Het is examen in de luchtvaartschool in Oostende. De leerlingen vliegen af en aan, om hun kunsten van stijgen, dalen, een touchdown en terug optrekken, aan de instructuurs en lesgevers te tonen. Er zal niet al té veel luchtverkeer zijn boven Ostend-Bruges en dan kunnen de jonge piloten tonen wat ze al geleerd hebben. Het is wel soms een hels lawaai. Deze morgen ben ik naar de gemeentelijke werkplaatsen geweest om gratis mijn 10 kg strooizout te gaan ophalen. Winterse toestanden steken hun kop op, zoals de sneeuwklokjes. Een beetje zout als voorzienigheid om geen slippartijen te maken is noodzakelijk. Ik heb geen goesting om nog eens tegen de vlakte te gaan. Bij dit licht vriesweer stuur ik toch eerst de hond buiten om te zien of hij recht op zijn poten blijft staan. Dan is alles veilig voor mij, anders moet ik wat zout strooien.
Ik heb heel slecht geslapen omdat ik een dreiging constateer als de herverkozen Mister Make America Great Again, op 20 januari zijn eed zal afleggen als 47e president van de USA. Van de gekleurde Amande Gorman zullen we niet, dat prachtige gedicht "The Hill we Climb", horen voordragen. Niet omwille van de inauguratie lag ik wakker wel van de strijdvaaardige en oorlogszoekende zinnen die Donald al spuide. Hoe komt hij erbij te zeggen dat Canada en Groenland onder Amerikaanse vlag moeten komen en dat het Panamakanaal de USA toebehoord? Wel, hij heeft tonnen geld gekregen voor zijn herverkiezing van de multi multi multi miljardairs. Die hebben die miljoenen niet zomaar gegeven voor een postje op een of andere ambassade of minister in een regering. Dat is niet iets dat wat gewiekste zakenmannen beogen. Wel de bevroren ondergrond van bovengenoemde landen, waar bovendien weinig bewoners zijn. Niet voor niks is zoon Trump zo maar eens een kijkje gaan nemen op een vliegveld in het noorden, en wel met Air Force One, waar zelfs zijn vader nog niet in mag vliegen. De grote vraag voor Trump, Musk en consoorten is: hoe kunnen we die ijsgletsjers en ijslagen ontdooien om aan de schatten van de aarde te geraken? Daarvoor moeten ze natuurlijk over het grondgebied beschikken en een oorlogsverklaring lijkt uit zijn woorden af te leiden, wel heel dichtbij. Ja, hij wil Amerika groot maken door anderen te annexeren, als kolonie of als vazalstaat gebruiken om, zoals de kolonialisten van destijds, al de natuurlijke rijkdommen aan zijn sponsors voor exploitatie, aan te bieden. Daar heb ik niet van geslapen en veel kan ik er niet aan doen. Daar zou een federale regering voor moeten zijn om protesten te uiten en geen 50 tweederangsministers.
Nog maar eens een onbekende componiste, die wel prachtige composities maakte en waarvan Frédéric Chopin ( 1810-1849) gretig gebruik maakt: de mazurka's, polonaises en walsen, études,... de Pools Maria Szymanowska (1789-1831). Zij was een van de eerste professionele en virtuose componiste en muzikante. En dan is er de schrijver, dichter, filosoof Rainer Maria von Rilke (1875-1926) met een mooi dichtregel: "Wij zijn de hoeders van elkaars eenzaamheid". Tot morgen
Bon, afspraken die gemaakt zijn moeten nagekomen worden. Ditmaal was een nazicht van de auto aan de beurt. Dat is waarschijnlijk mijn verste verplaatsing van dit jaar: van hier naar Veurne en terug, 2x 16,3km. Het zal een goede occassie zijn, zegde de garagist: altijd in de officiële garage nagekeken, altijd binnen gestaan (behalve bij het rijden natuurlijk), weinig kilometers op de teller. Na corona zijn mijn verplaatsingen tot een minimum herleid. Ik reken dat ik voor 1km, 1€ betaal. Ik kom aan dat cijfer door de kosten = nazicht + verzekering + taksen + schouwing + wat naft te delen door het aantal gereden kilometers. Ik trek er dus niet veel op uit. De auto wegdoen? De vraag is aan de orde, maar geeft momenteel nog niet genoeg redenen om 'adieu voiture' te zeggen.
Het zal een kort zinnetje zijn dat de almanakken me geven. Voor muziek is er weer een onbekende Ierse componiste 'Ann Cleare' 42 jaar en vooral gekend voor concertmuziek en opera met Ierse inslag. Voor de filosofie is er een citaat van de, toch wat bekender, Anselmus van Canterbury (?- 1109). Theoloog, benediktijnermonnik die men als de grondlegger van de 'scholastiek' beschouwd. Hij verwierf bekendheid met zijn zogenaamd 'ontologisch godsbewijs'. Dat 'definieerde God als dàt waarboven niets groters kan gedacht worden'. Natuurlijk heb ik hier de juiste definitie voor moeten opzoeken. Maar Anselmus heeft als filosoof ook ontelbare citaten, waarheden en quotes opgetekend. Vandaag is dat op de kalender: Wat heb je wat je niet hebt gekregen?
Cold case "stoutmoedige diefte". Ik denk niet dat er één diefstal op aarde al zó veel inkt heeft doen vloeien als de "Diefstal van het Paneel van de Rechtvaardige Rechters" een geschilderd luik van het Lam Gods" van de Gebr.Van Eyck (Hubert 1370-1426, Jan 1396-1441). In de nacht van 10-11 april 1934 was er dé kunstroof die het hele land in rep en roer zette. Twee panelen verdwenen toen zomaar uit de tegenwoordige Sint Baafskathedraal, de vroegere Sint Janskerk. Het paneel van "Johannes De Doper" werd vlug terug gevonden nadat een recu de aanwijzigingen bevatte waar het schilderij te vinden was. Eén paneel, het andere is nog altijd zoek en sinds 1934 zoekt men nog altijd. Ontelbaar zijn de speurders in spe, de officiële rechercheurs, de tips, de boeken, artikelen en columns in de kranten, huiszoekingen, opgravingen enz. Telkens komt er wel een element naar voren die de zogenaamde vindplaats aanvaarbaar maakt voor nader onderzoek. Maar niks te vinden, nog altijd niet. De zoektocht kan nog wat verder gaan, de verwijzingen ook, de ontleding van de laatste woorden van Arsène Goedertier (1876- november 1934) ook. Voor mij, zoals ik al eens eerder schreef, zijn de "Rechtvaardige Rechters" te vinden bij in een patriciërshuis bij een particulier, met een grote kleerkast. De deur of rug van de kast moet amper 149cm op 55cm groot zijn en zeg nu zelf, de kleerkasten met die maten waren toendertijd te vinden bij Jan met de pet. Ze waren gigantisch en kwamen niet van den Ikea. Tot morgen
Deze 3 gekroonde mannen kwamen zomaar met geschenkjes aangewandeld omdat ze gehoord hadden dat er een koning geboren was. Als kind ging ik op deze dag met een laken rondom mij gedrappeerd en een stok met een ster aan genageld aan bellen bij de buren voor een 'cent' of een karamel. Ik heb nu ook geen snoep meer in huis maar kan toch moeilijk bij de buren aanbellen met mijn stok in mijn handen, draaien aan de ster en het lied van 'Driekoningen' zingen. Wel de 2e strofe want het is solden in de winkels: Driekoningen, Driekoningen, geef mij een nieuwe jurk, mijn oude zit vol gaten, mijn oma kent de maten, mijn opa heeft gespaard en keurig elke knop bewaard.... Het zou wel eens plezant zijn, met een strandmoleke op stap te gaan, door de wind zou het geen moeite kosten om dat te laten draaien. Zingen is natuurlijk wat anders, het zou schrapen, kuchen en kwelen zijn. Ach ja, af en toe moet de fantasie van een kind toch eens komen bovendrijven met het beeld van een oude koningin, eens op stap te laten gaan voor een snoepje of een cent. De apotheose van "Vrede op Aarde" was subliem te noemen, met een totaal onverwachte en hilarische eindsprint. Dertien avonden is er een goed en ontspannend programma geweest, en als het al eens wat minder was, kwam dat op conto van de gasten in de sofa bij Sven. Het is uitkijken of het concept op het einde van dit nieuwe jaar terugkomt. Ik had ook uitgekeken naar de reis van de "Columbus" maar het is nogal een vlak reisprogramma geworden. Ik blijf wel kijken, maar het zijn, zoals gezegd, weeral dezelfde BV's die op de passagiersstoel plaatsnemen en iedere keer weer met hun zelfde verhalen voor de dag komen. Vanuit mijn zetel naar de rauwe natuur en smalle straatjes van de bergdorpjes te kijken, heb ik ook geen kaas gegeten. Ik zal maar zeggen, bij gebrek aan wat beters kijk ik er maar na. Het is dan toch op de VRT en de programma's worden niet constant door reklame onderbroken. Terug naar de orde van de dag. Het is 'code geel' voor de wind, en het is buiten toch van 'mieke hou je vast aan de takken van de bomen..'. En dus kijk ik maar in mijn almanakken wat voor een nieuwigheid er weer voor mij is weggelegd. En ja hoor, Klara spuit weer een nieuwe naam en een weinig alledaags muziekinstrument. De instrumentaliste en componiste is Keiko Abe, een 87 jarige komponiste en marimbaspeelster. Een marimba is een slaginstrument, vergrote xylofoon met houten staven en met mallets worden aangeslagen om muzieknoten te produceren. En mallets zijn houten stokken met bovenaan een pompon. Voor de filosofie laten ze Voltaire (1694-1778) aan het woord met de gevleugelde uitdrukking: Als God niet bestond zou hij moeten worden uitgevonden.
Vanaf vandaag zal het hier wel een gedaver zijn van de legervoertuigen die alle materiaal van Leopoldsburg naar Lombardsijde moeten verhuizen. Tot morgen
