Met het nieuws dat gisteren en vandaag te horen, te zien en te lezen viel, is het gemis aan een partner aan de ontbijttafel, groot. Gelukkig heb ik mijn blog om, al is het maar geschreven, toch mijn verbazing en bedenkingen te ventileren. Beginnen doe ik met koninklijk nieuws uit Groot-Brittanië. Daar werd de King's Speech gehouden. Dat is het begin van het parlementaire jaar met alle beloftes geuit door de regering, maar luidop gezegd door de Koning. Pas enkele maanden na de pompeuze installatie en kroning tot koning, is er weer een groots opgezet spektakel, voor een voorlezing van de beleidsverklaring, die 10 minuten in beslag neemt. Hij is een zeventiger, die echt wil genieten van zijn eerstegeboorterecht om op die troon te zitten en in alle grandeur. Hij heeft daar héél lang moeten op wachten en geniet met volle teugen van deze buitenissige traditie. Een tijd van soberheid is niet bespreekbaar, denk ik bij deze monarch, toch niet wat uiterlijk vertoon betreft. Natuurlijk moeten al die kronen met diamanten niet meer aangeschaft worden, noch de andere regalia. Ook de troon, koetsen, mantels en baldakijn zijn al lang in bezit. Maar in deze tijd voelt dat uiterlijk vertoon van 'macht' een beetje clownesk en belachelijk aan. Een eenvoudiger optreden zou deze man en vrouw wel sieren. Maar ook Nederland wil men van deze traditie niet afstappen en komt de Koning en aanverwanten, nog altijd in galakledij een tekst van 'zijn' regering voorlezen. Gelukkig gebeurt dat niet hier in ons land. In september de beleidsverklaring in het Vlaams en Federaal parlement door de minister president of de premier, zonder groot vertoon is meer dan voldoende. De uitgesproken woorden worden zelden realiteit, noch hier, in Nederland of Groot-Brittanië. En turbulent zijn hier de regeringen wel, evenals het weer, niet te voorspellen. Op een korte tijd, 3 wissels in de regering, met de nodige bedenkingen en vragen. Het minste dat men kan zeggen dat al die verkozen mensen van alle markten thuis zijn, alle departementen en bevoegdheden zomaar zonder specifieke opleiding kunnen opnemen en dan met kennis van zaken en specialist ter zake zijnde, beslissen wat er moet gebeuren. Een gewone burger moet een hele selectieprocedure doorstaan, psychologische testen ondergaan, de nodige papieren bezitten om in een bedrijf, zelfs op een kabinet of ministerie aan de slag te kunnen gaan. Bochten en cirkels van 180° en 360°, nemen de parlementariërs zonder blikken of blozen. Vandaag het kotsbeu zijn om nog aan nationale politiek te doen, zelfs het beu zijn van parlementariër te wezen en morgen 'minister'. Dat de mensen sceptisch staan tegenover onze vertegenwoordigers in de parlementen en de politiek in het algemeen, is niet verbazingwekkend na deze wansmakelijke vertoning. Hier toont men dat de volksvertegenwoordigers niet zozeer de kiezers vertegenwoordigen maar vooral het goed voorhebben met zichzelf en over lijken te gaan tot ze hebben wat ze willen. 'Luister naar mijn woorden, zie niet naar mijn daden'. Tot morgen
Het is prachtig mooi en droog weer. Ideaal om mijn klinkers in de tuin eens onder handen te nemen. Door al de nattigheid was er heel wat mos op de stenen gekomen en dat doet een alarmbelleke luiden. Dat is wel een gevaarlijk groen en dikwijls is dat dan een glijbaan in plaats van een trap of pad. En ja, spijtig, dat ik een levend 'iets' moet verwijderen om zelf niet verwijderd te worden van mijn huis. Ik woon niet in Japan, ben dus ook geen Japanse die in vuur en vlam kan staan van dit soort planten. Ik ben die liever kwijt dan rijk. Ondertussen ben ik wel buiten en geniet samen met de hond van de goede lucht en de vele babbels met de buren die ook hun tuin in orde willen brengen voor de winter. Ook omdat de gemeente een laatste keer het snoeisel komt ophalen is er een drukte van belang in de straat. Morgen moet het ook nog droog en mooi weer, zijn want ik had iets te weinig industriële javel meegebracht. Ik heb geen goesting meer om vandaag terug in de auto te kruipen. Na gedane tuinwerkzaamheden begin ik maar aan de krant. Grote kop, letterlijk en figuurlijk van weer een politieker die meer heil ziet in een burgervaderwedde dan in het loon van een minister. Ze voelen aan hun water dat ze geen kans meer maken om in een regering terecht te komen en kiezen dan maar eieren voor hun geld. Eigenaardig is wel dat ze beiden een VU verleden hebben, omarmd werden in een andere partij waar ze tot de hoogste regionen konden doorschuiven en mee regeringsbeslissingen konden afdwingen. Ze waren 5 jaar geleden verkozen tot burgervader, schoven de job door naar een ander omdat minister zijn, lucratiever was. Nu moeten de invallers binnen de 5 minuten opkrassen, hun sjerp en zetel inleveren. Geen woord van dank voor hun werk. Ze hebben voor zichzelf de berekening gemaakt wat het voordeligste en het waarschijnlijkste ging zijn na al de verkiezingen volgend jaar. Voor geen van beiden zit er een ministerpostje meer in. Omdat deze mannen nog nooit een normale job hebben beoefend zijn ze bijna verplicht hun inkomen te blijven genereren uit de belastingpot die gevuld wordt door de Vlamingen en andere Belgen. De optelsom die ze maken, burgervader van een middelgrote stad + wedde van parlementslid = ± loon van minister, minder vermoeiend, grote kans om verkozen te worden, het postje binnen te rijven en ter plaatse meer aanzien. Gaan de Kortrijkzanen en Mechelaars hun belonen met een herverkiezing tot hun'vader'? Wait and see volgend jaar. Voor mij....Tot morgen
Werkweek nr 45 van het gezegende jaar 2023 gaat van start. Niet dat er door mij veel zal gewerkt worden maar er zal toch buiten wat opgeruimd moeten worden als de voegers klaar zijn met het herstelwerk aan de gevel. Ze hadden beloofd vandaag te komen, maar gezien het natte en winderige weer hier aan de kust, denk ik dat het waarschijnlijk op een andere dag zal zijn en hopelijk toch nog in week 45.
Van Dale houdt zich nogal stil en vandaar dat ik me voor de nieuwste woorden tot de 'Taalbankunie' wend. Vandaag een triestig woord dat spijtig genoeg realiteit is en waar nooit iemand bij stilstaat tenzij het over geld gaat: sloopmelk. Eigenlijk denk ik er nooit bij na, dat mijn dagelijkse portie yoghurt een melkproduct is. En melk, dat de koe fabriceert, produceert en geeft om haar kalfjes te voeden. Het is de ene na de andere zwangerschap die de koe moet doorstaan om ons van dat voedzaam vocht en eten (kaas, boter...) te voorzien en dat ze eigenlijk 'onthoudt' voor haar eigen kroost. En dus is de "sloopmelk" een koemelk waarvan de productie ten koste gaat van de gezondheid, het welbevinden en levenslengte van het rund. In de natuur zouden koeien een 20 tal jaren oud worden en een natuurlijke dood kunnen sterven. Nu leven ze maximaal 6 jaar, tot ze niet meer productief zijn, ziek of uitgeput zijn en dan maar geslacht worden voor consumptie van de mens. Het is een terecht nieuw woord waar ik toch wel eens bij zal stilstaan als ik mijn dagelijkse portie melk en al zijn afgeleiden, tot mij neem.
"Een mens brengt zijn leven door met redeneren over het verleden, klagen over het heden, en zich zorgen maken over de toekomst". Geen quote of citaat van een hedendaagse schrijver of filosoof maar al opgetekend in de 18e Eeuw. Antoine de Rivarol (1753-1801) een schrijver ten tijde van de Franse Revolutie, heeft verschillende gezegdes opgetekend die nog altijd een waarheid zijn en niet aangevreten door de tand des tijds. Eentje vermeld ik nog: filosofie is geschikt voor individuen, religie is geschikt voor de massa. Voilà, dat was mijn schrijven voor vandaag en dus.....tot morgen
Zuivere westelijke zeelucht komt met een snelheid van 70 km/u in mijn neusgaten aangewaaid. Gezonde lucht die me weer van de nodige zuurstof zal voorzien in mijn bloed. Ook de hond geniet van dergelijk weer, die loopt met zijn neus in de wind om alle heerlijke en niet alledaaagse geuren op te snuiven. Het is vandaag geen "Eté Indien" bezongen door Joe Dassin (1938-1980). Vandaag zal ik ook niet veel volk tegenkomen want er is een waar gezegde: sommige vrienden zijn als de schaduw, je ziet ze alleen als de zon schijnt!. Ergens wel begrijpelijk, want van het binnenland naar hier komen duurt tegenwoordig een poosje en als het slecht weer is doet men die verplaatsing liever niet. Tenslotte is het dan hier ook binnenzitten en dat kan thuis ook. Gelukkig heb ik nog geen schade geleden door al dat natuurgeweld en dat is een opluchting. Straks eens proberen of ik via de zijstraatjes op de dijk kan geraken om het brute zeegeweld eens te bekijken en wat het water allemaal op het strand achterlaat. De kwallen zijn richting kusten van Groot- Brittanië afgedreven, met hopen zelfs. Hier zal er sporadisch een exemplaar op onze kust terechtkomen. Enfin, t'is herfst voor iets. De bomen zullen nu door die kleine stormwinden, stilaan hun blad kwijtraken. Alles terug kaal, alles op rust in de natuur.
Met verbijstering las ik deze morgen over "Pallywood". Een desinformatie platform over de gevechten, gewonden en doden in de Palestijnse-Israëlische oorlog. Daarin zegt men dat de Palestijnen, crisisacteurs hebben aangeworven om voor oorlogsslachtoffer te spelen. De naam komt van een korte documentaire uit 2005, waarin beweerd werd dat Palestijnse videojournalisten alles in scene zetten om de Israëlische politiek in een slecht daglicht te zetten. Bij VRT NWS en via de website 'deCheckers' kan men al de insinuaties, de beelden en teksten controleren op hun waarheidsgehalte en waar vandaan die beelden en woorden allemaal komen. Beelden en video's worden massaal bewerkt om een statement te maken dat ver van de waarheid en realiteit ligt. De boodschap is; enkel waarde hechten aan de verslagen van betrouwbare bronnen en niet het internet en andere post zomaar geloven. Tot nader order, vind ik de nieuwswaarde, updates, verslagen, video's en beelden die onze nationale zender verspreidt, betrouwbaar. Het spijtige is dat een conflict tussen buren, in landen ver van hier, 'mondiaal' wordt gespeeld. Tot in de kleinste steden en dorpjes worden mensen belaagd die niks met de ruzie te maken hebben, gewoon omdat men ze Palestijn of Israëli noemt en niet als een burger van het land waar ze wonen. Tot morgen
De wind krijgt er maar niet genoeg van om ons van onze sokken te blazen. De zuidwestenwind haalt weer vlotjes de 70km per uur. Geen weerspreuken op deze 4e november wel trakteer ik jullie op een paar mooie winderige liedjes. Zoals alom gekend van 'The Doors', "Riders in the Storm" of 'The Association' met "Windy" en zeker 'Maggie McNeal' met "Terug naar de Kust". En als ik ze dan allemaal beluisterd heb sluit ik, als gewoonlijk, mijn muzikale uurtje af met 'Queen en Georges Michael' en het nummer "Somebody to Love". Dan kan ik gerust aan mijn werkzaamheden beginnen, zijnde het schrijven, typen of hoe je het ook wil noemen als ik mijn gedachten aan de buitenwereld wil 'kont' maken. Als de wolken zijn uitgedrupt en de wind wat gekalmeerd is, zal ik maar eens gaan kijken naar de ravage die Ciaràn heeft teweeggebracht op de stranden. En of er veel kwallen aangespoeld zijn in deze kwallentijd, want dat gaat met vlagen. Eerst heb ik een katern van de weekendkrant gelezen, met daarin de gewone ingrediënten voor een gazet in een weekend: veel bladvulsel. Mocht ik al geen papieren gazet hebben gehad, dan was me waarschijnlijk toch het nieuwste gebak van de patisserie ontgaan. Want die nieuwigheid wordt gepromoot en verkocht, in de Nederlandse waarhuizen waar voeding verkocht wordt en waar ik niet naar toe ga; de crompouce. Een afgeleide, een gebakje met ongeveer dezelfde ingrediënten als een croissant met het vulsel en glacering van een tompoes. Weer een nieuwste rage op fastfood gebied in Nederland, nadat er daar al eens een mislukte hype was van de 'cronut' een probeersel met een croissant en donut. Dat was wegens weinig succes een paar maanden na lancering, een stille dood gestorven. Nu iets nieuws, de "crompouce", een samenraapsel van croissant met tompouce. Eén van de warenhuizen, Hema, wil het houden bij de klassieke croissant en het echte 'boekske' en lanceert voor zijn verkoop van dit eeuwenoude gebakje de slogan "waarom iets 'crom' maken wat recht is?". Als je de nieuwste rage op patisserie-gebied wil proeven, zijn de Jumbo en A.H. de aangewezen winkels hier te lande, want men wil de Vlamingen ook verzot maken van op dit apart gebakje. Ik denk dat bij onze warme bakkers alleen de 'glacékes' zullen te vinden zijn en apart de croissants. En ik zal ze beide meebrengen van de bakkerij. 't Is tenslotte weekend en dan mag het wat anders zijn dan een boterham. Tot morgen
Het eerste archi-slechte weer is weer voorbij. Dat hebben we weeral gehad, en de hond was er duidelijk overstuur van. Geen idee waarom deze storm, een zo grote paniek bij hem teweegbracht. En nu, ben ik uitgerust van het wakker worden. Eigenlijk is ontwaken en opstaan een vermoeiende bezigheid. Eerst het ene ooglid in plooitjes in zijn kas steken, om vast te stellen hoe laat het is. Dan het andere ooglid oprollen. De oren doen 'horen', en de mond met wat gekkebekkentrekken in vorm zetten. Vervolgens één been vanonder de lakens en dekens brengen, dan nummer twee, en beide een beetje laten bengelen. De rest van mijn torso ondersteunen met beide armen en handen om het rechtop te brengen. Dàt tot ik denk dat mijn beentjes weer stevig genoeg zijn om mijn gewicht te torsen en me naar de badkamer te brengen. En verder, de eerste voorzichtige stapjes zetten om aan mijn dag te beginnen. Ik vind dat ik op mijn nuchtere maag dan al heel wat inspanningen en werkzaamheden heb gedaan. Moest de hond er niet zijn, ik zou zeggen, eerst wat uitblazen van al dat werk. Maar beste lezers, terwijl ik het vorige bedacht, hoorde ik de softpop groep 'Fleetwood Mac' zingen "Tell me lies, tell me sweet little lies..". Aan jullie om uit te maken of ik hier wat zoete leugens heb neergeschreven of naakte waarheid.
De krant vertelt het relaas van de storm Ciaràn, met menselijk leed en veel materiële schade van Spanje tot in het Noorden van Europa. Verder de obligate pagina's over de oorlogen in Europa en het Nabije Oosten. Vervolgens kom ik aan de pagina van de gezette burger die het medicijn van de diabetici wil gebruiken om toch maar niet aan zijn copieuze menu's te moeten raken en een dieet te volgen om wat kilo's af te slanken. Daarvoor ziet men niet op tegen de verplaatsingen naar apotheken in het zuiden of het noorden van ons land. De volgende bladzijde brengt een neuwigheid op culinair gebied, dat helaas in België niet op de dis mag verschijnen maar bij onze Noorderburen wel: een schoteltje met 'kraai'. Een beschermde vogel bij ons, die niet mag geschoten worden. De reporter is dus op pad gegaan om deze lekkernij(?) te gaan degusteren in een sterrenrestaurant over de grens, in Valkenswaard. In Nederland is er een plaatselijk verbod. De jager mag ze doodschieten als ze landbouwgewassen bedreigen. De karkassen, van een vuistje groot, serveert de kok met 'crème van pastinaak' en een 'jus van kardemon' als tussengerecht, want je krijgt er je hollle tand niet mee gevuld. Hier zingen de kraaien nog niet het liedje, "help mij , help mij, help mij uit de nood, want de jager schiet mij dood. Laat mij in uw huisje klein, 'k zal u dankbaar zijn". Tot morgen
Ciaràn, uitgesproken Keeran, is een Ierse jongensnaam en betekent 'zwart'. Omdat de eerste herfststorm over Groot Brittanië en Ierland zijn 'oog' zal hebben, mochten zij de naam kiezen. Het kan natuurlijk ook zijn dat het hun beurt was om dat te doen. Het systeem van namen geven aan natuurgeweld, is nog een beetje onbekend terrein voor mij. In ieder geval, passeert de wind met veel gedruis. Niet alleen door de snelheid waarmee de wind zijn aanwezigheid aantoont, meer nog doordat de bomen en struiken nog volop in blad staan. Dat kan enorm veel lawaai maken en doen de bomen extra zwiepen en vervaarlijk zwaaien. Wat er ook van zij, de impact op de hond is groot. Hij is sinds deze nacht zéér onrustig, weet niet goed of dat hij moeten staan, liggen of zitten, wil dan weer buiten en terug binnen. Het was een moeilijke nacht met mijn beestje, die niet in zijn nest wilde slapen en troost en steun zocht bij baasje lief. Natuurlijk ben ik moe! Of het nu zo'n geweldige storm is met abnormale hoge snelheden hier aan de kust? Ik weet het niet, ik zie de "zeelijner' oftewel de 'kusttram nog altijd voorbij zoeven. Zolang die blijft passeren denk ik dat het nogal meevalt met de beauforts tussen Middelkerke en Nieuwpoort. Anders zal dat natuurlijk zijn op het stuk tussen Oostende en Middelkerke, daar rijdt de tram langs de open zeevlakte en worden er bussen ingelegd om de afstand te overbruggen, weliswaar met een serieuze omweg.. De windsnelheden aan de kust wisselen dikwijls van badplaats tot badplaats, net zoals de regenbuien kunnen verschillen. Het is, hoe dan ook, met een bang hartje afwachten tot de storm het land uit is en andere oorden opzoekt om uit te razen. In ieder geval krijgen de toeristen of vakantiegangers 'waar' voor hun geld. Een storm op zee en aan de kust, maakt men niet zo dikwijls mee als toevallige passant, en levert gegarandeert een speciale attractie en een mooi spektakel. Maar ik ben altijd blij dat het slechte weer overdag plaatsvindt. Ik kan bij het minste onraad direct gaan vaststellen wat het is en ingrijpen. Het is ook minder angstaanjagend dan 's nachts, al die vreemde geluiden te horen. Hopelijk weeral vlug gewone weerberichten van Bram en co. Tot morgen
Hallo, here is your captain speaking! Dé uitdrukking van captain Merill van de tv-serie over "The Pacific Princess" beter gekend als "The Love Boat" uit de jaren 1971987. Soms heb ik van die invallen om de mensen te begroeten op een andere manier dan gewoon 'hey' of 'hallo' te zeggen. Het is 'pijltje' speaking en die begroet jullie op deze dag van 'Alle Heiligen'. Ik was natuurlijk vergeten dat het vandaag een officiële feestdag is, toen ik beteuterd en sip naar mijn lege brievenbus stond te kijken. Gelukkig kwam er een koerier met "het meest gelezen weekblad ,tips special" aan. Veel wordt daarin niet geschreven, maar zijn er des te meer advertenties voor alles en nog wat in te vinden, zodat mijn kennis van 'zaken' weer eens uitgbreid is. Iedere week komen er toch nieuwe winkels bij met allerhande specialiteiten wat toch dikwijls goed is om weten wat men in deze contreien allemaal kan kopen en welke plaatselijke activiteiten er georganiseerd worden. Een lange zin, in één adem geschreven en hopelijk in één adem door jullie gelezen. In Nederland is dat geen vrije dag, zodat al mijn oefeningen van mijn talen, weer in mijn mailbox zaten. Er was zelfs een speciale opmerking bij "Beter Bijbel". Of ik niet wilde overgaan naar niveau 2, omdat ik blijkbaar té goed ben in niveau 1 en misschien beter wat moeilijker vragen zou beantwoorden. Ik twijfel nog om dat te doen omdat het vrijwel de enige oefeningen zijn waar ik bijna altijd juist kan op antwoorden. En '100% juist' zien staan, is, hoe oud men ook wordt, plezant om te zien. Maar het is vandaag een herdenkingsdag, een gedenkdag. Het is moeilijk geworden om naar mijn geboortestad te rijden, dus gedenk ik van hieruit aan al mijn dierbaren. Van mijn 'petsjen' haal ik de constateur nog eens boven. Mijn vader heeft die ook nog gebruikt. Dat is bij manier van spreken, aan 2 vliegen in één klap, denken. Er zit zelfs nog een papiertje in die vernuftige ouderwetse tijdsmachine. De registratie van de laatste vlucht van mijn papa zijn duiven. Mijn moeder was dan weer 'zot' van Salvatore Adamo, die vandaag verjaart. Het liedje "Sans toi ma mie" was volgens haar, voor haar geschreven en gezongen. Ik zal er vandaag eens naar luisteren. Vandaag schrijf ik dan eens een beetje over hen, maar denken gebeurt iedere dag, want mijn blog noemt naast 'pijltje' ook hun naam "Roger en Maria". Nu ga ik mijn domein inspecteren of alles goed vast zit en er niks los valt te zien. Er is een storm op komst en ik heb al een 'be-alert' gekregen. Ik moet op alles voorbereid zijn. Meer heb ik vandaag niet te vertellen, maar ik heb nog wel een mooi citaat gevonden: "recht is iets kroms dat verbogen is". Tot morgen
Op algemene vraag, zal ik proberen vandaag wat meer tekst te produceren. Simpel zal dat niet zijn want zoiets tover ik niet één-twee-drie uit mijn koker. Ik ben geen goochelaar, illusionist, boeienkoning(in) zoals Harry Houdini, geboren als Ehrich Weiss (1874-1926) die alles maar gedaan kreeg in een handomdraai. Zelfs op deze spokendag, zoals Halloween ook wel eens genoemd wordt, is toveren met woorden toch wat anders. Geschreven woorden laten de mensen meestal geen schrik krijgen, althans dat is toch de bedoeling. Ik ben geen Orson Welles (1915-1985) die de mensen via zijn programma "The War of the Words" in 1938 op de radio, de luisteraars de stuipen op het lijf joeg door zijn tekst luidop voor te lezen. Maar om in het spookachtige van Halloween te blijven, was er het citaat van ofwel Joey, Jozef, Johan, Jeroen Konings te lezen: "als je geest sterk genoeg is, heb je geen lichaam nodig". Het is niet alleen de dag van de lampions en lichtjes in de uitgesneden pompoenen, maar ook nog eens "Wereldbespaardag". Een uitgelezen moment om in deze duurdere periode van het jaar toch eens de uitgaven te bekijken en waar dat er eventueel op kan beknipt worden. Kou wil ik niet lijden, ik denk dat voor alle senioren en juniors dat een evidentie is. Ook op voeding wil ik niet al té veel beknotten. Ik ben trouwens geen big spender voor eten en hou niet van kreeften, oesters en kaviaar. Kledij is dan weer iets waar dikwijls een centje te veel aan uitgegeven wordt, vooral als mijn figuur wat uitdeint of krimpt. Bij abonnementen zit ik goed, ik heb de krant en de tele-operator voor tv en internet. Dan zijn er alle andere verplichte en noodzakelijke uitgaven zoals verzekeringen, elctra, belastingen.... Daar mag niet an getornd worden. Al bij al is dat eens een controledag.
Interessant was het vandaag te lezen over de resultaten van de 'onderbroekentest'. Enkele maanden geleden werd, als je wilde weten hoe het gesteld was met de grond in je omgeving, voorgesteld een katoenen onderbroek te begraven. Katoen is een natuurlijk materiaal en zou een gezonde maaltijd kunnen zijn voor al wat leeft in het duister, bacteriën-schimmels-insecten. Wel, de broeken die bijna opgepeuzeld waren tonen aan dat er een gezonde bodem aanwezig is en dat was voor 52% het geval. Voor 20% was er niet veel van gesnoept en was meestal te wijten aan droogte of té natte bodem of té veel meststoffen aanwezig. 28% van het onderged was intact en wijst op weinig of geen vruchtbare aarde, niet genoeg of geen beestjes aanwezig. Eigenlijk is dat een zeer goedkope test met de juiste bevindingen, die een amateur tuinier kan uitvoeren. Indien je tanga, slip of katoenen shorts intact kan uitgegraven worden, laat je bv het maaisel liggen, dat is al een verrijkende stof voor de bodem.
Vandaag is het "Bohemian Rhapsodie" dag. De rockgroep Queen bracht in 1975 deze song uit. Het was meteen een schot in de roos want sindsdien staat de song ieder jaar op de beste plaats in de hitlijsten van het "Billboard" muziektijdschrift en al de andere hitlijsten. Tot morgen
Omdat ik toch altijd wil schrijven doet onverwacht bezoek van mijn 6-tallige familie naar een noodoplossing grijpen: quotes. Harry Mulisch (1927-2010) schreef er een paar merkwaardige. Voor de filosofen onder de senioren: "eet meer Freud, dan blijf je Jung". En voor de ouderen onder de senioren: "het wijst erop dat je geen échte zorgen hebt, als je je zorgen over je leeftijd maakt. Maar het 'citaat van de dag' vind ik toch ook de moeite en leuk: "een persoonlijkheid is iemand die volwassen kan worden en toch kind blijven". Zo als bevoorbeeld dat 'meisje' van 1948. Tot morgen
Eigenlijk is dat een verkeerd beeld dat men ons geeft. Een etmaal telt altijd maar 24 u, verdeeld over dag en nacht. Om het simpel te houden, alleen vandaag heeft de dag een extra uur gekregen en die heb ik gebruikt om een uur langer in bed te liggen! Dat heeft deugd gedaan. Ik denk dat veel mensen moeite hadden met opstaan, want om 9u hoorde ik nog niks van lawaai op straat en zag ook nog nergens beweging. Goed uitgeslapen en dan genieten van een vers gezette dampende koffie! Wat kan het leven met simpele genoegens toch een zaligheid zijn. Ondanks de voorspellingen heb ik deze nacht geen last gehad van de hevige regenbuien en felle windstoten, ik heb door al het lawaai heen, als doornroosje geslapen. Nog tot deze avond zou er 'zwaar' weer zijn, volgens de mailing van 'be-alert', regen en 6 beaufort ZZW wind. Enfin, ik zit veilig en droog binnen en koud is het niet direct te noemen met 12°C. Ik kan me met vanalles amuseren, niet in het minst met 'surfen' op het internet. Vandaag is het de "Internationale Dag van het Internet". Op deze dag in 1969 kwam er een verbinding tot stand tussen 2 computers en begon 'world wide web' zich te verspreiden. Als een spinnenweb connecteerden mensen en bedrijven zich. Eerst als gigantische machines met ponskaarten, enkel voor bedrijven en universiteiten beschikbaar, en nu ja, een onmisbaar onderdeel in elk huishouden. Het is een contact met de buitenwereld voor velen, een bron van informatie. Net zoals ik zijn er zeker vast nog senioren die op deze manier contact onderhouden met familie, vrienden, kennissen of anderen leren kennen met dezelfde hobby, zoals schrijven, meningen uiten, ervaringen delen, verslagen van uitstappen. Met het 'internet' kan men zelfs alles leren van schaken, tot puzzelen zelfs de cursus opvragen van Bob Ross (1942-1995) om te leren schilderen. De serie "The Joy of Painting" zendt men ook regelmatig uit op een tv-zender. Die Rob heeft ook een aantal mooie quotes genoteerd. De bekendste is wel, "we don't make mistakes, just happy accidents". Nadat hij een boompje schilderde, zette hij er een exemplaartje bij, want " even a tree should have a friend". Toch mooi nietwaar? Daarom is mijn lied vandaag van de Franse chansonnier Georges Brassens (1921-1981) "Les Copains d'abord". Het Vlaamse woord van de dag, is 'passe-vite'. Natuurlijk werd dat uitgevonden, en wel door een Belg, Victor Simon (1888-1972). Op 29 oktober bracht zijn bedrijfje dit handige keukenhulp om groenten te versnijden en te pureren op de markt. Stante pede werd het een groot succes met natuurlijk veel namaak vooraleer er een octrooi op zijn uitvinding kwam. In 1978 werd zijn bedrijf failliet verklaard en kwam het product wat in de vergeethoek terecht tot Jeroen het gebruikte in zijn kookprogramma. Iedere rechtgeaarde kok/kokkin geeft dergelijk instrument weer een terechte plaats in de professionele- of amateurkeuken. Zo'n passe-vite noemt men 'verwaterde merknamen', men gebruikt het woord als 'soortnaam' en niet meer als merknaam zoals bv ook een 'bic', 'kodak', 'zwanworstje', 'k-way', 'giletteke'.... Tot morgen
"Als Simon (de ijveraar of de zeloot) en Judas (Taddeüs) komen, begint men de winter te schromen". Beiden waren bij de 12 apostelen, maar er was nog een Simon (Petrus) en nog een Judas (Iskariot) bij de oorspronkelijke apostelen, vandaar de specifiëring achter hun naam. Verder geef ik geen bijbelse les. Maar de heiligen en zeker de apostelen komen in veel weerspreuken te voorschijn, en dus ook vandaag. Het is op 28 oktober al een soort poort, die op een kier staat om de winter binnen te laten. En die kan soms met rasse schreden naderen. Zeker nu ik ook aan uurwisseling moet doen. Een uur langer slapen, als het kan. Een uur vroeger donker wat uiteindelijk niet zo plezant is. Een druilerig nat weerbeeld, dat me de verwarming doet aanzetten om de kilte buiten te houden. En wakker woorden met miezerig weer, doet dikwijls de vraag opkomen: wat ga ik vandaag doen? Nu dat ik me die vraag stel en me in mijn bureautje bevind, denk ik eens aan een grondige poetsbeurt aan de boekenkast te geven. Alle boeken weer eens vastnemen, bekijken, per onderwerp weer eens beter sorteren, en per alfabet zetten. Dat is echt wel een hele klus. Ik hou van orde, alles een logische plaats geven wat mijn leven op alle vlakken vergemakkelijkt. En terwijl ik bezig ben, mag het regenen, koud zijn of winderig, boeken zijn zodanig fascinerend en bedrukt papier ruikt zo lekker, dat ik dat allemaal niet meer zal zien. Of toch weinig, want buiten moet ik in ieder geval altijd gaan, mijn beestje en ikzelf hebben af en toe beweging nodig. Tot morgen
'Yo de mannen'. Een uitdrukking die ik en gij leerden zeggen bij een begroeting, toen de presentatoren, Mark Uytterhoeven en Wouter Vandenhaute, elkaar en hun kijkers van harte verwelkomden, als ze de uitzending van het "Huis van Wantrouwen" begonnen. Dat was 2 jaar een vaste afspraak op zondagavond met puur amusement, waar dan door iedereen de dag nadien over gesproken werd. Geloof het of niet, dat is al 30 jaar geleden. Van journalistje spelen is bij beide heren al lang geen sprake meer. Net zoals, geloof het of niet, we al aan dag 300 zitten van 2023. Vandaag is het de 'Internationale dag van de Religieuze Vrijheid'. Eén van de fundamenten van de democratie is de vrijheid om te geloven in elk opperwezen, is dat nu God, Allah, Boeddah, een andere Profeet of Niks... Het is een dag om de slachtoffers van Religieus Geweld eens te herdenken. En dat zijn er zelfs in deze moderne tijden heel veel. Vele oorlogen en twisten worden omwille van een godsdienst gevoerd, vrouwen worden onderdrukt en gemarteld omwille van een 'hoofddoek', grondgebieden wil men heroveren en veroveren om zijn godsdienst of andere leer, op te dringen aan de bevolking. Men waant zich soms in de Middeleeuwen met de inquisitie en de kruistochten omdat men toen dacht dat er maar één ware visie over een 'God' en 'godsdienst' en bestuur, bestond. Peis en vree prediken nochtans al die dienaars en bedienaars van deze Religies. Heb je naaste lief, en nog 8 andere geboden, geschreven op de 'Stenen Tafels', die Mozes ontving. Maar over de interpretatie van die 'geboden' geraakt men het al eeuwen niet eens en word er één bepaalde visie in gevechten afgedwongen. Niet alleen godsdienstoorlogen zijn van alle tijden, ook bezit van gronden en landen. Enkele fanatiekelingen die alles en iedereen onder de knoet willen houden, en weerom is de gewone mens het slachtoffer van waanzinnige ideeën van enkelingen. Hopelijk stopt dat ooit. Ik stop er ook mee vandaag. Ik moet mijn biceps ingespoten met de covid-vaccin laten rusten. Van de griepspuit heb ik geen last, wel van de bescherming tegen corona. Tot morgen
Les van vandaag: goesting of geen goesting om de mensen te spreken, telefoon altijd opnemen! Er kan een mens in nood een woord van je nodig hebben. Dat was deze morgen het geval, en ik ben blij dat ik mijn gsm opnam. Ik bedenk me nu, dat ik, als ik hulp nodig heb, ook graag zou hebben dat mijn belletje zou beantwoord worden. Zeker als alleenstaande heb je bijstand van elkaar nodig, toch van de buren. Eer de familie, zelfs als ze dichtbij wonen, er zijn, gaat er veel tijd overheen. Ik heb geen heldendaad verricht, noch echte hulp moeten bieden, maar er 'zijn' kan voor velen een wereld van verschil maken. Zelf zit ik met gigantische builen op mijn biceps van de vaccinaties die ik kreeg, covid linker arm, griep rechterbiceps. Ik heb er een klein kuchje bij gekregen. Daarom niet noodzakelijk als gevolg van die inentingen, want gisteren heb ik bijna 2u buiten rondgelopen terwijl de hond getrimd werd. Hij ziet er weer als een engeltje uit, maar met het regenweer en de modder die er daardoor in de tuin ligt, zal het niet lang een spierwitte hond blijven. Geen spreuken vandaag, geen jarigen, geen speciale voorvallen, een eentonige dag zonder niieuwswaarde. De andere jaren (2020,2021,2022) had ik op deze dag meer noten op mijnen zang. Nog allemaal in mijn archief te lezen. Tot morgen
Het nieuwste modewoord: thuiszitkledij. Sinds corona zijn er een heleboel mensen die thuis hun werk kunnen verrichten en geen werkledij, zoals kostuum, broek, rok, vest, blouse, hemd, das, moccassins al of niet van leder, enz meer nodig hebben. Thuis wil en kan men comfortabel zitten met kledij die men niet buitenshuis draagt en ook niet in bed. De nieuwste en meer elegantere versie van sportkledij of pyjama. En deze morgen was ik in mijn 'baasgemeente' en ik moet zeggen, voor verschillende etalages zag ik die uitrusting op de paspoppen geëtaleerd. Cosy, warm, confortabel zag het er allemaal uit met aan de voeten, dikke loopsokken. Ik moest met de hond naar de kapper en dat geeft me ruimschoots de tijd alle uitstalramen eens te bekijken en alle nieuwigheden weer te zien. Ik bekijk dan ook wel eens het bouwwerk 'Silt', casino, brasserie, restaurant, hotel, parking, wandeling rondom, kortom het nieuwe gokpaleis van Middelkerke. Ik ga er nog geen mening over geven, het is nog altijd een gigantische bouwwerf en dat geeft een vertekend beeld. Het doet me denken aan een bonbon of een 'fondant aardappel' uitrijzend uit de zee. In ieder geval waren ze er met man en macht aan het werken om alles klaar te krijgen voor het einde van het jaar. Of dat gaat lukken? I'll wait and see.
Onze kroonprinses is jarig en samen met haar toch nog een paar andere beroemde medeburgers al of niet nog levendig van lichaam en geest. Vera Dua, Tom Lenaerts, James Cooke, maar ook was er ooit Pablo Picasso (1881-1973) en een Georges Bizet (1838-1875) die de opera "Carmen" componeerde en misschien luistert Elisabeth er wel naar op deze biezondere dag. Ze kan ook walsen op "Der schönen blauen Donau" van Johann Strauss jr 1825-1899) . Maar ik hou het bij de songs van Sir Cliff Richard (die op deze dag in 1995 werd geridderd door The Queen en zijn artiestennaam ook aannam als zijn officiële naam), zoals "Celebrations and Congratulations". En zoals ze soms oogt "Living Doll" en "Do you want to dance" with an "Bachelor Boy". Tot morgen
Ik ben nooit fan geweest van het duo 'Nicole en Hugo', noch van hun repertoire, noch van hun stemmen. Het genre dat ze brachten, Vlaamse schlagermuziek, kan me niet bekoren.Gisteren zag ik dan in het tv- programma "In het Huis" een Hugo, die toch nog altijd zwaar aangeslagen is door het verlies van zijn compagnon de route.Meteen dacht ik aan het liedje van Gilbert Bécaud (1927-2001) "Et maintenant, que vais-je faire, de tout ce temps qui sera ma vie, de tous ces gens qui m'indiffèrent, maintenant que tu es partie....". Maar die ook weer een deel levensvreugde liet binnenkomen in zijn leven. Stilletjesaan, met steun van familie en vrienden, begint het brein van zanger en liedjesschrijver weer te werken en komen er songs tevoorschijn die me wel bekoren. Zoals het nieuwe lied dat hij gisteren zong, enkel sereen begeleid door een gitaar, "De dozen staan klaar". Het deed me denken aan het mooie lied van Bobbejaan Schoepen (1925-2010) "Le temps des cérises". Ook een man die na de schlagermuziek nog wondermooie songs opnam en ten gehore bracht. En wat voeg ik daaraan toe, het citaat van een onbekende, dat dus van mij of van iedereen kan komen: het leven zelf schrijft de mooiste verhalen.
Zoals gisteren gemeld: geen euro verloren voor onze Quicky: wedde parlementslid + wedde burgervader = vergoeding minister. Hij is wel 2 dagen moeten gaan stempelen, dat zal hij wel recuperen met ingebrachte onkostenvergoedingen. Zijn kroost mag het aan niks ontbreken, daarin is hij te vergelijken met iedere echte Belgische/Vlaamse huisvader. Ik ga me klaarmaken om mijn spuitjes tegen ziekte te gaan ophalen: vaccinatie ter voorkoming van corona en griep. Tot morgen
Week 43 gaat van start met een gesluierde zon, wat de weermannen ook voorspelden. Eigenlijk noem ik dat een waterzon. Ik zie dat er iets staat te blinken aan de hemel, maar moest ik niet weten dat de zon op die plaats zou staan, ik zou denken dat het een doorzichtige ballon met water gevuld is. Die zal deze namiddag wel zal barsten. En voor mijn blog te schrijven hebben mijn hersens zuurstof en, las ik laatst, ook suiker nodig. Dat hoef je aan mij maar één keer te zeggen en dat moet ik maar één keer lezen. Ik had me op mijn vorige winkeldag trouwens voorzien op dat verbruik van suikers en heb mijn voorraad suikersnoepjes meegebracht. Blogger Ani kon me vertellen dat die 'roze-witte rechthoekige sponsachtige ' spekken in de omgeving van Nieuwpoort "nunnebillen" genoemd worden. Aangezien dat niet meer te controleren valt of de nonnen van weleer zulke zoetrozige zachte benen hadden, zal ik maar geloven dat die er zo uitzagen onder de dikke zwarte kousen en lange rokken. Ik heb mijn licht dan ook eens opgestoken in Antwerpen. Daar spreekt men van een 'pakske maskesvlees' en voor mijn leeftijdsgenoten zegt men; geeft da madammeke eens een 'zakske ouwemeetjesvlees'. Hoe men het ook noemt, het is lekker en bevat veel energie. Die moet ik er dan afwerken door mijn grijze celletjes goed aan het werk te zetten en de hond buiten te amuseren. Tot zover de zoete kant van het leven. Zout is er ook nodig en dat zal ik vandaag eens tot mij nemen door nen friet te eten met nen goeien smak zelfgemaakte 'mayonaise'. Tenminste als ze 'pakt'. Want van geschifte of platte mayonaise, hoe lekker de ingrediënten ook zijn, ga ik genen lepel eten of nen friet in doppen. Maar dat is mijn avondeten. Er is eerst wat commentaar te geven op de vliegensvlugge benoeming van een nieuwe minister. Onze Paul mag dan al gekend zijn op de kabinetten van justitie, hij is voor de gewone burger een nobele onbekende die nooit voor het vuurpeleton van de kiezers heeft gestaan. Correct is zoiets niet te noemen, al is hij niet de enige die de partijbureaus op die manier uit hun hoed toveren. Met als gevolg dat er binnen de partijrangen weeral veel gedisillusioneerde malcontente doorwinterde politieke coryfeeën rondlopen die ooit hoopten een ministerwedde binnen te rijven. De krant staat vol met hun opmerkingen en grieven. En heeft Quicky al een nieuw jobke? Natuurlijk, zijn vervangster in het gemeentebestuur van de laatste 5 jaar, heeft hij met vaste hand naar buiten begeleid om zelf de burgemeestersjerp te omgorden en te tronen op de burgermeesters zetel. Ziezo, nu de hond van wat beweging voorzien, zodat ik een rustige namiddag zal hebben. Tot morgen
Zondag, zevende dag, rustdag, dag van luieren. "Men kan onmogelijk echt van het nietsdoen genieten, als men niet stapels werk te doen heeft", zo sprak J.K. Jerome (1859-1927). Ik zie hier een berg werk voor mijn ogen liggen en als ik het spreekwoord goed kan inschatten, zou ik van mijn rustdag, nu het beste kunnen genieten. Ik ga dat eens uitproberen. De rust is ook weergekeerd ten huize van 'pijltje', mens en dier hebben een goede en gezonde nachtrust gehad. De orde is weer hersteld, IK ben de baas. Capslocks worden in geschriften gebruikt om iets te benadrukken of het uit te schreeuwen of om er het belang van te doen inzien. Ieder jaar meld ik er wel iets over, maar vergeet het de rest van het jaar te gebruiken omdat het een teken van dominantie of schreeuwen is. Ik ben maar alleen een klein baasje voor mijn hond, baasje van mijn huis en dat is het zowat. Vandaar dat ik het niet zo veel gebruik want ik wil mijn mening niet als de belangrijkste zien. Ik heb wel mijn mening en zienswijze zoals iedere burger van dit land dat aan een toog kan verkondigen. Ik doe dat dan in mijn blog. De nieuwste serie "Dag/Nacht" kan me niet bekoren. Op die momenten is het naar andere zenders zappen. Ik kijk niet om naar de werkzaamheden, verdriet en plezier van mijn professionele verleden, gespeeld door acteurs die mijn beroep van toen acteren. Voorbij is voorbij. Maar de hoogspanning deze week kwam door de dood van twee Zweedse voetbalsupporters. Terecht is men er verontwaardigd over, terecht is men verontwaardigd dat men uitzettingsbevelen zomaar weer eens op een grote stapel legt, terecht is het ontslag van de minister van justitie die al té dikwijls als politicus de dans is ontsprongen. De krant blokletterde over hem: 'van joint roken in de senaat tot pipigate' en daarbij alle tussenliggende kleine schandaaltjes. Van VU-ID, Spirit, VLD, Open VLD, zoeken in de politiek wat hem het beste uitkomt en het meest rendabele is. Het spreekwoord 'over lijken' gaan om zijn doel te bereiken, is volgens mij van toepassing, letterlijk (de 2 Zweden) en figuurlijk, al de rest. Ik denk niet dat Quicky zich zo maar gewonnen zal geven, er zal wel een alternatief zijn voor de opgave van een ministerpostje. Effectief burgermeester worden, dat hij ook door gekuip heeft verkregen. Voorlopig een beetje een exit voor deze kleurrijke figuur op het nationale theater. Voor de rest ziet het er een zonnige en rustige zondag uit. Tot morgen
In de reeks van 9 kleinkinderen is vandaag nr 6 jarig! Hij is aan zijn 15e herfst bezig. Nog heel veel gelukkige en plezante jarenvoor deze jonge snaak. Op een zaterdag verjaren is plezant,dan kan je feesten en vieren met vrienden en copains op de dag zelve. Er zijn binnenspeelpaleizen genoeg om er een leuke en gezellige dag van te maken ondanks de vele regenbuien. Dat zijn de restanten of uitvloeisels van de storm 'Babet' die Noord-Europa in zijn greep houdt en storm 'Aline' in Zuid-Europa van veelwater voorziet. Hier hebben we er wat kleine uitvloeisels van zoals wat meer regen dan normaal en wat meer wind dan normaal. Niks ergs dus voor de tijd van het jaar zoals Bram, Sabine en Jacotte zouden zeggen.
Ik heb boodschappen moeten doen, er moet toch regelmatig wat eten op de schapraai komen, nietwaar? En zoals altijd moet er een suikertje in mijn winkelkar terechtkomen. De snoepjes uit mijn kindertijd lagen te lonken. Ik ben opgegroeid in de taal van Sinnekloas met een zware 'a', herkenbaar uit 1000 uitgeproken 'a's' met erbij nog Stekense en Sint Palse woorden. Ondertussen zat ik ook nog eens op internaat in de Vlaamse Ardennen, studeerde in Gent en leerde er nadien nog Mechels bij. Maar het Westends krijg ik niet meer aangeleerd. Dat terzijde, ik wilde zoals vroeger de woorden voor die 'ballekes' gebruiken. Eigenlijk had ik alleen maar goesting voor, ik dacht dat het zo noemde 'pingelangerek', de roze en witte mashmellows zoals ze nu genoemd worden. Dat in plaats van mijn gewone pateekes 'de boekskes', de 'tompoes' van tegenwoordig. Bleek toch al het een en ander te schorten aan mijn moedertaal. De 'pingelangerek' die ik bedoelde was de Sinneklaose naam voor 'pain à la grecque' te weten 'het brood van de grecht' in Brussel stad. Ik had moeten zeggen 'roze of witte spekken'. Omdat de verwarring groot was, contoleerde ik dat allemaal toen ik thuiskwam en stelde vast dat er toch al het en ander schort aan mijn moedertaal. Het is dan ook al meer dan 10 jaar geleden dat ik het nog deftig hoorde spreken. Ik ben geen trouwe bezoeker meer van de hoofdstad van het Waasland, de stad van Reynaert de Vos. Nog eenmaal per jaar ga ik er naar den 'dodenakker' en daar spreken ze geen woord meer, in geen enkel dialect. Als ik terug mijn eerste dialect zou willen spreken, zou ik op taalkamp naar Sint Niklaas (Waas) moeten gaan. Want eigenlijk zijn daar mooie woorden te vinden die plezant zijn om te gebruiken, zoals 'dedderen', 'pieketijn'. Nu kunt ge wel zeggen, die is een beetje gek aan het doen met dat dialect gedoe, awel in sinneklaoses zeggen ze dan de mooie zin; die ees ze alle vijf nie, die eé tur mor 2 en nen bezenkoek, die is nen toer te lank op de meulen blijven zitten. Ik ga alleen maar naar de kermis in Oostende voor de smoutebollen, nie voor nen meulen. Tot morgen
Lichtgrijs is de hoofdkleur van de hemel vandaag. In mijn tuin zijn er nog volop kleurtjes groen en wit. De witte geraniums zijn nog niet verwelkt en de groene blaadjes zijn nog niet van mijn bomen en struiken verdwenen. Dus als ik naar buiten kijk is het geen eentonig triestig zicht. Ik heb inderdaad niet alle dagen goesting om commentaar te geven op wat er in de grote boze wereld gebeurt. Ik heb hier soms mijn eigen 'war' en wil geen woorden meer kwijt/geven over/aan, Oekraïne-Poetin of Israël-Palestina. Hier woedt soms mijn eigen oorlog om de heerschappij van huis en vooral 'bed' de laatste tijd. De strijd was hevig deze nacht en waarom? Ik heb er het raden naar waarom het voor de hond ineens belangrijk is de zeggenschap te hebben over mijn hele huishouden. Van ongeveer 00u00 tot 03u00, was er geen houden aan, bevelen geven lukte niet, integendeel. Mijn hond was werkelijk boos en wilde persé mijn slaapkamer en bed bezitten en bezetten. Met borstel en al moest ik hem buiten houden en de trap barricaderen met alles wat zwaar en breed was. Bovendien sprong hij tussen de spijlen van de trap om boven bij mij te geraken. Dan is het als baasje alle hens aan dek om niet toe te geven aan die uitzinnige wensen van hondje-lief. Vastberadenheid is dan de enige houding. Een ding staat vast, ten alle tijde zal er hier een oorlog woeden in huis als hij pogingen wil ondernemen om mijn bed als zijn nest te beschouwen. Wat ook de oorzaak geweest is van zijn gedrag, ik heb er het raden naar. Is er een plots geluid geweest aan de buitendeur (hij slaapt in de hal) en ontstond er paniek of is het een ten top gedreven verlatingsangst? De tijd zal het misschien uitwijzen.
Vanavond kijk ik uit naar een gezellig tv-avondje. "Elvis" is terug van weggeweest. Die "blijft bestaan" niet alleen in zijn songs, maar ook in het programma van Thomas Vanderveken. Een steengoed praatprogramma, tenminste als de gast (e) meevalt. Indien niet, zal ik schakelen naar VRT 1, voor de "Brokenwood Mysteries".
Ik heb deze morgen ook al mijn 'woordzoeker' opgelost. Het thema was 'kruiden en specerijen'. Er waren er een paar bij waar ik nog nooit van gehoord had en vereiste dus een beetje wikipedia-werk. Met appelazijn ben ik al jaren vertrouwd, onbekend voor mij was 'rozijnenazijn'. Het is het nat van de rozijnen al of niet met toevoeging van verdunde alcohol. De samenstelling wordt veel gebruikt voor marinades. Totaal nieuw was ook 'laos'. Veel gebruikt in de Indonesische keuken. Is milder vaan smaak dan gember en ruikt wat naar citroenen. Een geneeskrachtig kruid vgebruikt bij ademhalingsproblemen, misselijkheid en spijsverteringsproblemen. Ook nieuw was de 'tamarinde'. Een vrucht van de tropische boom, waar de pulp gebruikt wordt als siroop en onderdeel is van vele frisdranken en worcestersaus. Dat was dan het weetje van de dag. Tot morgen
