|
En hupsakee, de pauzeknop heb ik eventjes ingedrukt deze middag. Er was de trip naar het goed georganiseerde vaccinatiepunt, de registratie, de prik, de plakker en 15 minuten op een stoel zitten. Dan mocht ik rechtstaan en aan iedereen tonen dat ik kwiek en blakend van gezondheid, geen directe nadelige gevolgen van het vaccin had. Ik heb me naar huis gespoeid om mijn kleine hondje liefdevol in mijn armen te kunnen sluiten. Hij heeft een klein beetje 'verlatingsangst'. Niet verwonderlijk want we zijn alle dagen van 's morgens tot 's avonds bijeen. 's Nachts heeft ieder zijn eigen slaapplaats, zo moet het ook zijn.Toch moet ik hem af en toe alleen laten want niet overal is een hond een graag geziene gast. Aan de kust valt het nogal mee en zijn het enkel de voedingswinkels en sommige modezaken die een woefie niet toelaten.
Ik heb gisteren naar de prinselijke begrafenis gekeken en ondanks de sobere plechtigheid was het toch iets speciaals. Bij de Britten staat alles bol van de tradities. Ieder woord, iedere stap, elke kledij, vlag en wimpel heeft betekenis en een geschiedenis waar het naar refereert. Geen militaire uniformen bij de 30 treurenden, ontdaan van de kleurrijke en koninklijke grandeur. Nog wel te zien de eretekens, opgespeld op de zwarte kledij. Iedereen ook op de verplichte afstand van elkaar. Het onderstreepte des te meer het 'alleen' zijn van de Queen, haar eenzaamheid. Een klein verschrompeld wezentje, dat kleiner en kleiner wordt, zo leek het mij. Natuurlijk draagt ze met glans dit offer, men zag niet de uiterlijke kenmerken van verdriet. Menselijke emoties niet tonen is haar met de paplepel ingegeven en gans haar lange leven een houding geweest. Ik denk dat ze enkel bij 'haar prins' kon zijn wie ze is en in die zin zal hij een gemis zijn voor haar. De muziekkeuze, psalmen waar de prins noten had laten onderzetten en het koor, 3 man , een vrouw en een dirigent sterk, was prachtig om te horen en galmde in de lege St George's Chapel. Ik zie daar mijn leeftijdsgenoot zitten. Het doel van zijn leven, opvoeding, focus, interesses gericht op 1 job te beoefenen na 1 feit. De job: koning worden van Groot Brittanië. Het feit: overlijden van zijn moeder. In die zin kan men stellen dat de 'verkeerde' Windsor heeft verlaten voor de oude kroonprins. Hij heeft een rustig leven gehad, dat compenseert misschien zijn wachttijd. Hij heeft ook al ettelijke jaren de steun en liefde van, nu, zijn vrouw, dat kan zijn pijn wat verzachten. Want een jongere generatie kroonprinsen uit verschillende andere Europese koninkrijken, zijn allemaal al waar hij ook wil staan en zitten: de troon. Misschien kan de Queen eens luisteren naar de nieuwe nr 1 bij de 1000 classics van radio 1: "Wish you were here" (1975) van Pink Floyd. Die hebben het toch wel aangedurfd zeker om Queen van de troon te stoten!! Geen "Bohemian Rhapsody" (1975). Charles kan eens bewegen op de ééntegelplaat met zijn liefje en ze nog eens goed vastpakken: "Du" van Peter Maffy, vandaag 50 jaar oud.
|
