Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
03-10-2008
Ratten herkennen katten met hun neus
Ratten herkennen katten met hun neus
Als er een nieuwe kat in een oude flat komt wonen, schieten alle ratten in hun holen. En voordat ze weer naar buiten gaan, kijken ze eerst voorzichtig om een hoekje.
Maar sjokt de oude buurtkat voorbij, dan trekken die ratten zich daar niks van aan. Dan zijn ze ineens een stuk brutaler. Maar hoe zien ratten het verschil tussen de ene kat en de andere? Herkennen ze katten aan hun staarten, hun ogen, de kleur van hun vacht?
Ratten herkennen katten met hun neus, ontdekten Australische onderzoekers. Hun rattenneus snuift stofjes op, feromonen die katten in de lucht verspreiden. En die stofjes (feromonen) zijn voor elke kat anders als een vingerafdruk in de lucht.
Hoe merkten de onderzoekers dat? Ze stuurden geen katten op de ratten af, maar hielden halsbandjes in hun buurt. Was zon bandje van een onbekende, en misschien dus wel gevaarlijke kat, dan doken de ratten weg.
Zaterdag was ik er even tussenuit, richting Duinkerke. 't was nog echt zomerweer en na een lange wandeling had ik een terrasje opgezocht, net aan de Frans/Belgische grens. Het was er een komen en gaan van toeristen, wandelaars, wielertoeristen, baasjes met hun viervoetertjes ... Een paar tafeltjes van mij verwijderd zat een echtpaar, met tussen hen in een mooi hondje, niet te groot,schofhoogte ongeveer 40 cm, met zwart blinkend ietwat gekruld vachtje. Telkens als ik naar hem keek, kwispelde zijn staartje vrolijk. Ik zette me recht (de natuur riep) en begaf me naar het toilet, het diertje gaf te kennen dat hij me een goeiedagje wou zeggen, ik ging er naartoe, maar het schrok wat en deinsde achteruit. Zijn baasje sprak me aan en zei dat hij wat bang was. En toen vertelde hij dat ze het diertje hadden meegebracht vanuit Spanje. Het was een adoptiehondje. Hij vertelde schrijnende verhalen (die we ondertussen ook allemaal kennen ). Hondjes worden er zomaar in de vuilbak geworpen, om van de rest nog maar te zwijgen. Het hondje noemde Ernesto, maar Patrick en May noemen hem nu Nesto. En zo geraakten we aan de praat en vertelde ik hen dat ik bij sennet was en mij had ingeschreven bij een dierenmailgroep. En toen ik aanstalten maakte om te vertrekken, riepen me ze terug en Patrick zat duidelijk met een vraagje. Hij vroeg me een linkje te plaatsen op onze groep betreffende de organisatie waarvan hij en May lid zijn. Ze organiseren ook een wandeling, datum staat nog niet vast, maar ze zullen het me wel laten weten wanneer deze plaats vindt. Ik beloofde hem dat ik er werk zou van maken, na aan Simone gevraagd te hebben of het kon. En wat hadden jullie gedacht : natuurlijk kon het! Dank je Simone. Ik stuur jullie zijn mailtjes door. Gaan jullie ze even lezen als het jullie past? En ook eens het linkje openen? Héél erg bedankt in naam van May en Patrick én Nesto. Misschien worden ze ook nog lid van onze dierenmailgroep, 't zou fijn zijn.
Hoi Jeannine,
het is Patrick hier. Weet je nog op het terras aan de Franse Grens.
Hieronder heb ik alvast de link gezet naar de organisatie waar ons hondje vandaan kwam en welke wij steunen.
Misschien dat je hem op seniorennet kenbaar kan maken.
Wat de wandeling betreft kan ik ff nog niet veel vertellen, buiten het feit dat het een sponsorwandeling is om ace-charity te steunen.
Mijn vrienden Theo en Gisje zijn de hoofdorganisators van de wandeling en ze zitten momenteel ff op hun stek in Frankrijk.
Vorig jaar kwamen en om en bij de 200 hondenliefhebbers met hun viervoeter deelnemen aan de wandeling.
Het hoofddoel van de wandeling is en blijft dierenliefde, de band tussen mens en dier en het onder de aandacht brengen van het probleem.
We proberen ook mensen die een adoptiedier hebben of mensen die willen adopteren op die manier bij elkaar te brengen zodat ze hun ervaring kunnen delen.
Op de dag van de wandeling komt trouwens Fabienne dan speciaal naar België, omdat ze weet dat ze dan alle hondjes die ze geplaatst heeft nog eens kan terugzien.
Ik heb dat zelf nog niet meegemaakt, maar het moet fenomenaal zijn hoe zij al die honden nog uit elkaar weet te houden. (Oh ja, Fabienne is stichter van ace-charity)
Ik ga zeker een keer een kijkje nemen op jullie blog.
Ik heb gezien dat de link die ik heb doorgestuurd een pagina te ver zit. Dus best even naar Home gaan alvorens je een link plaatst bij jullie.
En hey Jeannine, ... altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten met het hart op de juiste plek.
Alvast bedankt voor alle steun die we van jullie krijgen.
De mens is niet de enige soort die van op afstand kan communiceren. Ook olifanten 'telefoneren' met elkaar. Dankzij een rommelend geluid kunnen ze tot op twee kilometer van elkaar communiceren. Het verklaart waarom olifanten bijna altijd de weg naar hun kudde terugvinden nadat ze zijn afgedwaald.
Rommelen "Hun gehoor biedt de mogelijkheid om zowel over korte als lange afstand te communiceren. Met behulp van die informatie kunnen ze locatie en identiteit van andere leden van de kudde herkennen", legt Katherine Leighty uit. Leighty is gedragsecoloog in Disney's Animal Kingdom in Florida. Ze voerde samen met haar team een studie naar het rommelend geluid dat olifanten produceren. De mens kan dat geluid niet horen.
Oproep Het onderzoek vond plaats bij vijf olifanten in het park van Disney. Elke olifant kreeg met behulp van een brandslang een GPS en een recorder om de nek. Net zoals mensen zullen de meeste olifanten antwoorden als ze een oproep krijgen. Maar het valt de onderzoekers ook op dat de neiging om te antwoorden groter is bij olifanten die een sterke band met elkaar hebben. (gb)
01/10/08 14u31
Bron : Hln.be De meest verloren van alle dagen is de dag waarop men niet heeft gelachen.
mailgroep huisdieren
De mens is niet de enige soort die van op afstand kan communiceren. Ook olifanten 'telefoneren' met elkaar. Dankzij een rommelend geluid kunnen ze tot op twee kilometer van elkaar communiceren. Het verklaart waarom olifanten bijna altijd de weg naar hun kudde terugvinden nadat ze zijn afgedwaald.
