Er was eens een kleine jongen, die dolgraag nog een broertje wou hebben. Op een avond vroeg hij zijn moeder of zij voor hem een broertje wilde kopen, maar zijn moeder had het veel te druk: zij moest 's anderendaags hoogdringend naar de kapper, want haar haar moest geverfd worden en nadien stonden haar vriendinnen erop dat ze een partijtje gingen tennissen. Dagen gingen voorbij en zijn moeder kocht een nieuw koffieservies, oorbellen die hij niet mooi vond en het gras in de tuin werd weggehaald om er een groot en diep zwembad te maken. De jongen werd groter en groter en telkens hij zijn moeder om een broertje vroeg, was er wel iets dat bij zijn moeder hoger op het verlanglijstje stond. Toen hij achttien werd, zag hij in dat al zijn pogingen om er een broertje bij te krijgen geen zin hadden en hij vertrok naar een ver, vreemd land... Jaren later kwam hij als een volwassen man terug en onder zijn arm droeg hij een klein pakje. Zijn moeder was dolblij hem te zien en was vol verwachting over het geschenk, maar hij zei dat hij voor haar geen geschenk had meegebracht: op een zomerse avond had hij zichzelf in een gulle bui en in een ver land een broertje gekocht ...
Voor je het weet, zijn we weeral een weekje thuis na die fijne rondrit in Normandië : de tocht ging over Rouen en via Vernon naar de prachtige tuin van Monet in Giverny. Daarna kwamen Evreux, Bernay en Lisieux aan de beurt. Ook de wereldberoemde hengstenstoeterij van Le Haras de Pin werd niet vergeten om te belanden aan de kust, waar we rondslenterden in Honfleur, Deauville, Houlgate ... Wat echter -en dat voor de tweede keer - het meeste indruk op ons maakte, zijn de begraafplaatsenvan de oorlog, waar zoveel jonge mensen hun leven lieten.Colleville sur Mer is zo een plaats om stil van te worden ...
Tot spijt van wie benijdt : morgenvroeg vertrek ik voor een weekje naar de rust en de schoonheid van het normandische landschap: Caen, de tuin van Monet, Lisieux, Rouen , Honfleur en nog zo veel andere pareltjes staan op het programma. Met mijn vriend Fons, zijn vrouw en mijn vrouw gaan we nog eens op zoek naar le trou normand ! Tot volgende week !!!
liefste jeff je bent een hele knappe en niemand zal je appe- len voor citroenen verkopen nu je er een jaartje bijtelt ben je weer wat meer mijn echte vent en als je voetbal of monopoly wilt spelen roep je me dan even ?
maar als je bang bent leg dan je hand in mijn hand als je moe bent kruip dan dicht tegen me aan en als je verdrietig bent laat me dan je tranen strelen... om onze warmte in twee te delen
Zo... we zijn terug van zeven dagen druiven plukken in de champagne (negen dagen onderweg) . Samen met een vijftigtal vrienden en vriendinnen trokken we de heuvels in om er de witte (chardonnay) en de blauwe (pinot noir en pinot meunier) in de mandjes te plukken. Het weer viel erg goed mee : we hebben slechts 1 voormiddag regen gehad en de temperatuur lag steeds rond de twintig graden. Eigenlijk is die pluk voor ons iets onmisbaars geworden : het zenuwachtig gedoe in het dorp Damery en omstreken, het samen aan tafel gaan en 's avonds met een lekker glas Casters de nacht in. Ondertussen zijn de t-shirts, die elk jaar meegaan weer gewassen door vrouwlief en in de pluk-doos gestopt voor het volgend jaar. Niet dat we elkaar een jaar lang niet zullen zien, want voor Nieuwjaar wordt er nog een samenkomst gepland. Ik ga nu een dutje doen... want de nachten in Frankrijk zijn toch kort ! Achteraf bekeken ...
