Vandaag een zonnige dag met zonnige gedachten. Verplicht leuk te denken en dat doe ik ook. Maar ik heb vandaag ook een grote overwinning op mezelf geboekt. Ik heb de taartjes in de etalage bij de bakker laten liggen. Al zeg ik het zelf, dat is een hele prestatie! Bijna zoveel waard als een gouden medaille op de Olympische Spelen aan de kust. Spijtig dat zulk metaal niet bestaat voor dergelijke opofferingen! Ik had brood nodig en de hond een truuk om hem met de buurvrouw mee te geven voor een wandeling. Hij ziet de buurvrouw doodgraag maar blijkbaar is een aaitje over zijn bolleke en een knuffel genoeg voor hem. De grote militaire marsen is precies zijnen dada niet. Tenzij er natuurlijk water aan te pas komt. Dus wij drieën, twee vrouwmensen en een hond, op stap naar de bakker. Ik binnen gaande, de wandelaaarster en de toch protesterende hond richting zee, strand en duinen. Om hem te belonen voor zijn meer dan 10.000 stappen zet ik zijn plonsbadje klaar. Dat is een plastiek bak met water waarin hij zich kan verfrissen. Hij laat dan een snoet zien die zegt: alleen mijn bazinneke weet hoe ze me moet verwelkomen en verwennen! Dat doe ik met plezier, vooral omdat het hilarische momenten zijn. Zo fier als een gieter in een bak water waar hij amper in past. Daarna moet ik wel buiten blijven want krolletjes hond droogt niet snel. Ondanks de vele regenbuien is alles weeral kurkdroog. Het zal sproeien van mijn bloempotten zijn en dan springt hij graag voor de waterstraal. Vreugdedansjes krijg ik als compensatie voor dat water gesmos. Ons amuseren in deze tijden is belangrijk en met water is dat plezant!