Wat gebeurt op dag 123 van het gezegende jaar Onzes Heeren 2022? Niet veel speciaals. De klemtoon ligt meer op het genieten van kleine dingen. Eerst hebben de buurvrouw en ik, alle twee met dezelfde voornaam, onze devotie tentoongespreid en zijn eens de stilte en de eenvoud van de abdij van Gistel gaan opsnuiven. De 'beeweg' maand is er en dan ben je ook niet meer alleen in de kapel van het klooster. Bussen met pelgrims die de zege van Godelieve willen afsmeken door een kaarsje te branden of een intentie op papier in het daarvoor bestemde mandje te leggen. Al die vragen worden dan in een latere eucharistieviering ter harte genomen en krijgen een gebed van de kloosterlingen. En dan volgt de grote attractie: het plantencentrum. Er is, buiten de zee, niets mooiers te zien dan al die kleurrijke prille plantjes die staan te wachten op een liefhebber die hen het beste wil geven om goed te gedijen. Dit jaar is het me gelukt om bijtijds een slag te slaan in het aanbod van geraniums, vlijtige liezen en nog zoveel moois meer. Morgen zal ik ze allemaal een goed en rustig plaatsje geven in een grote bloempot zodat de wortels ruimte genoeg hebben om zich te ontwikkelen en de planten veel bloemen kunnen geven. Ik wil naast een gele lente, paarse roze rode zomer- en herfstbloemen verwelkomen in mijn tuin. Bloempotten heb ik genoeg omdat de tuinman me voorzien heeft van containers waarin grote planten opgekweekt en later getransporteerd worden. Ik kan omwille van mijn lief hondje niets meer zomaar in de volle grond steken. Als ik bloemen wil hebben moet ik ze in die zwarte plastieken potten zetten. Mijn heertje heft iets té veel zijn poot op, en dat water willen de bloemekes absoluut niet hebben. Het is een goede oplossing en 'schoon' is natuurlijk een ander woord en voor ieder apart in te vullen. Daarna zijn we iets gaan zoeken om te sneukelen. In een warenhuis waar we geen van beiden veel voeten zetten maar die wel ontzettend lekkere taarten in de etalage hebben liggen. Naar huis voor er een lekkere tas koffie bij te drinken. Nog een beetje sjouwelen over koetjes en kalfjes en de dag is halfweg. Meer was niet nodig om op krachten te komen. Tot morgen
Hoe vlug gaat de tijd niet voorbij? Een dag, een week, een jaar, 48 jaar!!!. Nummer 2 van mijn kroost is jarig vandaag. Een klein hompje bij de geboorte en nu een forse vent. Opgevoed volgens de opvoedkundige regels en leer van Dr Benjamin Spock (1903-1998). Zijn boek uit 1946 "Baby and Child Care" werd van voren naar achter gelezen en toegepast. In feite was het de bijbel van de na-oorlogse kinderen die ouders werden in de jaren 60-70-80 van de vorige eeuw. Zijn opvoedingsbeginselen waren spek naar mijnen bek: flexibeler omspringen met kinderen, babies niet laten huilen, minder discipline, kinderen als 'individuen' beschouwen en ze als dusdanig behandelen. Naderhand werd Spock en zijn theoriën, verguisd omwille van een té toegeefelijke houding tegenover de kinderen die een generatie gekweekte kinderen opleverde die zich niks lieten opleggen. Enfin, ik heb het boek als leidraad voor de opvoeding van mijn kroost gebruikt en ik ben vrij tevreden met het resultaat. En wat brengt het nieuws op deze tweede dag van mei? Dat binnenkort het voedsel van de toekomst, de kiezel-, bruin-, rood- blauw-, en groenwieren en algen op ons bord zullen liggen. De mens zal het als voeding nodig hebben. Mijn bedenking: niet alleen de vissen zullen uit onze zeeën verdwijnen door overconsumptie maar ook al de planten uit de zee. Er zal geen Angelina meer te bespeuren zijn, die uit de zee zal opduiken met 'wier in haar haren'. Dat is dan de evolutie waar Etienne Vermeersch (1934-2019) al over schreef: de overbevolking die de overconsumptie tot gevolg heeft en de mens noopt andere voedselbronnen aan te boren. En zo kabbel ik op deze wereld maar door, met de ene aanpassing na de andere om verder te gaan. Van gewoonweg een simpel boerenleven dat volgens de seizoenen van de natuur verliep naar hoog technologische toestanden die andere inspanningen vereisen dan waar ik werd met grootgebracht. Wat wel is, is dat er tegenwoordig wel meer 'deftig' gerief is om 'deftig' te kunnen werken en 'deftig' te kunnen leven. Zowel voor de tuin als de buro is die evolutie veel waard. Ook thuis kunnen gebruik maken van een schermpje van ocharme enkele vierkante centimeters. En waar de 'woorden' zomaar uit het niets verschijnen terwijl ik soms iets anders wilde weten. Ik zag een woord staan dat ik in de lessen wiskunde verafschuwde. Ten eerste omdat het zo moeilijk te schrijven is, ten tweede omdat het zo moeilijk uit te spreken is en ten derde omdat het zo moeilijk uit te leggen is. Het is zo'n 60 jaar geleden dat ik het voor het laatst hoorde en las in de lessen algebra, meetkunde of welk ander onderdeel van de de wiskunde: parallellepipidum. Nu eventjes ontspannen met muziek. Een lied dat de buurvrouw aan mij doet denken of liever gezegd, aan mijn huis: "Haus am See" van Peter Fox. Tot morgen
En toen vroeg Adam, nadat hij en Eva in de appel hadden gebeten, een verboden vrucht: wat is dat 'hoofdpijn'? Een klein vraagje op deze Internationale Dag van de Lach. Ontstaan en opgericht door The World Laughter Yoga Movement in 1998. De 'lach' is een noodzakelijk iets van en voor de mens om even de zorgen opzij te kunnen schuiven. Deze dag is dan ook ontstaan omdat mensen té veel schrik kregen omwille van het internationale terrorisme en crisissen allerhande. Lachen is gezond en dat is echt wel een waarheid als een koe en staat als een paal boven water. Het is een uiting van onze menselijkheid. Het beste geneesmidddel aller tijden, met een zeer gunstig effect en volkomen gratis. Ieder jaar heeft men aandacht voor 'de lach' en telkens op de eerste zondag van mei. Dat valt nu samen met de "Dag van de Arbeid" en hopelijk bezien we lachen niet als 'werken'.
Vandaag was het Vlaamse Woord: Prutske, pruts, klein kindje. Dat woordje bracht me naar Stijn Streuvels (Frank Lateur 1871-1969) auteur van het boek "Prutske" de belevenissen van zijn dochtertje. Het boek is nog altijd zeer lees- en genietbaar dank zij enkele woordveranderingen naar het 'nu' door Ed Franck. Vandaag is het echter ook de herdenkdag van zijn nonkel, de Vlaams -rooms katholieke priester, lyrisch dichter, hekeldichter, taalwetenschapper, en vertaler (zo wordt hij omschreven) Guido Gezelle (1830-1899). Voor degenen die niet meer weten wie deze eerbiedwaardige man was, denk dan maar aan de zin "o krinklende winklende waterding met zwarte kabotsken aan...." Nog bekender is de volgende zin van een ander gedicht geworden door een sketch gebracht door Toon Hermans (1916-200) die er zijn eigen interpretatie aan gaf. In 1857 klonk de eerste zin van het gedicht: o, 't ruischen van het ranke riet. In 1980 klonk het: "wat ruist er door het struikgewas..." maar op die vraag gaf Toon nooit een antwoord.
Het begin van een nieuwe maand en dan mag er al eens een spreuk uit mijn pen vloeien op de tonen van het lied van Erik Van Neygen (jarig vandaag) en Sanne, "Veel te Mooi": Begin mei hebben alle vogels al een nest of een ei. Behalve de koekoek en de spriet*, want die kennen hun nest nog niet!". Tot morgen
*de vogel, spriet of kwartelkoning, is niet verwant aan de kwartel. Zijn nest is tussen gras, hooi en soms in patattenvelden te vinden. Hij maakt zich liever al rennende uit de voeten en als hij vliegt is het met hangende poten. Hij heeft een paar bijnamen zoals, kwakkelkoning, hooistek, grasknirper en schriek, zoals de gemeente in de provincie Antwerpen maar dan met hoofdletter geschreven.
Het is geen weer om met een 'decapotabele' rond te rijden. Eigenlijk moet ik dit soort auto zelfs niet vernoemen want ik ben geen bezitter van een cabriolet. Het zou nochtans leuk zijn om met een auto met open dak rond te toeren als ik van de kapper kom en mijn moooie haren kan laten wapperen in de wind. Maar ja, zelfs als ik zo'n vierwieler zou bezitten, het is vandaag niet de dag om rond te toeren: 9° C en een ijselijke wind erbovenop. Het is meer weer om knus bij een kachel te zitten al is het tegenwoordig een radiateur. Daarbij moet ik mezelf dan ook nog de vraag stellen: kan mijn portemonnee het aan, de verwarming op 30 april te laten draaien? Profijtig als ik grootgebracht ben, doe ik 1 pull aan of 2 om het comfortabel en warm te hebben. t'Is godgeklaagd dat we weerom voor dit dilemma geplaatst worden omdat de energieprijzen de pan uitswingen. Vooraleer er centrale verwarming was, stelden we die vraag gewoonweg niet. Het was bij dit weer een hemdje, onderlijveke, bloes, pull en gilet aandoen. Zich naar de keuken reppen waar altijd een warmtebron ter beschikking was om te koken, al of niet op een leuvense stoof. In de beste plaats stond, om het 's avonds nog eens warm te krijgen, een feu continu van het merk Surdiac, het beste van het beste op dat moment. Nu is het weerom de opgeborgen propere winterkledij te voorschijn halen, warme sokken, mutsen, wanten en sjaal inbegrepen. Ik laat het niet aan mijn hart komen. Misschien priemt de zon seffens nog even door het wolkendek om alles nog wat op te warmen en de zonnecellen van mijn tuinlampjes van de nodige energie te voorzien. Dat is alles wat ik over het lenteweer kwijt wil. De krant zorgde voor weer wat andere info. De hoeveelheid politici, kunstpauzen, kunstenaars, en andere belangrijke personen die van hun voetstuk vallen, is opzienbarend. Zelfs de beeldenstorm van 1566 is er niets tegen. Tenslotte waren dat toen meestal plaasteren beelden terwijl het nu mannen van vlees en bloed zijn. Engeland geraakt ook niet uit de #MeTo schandalen. Westminster of liever gezegd Pestminster Palace krijgt de wind van voren nu het ene na het andere stinkende verhaal komt bovendrijven uit de beerput van onfrisse toestanden. Ook Nederland blijft niet gespaard van het ontdekken van het arrogante macho gedrag van hun tv-presentatoren. Loontje komt eens om zijn boontje en dat is maar goed ook. Ik heb ook eens naar de programma's op tv gekeken, zie dat het niet veel soeps is en dus zal ik maar kijken naar "Heel Holland Bakt". Misschien zie ik dan het recept verschijnen van een lekkere taart die ik dit weekend nog eens kan bakken Tot morgen
Mijn leeroefeningen zijn gedaan en ik heb een goed percentage behaald. Dat wordt direct meegegeven zodat ik weet hoe slim ik wel ben vandaag. Zelfs Woordle ging vlot behalve bij Woordle6: hiatus. Nog nooit van mijn leven het woord gebruikt gebruikt en nu dus ook niet gevonden. Laat me zeggen dat het een dag dreigt te worden zoals Louis Neefs (1937-1980) het zo mooi bezingt in 'zijn dag aan het strand van Oostende': de dag begon zoals altijd, zoals dertien in een dozijn! Maar dat groeide uit tot de prachtigste dag van zijn leven toen hij Evangelina uit het water zag stappen met 'wier in haar haren.....'. Misschien heb ik even veel geluk als ons aller Louis in zijn lied en dus heb ik mijn haren niet met 'wier' getooid maar met spellekes en krullen. Ik moet op alles voorbereid zijn want het kan dus zomaar gebeuren dat je 'the love of your live' tegen komt. Zeker op de Internationale Dag van de Dans, Conseil Internationale de la Danse, International Dance Council, en dat sinds 1982. De suggestie is op straat wat danskunstjes ten tonele te voeren. Zoals de jive, de cha cha cha, de macarena, rumba enz. Daar is meestal wel een partner bij nodig. Aangezien ik die niet heb zal ik maar een steel met schuurborstel, bekleed met een doek over zijn stugge haren, in mijn armen houden. Niet om op straat mijn 'grands gestes' en mijn steps te maken, maar binnenshuis tot groot jolijt van woeffie-dear. Ik heb al dikwijls opgemerkt dat een 'internationale dag ' niet zo maar willekeurig gekozen is en deze dag bevestigd dat vermoeden: de geboortedag van Jean-Georges Noverre (1727-1810), danser, choreograaf en danstheoreticus. Tot vandaag een nobele onbekende voor mij, maar hij wordt aanzien als de 'fondateur' et 'créateur' van het Moderne Ballet en het Ballet d'Action. Als ik verder als danseres door het leven wil gaan moet ik volgens deze 'heer' een brede algemene cultuur bezitten, inclusief de studie van de poëzie, geschiedenis, schilderkunst, geometrie, muziek en anatomie. Hij voegt er nog aan toe, "om goed te kunnen dansen, is niets zo beangrijk als het naar buiten draaien van de dij en niets is zo natuurlijk voor de mens als de tegengestelde positie". Dergelijke eisen stellen aan mij, 'de modale danser', is nu niet realistisch te noemen. Het is de brave man vergeven, aangezien hij nooit 'onze' muziek gehoord heeft en waar 'dansen' meer op ritme, gevoel, soms acrobatie en lenigheid gebaseerd zijn. Het weze hem vergeven. Tot morgen
De weerspreuk van vandaag, gekoppeld aan een heilige: als het vriest op Sint Vitaal, vriest het nog 40 maal. Hier heeft het niet gevroren en ik hoop bij jullie ook niet. Net nu alles begint te groeien en te bloeien zou het toch spijtig zijn dat alles weer een knak krijgt door de vriestemperaturen. Dat heb ik een kamerplant wel aangedaan. Dat mooie groene plantje moest absoluut nieuwe aarde hebben en een andere pot. Ik doe dat buiten omdat ik dan kan smossen zonder dat ik een grote kuis heb. Ik was ze vergeten binnen zetten en de vriesnacht van enkele weken geleden, heeft haar geen goed gedaan. Ik verzorg ze nu dagelijks met liefde, maar ik vrees dat de vorst haar einde zal versnellen. Hopelijk heb ik het mis. Het is een plant die al meer dan 15 jaar op een piedestal in mijn slaapkamer staat. Het zou me verdriet doen moest dat groene ornamentje in die belangrijke kamer, het' leven' liet. In het Romeinse Rijk begonnen vandaag de Floralia, een bloemenfestival ter ere van de godin Flora. Haar mannelijke tegenhanger was de god Florus en de Griekse was Chloris, maar over beiden wordt met geen woord meer gerept terwijl "zij" haar naam gaf aan plantkundige termen. Haar feesten duurden tot 3 mei. En net vandaag starten ook de Gentse Floraliën. Het thema dit jaar is: Mijn Paradijs, mijn Wereldse Tuin", tot 8 mei. Wel eventjes in de buidel graaien want een bezoekje aan die bloemenpracht kost algauw 27€. En oud zijn deze floraliën wel te noemen. Een Gentse hovenier, die van Cassel kwam (nu een dorpje in de Franse Westhoek, Frans Vlaanderen) Frans van Cassel (1745-1831), kreeg een paar bloemenboeken en tijdschriften in zijn handen. Hij zag dat hij naar Engeland moest varen, bij de fameuze teler Joachim Loddiges (1738-1826) en diens zoon Georges, om al dat moois in zijn tuin te kweken en verkopen. En zo geschiedde dat hij naar Hackney ging, nabij Londen, en zaadjes en stekjes in zijn valies meebracht naar Gent. In 1809 vond onze Frans dat hij genoeg planten had om ten toon te stellen en huurde een zaaltje in Herberg Frascatie om zijn 'kweek', 50 planten, aan de andere bloemen-en plantentelers te tonen. Begin van de beroemde Floraliën van Gent. Eerst werd er om de 6 maanden een tentoonstelling gehouden maar in 1839 werd beslist, om deze 'ode' aan de Gentse sierteelt om de vijf jaar te laten plaatsvinden. En zo geschiedde tot op heden. Ik ben eenmaal de floraliën gaan bezichtigen en dat is voldoende in mijn leven. Ik geniet liever van mijn klein Paradijsje met bloemen en planten dat ik zelf ontworpen heb. En deze namiddag haal ik mijn ligzetel tevoorschijn, plaats hem op een beschut plekje (ik ben geen voorstander van een zeebries), doe mijn shortje aan en laat mijn benen bruinen terwijl ik, samen met de hond, naar 'mijn hofje van Eden' kijk. Tot morgen
Ik denk dat ik er vandaag nog eens een warme pyjamadag van ga maken. Grijs, grauw, kil en winderig weer zijn niet echt uitnodigend om er een fantastische dag van te maken in groot ornaat of négligé. Het is de laatste week ook ontzettend druk geweest met babbels, bezoeken (krijgen en doen), telefoontjes, werkjes in en rond het huis. Ik heb nood aan een werkelijke recupdag en vandaag lijkt me dat de uitgelezen dag daarvoor. Het kan echt deugd doen een dag in te lassen van 'niks hoeft'. Een luilekkerdag van gezond smullen en gezond tv-kijken. Ik heb weer een hoop opnames waar ik een serieuze selectie moet in houden. En deze namiddag is er ook de grootste chiqueste modeshow van Nederland te bekijken. Op de verjaardag van de vroegere 'prins pils' zijn er weer grootse vieringen en feesten te verwachten in Maastricht. Ditmaal, om hem te bedanken voor zijn bezoek aan deze Limburgse stad, gaan ze hem waarschijnlijk ook de titel van 'Hertog van Limburg' presenteren. Maar ik kijk vooral naar de glamour en glitter van de koning en zijn fraai gevolg. Niet alleen vrouwlief en dochters zullen hem voor de voeten lopen maar ook alle familieleden van het Huis van Oranje. De Majesteiten en hun gevolg tonen dan ook aan de Oranjeminnende Hollanders, hoe 'volks' en 'gewoon' ze wel zijn.Tot daar het vroege verslag van deze heugelijke dag want ik wens Willem Alexander veel geluk en zegen voor zijn verdere leven. Ik ben niet 'kinnesinne' van deze mensen. Een woord dat ik vandaag leerde en dat zoveel betekent als 'jaloezie'. Het is een afgeleide van het Hebreeuwse woord 'qin'a sin'a', dat haat en afgunst wil zeggen. Mijn huiswerkjes van 'Beter Spellen ' komen uit het Hoge Noorden van het buurland. Daar is ook een ander woordgebruik en dat ondervind ik bijna dagelijks in die oefeningen. Er wordt nog heel veel Bijbel gelezen en de godsdienst heeft nog een grote invloed op het dagelijkse leven. Wat heb ik vandaag nog geleerd? Dat een cilinderslot, een hangslot, een combinatieslot, een brandkast en een dorsmachine geen uitvindingen zijn van de laatste eeuw. Linus Yale (1797-1858) heeft er voor gezorgd dat we al jaar-en-dag een yale-sleutel aan een sleutelhanger in onze zak hebben en dat we cijfertjes moeten van buiten leren om aan onze belangrijke papieren of fortuinen te kunnen. Voor Johann Vaillant (1851-1920) is het spreekwoord "het warm water (her)uitvinden" wel van toepassing. Deze Duitse ketel-pompenmaker ontwikkelde verwarmingstoestellen en systemen om op eenvoudige wijze aan warm water te komen. Een commercieel gerichte man die de 'Vaillant' fabrieken oprichtte en zijn simpel warmwatersysteem 'Geiser' noemde naar de warmwaterbronnen in IJsland. En als laatste vernoem ik Samuel Morse (1791-1872). Niet omwille van zijn uitvinding 'de morsecode' maar omdat 'Morse' me doet denken aan de fantastische detectievereeks "Inspector Morse" naar de boeken van Colin Dexter (1930-2017). De schrijver van de verhalen was even nukkig, nors en onvriendelijk als zijn hoofdpersonage in zijn misdaadromans. Ik ga nu mijn verlaat ontbijt nuttigen. Tot morgen
Twee vrolijke olijke zeventigers, mijn leeftijdsgenoten, zijn de pist uit: Arno Hintjens en Henny Vrienten. Ze zijn het in hogere sferen gaan zoeken en niet met hasj, marihuana of wiet maar door een beestje dat nog altijd moeilijk te verslaan is. Ik hield niet zo van de muziek van TC Matic maar wel van de muziek van Doe Maar. Henny schreef teksten en componeerde ze niet alleen om zelf ten gehore te brengen maar ook voor groot en klein in muziekland. Zo'n 2000 composities zijn van zijn hand gekomen. Bij Arno hoor ik alleen maar "Oh la la la" terwijl van 'Doe Maar' ik er heel wat meer kan opnoemen: Één Nacht Alleen, Bom, Wiedewiet....en tot slot "Is dit alles?". Een vraag die de twee zangers zich in hun laatste uren wel hebben gesteld na hun 70 jarig bestaan op onze planeet. Misschien hadden ze nog even kunnen geholpen worden met de vitminensupplementen van ouderdomsgoeroe, geriater en gerontoloog Arts Herman Le Comte (1927-2008). Maar hij heeft zelf zijn 'voorspelt' duizendjarig leven niet kunnen waarmaken, laat staan dat van iemand anders. De dokter was wel een kleurrijk figuur, die heel wat controversen uitlokte bij zijn theoriën en uitspraken over de behandeling bij het 'ouder' worden. Geschorst door de 'Orde van Geneesheren'. Na 20 jaar, verschillende processen en het aanhanging maken bij 'Het Hof van de Rechten van de Mens', kon hij zijn beroep weer legaal uitoefenen. Hij was een dankbaar figuur om te parodiëren, door zijn coiffure, zijn nasale stem en zijn catchphrase 'Ajàjàjà'. Een stopwoord dat de dokter jaren eerder gebruikte in het programma de 'Schalkse Ruiters'. Samen met kunstenares Begga D'Haese telde het gezin 10 kinderen. Een vruchtbaar man, zogezegd.
Ik kreeg gisteren een vraagje over mijn vele (....).Ik maak nogal eens wat keren gebruik van woorden, teksten, zinnen, boeken en uitspraken van anderen. Om geen plagiaat te plegen en om me niet slimmer voor te doen dan ik ben, vind ik het nodig de gegevens van de persoon die dergelijke slimme woorden, zinnen of boeken kon schrijven, zeggen of debiteren, aan te halen. Een datum kan dan soms belangrijk zijn om de uitspraken, gezegde, gesprokene, geschrevene in een tijdsgeest te situeren. Dan is een datum, vooral de jaartallen, altijd nuttig. Ook de persoon en zijn beroep (wetenschapper of voetballer) is soms van belang om weten. Komt daarbij dat ik graag snuffel en graag zoek in boeken en de laatste jaren ook in Wikipedia. En hetgeen ik dan te weten kom, geef ik graag door, ook al is het zever in pakskes volgens sommigen. Liedjes vernoem ik ook graag, omdat er soms teksten te vinden zijn met woorden die precies kunnen weergeven wat ik op een bepaald moment voel en ik het niet beter kan zeggen. Ik ben niet de persoon met het grootste vocabularium, al zou ik dat wel willen zijn. En de kennisname van al die dingen, is dat nu nuttig of niet? Nee, het is gewoon plezant om kleine faits divers te ontdekken. Tot morgen
Week 17 is van start gegaan en zoals gewoonlijk begint een week met een maandag. De eerste dag van de laatste week van april zal ik aan een ziekenbezoek besteden. Eigenlijk moet ik zeggen een 'revalidatie' bezoek na een medische ingreep. In mijn leeftijdscategorie valt het wel meer voor dat er met een of andere operatie een knokel, een been of gewricht moet vervangen worden. Deze keer bij een oude vriend die op herstel in een revalidatiecentrum aan de kust is gekomen. Altijd handig voor mij dat ik geen grote afstanden meer moet doen. Het is een kleine verplaatsing met de tram naar Oostende/Mariakerke. Ik zal me goed moeten induffelen want het is geen zomerweer te noemen, zelfs geen lenteweer. Want Sint Markus zegt: zolang vóór St Markus warm, zolang na hem koud!. En dat blijkt bewaarheid te worden als ik de voorspellingen van deze week nakijk. Maximaal 12° Celsius (1701-1744) en daarmee heb ik deze Zweedse astronoom ook vernoemd. Maar er valt nog genoeg binnenshuis aan klusjes te doen om me ook binnenshuis nuttig te maken. Voor de rest is er natuurlijk lezen, opzoeken, puzzeltjes maken en taallessen volgen. In mijn verjaardagslijstjes staan er een hoop namen die weer allerlei belletjes doen rinkelen bij mij. Dat zet me dan weer aan om verkorte biografieën te lezen of stambomen na te kijken zoals van ene Michel-Laurent de Selys de Longchamps (1759-1837). Was een belangrijk figuur bij de ontstaansgeschiedenis van België. Inderdaad, via haar moeder, is hij een verre voorouder van ons pas gepromoveerde Delphine (ex Boël) Van Saksen-Coburg en Gotha, prinses van België. Ik heb ook nog eens de beruchte geschiedenis gelezen van Dominique Strauss-Kahn. De financiële wereld daverde op zijn grondvesten door dit '#MeToo' avant la lettre. Ondanks verschillende latere schandaaltjes heeft mijnheer nog geen enkele blaam op zijn blazoen gekregen. Hij is nog altijd actief in de wereld van de haute finance, een beetje minder zichtbaar, meer achter de schermen. Karel Appel (1921-2006) zijn kunst heb ik op het internet ook weer eens bekeken. Ik blijf gecharmeerd door onderwerpen en zijn kleurenpalet. Een andere Hollander die veel appreciatie kreeg, vooral in Barcelona, was Johan Cruijff (1947-2016). Een ex-voetballer en coach die toch wat citaten naliet zoals: als ik zou willen dat je het begreep, zou ik het beter hebben uitgelegd. Maar hij is het beste gekend door zijn dooddoener: elk nadeel heb z'n voordeel!. Waar ik met blijdschap aan herinnerd werd is de muziek van het Trio Cassiman. Ze brachten vooral negro-spirituals en volksliederen. Gestopt met optreden toen Jean-Jacques als geneticus en hoogleraar richting Amerika vertrok. Maar eens het emeritaat bereikt van Jean-Jacques,is hij, samen met Guido en Emmy, weer op trot met hun repertoire in de parochiezalen overal te lande. Tot morgen
Mijn kleine broertje van 1m80 is jarig!!.Eindelijk zal hij bij de grote mensen horen want er komt een '7' als eerste cijfer bij de tientallen. Ik zal zeggen lief broertje van mij, nu heb je genoeg ervaring in je leven opgebouwd om te kunnen investeren in 'edelmetalen': goud in de tanden, zilver in het haar en lood in de benen. Maar weet wel broertje-lief, verjaardagen zijn net als pilsjes, je geniet er meer van als je niet telt hoeveel je er hebt gehad!. Vandaag ben je wel de belangrijkste jarige voor mij, maar je bent in goed gezelschap van de overige die vandaag een kaars uitblazen en feesten: John De Mol (televisie) Herwig Van Hove (voedselkenner) Barbara Streisand (zangeres actrice) Jean Paul Gaultier (mode) Sue Grafton (detectieve-schrijfster) Sien Eggers (actrice) Wayne Jones (darts) Patrick Desruelles (atleet) Cedric the Entertainer (komiek) en nog vele andere maar ook Captain Sensible = Raymond Burns, die een mooi liedje schreef "Happy Talk" en daar moet je dan ook maar eens naar luisteren (tekst staat bij de song). Ook wordt je beschermd door meer dan 50 heiligen voor de rest van je leven. Tot horens en ziens en have fun!
Buiten die speciale gelegenheid is er voor de rest niet veel te vermelden. Wel kreeg ik een suggestie van mijn vrienden (die mijn liefde voor woordspelletjes naast mijn liefde voor Queen kennen), op een dag een blog te schrijven met alleen maar '5' letterwoorden en later een '6' letterblog (zie de Woordle en Woordle6 spelletjes). Dat is natuurlijk een hele uitdaging die ik gerust wil aangaan. Maar dat vereist wel dat ik op een dag eens twee verhalen moet maken. Zo'n tekst vliegt niet zomaar uit mijn vingers. Eerst een verhaal gewoon noteren en dan omzetten naar 5 of 6 letterwoorden. Aangezien ik meestal streef naar max 500 woorden per dag, is dat een niet te onderschatten opgave. Er zal die dag veel moeten gebeuren of plaatsgrijpen dat de moeite loont om er een massa woorden aan te besteden die veel synoniemen hebben en opleveren. Maar mijn vrienden zijn, net zoals ik, fanatieke spelers van allerlei woordspelletjes. Ze hebben een grotere en meer ongebreidelde fantasie dan ik, zoals je aan de uitdaging kan merken. Als jonge snaken houden ze ervan om me met schier onmogelijke opdrachten op te zadelen, die ik dan in alle vriendelijkheid en vriendschap en zonder schroom (uitgaande van mijn kunnen) durf aannemen. Tot morgen
Ondanks de uitbundige zonnestralen sneeuwt het in mijn tuin! De bloemblaadjes van de kersenbloesem hebben hun beste tijd gehad en bij ieder zeewindje dwarrelen er duizenden kersenbloemblaadjes naar beneden. Vandaag is dè dag met verschillende weerspreuken en gezegdes omdat er één heilige, die een legendefiguur is, zijn feestdag heeft. En vooraleer die jarenlange observaties in spreuken en gezegdes veranderen, moet er wel een grond van waarheid in zitten. Leg de regenjas en de paraplu niet te ver weg want hier zijn de voorspellingen van 23 april en volgende dagen en niet voorspelt door het 'weeranker' Frank . 1) Sint Joris die de draak overwint, houdt meer van regen dan van zon. 2) Sint Joris warm en schoon, heeft ruw en nat tot loon. 3) Valt vóór Sint Joris geen regen meer, dan komt er nà hem des te meer. Men gebruikt zijn naam ook in allerhande omstandigheden zoals, het is weer Joris en Trijn = nu eens grote liefde en dan weer grote ruzie. Men zegt ook dikwijls eens bij 'Sint Joris in de kost zijn' dat wil dan zoveel zeggen als ergens gratis gaan eten en drinken. En natuurlijk is er nog' de draak steken' iets belachelijk maken. Want Sint Joris redde een maagd die door een draak bedreigd werd en stak een 'draak' die niet bestond neer. Voor de rest van zijn leven kreeg hij eten, drinken en onderkomen van haar vader, de koning van Cappadocië. Enfin, Sint Joris is een heilige ridder die niet bestaan heeft maar ontsproten is om verschillende legenden en geschiedenissen in een christelijke jasje te gieten. Een persoon die de legende van King Arthur en drakendodende ridders in zich herbergt en het als patroonheilige van Engeland schopte onder de naam van Georges, een heldhaftig en moedig man die het kwade overwon. Zijn feestdag is op de Internationale Dag van de Engelse Taal, 23 april. Een dag waarop een andere grootheid van Engeland en van hun taal geboren en gestorven is: William Shakespeare (1564-1616). Men noemt hem de grondlegger van de Engelse taal. En die taal is niet meer weg te denken uit ons hedendaagse leven.
Laat me zeggen dat ik vandaag kan doorgaan als een gierige prij of een persoon die op de prijsjes let vooraleer iets te ondernemen. Alhoewel ik de Hedendaagse Kunst een warm hart toedraag en ze graag ga bekijken om me er een mening over te vormen, sluit ik nu toch wel even mijn beurs voor het tweejaarlijks Kunstenevenement 'de Biënnale van Venetië'. Stelt tentoon, Francis Alÿs of Alijs onder de goede hoede van curator Hilde Teerlinck. Ik heb echt eens tijd besteed om uit te rekenen hoeveel het me zou kosten om één van zijn "Untitled" werken te gaan bekijken. Rit Belgische Kust →Venetië, dat is ongeveer 1200-1300 km = 110€ benzine, 35€ tol, 39€ vignetten Afgerond is dat 200€ en nog eens hetzelfde bedrag terugreis. Komt daarbij 25€ entree-geld en niet te vergeten 10€ om Venetië te mogen betreden. Afgerond een dagje van 500€ zonder overnachting. Ik blijf in mijn tuintje naar de hedendaagse kunst van de natuur kijken, gratis. Tot morgen
Gisteren was het een heel drukke kuisdag. De vensters allemaal gezeemd, nieuwe gordijnen opgehangen, kasten in de was gezet, en dat allemaal met goede hulp natuurlijk. Zelfs de tuin werd voor een stuk onder handen genomen, ook met goede hulp natuurlijk. Vandaag rest er op het gemakske alles eens op te boenen en terug op zijn plaats zetten van bloempotten en kleine ornamentjes. Dat zal niet met veel spoed gebeuren want mijn armen moeten nog bekomen van al dat poetswerk van gisteren. Daarbij, ik ben om 5u opgestaan om al die fraaie planeten te bewonderen. Dat wilde ik toch niet missen. Een lanterfantendag zal het niet worden maar in zeven haasten alles doen zit er ook niet in. Er is gezegd dat het voorlopig een laatste zonnige dag zal zijn, daar moet ik van profiteren want een kast opboenen kan ook als er regen of wind is. Daar zullen alle huisvrouwen/mannen het wel mee eens zijn. Vandaag is het de "Internationale Dag van de Aarde". Sinds 1970 wordt er op 22 april aandacht gevraagd voor een leefbare planeet in Amerika. Europa vindt dat sinds 2002 ook belangrijk om het bewustzijn van de mensen te activeren om op het bijzondere van onze planeet te wijzen en de gevaren waar we onszelf aan blootstellen als we niet omzichtig omspringen met onze aarde. Deze dag is niet lukraak gekozen om de problematiek van onze leefomgeving in het daglicht te stellen. Sinds 1872 was er een 'Arbor Day' in Nebraska, in het leven geroepen door Julius Sterling Morton (1832-1902), om te protesteren tegen het kappen van gezonde bomen zoals bv voor de kerstbomen. Deze minister van Landbouw in de USA en later Gouverneur van Nebraska werd geboren op 22 april. Dit jaar vraagt men aandacht voor de klimaatverandering, de opwarming van de aarde, ontbossing van het regenwoud, het leegvissen van de oceanen, het plastiek dat drijft in onze zeeën, de discussies over de kerncentrales, de neushoorngenocide in Afrika,...Onze planeet 'aarde' is een zorgenkind geworden en vraagt van iedereen inspanningen om te overleven. Plant vandaag 'iets' groen, een bloempje of een boompje en zeg deze Earth Day spreuk: "De aarde is onze moeder en ze is heilig. De aarde is onze woning en ze is waardevol. Met deze boom plant ik mijn zegeningen. Met deze boom plant ik mijn wensen voor een veilige en gezonde planeet". En als je er dan een muziekje bij wil horen, luister naar het lied van al de Belgische artiesten: Sing for Climate "Do it Now"! Tot morgen
Ik hoorde iemand ooit zeggen: "de stamboom van sommige mensen is zo oud, dat hij teruggaat tot de tijd dat de mensen er zelf nog in woonden". Gaat het geslachtsregister van Her Royal Highness Elisabeth II, Queen of the United Kingdom and the Commonwealth, zover terug in de tijd?? Vandaag telt deze grootse, maar gekrompen eerbiedwaardige dame, 96 lentes en haar stamboom is inderdaad zo 'oud als de straat' zoals ze dat eufemistisch kunnen zeggen. Il faut le faire, denk ik dan maar. Altijd hetzelfde kapsel, altijd dezelfde minzame glimlach, altijd de felle kleuren dragend om haar zeker op te merken, altijd de handtas dragend aan linker- of rechterarm om te communiceren zonder woorden met de hofdames, overlever van oorlogen en huiselijke drama's. Niets meer of minder dan een levend monument te noemen in de hedendaagse geschiedenis. Dat verdient wat muziek van Queen, zoals "Don't stop me now" en "Who wants to live Forever". Ze verdient ook een muziekje van Prince (1958-2016) oftewel 'His Royal Badness' omwille van zijn seksueel getinte teksten, "For You" en "Purple Rain" natuurlijk. Maar de echte oudheid komt vandaag van de stichting van de Stadstaat Rome in 753vC. Door de tweeling Romulus en Remus, geboren in 771vC. En op deze heugelijke dag van stichting was er al een broedermoord nodig om heerser te worden en zijn naam aan de stad te mogen geven. Dat werd Romulus en exit, dood en begraven, Remus. Een tweeling die verplicht verstoten werd door hun moeder en net zoals Mozes in een mandje gezet maar ditmaal in de Tiber en niet op de Nijl. Eveneens op miraculeuze wijze gered uit het stromend water. Maar deze jongens werden gevoed door een wolvin. Lupa is de latijnse term voor wolvin, maar eveneens 'prostituee'. Dat klonk natuurlijk niet zo mooi als het verhaal van een wolvin die de beide jongens aan haar uiers legde vooraleer een herder en zijn gezin zich ontfermden over de kleine knaapjes. Ze werden gevonden op de Mons Palatinus. Uiteindelijk werd Romulus er baas en Remus was dat op zijn Aventinus. Tot er beslist moest worden wie er baas boven baas werd. Het is een verhaaltje van Kaïn en Abel op zijn Romeins. Is het een fabeltje, een verhaaltje, een sage? Feit is dat er in 2007 aan de voet van de Palantijn, de grot, 'Lupercal' werd ontdekt. Op 15m diepte ontdekte men via een fotosonde een gewelfde ruimte die versierd is met fresco's, er bevinden zich ook nissen en zag men er schelpen. Het paleisje van de eerste heersers? Morgenvroeg, bij het krieken van de dag, kan men de 'vader' van de tweeling bewonderen aan het hemelruim. Niet minder dan 5 mooie hemellichamen staan er op een rij te blinken in de ochtendschemering. Van Oost naar West waar te nemen: Jupiter, Venus, Mars (vader van de Romeinse tweeling), Saturnus en natuurlijk ons aller Janneke Maan. Het is de moeite om naar dat bijzondere schouwspel eens te kijken. Ideaal voor al de slapelozen onder de bevolking, die kunnen zo eens de natuur in al zijn ondoorgrondelijkheid bekijken. Tot morgen
"Vergeet niet dat de meest waardevolle antiek, dierbare oude vrienden zijn", zegde Henry Jackson Brown Jr (1940-2021), auteur van de bestseller "Life's Little Instruction Book". Vertaald en uitgegeven met de titel "Het Kleine Instructieboek van het Leven". En zo'n 'oude, dierbare' vriend verjaart vandaag. Dat zal dit jaar niet aan een fesstelijke dis gevierd worden maar in het ziekenhuis om te herstellen van een nieuw technisch stuk dat ze geplaatst hebben: een heupprothese. Maar hij komt herstellen in Oostende. Daar zijn genoeg gelegenheden om dat eens te vieren. Hij kan het plaatje van Marc Anthony (1938-2015) eens laten spelen, "Tchin Tchin". Een leuk deuntje en passend op deze dag.
En hallo lieve lieden, er staat me deze namiddag een koffieklets te wachten, met lekkere versnaperingen. Dat is hetgeen Hyacinth Bucket/Bouquet altijd aan haar gasten aanbood en wat ik ook zal doen.De buurvrouw en ik houden regelmatig eens een uitgebreide babbel, waar naast een lekkere jatteke kaffie ook wat zoetigheden gepresenteerd worden. We laten het nooit aan ons hart komen en genieten met volle teugen van zoetigheden en andere koekjes. Dergelijke heerlijke degustaties blijven onder ons 'gezegd en gezwegen' waardoor het echt een genot is. Voor mij is dat het voordeel van 'intermittent fasting'. Gedurende de 8u per dag dat er mag gegeten worden is 'suiker' gebruiken niet uitgesloten. Met mate natuurlijk!. De eerder genoemde Jackson Brown Jr heeft eveneens het volgende opgetekend: "Denk aan grote gedachten, maar geniet van kleine genoegens" en dat zal deze namiddag gebeuren. Tot morgen
De kalmte is weergekeerd aan de kust en het blijft ook nog mooi weer gedurende enkele dagen. Tijd om verder de grote kuis af te werken. Alle kasten, alle hoekjes en kantjes, alle radiators moeten, eens per jaar, stofvrij gemaakt worden. Ik kreeg ook bericht dat de nieuwe gordijnen op mij lagen te wachten. Deze morgen ben ik al op pad geweest om ze te gaan halen. Ze zullen pas donderdag aan de rails gehangen worden. Alleen zal me dat niet lukken omdat het nogal grote en zware lappen zijn. Meteen heb ik ook boodschappen gedaan en gezien dat er hier en daar al wat schappen minder gevuld waren en er al wat producten ontbraken. De oorlog.... weet je wel, is het antwoord. Het besef volgt dat er enorm veel ingevoerd wordt. En daar heb ik nooit bij stilgestaan. Het is niet alleen tarwe en meel dat in de rekken ontbreekt. Ook veel afleidingen van de petrochemie beginnen stilaan bij de tekorten te horen. Binnenkort ga ik van de zon en de liefde moeten leven en van wat water uit de lucht. De zon zal geen problemen opleveren, de liefde is een ander paar mouwen, want het is niet de liefde van mijn hondje dat hier bedoeld wordt. En het water, dat komt hier in België toch sowieso uit de lucht gevallen. Ik heb daarjuist ook mijn taaloefeningen gemaakt en 5x100% gekregen voor mijn antwoorden. Ook de woordle en woordle6 heb ik gevonden. A lucky day, zal ik maar zeggen. Ik ga nu de handen uit mijn mouwen steken en beginnen aan de handenarbeid. De geestelijke arbeid zal voor later zijn, al weet ik nu nog niet over wat ik zonodig moet nadenken. Tot morgen
Het is nog altijd een zogezegde zondag. En ik doe voort met de werkzaamheden die ik op de 'echte' zondag, Pasen of genen Pasen, begonnen was. Grote kuis bij de kamerplanten. Het is nodig om alle kamerplanten wat nieuwe aarde, vitaminen en een grotere pot te geven. De ideale periode om buiten wat te smossen en te knoeien. Het is geen simpele bezigheid en ik mag natuurlijk de planten niet kwetsen of er is geen plant meer. Omdat ik wat meer rustpauzes inlas dan vroeger, duurt deze bezigheid ook wat langer. Ondertussen bekijk ik de drukte in de tuin. Vlinders die op de kersenboom komen zitten, de bijtjes van de imker in de buurt die de nectar uit de bloemetjes komen halen, lieveheersbeestjes die vanonder de houtschilfers kruipen, maar ook de vliegen en de muggen zijn weer op post. Vogeltjes die hout komen sprokkelen voor hun nestje. Dat is toch altijd mooi om zien. Ze beheersen de kunst om met een tak weg te vliegen die 10x groter is dan hun lengte en breedte. En dan is er de duif die ieder jaar een nest komt bouwen in de zwarte eik. Dat is een boom die bestand is tegen droogte, regen, wind en het zilte water. Die gedijt hier prima in de tuin en biedt de duif met kroost, voldoende bescherming tegen de katten van de buren. Om het simpel te zeggen, de natuur op z'n mooist. En rond Pasen zie ik ook van die kleine gele pluizige pluimpjes rondlopen: kuikentjes. Tot mijn grote verbazing is er in de sector van de pluimveehouderij een knelpuntberoep aanwezig: kuikensekser. Fantastische verloning voor al wie 12u per dag, een hennetje van een haantje kan onderscheiden bij de eendagskuikens. Vereiste: een meer dan goed gevoel hebben om de geslachtsdelen bij de kippen te onderscheiden. Blijkbaar zijn die kraaiende vogels minder geliefd bij de boer en amateurtuinders omwille van hun lawaaierige haantjes gedrag. Veelal worden ze afgevoerd naar dierentuinen om als voeding te dienen voor bijvoorbeeld de slangen. Dit alles gezegd zijnde, ga ik ontbijten met een zacht gekookt eitje om mijn boterhamkorstjes in te dopen. Tot morgen
Pasen! En nog geen klok te bespeuren. Ik voel me zo'n beetje zoals een duivenmelker die de lucht aftuurt om te zien of zijn duiven nog niet in aantocht zijn, enkele uren nadat op de radio het bericht gekomen is dat ze gelost waren ergens in Quièvrain, Arras, Bourges, Bordeaux.... De duiven zijn nog niet gevallen op dit ontiegelijk vroege uur, de klokken in Rome gelost, ook niet. Die zullen, net zoals vroeger, wachten met hun lading te lossen en dat te melden met luid gebeier, tot de consecratie in de Hoogmis van 10u is gepasseerd. En dan.. spurten naar buiten, in zoverre ik nog een sprintje kan forceren, om paaseitjes te zoeken tussen de natte grassprietjes. Is er geen eitje of een ander chocolaatje te vinden? Ik ga niet triestig, zijn want de zon is er al van bij het krieken (niet de lekkere vruchtjes, er is nog maar juist de bloesem te zien) van de dag bij. Het zal dus voor eenieder een Zalige Pasen worden en zijn, met of zonder zoetigheden. En omdat het een Christelijke Hoogdag is, is er weinig nieuws te melden. Iedereen neemt een dagje vrijaf, zowel gelovigen, andersdenkenden of ongelovigen. Ik neem dan maar mijn toevlucht, omdat ik wil schrijven, tot de heiligenkalender van de dag. Dat geeft altijd de nodige verbazing, hoe ze al die namen bijeen krijgen. Volgens mij zijn er ook veel termen afgeleid van heiligen. Vandaag zie ik H.Apollonius staan, dat me doet denken aan een lekker bruisend drankje dat ik in mijn rood alcoholvrij aperitiefje doe. H. Parthenius, waarbij ik dan denk aan een ziekenfonds. De H. Fortunatus heeft me nog niet van een fortuin voorzien, ik zal er eens een kaarsje voor branden. De H. Victorinus, iedereen wacht om victorie te kraaien en te zeggen dat de oorlog is afgelopen. H. Crispinus zou er voor moeten zorgen dat ik wat minder gecrispeerd ben omdat die oorlog nog geen 'victorie' heeft opgeleverd en maar blijft duren in Oost-Europa. H. Expeditus, doet me denken aan de expeditie en exploten van Karin Blixen (1885-1962) in Afrika. De barones schreef in haar boek "Memoires Out of Akrika" over haar belevenissen, problemen, liefdes en mislukkingen. In het Nederlands vertaald met de titel "Een Lied van Afrika". Maar bovenal leverde dat het scenario voor de prachtige film "Out of Africa" (1985) op. Bovendien speelden in de film mijn absolute favoriete acteurs Meryl Streep en Robert Redford de hoofdrollen. De soundtrack werd gecomponeerd door John Barry (1933-2011) die een heel palmares van noten bijeenschreef voor de Bondfilms en andere kaskrakers in de cinema. Tot zover de eerste paasdag, of dag van de 'Mattentaarten uit Geraardsbergen'. Tot morgen
Internationale Dag van de Stem, 'Bla, Bla, Bla, Bla' genaamd. Daar heb ik voorgaande jaar mijn woordje over geplaceerd. Aangezien mijn vrienden neergestreken zijn om het zomerseizoen in te luiden, zal er van een Stille Zaterdag geen sprake zijn. Mijn stem zal gerodeerd worden na maanden in stilzwijgen te hebben vertoefd. Iedereen mag mijn woorden daarover in twijfel trekken, want natuurlijk heb ik mijn keel dikwijls genoeg gesmeerd. Dat is nodig, want als je alleen bent verleer je uiteindelijk om luidop vlot je woorden te vinden en uit te spreken. Dit weekend zal alles gesmeerd verlopen, om het zo te zeggen. Het is dus 'Stille Zaterdag'. Vanaf morgen zijn de klokken weer present om ons bij de les en bij de tijd te houden. Ze bereiden zich in stilte voor om terug naar ons land te vliegen en daarvoor hebben ze vleugeltjes gekregen. Al die klokjes hebben zich gevuld met de beste Belgische chocoladepaaseitjes en niet die van Aarlen want dat is Italiaanse smaak. Hoe die chocoladen eitjes ginder geraken is natuurlijk gissen. Waarschijnlijk allemaal in 'bulk' vervoerd naar Rome om daar op het Sint Pietersplein hun klok te zoeken. Het is natuurlijk allemaal zever in pakskes wat ik hier schrijf, maar wat onnozelarij verkopen is ook mijn part of the game. In afwachting van mijn zoektocht naar eitjes in den hof, stel ik me tevreden met de krant. Ze voelt aan 'als vers van de pers'. De pagina's kleven nog een beetje. Ik moet er heel zorgvuldig mee omspringen want het is voor drie dagen dat ze 'nieuws' moet geven. Het zal een hele heksentoer worden om op de 3e dag nog 'een weetje' te lezen uit een oude gazet. Dat zal dan het tv-programma moeten worden. Ik heb geen boekske met info over al hetgeen er te zien is op het kleine scherm. Ik moet vandaag niet weten wat ik morgen of overmorgen kan bekijken op de beeldbuis. Het 'Sportgedeelte' zal ik zeker voor morgen bewaren. Dan kan ik vóór de start van Parijs-Roubaix nog eens de info lezen over de route, de deelnemende renners, de vooruitzichten, de fietsen en de ploegentactiek. Dat laatste is zelden iets dat bewaarheid wordt, er is altijd wel een of andere onverlaat uit een ander kamp die roet, of stof ditmaal, in het eten zal gooien. Voor de rest mag ik ook nog niet alle spellekes oplossen, mijn 'brains' moeten op zondagochtend en maandagmorgen ook werken.
Door mijn filosofische beslommeringen en filosofisch intermmezzo van de laatste week, ben ik de weerspreuken een beetje vergeten. Op Sint Tuburtius (14 april) na de noen, worden al de velden groen. En op Sint Justin (15 april), dood de kou het venijn.
60 jaar geleden was het lied van Bob Dylan "Blowin'in the Wind" voor het eerst te horen op de radio. Een lied met vragen en bedenkingen over vrede, oorlog, vrijheid, en als protestsong tegen de Vietnamoorlog. Sindsdien is het een lijflied van de vredesbeweging en burgerrechtenorganisaties geworden en weer actueel. Tot morgen
Onze Flup van België zal niet content zijn dat zijn verjaardag op Goede Vrijdag valt. In zijn familie, die echte gelovigen zijn, is het een vastendag. Een gedenkdag van het lijden van Christus, die de marteldood aan het kruis kreeg voor zijn overtuiging en leer. Misschien zullen er wel 62 kaarsjes uitgeblazen worden maar niet op een verjaardagstaart maar in het kapelleke van het paleis. Zelf was ik bijna vergeten dat het Goede Vrijdag was. Ik zal deze namiddag de koekjes in de doos laten zitten en om 15u een stil moment inlassen. En eens nadenken bij de laatste reeks filosofische vragen. Nr 89) waar dient het leven voor? 90) hoe bepaal je het vershil tussen goed en kwaad? 91) kunnen computers ooit verliefd worden? 92) als iemand een computer bouwt die alles kan wat een mens kan, is het dan een mens? 93) als een boom omvalt, maar er is niemand bij, maakt het dan toch geluid? 94) zijn wij mensen productiemiddelen? 95) waar heb je pijn als je kiespijn hebt? 96) wat zou je liever willen zijn: een mens met zorgen of een varken zonder zorgen? 97) wat is emotie? 98) is democratie altijd wenselijk? 99) kan een dictator goed zijn? 100) is vaderlandsliefde irrationeel? 101) in hoeverre is het geoorloofd je eigen cultuur te beschermen? 102) is ras een biologisch of sociaal/cultureel idee? 103) zou je overal in de wereld moeten kunnen wonen? 104) kan een oorlog ooit rechtvaardig zijn? 105) zijn wij mensen gelijkwaardig? 106) zijn filosofische vragen onzinvragen/onzinnige vragen? Ludwig Wittgenstein (1889-1951) geeft hier zijn antwoord: "De meeste filosofische beweringen en vragen zijn niet onwaar, maar onzinnig. We kunnen daarom geen antwoord geven op dit soort vragen, slechts vaststellen dat ze onzinnig zijn". Hij was taalfilosoof. De R.U.Gent kan diens inzichten misschien gebruiken bij hun jarenlange studie over de pure dialecten in Vlaanderen. Ze willen de 75+, die nooit uit hun dorp vertrokken zijn, wiens ouders en grootouders ook in hetzelfde dorp opgroeiden waardoor er geen besmetting is gekomen van andere dialecten uit de omgeving, nog spreken vooraleer die er het loodje bij leggen. Als je het mij vraagt, een zeldzaam fenomeen. Maar alles voor de wetenschap, kennis en kunde zegt men aan de unief. Ik wens hun veel succes want ik ben wel echt een liefhebber van het dialect, van alle streken in ons land. Zeker als ik weer naar onze Dikken kijk, Van Dale genaamd, en zijn nieuwste woorden, krijg ik het "een beetje koud in mijn hart" om de zin van een lied van Frank Boeyen te gebruiken. Vandaag weer zo'n kriebel gevoeld. Het bijvoegelijke voornaamwoord 'woke' had nog geen werkwoord. Tot gisteren: wokeriseren- verwoken. Woke = een groter bewustzijn in de samenleving, een vrijheid die men zich toe-eigent om over alles en iedereen zijn mening mede te delen, kritiek te spuien en te ageren. Liefst allemaal anoniem via de social media. Nu kan het dus ook vervoegt worden, alhoewel ik me dan afvraag wat de betekenis dan moet zijn, een negatieve bijklank heeft het sowieso. Nu nog mijn taakje van "beter spellen" doen. Tot morgen
Het weer is de filosofen in spe welgezind. Buiten eens een 'boom' of 'boomke' opzetten onder een boom, in de vrije natuur zoals alle grote denkers het ons voordeden. Volop zuurstof en gezonde lucht inademen om onze hersenen maximaal te doen werken, samen met wat gezond boerenverstand om de levensvragen van de denkers van een antwoord te proberen voorzien. Gezellig kouten , kletsen,en met een lang of kort verhaal je antwoord staven. Niet binnen zitten palaveren, kniezen en nadenken in muffe kamertjes. De geest de broodnodige vrijheid geven om te fantaseren, antwoorden te vinden of te verzinnen. De volgende reeks vragen komen er aan. Nr 73, bestaat er absolute plicht tot bv bepaalde handelingen? 74) heeft bloedverwantschap een morele waarde? 75) wanneer is het moreel juist om niet een wet/regel te volgen? 76) wat is het doel van wetgeving? 77) wat betekent het om 'verlicht' te zijn? 78) moet ons handelen 'nut' hebben? 79) is er een morele wet die je altijd moet volgen? 80) wat is het hoogste goed? 81) zijn meer keuzes altijd beter? 82) kunnen we helemaal vrij zijn? 83) bestaat God? 84) als God weet wat er gaat gebeuren zijn we dan wel vrij? 85) kunnen er meerdere goden zijn? 86) kan God een steen maken die Hij zelf niet kan tillen? 87) is wat wij 'zijn' bepaald door onze natuur of door onze omgeving? 88) in hoeverre is het juist in te grijpen in de natuur? Morgen de laatste reeks.
Vandaag 'Het Laatste Avondmaal' van Jezus Christus of Jezus van Nazareth. Hij nuttigde dat met 12 discipelen zoals daar waren Simon-Petrus, Andreas, Jakobus de Meerdere, Johannes, Filippus, Bartholomeüs, Mattheus, Thomas, Jakobus de Mindere zoon van Alfeüs, Thaddeüs, Simon en Judas Iskariot. Het waren de volgelingen van Jezus tijdens zijn leven. Ze werden apostelen genoemd na zijn dood en verrijzenis, om zijn 'blijde boodschap' te verkondigen. Na de zelfmoord van Judas nam Saulus/Paulus zijn plaats in, zodat ze officieel met 12 man bleven bestaan. Het tafereel van 'Het Laatste Avondmaal', is vooral gekend door een fresco in een klooster in Milaan, Santa Maria delle Grazie. Geschilderd door de veelzijdige kunstenaar, filosoof, natuurkundige en nog zoveel meer, Da Vinci (1452-1519). Een kopie van de muurschildering, op linnen/canvas/doek, bevindt zich in de nobertijnerabdij van Tongerlo sinds 1545. Abt Arnold Streyters (1494-1560) kocht het voor een appel en een ei. Het zou geschilderd zijn door leerlingen van Da Vinci en de meester himself deed de 'gezichten'. Dit schilderij van 34m²(4,25-8,02m) werd dan ook gebruikt om alle restauraties aan de muurschildering in Milaan te realiseren. Maar duizenden kunstenaars hebben dat etentje weergegeven in duizenden goede, middelmatige of slechte schilderijen. Het is een gekend tafereel dat men in bijna alle kloosterrefters ziet hangen. En vandaag wordt overal te lande de "Matthäus Passion" en/of de "Johannes Passion", gecomponeerd door Johann Sebastian Bach (1685-1750), uitgevoerd met groot koor en orkest. Ik heb geen zin om vandaag klassieke muziek te beluisteren, maar ik wil wel een ingetogen lied horen. Ik kies Percy Sedge (1940-2015) en luister niet naar zijn "When a man loves a Women" maar naar "My Special Prayer". Tot morgen
