Met het nieuws dat gisteren en vandaag te horen, te zien en te lezen viel, is het gemis aan een partner aan de ontbijttafel, groot. Gelukkig heb ik mijn blog om, al is het maar geschreven, toch mijn verbazing en bedenkingen te ventileren. Beginnen doe ik met koninklijk nieuws uit Groot-Brittanië. Daar werd de King's Speech gehouden. Dat is het begin van het parlementaire jaar met alle beloftes geuit door de regering, maar luidop gezegd door de Koning. Pas enkele maanden na de pompeuze installatie en kroning tot koning, is er weer een groots opgezet spektakel, voor een voorlezing van de beleidsverklaring, die 10 minuten in beslag neemt. Hij is een zeventiger, die echt wil genieten van zijn eerstegeboorterecht om op die troon te zitten en in alle grandeur. Hij heeft daar héél lang moeten op wachten en geniet met volle teugen van deze buitenissige traditie. Een tijd van soberheid is niet bespreekbaar, denk ik bij deze monarch, toch niet wat uiterlijk vertoon betreft. Natuurlijk moeten al die kronen met diamanten niet meer aangeschaft worden, noch de andere regalia. Ook de troon, koetsen, mantels en baldakijn zijn al lang in bezit. Maar in deze tijd voelt dat uiterlijk vertoon van 'macht' een beetje clownesk en belachelijk aan. Een eenvoudiger optreden zou deze man en vrouw wel sieren. Maar ook Nederland wil men van deze traditie niet afstappen en komt de Koning en aanverwanten, nog altijd in galakledij een tekst van 'zijn' regering voorlezen. Gelukkig gebeurt dat niet hier in ons land. In september de beleidsverklaring in het Vlaams en Federaal parlement door de minister president of de premier, zonder groot vertoon is meer dan voldoende. De uitgesproken woorden worden zelden realiteit, noch hier, in Nederland of Groot-Brittanië. En turbulent zijn hier de regeringen wel, evenals het weer, niet te voorspellen. Op een korte tijd, 3 wissels in de regering, met de nodige bedenkingen en vragen. Het minste dat men kan zeggen dat al die verkozen mensen van alle markten thuis zijn, alle departementen en bevoegdheden zomaar zonder specifieke opleiding kunnen opnemen en dan met kennis van zaken en specialist ter zake zijnde,  beslissen wat er moet gebeuren. Een gewone burger moet een hele selectieprocedure doorstaan, psychologische testen ondergaan, de nodige papieren bezitten om in een bedrijf, zelfs op een kabinet of ministerie aan de slag te kunnen gaan. Bochten en cirkels van 180° en 360°, nemen de parlementariërs zonder blikken of blozen. Vandaag het kotsbeu zijn om nog aan nationale politiek te doen, zelfs het beu zijn van parlementariër te wezen en morgen 'minister'.  Dat de mensen sceptisch staan tegenover onze vertegenwoordigers in de parlementen en de politiek in het algemeen, is niet verbazingwekkend na deze wansmakelijke vertoning. Hier toont men dat de volksvertegenwoordigers niet zozeer de kiezers vertegenwoordigen maar vooral het goed voorhebben met zichzelf en over lijken te gaan tot ze hebben wat ze willen. 'Luister naar mijn woorden, zie niet naar mijn daden'. Tot morgen