Het is Witte Donderdag, de klokken zijn vertrokken naar Rome. Het is stil buiten.Toch als men aan de kerktoren woont, die niet meer om het uur slaagt of oproept om naar de misviering te komen. In de kerk wordt er nu tot en met zondag 10u,  het afschrikwekkend geluid van de houten ratels gehoord. Het is een doodsgeluid waar je kippenvel van krijgt. Onze klokken met hun vleugeltjes reizen samen met  de Nederlandse exemplaren uit Limburg en nog enkele die ze in Frankrijk oppikken, in groep in 36u naar Rome, laden zich vol met lekkernijen en vliegen in nog eens 36 u terug. Het is om het zo te zeggen nu een blije dag, omdat ik kan uitkijken naar al het lekkers dat op zondag uit de lucht zal vallen. Hopelijk is het een droge dag om die eitjes te rapen. Het regent pijpestelen nu. Ik weet ook wel dat bomen, bloemen, planten, dieren en mensen water nodig hebben om te leven en dan voornamelijk hemelwater. maar liefst zien we natuurlijk alles nat worden 's nachts zodat we overdag genieten van een stralende wereld. Niets hebben we natuurlijk te zeggen over de weersgesteldheid. We doen nog niet zoals de Chinezen tijdens de Olympische Spelen in Peking, om de wolken kapot te schieten om ze op het gewenste tijdstip hun vocht te laten lossen. Ondanks de regendag komen er straks mensen uit het binnenland koffie drinken en daar ga ik me nu voor klaarmaken. En zo'n bezoek brengt vanzelf de zon in huis. Tot morgen