De trammelant van Odette, is nog niet uit het land. De natuur is wreed geweest voor mens en dier. Geen slachtoffers maar wel een paar dagen met de daver op het lijf doorgebracht. Deze morgen de laatste stuiptrekkingen van de storm met nog veel regen en al een ietsje minder wind. Maar kalm is anders, zelfs de hond is nog van slag en was met geen stokken buiten te krijgen. Met zachte hand heb ik hem toch gedwongen om zijn behoeften te gaan doen na een nachtje slaap. Spurtje buiten, gedaan wat moest gebeuren, spurtje binnen, recht naar zijn warme nest. Kermit de kikker moet ik nog gaan zoeken en kijken of hij niet in een emmertje water is terecht gekomen. Dan, with a little help from a friend, hem weer op het natte droge zetten. Maar de planten zijn ook gegeseld geweest door de storm. Afgeknakte takken, gelukkig niet ontworteld. De komende maanden kunnen ze rusten en herstellen. De herfst heeft zijn entree niet gemist, zelfs met groot vertoon gezegd: hier ben ik, ik zal het watertekort eens aanvullen en de vuiligheid van maanden eens stevig wegblazen. Dat is dan ook gebeurd.
Soms krijg ik verrassende mails toegestuurd. Altijd plezant als je de mailbox opent en er zit een niet alledaags schrijven in. Geschenkjes zijn altijd welkom, al zijn het maar woorden. Maar de ondertekenaar was toch wel vreemd. Ene Willem. Niet Willem de Veroveraar (1028-1087) die op zee en nabij Hastings slag leverde in 1066. Niet Ome Willem van de gelijknamige kinderreeks op de VARA te zien van 1974-1989. Ook niet een mail van de opleidingsploeg voetval Willem II uit Tilburg. Geen lieve woordjes van de Nederlandse koning Willem, er stond geen Alexander achter. Nee, woordjes van Willem de Landrot die een klein oud Zeevrouwtje moed toeschreef. Bemoedigende woordjes, bijna fluisterend, dat aan alle pech en miserie een eind komt, ook aan retteketet, haar gevolg en nasleep. Hij doet zijn naam alle eer aan. Van Germaanse oorsprong en in twee delen te verklaren. De 'wil', het willen, de wil, het streven. De '(h)elm', beschermer, bedekker. Samen geeft dat: Willem, een wil zo sterk als een helm. Maar een wil en een helm heb ik als zeevrouw nodig om op te tornen tegen de onstuimige en soms woeste weerelementen.
|