volwassen vrouwtjeschimpansee ontfermde er zich over een poemawelpje. Wetenschappers bestuderen er onder meer hoe de chimpansee, Anjana (5), gewoontes van andere dieren en van mensen kan overnemen. Zo heeft het dier de voorbije jaren al 'zorg' gedragen voor twee babytijgers, een luipaardje en leeuwenwelpjes. Momenteel ontfermt Anjana zich over het poemawelpje Sierra, een weesje. In South Carolina weten ze dat die liefde niet blijft duren. Als het welpje te groot wordt, moet ze bij de adoptiemoeder worden weggehaald.
Uit een nieuwe telling blijkt dat er nog hoogstens 1.200 axolotls overblijven in de meren en kanalen van Xochimilco in centraal Mexico. De axolotl is een salamander die de unieke eigenschap heeft dat hij zijn hele leven doorbrengt als larve.
Die unieke eigenschap en het feit dat een axolotl in staat is om verloren ledematen opnieuw te laten aangroeien, maken dat het dier bestudeerd wordt in veel laboratoria. Zijn vreemde uiterlijk, met de kleurrijke uitwendige kieuwen en de dwaze grijns die ze lijken te hebben, maakt er ook een populair huisdier van.
AP
Maar in het wild ziet het er dus niet goed uit voor de salamander die nooit volwassen wordt. De axolotls worden bedreigd door de vernietiging van hun leefgebied, dat nu is ingekrompen tot zes gebieden in Xochimilco in Mexico.
Ook de verslechtering van de waterkwaliteit bedreigt de dieren, het is ongetwijfeld niet toevallig dat hun zes overgebleven leefgebieden rond bronnen liggen die voor vers, zuiver water zorgen. Maar de ergste bedreiging is waarschijnlijk het introduceren van niet-inheemse vissoorten zoals karpers en de vraatzuchtige Tilapia of nijlbaars die de eieren en de jonge dieren verslinden en concurrentie vormen voor het bemachtigen van voedsel.
Mexicaanse en internationale wetenschappers trachten nu verwoed veilige plaatsen voor de axolotls te creëren, die vrijgemaakt zijn van de uitheemse soorten. Op lange termijn zou het leefgebied van de axolotls hersteld moeten worden, zodat de zes "eilandjes" waar ze nu nog voorkomen, met elkaar verbonden worden.
Zeer merkwaardig
De Mexicaanse axololtl (het woord komt uit de Azteekse Nahuatl-taal en betekent dienaar van het water, de Latijnse naam is Ambystoma mexicanum) is een zeer merkwaardig dier.
AP
Tot het geslacht Ambystoma, de molsalamanders, behoren enkele tientallen soorten salamanders. De meeste daarvan zijn ook in staat tot neotenie, het geslachtsrijp worden in het larve-stadium, maar ze doen dat enkel in uitzonderlijke omstandigheden, bijvoorbeeld als het te koud is om aan land te gaan als volwassen salamander.
De axolotl is de enige soort die nooit volwassen wordt. In de plaats daarvan blijven ze onder water leven als overmaatse larven en paren ze ook onderwater. De vrouwtjes leggen daarop hun eieren aan bijvoorbeeld planten.
Nog een vreemde eigenschap van de axolotl is dat de dieren in staat zijn een nieuw lidmaat te laten groeien als ze er een verloren zijn. Ook dat vinden wetenschappers uiteraard erg interessant.
Populatie gecrasht
De populatie van de axolotls neemt al lang af maar de jongste jaren is de teruggang dramatisch. In 1998 werd er geschat dat er zo'n 6.000 axolotls per vierkante kilometer leefden in de Xochimilco.
Dat is een ingewikkeld systeem van moerassen, kleine meertjes en kunstmatige kanaaltjes (foto boven) in de buurt van Mexico City. Naarmate die stad van nu 18 miljoen inwoners gegroeid is, is het leefgebied van de axolotl dramatisch ingekrompen en is ook de populatie in het overgebleven gebied drastisch verminderd.
In 2004 waren er volgens een telling nog maar 1.000 axolotls per vierkante kilometer en en in 2008 nog maar 100, 60 keer minder dan 10 jaar eerder.
Belga
Hoewel er kolonies axolotls bestaan in gevangenschap in Mexico, de Verenigde Staten, Canada, Duitsland, Groot-Brittannië en Japan, is het waarschijnlijk geen goed idee om die dieren in het wild opnieuw uit te zetten. Vaak zijn de gekweekte exemplaren albino's (foto) die in het wild weinig overlevingskansen hebben en bovendien zijn ze allemaal familie van elkaar zodat de genetische verscheidenheid van de axolotl zou afnemen.
Bovendien zou een dergelijke introductie de kans op besmetting met de Batrachochytrium-schimmel verhogen. Die schimmel, die van nature voorkomt bij enkele amfibieënsoorten maar die nu wereldwijd oprukt, richt momenteel wereldwijd een ware ravage aan onder de amfibieën.
Vogelbescherming Vlaanderen kiest sinds 2007 met de medewerking van vogelminnend Vlaanderen elk jaar de vogel van het jaar. Iedereen die het wenst kan uit een lijstje van 20 vogelsoorten één soort kiezen. Waarom hebben mensen een voorkeur voor een bepaalde soort? Omdat ze gewoon mooi is? Is het een sympathieke verschijning? Verdient zij meer aandacht omdat ze zeldzaam of bedreigd is? Broedt ze in je tuin en vind je gewoon dat ze daarom jouw stem verdient? Er zijn wel duizend-en-één redenen om voor een bepaalde vogelsoort te kiezen. Voor Vogelbescherming Vlaanderen maakt het allemaal niet zo veel uit. Via deze laagdrempelige activiteit wil ze alleen maar de vogels onder de aandacht brengen bij het grote publiek. Wél wordt de vogel van het jaar een heel jaar lang in de watten gelegd. Als het om een soort gaat waar concreet iets voor gedaan kan worden, zal Vogelbescherming Vlaanderen daarvoor initiatieven ontplooien. De eerste soort die deze titel wegkaapte was de roodborst (Erithacus rubecula). Dit alom gekende en sympathieke vogeltje werd met glans verkozen tot 'Vogel van het Jaar 2007'. Het jaar nadien was de steenuil (Athene noctua) aan de beurt. De boerenzwaluw (Hirundo rustica) is de zopas verkozene en mag de titel 'Vogel van het Jaar' van 1 januari tot en met 31 december 2009 dragen.
CANBERRA - Een Australische duivensoort blijkt te kunnen communiceren door middel van een fluitend geluid dat met de vleugels gemaakt wordt. De kuifduif maakt een ander geluid wanneer een roofdier in de buurt is, dan wanneer in alle rust kan worden weggevlogen.
Wetenschappers van de Australian National University stelden woensdag dat voor het eerst is aangetoond dat geluid dat gemaakt wordt bij het opvliegen ook kan dienen als alarmsignaal.
Tot nog toe werd gedacht dat vogels alleen met hun zang alarm konden slaan.
Om achter het nut van het geluid te komen moesten de onderzoekers het gefluit van de vleugels van de kuifduif opnemen. Dat gebeurde toen de vogel rustig wegvloog en nadat de duif aan het schrikken was gemaakt door een nep-roofvogel.
Geen reactie
Toen een groep argeloze duiven het opgenomen panieksignaal hoorde, vlogen ze allemaal op. Het geluid van een rustig wegvliegende kuifduif leverde in de groep geen reactie op.
De geluiden die de vleugels van de kuifduiven maken zijn voor het menselijk oor bijna hetzelfde. De duiven horen het verschil echter meteen: het alarmsignaal is harder en sneller.
Gestressseerde Japanners kunnen nu naar een restaurant gaan dat naast eten ook speelgoedkonijnen serveert die je kan knuffelen. Dit moet de bezoekers helpen te ontspannen. Heel populair In het 'Usagi-to-Cafe' in het Japanse Nagoya vind je overall konijnen, op de muur, pluchen dieren in het interieur en gerechten die op beestjes lijken. In een kamer naast het restaurant zitten echte konijnen die de bezoekers voor ongeveer 8 euro mogen knuffelen. "Konijntjes voelen helemaal anders dan pluchen dieren, maar ze zijn ook leuker dan honden en katten. Ik ontspan helemaal als ik ze knuffel omdat ze zo zacht zijn", aldus Hiromi Ono, een 25-jarige zakenvrouw die het restaurant regelmatig bezoekt. Het restaurant is ondertussen populair in Japan.
Ook konijn zelf meenemen "Konijnen zijn lieve dieren die je kan knuffelen zoveel als je wil en veel klanten houden ervan", aldus de oprichter van het café. Je kunt ook je eigen konijn ook meenemen naar het restaurant, zodat de diertjes tijd kunnen doorbrengen met soortgenoten. Cafés waar je beestjes kan knuffelen komen vaak voor in Japan. Veel mensen mogen er geen dieren houden thuis vanwege de strenge wet. (ep)
Een hond in Australië heeft een parkeerboete gekregen. Niet dat het beestje met de wagen reed, hij werd 'achtergelaten' door zijn baasje en dat kon niet. Voorbijgangers konden hun ogen niet geloven toen ze een agent de bon op de leiband van de hond zagen plakken op een markt in Darwin.
Vast aan een hek "Ik moest toch even in mijn ogen wrijven toen ik zag wat er gebeurde", aldu Ray McEvoy. "Ik zag een dametje de markt opwandelen met haar hond. Ze maakte het beestje vast aan een hek en gaf hem een kommetje water. Daarna ging ze naar de kraampjes. Even later kwamen er een twee agenten voorbij. Eentje begon te schrijven, boog zich voorover en plakte een parkeerbon op de leiband van het beestje", aldus McEvoy.
Geen overlast "De hond zat daar op een plek waarop nauwelijks iemand voorbij kwam. Hij zat dus helemaal niet in de weg en zorgde ook niet voor overlast." Volgens een woordvoerder van de gemeente mag een hond nooit alleen achtergelaten worden. "Je kan een hond niet zomaar ergens vastbinden en achterlaten", verdedigt Grant Fenton het optreden van de agenten. (hlnsydney)
Ook gezelschapsdieren kunnen last hebben van insectenbeten! Die insecten kunnen vliegende insecten zijn (bijen, wespen, muggen...), op de grond leven (mieren) of op planten of andere dieren ( teken , vlooien). Ze wachten gewoon tot uw hond langskomt en slaan dan toe!
Uw hond kan het jaar rond door insecten gestoken of gebeten worden, maar 's winters zijn er minder en uw huisvriend zit allicht ook meer buiten tussen het voorjaar en het najaar. In die periode moet u dan ook extra op uw hoede zijn.
De ernst van een insectenbeet hangt af van welk insect er gestoken heeft, van hoe sterk uw hond reageert op het speeksel van de boosdoener en van welke lichaamszone getroffen is.
Zo is een insectenbeet op de rug of op de buik vaak minder ernstig dan een beet op een poot - wat het stappen kan bemoeilijken - of, erger nog, een beet rond de muil of de keel, wat tot ademhalingsproblemen kan leiden!
Beten van vliegende insecten
Wespen, bijen, horzels en muggen zijn in Europa overal te vinden en vormen vooral een probleem als uw hond ermee wil gaan spelen of ernaar hapt. Een insectenbeet op de huidkan pijnlijk zijn of felle jeuk veroorzaken en uw hond kan door het hevige likken nog een bijkomend letsel doen ontstaan. Algemene allergische reacties komen zelden voor, maar kijk er toch voor uit want ze zijn niet onschuldig. Als uw hond er na een insectenbeet bijvoorbeeld zwakjes bijloopt of moeizaam ademt, of als zijn huid over een groot oppervlak ontstoken is, moet u meteen naar een dierenarts. Die zal hem de gepaste medicatie geven.
Bij wandelingen in de natuur of bij contact met andere dieren kan uw hond besmet raken met teken of vlooien. Onderzoek uw vriendje dus na elke wandeling in het bos of elders in de natuur en haal eventuele teken weg met een speciaal daarvoor bestemd pincet. Als u het insect volledig hebt verwijderd, verschijnt er soms een harde, rode bobbel van enkele millimeter doorsnee op de plaats waar de kop van het insect zat. Dat is een normale reactie. Meestal verdwijnt ze binnen een week nadat u de teek hebt verwijderd. Vlooien worden heel makkelijk overgedragen van het ene dier op het andere en de beten veroorzaken vaak jeuk over het hele lichaam van het slachtoffer. Het speeksel van vlooien kan ook een allergische reactieveroorzaken, wat nog meer jeuk zal geven.
Als uw huisdier een pijnlijke insectenbeet van een bij of een wesp heeft, kunt u enkele ijsblokjes in een dunne handdoek wikkelen en die op de wonde leggen. Dat verzacht de pjjn. In sommige gevallen kan een ontstekingwerende zalf op de wonde te hevig likken of krabben voorkomen. Als u de indruk hebt dat uw dier een algemene allergische reactie heeft, gaat u best zo snel mogelijk naar uw dierenarts.
MECHELEN - Opschudding dinsdagavond in de Sint-Katelijnestraat. Twee honden waren in een flat beginnen vechten. Toen hun baasje hen uit elkaar wilde halen, kreeg de vrouw een beet in haar hand. De hond werd afgemaakt.
De feiten speelden zich af in een flat in de Sint-Katelijnestraat. 'In de woning waren meerdere honden aanwezig', zegt Maurice Dommicent van de Mechelse politie. 'Eén daarvan is een American Stafford, de andere een kruising van een Stafford met een Jack Russell. Eén van die twee dieren hadden de bewoners onlangs van iemand overgenomen.'
'Aanvankelijk hielden de bewoners de twee dieren gescheiden, maar in de loop van de vooravond besloten ze om de honden in één ruimte los te laten. Dat liep onmiddellijk uit de hand en de honden vlogen op elkaar af. Ze begonnen fel te vechten en te bijten. De 19-jarige bewoonster van het appartement probeerde de dieren uit elkaar te halen, maar kreeg een flinke beet in haar hand van één van de honden.'
De bewoners liepen daarop naar buiten en verwittigden onmiddellijk de politie. De hondenbrigade van de Mechelse politie rukte uit. 'Op het ogenblik dat we toekwamen, waren de twee honden nog steeds aan het vechten', zegt Dommicent. 'Onze mensen hebben hun speciale pakken aangetrokken om de vechtende honden uit elkaar te halen en naar de kooien in de politiewagen te begeleiden.'
Uit voorzorg werd de Sint-Katelijnestraat afgesloten, maar het vangen van de dieren verliep vrij vlot. Beide honden werden naar een dierenarts overgebracht. 'In samenspraak met de eigenaars werd besloten om de meest agressieve hond af te maken. De dierenarts heeft het dier laten inslapen', aldus nog Dommicent. 'De aangevallen hond werd door de dokter verzorgd. Hij had enkele serieuze beten gekregen.'
Het 19-jarige baasje werd voor verzorging aan haar hand naar het ziekenhuis overgebracht. De vrouw mocht de spoedafdeling daarna alweer verlaten.
'Het had erger kunnen zijn, maar ik heb toch heel wat pijn in mijn hand', reageerde ze. Voorts wilde het koppel niets kwijt over de gebeurtenissen in hun appartement.
Bron : Het Nieuwsblad.be
Het is natuurlijk wel zo dat je nooit mag proberen om vechtende honden uit elkaar te halen, het dier weet niet dat het zijn baasje bijt op die moment.
Amerikanen in Colorado komen wel eens vaker een beer tegen. De dieren maken wel eens een uitstapje in villawijken zoals deze beer. Hij had kinderen zien skaten op een ramp en kwam een kijkje nemen maar het beestje raakte niet meer uit de ramp.
Hij werd pas 's ochtends opgemerkt en toen werden reddingswerkers verwittigd. Ze wisten niet meteen wat ze zouden doen. De beer verdoven of hem een kans geven om zelf uit de put te kruipen. Ze gaven de tweede optie een kans en plaatsen een ladder in de ramp. De beer aarzelde even maar ondernam dan toch een poging. Even later kroop hij op de ladder de ramp uit tot grote opluchting van de mannen van het Snowmass Park. (hlnsydney)
Gelezen in het laatste nieuws van vandaag Colombine
Onder het wateroppervlak van het Sea Life aquarium van Londen klinken zwoele soulklanken van Barry White en Marvyn Gaye. Het is het laatste middel om Zorro, een zesjarige zebrahaai, te laten paren met zijn tankgenote. Dat meldt het Algemeen Dagblad.
Platonisch Zorro werd op Valentijnsdag verscheept naar Londen om samen met de eenzame vrouwtjeshaai Mazawabee voor nakomelingen te zorgen. De verwachtingen waren hooggespannen, maar tot nu toe is de relatie strikt platonisch.
De haaienexperts van het aquarium proberen nu met Barry White's 'Baby We Better Try To Get It Together' en met Marvin Gaye's 'Let's Get It On' het een en ander in beweging te krijgen.
Ladykiller "Zorro heeft een reputatie een 'ladykiller' te zijn en Mazawabee is al heel enkele jaren vrijgezel, dus we dachten echt dat ze snel zouden paren", zegt Paul Hale van Sea Life Londen. "Het is nu echter al maanden na de eerste ontmoeting. Er zijn wel al enkele toenaderingspogingen geweest van Zorro, maar we hadden al lang enkele 'hardere' acties verwacht".
"Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat vissen niet alleen muziek kunnen horen, maar het ook appreciëren. We hopen nu hartstocht op te wekken met ouderwetse lovesongs." (eb)
ZOETERMEER - Honden met zwembandjes om de pootjes, spartelend in het water: het gebeurt niet zo vaak. Vijf vragen aan Miranda Heidendaal, locatiemanager van Aquapark Keerpunt in Zoetermeer.
1 Wat gaat er voor geks gebeuren in Aquapark Keerpunt?
In ons buitenbad houden we aanstaande zondag een zwemuurtje voor honden. De poorten van het bad gaan van 17.00 tot 18.00 uur open, speciaal voor honden en hun baasjes. Het is een idee dat we zes jaar geleden een keer in het Keerpunt hebben uitgevoerd en nu weer.
2 Is het niet vies?
Als je er tussen staat wel, maar dat is niet de bedoeling. Omdat het zondag de laatste dag is dat het buitenbad open is, is het niet zo erg. Als de honden na het uurtje zwemmen het water uit zijn, dan gaan wij onze filters aanzetten om het water te reinigen. We laten dan het water een meter in het bad staan, omdat een zwembad nog wel tegendruk nodig heeft. De honden zijn dus de laatste bezoekers van dit seizoen. Volgend jaar zal er pas weer iemand zwemmen in dit bad.
3 En elke hond mag komen, ongeacht bijvoorbeeld vlooien?
Nou, als er een eigenaar komt met een hond die klitten heeft of rare kleuren in het haar, dan gaan we wel vragen of het wel goed zit. In principe nemen we geen voorzorgsmaatregelen.
4 Staan er veel honden of baasjes te springen om dit initiatief?
Eerlijk gezegd heb ik nog geen idee. Maar dit moet wel een begin zijn voor de komende jaren. Het lijkt mij geweldig om het ieder jaar te doen. Dat zal altijd in het buitenbad plaatshebben, want als je het binnen doet, dan moeten we overdreven veel reinigen en wordt het te duur.
5 Bent u zondag, met eventueel een of meerdere viervoeters, ook van de partij?
Zeker. Ik neem denk ik een van mijn twee honden mee. Dan kan hij lekker een uurtje vrij zwemmen, want daar komt het wel op neer. Bandjes hoeft hij niet om, hij mag wat mij betreft lekker kopje duikelen. Leuke traktatie toch?
Combinatie van klonen en IVF kan zware aandoeningen helpen voorkomen
JETTE - De geboorte van een aapje uit twee moeders en één vader kan een doorbraak betekenen in het voorkomen van zware erfelijke aandoeningen. Aan het UZ van Jette, dat aan de wereldtop staat inzake in-vitrofertilisatie, wordt enthousiast gereageerd.
'Mooi werk', zegt dr. Hilde Van de Velde van het UZ Brussel over de nieuwe techniek die Amerikaanse wetenschappers met succes toepasten. Door de combinatie van klonen en in-vitrofertilisatie kunnen zware spierziekten, vormen van diabetes en blindheid worden voorkomen.
Dr. Shoukhrat Mitalipov van het onderzoekscentrum van apen in Beaverton (Oregon) beschrijft in het vakblad Nature wat hij deed en waarom (zie ook grafiek ). Van moederaap A nam hij een eicel waarvan hij alleen de kern, met daarin de chromosomen, overhield. Die kern plantte hij over in een eicel van moederaap B waaruit vooraf de eigen kern was verwijderd. Vervolgens werd de gekloonde eicel bevrucht met sperma van vader A en werd het embryo teruggezet in de baarmoeder van moeder A of van een draagmoeder.
Waarom? Onze erfelijke eigenschappen, en dus ook eventuele genetische zieken, zitten vooral geconcentreerd in de chromosomen van de celkern. Zeer ten dele zitten ze ook in de mitochondriën. Dat zijn zeer kleine onderdelen van een cel, waarin zuurstof en voedsel worden omgezet in energie, die de cel en uiteindelijk het hele organisme aandrijft.
Die mitochondriale genen kunnen ook defecten vertonen die aanleiding geven tot zowat 50 doorgaans zware afwijkingen. Deze ziekten worden alleen door de moeder overgedragen, niet door de vader: in een eicel zitten wel mitochondriën, in een veel kleinere spermacel niet. Dr.Mitalipov gooide de erfelijk belaste mitochondriën van moeder A weg en verving ze door de gezonde mitochondriën van moeder B. Het resultaat is een kerngezonde baby met alle uiterlijke kenmerken van moeder A.
Mitalipov zette 15 embryo's terug bij 9 draagmoeders. Dat leverde drie zwangerschappen op met vier gezonde aapjes als gevolg: de tweeling Mito en Tracker plus Spindler en Spindy. De resultaten zijn sterk vergelijkbaar met in-vitrofertilisatie bij mensen. Wellicht kan de techniek over twee jaar op mensen worden toegepast.
Dr. Hilde Van de Velde van het UZ in Jette zou er zeker gebruik van maken als ze overtuigd is van de veiligheid van de techniek. 'Want nu hebben we nog maar één gebrekkige oplossing om die erfelijke ziekten te voorkomen. Vóór het terugplanten van een in vitro bevruchte eicel kijken we na of de mitochondriën erfelijk belast zijn. Een zeer moeilijke diagnose. Bovendien is de uitkomst onzeker. Alles hangt af van hoeveel mitochondriën defect zijn. Want die vreselijke ziekten zetten zich maar door bij een welbepaalde, hoge drempel. Dus biedt zo'n diagnose van een bevruchte eicel geen volledige zekerheid. Deze nieuwe techniek kennelijk wel.'
Dan blijft nog de ethische vraag. Want de vier aapjes hebben elk twee moeders. Dr. Van de Velde: 'Als zo'n aapje een moederschapstest ondergaat, zou het aan moeder A worden toegewezen. Want zo'n test kijkt alleen naar de genen in de kern. De ethische bezwaren vervallen als we hiermee werkelijk zeer zware ziekten kunnen voorkomen. In Jette overwogen we eerder al deze weg te bewandelen. En na deze hoopgevende resultaten zullen we dat zeker opnieuw overwegen.'
Moeder Natuur grossiert in list en bedrog, en de griffel gaat dit keer naar de ringslangplatstaart, een giftige zeeslang uit onder meer de Indische oceaan. Hij heeft zijn staart vermomd als kop, en veinst zo gif voor twee te hebben. Zijn belagers, haaien en sommige vogels, benaderen hem dus altijd verkeerd.
De zeeslang, tot een meter lang, geeft zich bloot op zoek naar voedsel tussen het koraal. Bioloog Arne Rasmussen volgde er een en werd daarbij afgeleid door een andere slang. Toen hij zich weer omdraaide, keek hij niet tegen de staart maar tegen de kop van de slang aan. Diens staart zocht nu tussen het koraal, maar dat bleek even later toch de kop. Rasmussen & co bestudeerden andere exemplaren en ontdekten de wonderlijke gelijkenis: beide uiteinden worden getekend door een geel hoefijzer, met daarachter een brede zwarte band, breder dan de donkere strepen over de rest van het lijf. En de slang wiegt met zijn staart als met zijn kop.
mailgroep huisdieren
Vogelbescherming Vlaanderen kiest sinds 2007 met de medewerking van vogelminnend Vlaanderen elk jaar de vogel van het jaar. Iedereen die het wenst kan uit een lijstje van 20 vogelsoorten één soort kiezen. Waarom hebben mensen een voorkeur voor een bepaalde soort? Omdat ze gewoon mooi is? Is het een sympathieke verschijning? Verdient zij meer aandacht omdat ze zeldzaam of bedreigd is? Broedt ze in je tuin en vind je gewoon dat ze daarom jouw stem verdient? Er zijn wel duizend-en-één redenen om voor een bepaalde vogelsoort te kiezen. Voor Vogelbescherming Vlaanderen maakt het allemaal niet zo veel uit. Via deze laagdrempelige activiteit wil ze alleen maar de vogels onder de aandacht brengen bij het grote publiek. Wél wordt de vogel van het jaar een heel jaar lang in de watten gelegd. Als het om een soort gaat waar concreet iets voor gedaan kan worden, zal Vogelbescherming Vlaanderen daarvoor initiatieven ontplooien. De eerste soort die deze titel wegkaapte was de roodborst (Erithacus rubecula). Dit alom gekende en sympathieke vogeltje werd met glans verkozen tot 'Vogel van het Jaar 2007'. Het jaar nadien was de steenuil (Athene noctua) aan de beurt. De boerenzwaluw (Hirundo rustica) is de zopas verkozene en mag de titel 'Vogel van het Jaar' van 1 januari tot en met 31 december 2009 dragen. 
.gif)
.gif)
