Bij dit weer ben ik voor dag en dauw op den dijk te vinden. Eerst en vooral is er de rust, geen mens die dat verstoort. Maar.....de meeuwen en veel zwarte vogels in hun kielzog voornamelijk kauwen, zwaaien de plak en zijn heer en meester op de stenen en het zand. Een mens die iets te vroeg of te laat zijn afvalzak heeft buiten gezet zorgt voor een vuilnisbelt van jewelste. Alles is opengescheurd en de inhoud ligt her en der verspreid. Alles is vuil, vies en plakkerig tot de gemeentelijke kuisploeg weer alles eens met de hoge-drukreiniger komt proper maken. Het is elk jaar hetzelfde fenomeen: een berg afval die de dieren aantrekt en zo tot overlast zorgen waar de toeristen dan zo boos om zijn, maar de vaste bewoners nog meer. Enfin, ik zal de zon maar in mijn hart laten schijnen en denken 'ook dat gaat weer voorbij'. De temperaturen hier aan de kust zijn nog draaglijk. Er is altijd wel een zeebries die voor wat verfrissing zorgt maar de luchtdruk blijft hoog en dat verandert niet met een fris windje. Dat de mensen hier verkoeling komen zoeken is dus heel normaal te noemen en iedereen wil wel eens met blote voeten in het zand en de zee lopen, tussen de schelpen, krabben, kwallen en pietermannen door. Maar een beetje meer respect voor alles en iedereen, zou er wel van alle mensen mogen komen en dat mankeert nogal eens in onze maatschappij. Genoeg gezaagd over menselijk gedrag, de zon schijnt en dat is nog altijd plezant. Ik heb buiten mijn krantje gelezen, bij deze temperaturen is dat ideaal om te doen want straks is het toch weer wat binnen blijven om de felste zonnestralen en de hitte te ontwijken. Zoals julllie bij mij en in alle boekskes en kranten kunnen zien is het komkommertijd en is er weinig 'nieuwsaanbod'. Geen nood, ik schrijf dan maar direct nr 56 van Breughel neer: Wie zit er in mijn blauwe toren? Wie zal ik kiezen?. Er staat geen uitleg bij en op de tekening denk ik een 'zoekspelletje' onder een doek of zeil te kunnen detecteren. Het zal een soort verstopperje zijn, meer kan ik er niet uit opmaken. Als het dàt inderdaad zou zijn, dan heb ik dat met een paar medeleerlingen, ook gespeeld. Met 'vieren' bijeen komen in een chambrette, een feestje houden met binnengesmokkelde limonade onder het deken, en de dag nadien strafexpeditie van de nonnen ondergaan. Met z'n allen, elk apart, opgesloten in een klaslokaal op zaterdagmorgen. Na eerst 'en plein publique' vernederd te worden ten opzichte van de andere internen tijdens het ontbijt, want samenhokken was ten stelligste verboden. 4 uur alleen in een klaslokaal doorbrengen met een paar bladzijden papier en uren schrijven: 'ik zal dat niet meer doen', afwisselend in Nederlands, Frans, Engels. Ik had op dat moment nog geen lessen Duits gekregen, ik was ochgot nog maar pas 15 jaar. Tot daar het speeltje en mijn verslag. Tot morgen
|