'k ben volop bezig met uitzoeken van gepaste kleding voor nog een extra zes weken zomer .. vrij gemakkelijk want we hebben al een lange, hete, prachtige, sublieme zomer en nazomer achter de rug. 

Maarrr (frrranse huig rrrr) er zijn nog zoveel andere zaken om te doen.  

Verwarming op 15° max zetten, de krant afzeggen, de tere tuinplanten binnenhalen, want terwijl we weg zijn zou het plots koud kunnen worden, adressen lijst afprinten etc. etc.   

Daarom weinig tijd om te schrijven.  

Maar (vlaamsche rrrrollende rrrr) om jullie toch mee te laten genieten van mijn reiskriebels hier nog een liedje ...

21-09-2009 om 21:27 geschreven door BOJAKO  

Haha ... weer iets nieuws uit te proberen.
Ik merk dat Seniorennet heeft een nieuwe functie.

Om te zien of het werkt ik ga iets te typen en vervolgens te vertalen vanuit het Engels naar het Nederlands.
Ik vraag me af of de vertaling goed en als iedereen kan begrijpen wat ik schrijf .. Ik kan niet wachten om het resultaat te zien.
Ik probeerde dit keer met een andere vertaler - vanuit het Engels en het Nederlands naar het Russisch, maar de vertaling was een complete ramp.

Mijn lieve man is jacht op mij als een gek te gaan met de voorbereidingen voor onze komende vakantie en als ik niet wil dat hij een zenuwinzinking ik maar beter om onmiddellijk te starten hebben.

Dankzij man Natoken's Ik heb nu Skype op mijn laptop, maar meneer Zilver wil dat ik te sorteren op dat ook. Hij moet denken dat ik een octopus!

Nou ik voel me als een octopus, want ik heb jam en brood bakken maken op hetzelfde tijdstip als getting Skype werken.

Als u wilt zeer nuttige tips over het bakken van brood dan Natoken heeft alle antwoorden.
Zij heeft mij geleerd om te minderen de stijgende tijd met de helft door de invoering het deeg in de oven op 50 ° C stijgen.
U ziet, wij zijn nooit te oud om nieuwe dingen te leren.

Laat me weten wat je van deze vertaling?
Ik kom na de originele Engels tekst aan de onderkant, zodat je kunt vergelijken.

Haha... something new again to try out.

I notice that Seniorennet has a new function.

To see if it works I'm going to type out something and then translate it from English to Dutch.

I wonder if the translation will be good and if everyone can understand what I am writing.. I can't wait to see the result.

I tried this once with another translator - from English and Dutch to Russian, but the translation was a complete disaster.

My darling husband is hounding me like mad to get on with the preparations for our coming holiday and if I don't want him to have a nervous breakdown I'd better get started immediately.

Thanks to Natoken's husband I've now got Skype on my laptop, but Mr. Silver wants me to sort out that as well. He must think I am an octopus!

Well I do feel like an octopus because I've been making jam and baking bread at the same time as getting Skype working.

If you want very useful tips about baking bread then Natoken has all the answers.

She has taught me to cut down the rising time by half by putting the dough in the oven at 50° C to rise.

You see, we are never to old to learn new things.

Let me know what you think of this translation?

I'll post the original English text at the bottom so you can compare.

eigenlijk valt het wel best mee vind ik..

19-09-2009 om 14:46 geschreven door BOJAKO  

Nog een voorsmaakje

Bekijk de video hierna!   Dat zijn pas èchte mannen... die brullen het voor de match uit en hoeven geen benen kapot te stampen.  

Mijn schoonbroer (een rugby speler in zijn jonge jaren) zei altijd : "Rugby is a hooligan's sport played by gentlemen - football is a gentleman's game played by hooligans ".  

Ik denk dat hij het bij het rechte einde had.

Maar ik zeg :

Mannen zijn als...mixers... je hebt er een nodig maar je weet niet echt waarom.

Mannen zijn als... chocolade repen... zacht, glad en ze gaan meestal recht naar je heupen.


Mannen zijn als ... koffie... de beste zijn rijk, warm en ze houden je de hele nacht wakker.

Mannen zijn als... reclamespots... je kunt ze niet geloven.


Mannen zijn als... mascara... ze gaan meestal lopen bij het eerste zicht van emoties.


Mannen zijn als... sneeuwstormen... je weet nooit wanneer ze komen, hoeveel je krijgt en hoe lang het zal duren.

17-09-2009 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

Nog maar een goei veertien dagen te gaan voor ons vertrek en Mr. Silver begint nerveus te worden omdat ik niet nerveus ben.  

Hij begrijpt niet waarom ik nog steeds mijn valiezen niet heb ingepakt.... tch tch tch...

Daarnet heb ik hem gezegd dat hij serieus op mijn heupen begint te werken, dat ik wèl al bezig ben met de reis (in gedachten), dat ik wèl al lijstjes afgedrukt heb en andere lijstjes aan het typen ben en dat hij mij verdorie gerust moet laten... nèh.  

't moet dan toch indruk gemaakt hebben want toen hij me daarnet zijn lijstje met medicatie kwam geven om te typen voor de huisarts,  was het op een heel rustige,  stille manier.   'k zou het begot geloven.   Als hij zo nog veertien dagen blijft verder doen, kan hij zijn lijstjes zelf typen.  

" 'k zal de flessen Elixir d'Anvers al in bubblewrap inpakken en in de valies leggen hé." zei hij,  nog steeds op die zachte fluistertoon.  

Hij weet na 41 jaar nu eindelijk dat ge tegen een stresskieken zoals ik op uw teentjes moet lopen als ik één van mijn dodelijke blikken afvuur.  

Ik siste lief terug: "Nu al in de valies?   Indien ik nu al iets in een valies steek, dan weet ik begot binnen een week niet meer wat ik erin gelegd heb."   

"Ik vink dat af op de lijst die ge voor mij getypt hebt" antwoordde hij.  

" 't is te hopen dat ik me nog herinner dat er flessen in de valies liggen en het niet per abuus van de ene kant van de kamer naar de andere shot."  was mijn even lieve repliek.    

Hij besloot maar het zekere voor het onzekere te nemen en trapte het af en liet me gerust.    Ik zag hem denken en in zijn ogen las ik wel de onuitgesproken zin: " in plaats van op haar blogje te schrijven zou ze beter beginnen inpakken!" maar de woorden kwamen niet over zijn lippen.    

Ik snap al die heisa niet hoor.   Je gaat op reis, je maakt een lijstje, indien er zaken nodig zijn die je nog moet kopen,  dan koop je die en enkele dagen voor 't vertrek pak je je valies, toch geen weken ervoor.   

't was wel moeilijk om te beslissen wat we konden meenemen naar mijn nichten, maar uiteindelijk hebben we besloten om echte Antwerpse zaken mee te nemen zoals de Elixir d'Anvers  - bjeuchkes ...maar misschien lusten zij het wel   - pralines ofte Belgian chocolats, want die zijn Down Under naar het schijnt peperduur en Duvel voor de mannen.   

Nu we toch in de Duvel winkel in Bornem waren,  heb ik dan ook maar voor mezelf zo'n toffe zwarte Duvel schort gekocht.  

"Hebt ge dat echt nodig?" vroeg mijne zilveren, "Ge hebt al zoveel schorten en ge doet er nooit ene aan".  

Sindsdien ben ik natuurlijk verplicht geweest om elke dag die schort te dragen?   't komt eigenlijk goed van pas, want nu mijn boobies zo wreed in volume zijn toegenomen,  smos ik flink wat meer dan vroeger bij het proeven.  

Dinsdag gingen we een paar uur op de oudste kleinzonen passen (ouderavond op school) en 'k heb spijt dat ik mijn fototoestel niet bij had.  We kregen namelijk een rondleiding in het Dino museum van kleinzoon 2.   Ik moet er aan denken om bij een volgend bezoek mijn camera zeker niet te vergeten.   'k heb trouwens een abonnement gekocht, dus ik mag nog regelmatig komen kijken.

Woensdag waren we uitgenodigd eerst bij Natoken en vervolgens bij Paz: (koffie en lekkere taart bij Natoken) en wat later een lekkere avondmaaltijd bij Paz.   

De volgende dag gingen we onze caravan terug bij Broer 1 in de Ardennen zetten en daar maakten we dan ook meteen een uitstapje van.   

Terug thuis werden we uitgenodigd door zoon 2 om Tibo nog eens te bewonderen, want zo'n pasgeboren baby verandert om de week zoals je kan zien op de foto's.

Gisteren waren we dan weer uitgenodigd bij een andere goede vriendin om te eten en zo blijven we bezig.  

Nog veel van dat lekker eten en ik pas binnenkort niet meer in de vliegtuig stoel, om nog niet te spreken van de piepkleine WC'kes. 

Enfin, ik ga nu maar stoppen met schrijven en me klaarmaken voor onze uitstap van vandaag, terug naar Natoken.    Haar lieve echtgenoot gaat proberen om de problemen op mijn laptop opgelost te krijgen zodat ik die kan meenemen op reis.   Dat is dan al één ding dat in orde zal zijn, mijne zilveren zal tevreden zijn hoop ik.    

De rest van de week ziet er tot nu toe vrij rustig uit,  buiten een paar feestjes her en der   

Ach ... we leven maar één keer nietwaar?   

Carpe Diem!  ;-)

14-09-2009 om 11:04 geschreven door BOJAKO  

.

11-09-2009 om 22:54 geschreven door BOJAKO  

Lap ‘t is weeral dinsdag, de dagen vliegen zo snel dat ik amper kan bijbenen.

Gelukkig slaap ik nog altijd slecht, dus ik ben omstreeks zes uur 's morgens wakker en dan lijkt het alsof ik een beetje meer uren heb dan in een gewone vierentwintig uren dag.

Ik geniet van die extra tijd door na het lezen van de krant nog te kijken naar een gemiste TV programma.    

Vanochtend was dat : De jaren stillekes op één.  

Dit was de eerste aflevering met Frieda van Wijck.  

De presentator Steven van Herreweghe moet beslist Britse genen hebben, want zijn droge humor was écht te smaken.

Omdat ik, net zoals Frieda, uit die jaren stillekes kom die in het programma aan bod kwamen, genoot ik er des te meer van.

Het is inderdaad ongelooflijk om weer vast te stellen wat voor onnozel, naïeve geiten wij toen toch waren!

Enfin, een echte aanrader indien de volgende afleveringen van hetzelfde niveau blijken.

http://www.een.be/programmas/de-jaren-stillekes/

Bij het lezen van de krant kreeg ik het dan weer op mijn sijskes van het hoofddoeken debat.

Moet je weten dat wij héél lang geleden vlak bij het Atheneum gewoond hebben en ik toen dacht : "tiens dat zal later gemakkelijk zijn, dan hoeven onze eventuele kinderen niet ver te zoeken naar een goede school".

Ben ik nu blij dat we verhuisd zijn!

Je zal je kind daar nu maar op school hebben met zo'n grimmige sfeer.

Ik ben geen rascist, maar als je tegenwoordig iets daarover durft zeggen in Antwerpen,  dan krijg je onmiddellijk dat etiket opgeplakt.

Meer nog ... ik ben zelf vreemdeling, dus ik ben een ervaringsdeskundige.

Ik kon ook geen woord Nederlands toen ik hier aankwam op achtjarige leeftijd, maar mijn vader drukte ons kinderen op het hart om zeker,  op geen enkele manier,  uit de boot te vallen en we moesten ons vooral aanpassen, want : .... en dit zei hij op dreigende toon : " als jullie iets erg mispeuteren,  dan kunnen wij allemaal onmiddellijk gedeporteerd worden! ".   

Ik durfde begot nog niet op het gras lopen in het Nachtegalenpark omdat daar verbod bordjes op stonden.

Nu breken ze in een Atheneum in, betogen ze,  slaan ze de boel kort en klein en bedreigen ze zelfs de Directrice met de dood.

In mijn boekje is dat nu nèt iets te ver zie.

Vooral mensen,  die in gemeentes wonen waar van deze migratie politiek niets te merken is,  hebben de neiging om te vinden dat er sterk overdreven wordt ... ‘ pffft... en dit allemaal om een hoofddoek, laat die meisjes toch doen!'  

Hopelijk merken ze nu dat het niet enkel om de hoofddoek gaat.   Het probleem zit veel dieper.  De onwil om zich in de prachtig land te integreren blijkt hoe langer hoe meer.   Wij moeten doen wat zij willen en niet omgekeerd!

Wanneer gaan de moslims eindelijk begrijpen dat ze hier in het land van melk en honing zijn beland?

Als vreemdeling besef ik dat zelf maar al te goed hoor!  

Wij zijn ook naar hier gekomen om ons te verbeteren en omdat er in de mijnstreek in het noorden van Engeland geen werk meer was voor mijn vader.   

Een lezer schreef in de GVA : quote : "wij eisen toch ook niet om onze schoenen aan te houden in een moskee." unquote

Ik vond dat een terechte opmerking, want wij zijn ook niet gewoon om onze schoenen uit te doen in onze kerken, maar we passen ons aan wanneer nodig, zoals bv. in een Moskee en wij noemen dat : "respect".

Zwaar bier om negen uur 's morgens hé mannekes, maar 't moet niet altijd over de kleinkinderen gaan, nietwaar?

(Wat me trouwens eraan herinnert dat ik niet mag vergeten om vanavond een paar uurtjes te gaan babysitten. 

 Na de middag ga ik eens lekker bijpraten met een goede vriendin en morgen ga ik op bezoek bij Natoken en Paz!    Ge ziet, het leven kan toch ook heel plezant zijn.

Neem nu het onverwacht,  prachtig zomerweer dat we gisteren en vandaag cadeau kregen! 

't Is toch een ongelooflijke goede zomer geweest hé.  Het doet me terugdenken aan de zomer van 1976 - de jaren stillekes dus  -

Nog beter zijn de zes weken extra zomer die we zullen krijgen wanneer we op het einde van de maand op reis vertrekken.

Ik weet dat het in The land of Oz  nu lente is, maar mijn nicht in Brisbane zei me eergisteren dat het daar deze winter tussen de 25° en 30° C was, dus de lente zal nog warmer zijn.

Toen ik dat hoorde smeet ik al onmiddellijk een hoop zaken terug uit mijn valies.

Jaja... mijn valiezen staan al klaar te wachten om verder gevuld te worden.

Omdat ik niet graag reis,  had ik aan Mr. Silver 'beleefd' gecommandeerd om NIET te spreken over de reis tot één maand ervoor.

We zijn nu één maand ervoor en nu zijn bij hem alle remmen losgeslagen.

In de reserve kamer stonden begin deze week de ge-opende valiezen klaar en ik krijg nu voortdurend vragen zoals : "euh shoeke, hebt ge al een lijstje getypt wat er allemaal meemoet?   Ge kunt misschien al beginnen met van alles in de valiezen te steken hoor, ze staan klaar zenne."

Ik begin het al ‘bijna' leuk te vinden, maar ik moet ook nog aan zoveel andere zaken denken.

De box moest bv. terug uit de kelder gehaald worden om Tibo veilig te zetten wanneer hij op bezoek . (dit niet omdat hij al rondkruipt, maar ter bescherming van alle kussende, verzorgende, liefhebbende siblings.)

Ik moet ook dringend grote kuis doen in mijn PC, want het werkt alsmaar trager.  

Misschien zal ik best eens beginnen met al de foto's op DVD te zetten, dan komt er waarschijnlijk al een hoop ruimte vrij.

Iemand heeft me onlangs nog gezegd dat er een programma bestaat,  dat alle overbodige rommel dat je nooit gebruikt, van je computer verwijdert, maar ik weet niet meer wie het gezegd heeft.

Dat oud worden en die vergeetachtigheid trekt op niets hé... maar het alternatief om niet oud te worden trekt mij ook niet bijzonder aan!

De nieuwe (oude) laptop van Oxfam moet ook nog in orde gebracht worden om mee te nemen. 

Ik zoek ook nog de mogelijkheid om al mijn contacten van Outlook over te zetten op de laptop waar enkel Open Office op staat.  Pffft....

Bovendien moet ik nu ook nog mijn testament schrijven, want Mr. Silver joeg me eergisteren de stuipen op het lijf.

Samen met zoon 1 was hij aan het keuvelen over ditjes en datjes zoals bv. het neerstorten van vliegtuigen - dat moet ge nu net doen wanneer ik rondloop - maar kom, ik berustte erin omdat ik besef dat het tenminste een snelle dood zou zijn, tot mijne lekkere plots opmerkte dat je in een vliegtuig, dat neerstort in zee,  tenminste nog wat tijd hebt.   Tijd voor watte ????

Ja  DAT moest ik nu net weten zie!

Het idee alleen al om in zo'n zinkende doodskist / duikboot nog wat langer te leven is nu precies wat iemand met claustrofobie niet wil weten.

Hier in de haven lag ooit een duikboot aangemeerd die mocht je bezoeken,  wel daar durfde ik zelfs niet in, gewoon omdat er een groot deel van de duikboot onder water lag.

 Ik denk dat ik best aan de stewardess of steward (die zijn er ook hé) een heel straf slaappilleke ga vragen!  

Wie niet weet niet deert.

08-09-2009 om 10:13 geschreven door BOJAKO  

.

06-09-2009 om 15:55 geschreven door BOJAKO  

't is al lang geleden heb dat ik nog koude voeten gehad heb, maar nu zit ik toch serieus te twijfelen of ik dikke sokken zou aandoen of niet.    Tot gisteren liep ik nog op m'n blote voeten rond omdat zelfs mijn Crocskes te warm waren.

Niet dus... want ik wil nog niet aanvaarden dat de herfst in't land is!, Nèh!

Vanmiddag is het blogmeeting met mijn lieve blogvrienden en daarom moet ik nu nog snel mijn dagboekje bijwerken.  't zal in steno stijl worden vrees ik.

-even nadenken waar ik gebleven was, want de tijd vliegt zo snel en mijn geheugen laat me soms in de steek, ah ja ik weet het terug:

Schwiegermutti was voldoende genezen om uit te gaan met haar vriendin, vervolgens gezond genoeg om zondag bij ons op bezoek te komen, maar spijtig genoeg deze week terug hervallen 'mit iel zwore falling'. 

Ik ben vorige zaterdag ook op zoek gegaan naar de opzet zonnebril die Paz me aangeraden had, maar alle Decathlons in Antwerpen waren uitverkocht.  Er lag er nog ééntje in Alleur, maar dat vond ik net iets te ver rijden.

Dan maar mijn kast leeggemaakt en een keuze gemaakt uit mijn seventies modellen, die bleken meer geschikt voor een zonnebril dan mijn sixties modellen. Ons moeder had gelijk : "nooit iets weggooien kindje, het zou nog eens oorlog moeten worden! " en zie mijn oude uit de mode geraakte reuze seventies bril monturen dienen nu prima voor een zonnebril. 

Ik had mijn nieuwe voorschrift van de oogarts bij toen ik naar de optieker ging en de hele santeboetiek op zijn bureau kletste.  'k had namelijk ook nog een vorig montuur meegenomen om nog een computer brilleke te maken.

Dragen jullie ook een computer brilletje of ben ik de enige.   Ik heb progressieve glazen waarmee ik prima ver kan zien, prima kan zien wat er op m'n bord ligt en ik kan ermee lezen, maar ik moet een ander bril met nog een andere sterkte opzetten voor de PC.   Pfffft... oud worden trekt op niets, vraag het maar aan ons Lea van ons Lewieke en ons Natoken en den Herman van Paz ....

Maar wat zie ik daar liggen bij mijn optieker?   Juist!  Die voorzetglazen die Paz me beschreven had.  Slechts één pieteklein verschil, in de Decathlon kosten ze 15 € en bij mijn optieker 60 €.   Ik vroeg waarom die van hem zo duur waren en hij zei me (natuurlijk) dat het veel beter glazen waren!

Enfin, al met al ben ik morgen enkele honderden euro's armer, zelfs met mijn eigen oude monturen.   

Schoonzus zee en schoonbroer kwamen vorige zondag ook even op bezoek (met Schwiegermutti - nog altijd gezond en wel - ) en schoonzus zei dat ik recht had op 50 € per jaar voor een nieuwe bril.   Ik had al meermaals aan de CM gevraagd of ik geen recht had op tussenkomst, maar om die te krijgen moet je bijna stekeblind zijn.    Zoon 2 trekt terug, maar hij is bij de Onafhankelijke Ziekenkas en ik weiger te veranderen omdat ik al mijn hele leven en die van mijne zilveren, afgedragen heb aan de CM en nu we oud en versleten zijn moet een ander niet voor ons opdraaien.

Schoonzus verzekerde me dat zij ook bij de CM was en dat zij bij elke nieuwe bril 50 € terug kreeg.   

Zo iets laat je niet koud worden, dus de volgende dag belde Mr. Silver naar de CM om daar te vernemen dat dit enkel gebeurt in bepaalde regio's en NATUURLIJK valt onze koekenstad niet onder de regio's die terugbetalen.   Schandalig vind ik dat!   Maar ik mag het schandalig vinden of niet, het verandert nada aan de zaak, ik moet morgen mijn spaarvarkentje leegmaken.

Dinsdag was het eerste schooldag en onze kleinzoon 2 ging naar het eerste leerjaar.   Ik voelde me even zenuwachtig als op de eerste schooldag van onze kinderen vroeger, dus ik belde om te horen hoe zijn eerste dag verlopen was.  

Schoondochter 1 wist me te zeggen dat hij ziek was en heel teleurgesteld omdat hij zo vreselijk had uitgekeken naar die eerste dag in de grote school waar je leert lezen en schrijven.    Om te leren lezen moet hij beslist niet onmiddellijk naar school, want dat lukt hem al flink.   Toen ik hem tijdens de vakantie eens liet voorlezen uit een boekje was er een woordje met 'oe' en ik zei hem hoe hij die twee letters moest uitspreken.   Hij keek me aan met een blik van : 't zal wel gaan zeker ... en zei : " dat weet ik ook wel hoe ik dat moet uitspreken nana, want dat staat in mijn naam ! "  Lap... allemaal geniekes mijn kleinkinderen, zeg dat ik het gezegd heb.

En omdat het begin september is èn omdat ik nog steeds heel begaan ben met de hele problematiek rond dyslexie ( vroeger woordblindheid genoemd ) ga ik hier nu ook nog even reklame maken voor de verening SPRANKEL;

SPRANKEL ANTWERPEN

nodigt uit voor de volgende activiteiten :

30 september

"eenvoudig aangepast - aanpassen en vereenvoudigen van computers voor leerlingen met leerproblemen"

- infoavond - spreker : Dirk Lembrechts MODEM

- in De Cluyse, Kerkhofblommestraat 1, 2170 Merksem 

- aanvang 20 uur.   Leden 2,50 € - niet leden 5 € - studenten 1 €

13 oktober 2009

"Dyslexie en nu ook nog frans en engels"

- Infoavond - spreker : Mevr. Conny Milliau

- Provinciaal Vormingscentrum Malle, Smekenstraat 61, 2390  Oostmalle

- aanvang 20 uur -  Prijs (zie hiervoor)

25 november 2009

"Communicatie tussen ouders en school of CLB"

infoavond - spreker : Guy Van Deuren

- De Cluyse, Kerkhofblommestraat 1, 2170 Merksem  

- aanvang 20 uur - Prijs (zie hiervoor)

 9 december 2009

"Oef het eerste trimester zit er bijna op!" 

Gespreksavond Team Sprankel Antwerpen

- Provinciaal Vormingscentrum Malle, Smekenstraat 61, 2390  Oostmalle

 - aanvang 20 uur - Prijs (zie hiervoor)

Voor inlichtingen : 03.289.38.17  - 03.645.76.39:   www.sprankel.be

Men zegge het voort!

04-09-2009 om 11:20 geschreven door BOJAKO  

Amaai mannekes ... dat was weer een weekje, dat voorbije weekje ! 

Toen ik de laatste keer op mijn blog schreef was het al druk, maar daarna werd het pas écht niet gewoon !

Zoon 1 was net bij ons gearriveerd om onze twee kleinzoontjes te halen en ik keek al uit naar een lekker babbeltje met hem toen de telefoon ging - die gaat hier nogal dikwijls !

Schwiegermutti weer aan de lijn, maar nu met een héél héél zwak stemmetje.

"Ich bin nie goeoeoeoe......"

Maar ...Bojako panikeert niet snel. 

Zoals een generaal in het leger trad ik in actie.

Zoonlief en kleinzoontjes tot mijn spijt buitengeduwd terwijl ik naar Mr. Silver riep : "Start de auto we moeten direct naar uw moeder!!!"

"Oui chèf !!! " riep hij terug, want hij is inmiddels getraind om op zulke beveltonen onmiddellijk te reageren.

Bij schwiegermutti een parkeerplaats vinden is zoeken naar een naald in een hooiberg, dus ik stapte al uit terwijl mijne sous-chèf  een parkeerplaats zocht.

Acht verdiepen omhoog in één van de kleinste liften van Antwerpen is bijzonder slecht voor mijn claustrofobie, maar zolang Schwiegermutti er blijft wonen moet ik het blijven kunnen.

Ik belde boven aan .. niks ... nogmaals gebeld,  enfin vijf keer in totaal en ik dacht bij mijn eigen zichzelve : "verdorie  - she has kicked the bucket - ( zij heeft tegen de emmer gestampt is de letterlijke vertaling, maar eigenlijk wil het zeggen : ze heeft de pijp aan Maarten gegeven.   Maar als ik dat dan weer vertaal naar het Engels : she has given the pipe to Maarten, dan betekent het ook weer niks... )

Sorry ik dwaal weer af !   Die verdomde pillen hé.

In de hall stond ik vol ongeduld trappelend te wachten op Mr. S. toen plots de deur openging en ik een zwijmelende schoonmoeder in mijn armen opving.

Halfdood,  maar toch zag ze nog de mogelijkheid om me beschuldigend te zeggen :
"Moh Shaakje toch waroem belst doe, ich bien nie goe, ziet gaai da nie ???"

Ik beet het puntje van mijn tong af want ze zag er inderdaad niet goed uit en ik hielp haar terug op de zetel.

Zoals ik zei panikeer ik niet snel, dus ik had nog mijn bloeddrukmeter meegegritst omdat ik wist dat de bloeddruk van schoonma dikwijls tot ongekende hoogtes kon stijgen.

Heel kalm vroeg ik haar om me te vertellen wat er gebeurd was.

"Ich was oep Biest oep terras mit madammen en ich schton recht en ich foel maai nie goe en droi weg und hiel lieffe madam hat maai truch gebrocht mit iel schiekke otto, was hiel shiekke madam..mor Shaakie ich bin zoe zenoewachtig oemda ik maain zuster nie kan beraaike, misschien is zaai toet en ich bin oek al owd en ich gon misschien oek toet..."

Ik nam ondertussen haar bloeddruk die was inderdaad zoals ik verwachtte weer ongelooflijk hoog.

"Ma, ik ga de 100 bellen, dat is hier niet normaal, sebiet krijgt ge een beroerte" zei ik haar.

"Neeeje !!!!!!  nie dun ich haabe doktoor al gebeld" roept schoonma. (In't ziekenhuis mag ze niet roken ziet ge).

"Dan bel ik hem nu terug want dit kan gewoon niet" antwoordde ik.

Ondertussen was Mr. S. ook binnengekomen.   Hij zocht de nummer van de huisdokter van schoonma op en ik belde.

De dokter vroeg of we onmiddellijk met schoonma naar zijn praktijk konden komen, maar ik zei dat ze niet op haar benen kon staan.

Hij beloofde  dat hij zo snel mogelijk zou komen wanneer de laatste patiënt weg was, maakte zich niet zo druk om die hoge bloeddruk, vroeg me of ze een roze of witte gelaatskleur had en wanneer ik zei dat ze een mooie blos had kreeg ik als advies dat ze niet plat moest liggen maar rechtop moest zitten!

Dus: hierbij een goede les voor bloeddruklijders :

-         bij blos rechtop zitten

-         bleek : plat liggen

Dan zei hij me dat ik haar een van haar kalmeer pilletjes moest geven om haar rustig te krijgen, want ze was op dat ogenblik helemaal over haar toeren.

Ik legde net de telefoon op toen schoonma me de bijkomende info gaf dat ze twee Njurofeens had genomen en eraan toevoegt dat ze dringend een heupoperatie nodig heeft. (????)

Ik belde onmiddellijk terug naar de dokter omdat ik niet wist of die pillen schadelijk of niet schadelijk konden zijn bij zo'n hoge bloeddruk.

De dokter zei dat het geen kwaad kan.   Oef.

Mr. S. en ik hielpen vervolgens de nog steeds zwijmelende schoonma in haar relax zetel zodat ze rechtop zat.

Ik zei dat ze zich niet zo bezorgd hoefde te maken om haar zuster die in Canada woont en dat die helemaal niet dood was,  want er is niets dat zo snel reist als slecht nieuws en we hebben geen van allen iets van haar gehoord noch van haar kinderen.

Ik leg schoonma uit dat ze waarschijnlijk gewoon lekker aan't genieten is van haar 90^ste verjaardag. (wat nadien ook zo bleek te zijn natuurlijk).

De kalmeerpillen begonnen eindelijk te werken en schoonma fleurde zienderogen op en de bloeddruk daalde tot een aanvaardbare niveau.

De dokter arriveerde eindelijk en hij bleek de geknipte dokter te zijn voor oude dames.

Hij sprak haar zachtjes toe, klopte geruststellend op haar hand en zei dat ze zich niet zo druk mag maken om alles.

Ondertussen was het al vrij laat geworden, mijn ventje was vertrokken naar het amateur theater waar hij als hobby bij de technische dienst helpt om decors te bouwen en af te breken.

Ik deed het licht in de kamer aan en tot mijn grote verbazing zei schoonma plots :
"Shaakie, zie eens nor doktoor, is schoene joenge niewor?   Zoe'n schoene joenge, vints doe oek nie? ".

De overjaarse Hippie dokter (lang haar en dikke witte baard) oogde inderdaad niet mis en ik zei hem lachend dat er met de hormonen van schoonma blijkbaar nog niets fout was.

De dokter heeft in zijn leven wellicht al meer meegemaakt, hij bleef er heel cool bij, maar tot mijn ontzetting vroeg hij of schoonma bij ons kon komen,  omdat hij toch vindt dat er iemand bij haar moest blijven die nacht.

Zonder enige schroom zei ik onmiddellijk : "Nee sorry dokter,  bij ons thuis is er geen plaats, maar ik zal aan mijn man vragen of hij hier kan slapen vannacht."

Ik belde Mr. S. op om hem het goede nieuws te vertellen en zo geschiedde.

Ik bracht een eenzame maar snurkeloze nacht door ( every cloud has a silver lining - elke wolk heeft een zilveren randje)...

De volgende ochtend stond ik vroeg op,  want de kleinzoontjes kwamen voor de laatste keer op visite,  hun mama had haar laatste nachtshift achter de rug.

Mr. Silver belde me ongerust op om te zeggen dat de bloeddruk van zijn moeder die ochtend weer torenhoog was.

Ik zei dat hij de dokter terug op moest bellen en kreeg wat later te horen dat die pas na de middag zou komen.

Gelukkig zijn onze twee oudste kleinzoontjes nu op een leeftijd gekomen dat ik het met hen alleen aan kan.   Ik hoef ze niet meer op te pakken.
 

Rond vier uur is de dokter eindelijk geweest en hij heeft aan Mr. S. gezegd dat zo'n schommelende bloeddruk niet ongewoon is bij mensen op hoge leeftijd en dat we ons geen zorgen moeten maken.

Schoonma blijkt zich inmiddels terug zo goed te voelen dat ze aan de dokter vraagt of ze die avond mag uitgaan met haar vriendin, want dat was zo afgesproken.

De dokter had helemaal geen bezwaar en zei dat ze van het leven moet genieten ...

Zo zie je maar:   wij doodongerust en schoonma gaat terug de bloemekes buiten zetten !

Mijn eigen stress niveau was na dit alles weer flink de hoogte ingeschoten, maar mijn bloeddruk blijft gelukkig nog aan de lage kant.

Maar kom ... we vervelen ons nooit hé

01-09-2009 om 09:08 geschreven door BOJAKO  

28-08-2009 om 11:21 geschreven door BOJAKO  

Zelf ben ik nog steeds op de sukkel, allemaal sinds die verdraaide pillen affaire- constante buikloop waar ik maar niet vanaf geraak. Pffft. 

Mijn huisarts, nu terug uit vakantie,  beweert bij hoog en bij laag dat het allemaal stress is en dat ik een stresskieken ben,  ik zal hem nog moeten gelijk geven.

Gisteren ging ik – na drie maanden wachten op mijn afspraak – naar het UZA om mijn fluitende oren te laten nakijken (tweede opinie, want ik was inmiddels al naar een andere NKO specialist geweest).

Net zoals de vorige keer constateerde men dat ik stoppen in mijn oren had, waar blijven die van komen nondepippel?

Men constateerde voor een tweede keer dat ik nog ‘redelijk’ goed gehoor had voor mijn gezegende leeftijd.  Prima dus.

Er is geen oorzakelijke afwijking voor mijn fluitende oren:  minder prima.

Men nam geen tweede MRI en berustte in de vorige : Prima.

De NKO arts (ze worden alle dagen jonger) dacht ‘misschien’ ook dat het stress gebonden was, dus ik moet mijn huisarts nog gelijk geven.

Ik moet ook mijn potje lekkere koffie opgeven en overschakelen op décaf.  Mr. Silver is nu naar de winkel op zoek naar een lekkere koffie décaf.

Ik kon pas na onze reis naar Australië bij de Neurochirurg komen (ivm met de stress oorzaak)
Het UZA (afdeling oorsuizen) is overrompeld en afspraken krijgen duurt bijna even lang als in the Joekee.

Het zijn ook de Joekee’ers die komen, vergezeld van horden Nederlanders.

Misschien zitten de NKO artsen in Nederland en Engeland nu met hun duimen te draaien en kan ik sneller daar terecht.

Mijne ‘jonge’ NKO arts (ik kan er nog niet van over, hij leek zelfs jonger dan mijn zonen)  keek wel héél bedenklijk naar de medicatie die mijn huisarts voorgeschreven had en schreef iets anders voor.

Ik ben als de dood voor alle nieuwe medicatie sinds mijn slechte ervaring van een maand geleden.   Ik durf nog amper iets nemen.

Gelukkig had de NKO arts wel goede raad voor mijn oorpijn bij het landen en stijgen van het vliegtuig en de doofheid nadien.

Hij schreef een neusspray en nog een ander pilleke voor.

Ik word nog een wandelende, rammelende medicijnenkast. Bij de grenscontrole gaan ze denken dat ik een drugdealer ben.

Na het onderzoek (circa  4 uur, wachten inbegrepen en zonder MRI ) gingen Mr. Silver en ik shoppen in Wijnegem en 's avonds had  mijne rug het weer begeven. - waarschijnlijk door het lang en veelvuldig slenteren -

Later op de avond heb ik bijna een moord begaan, (wijt het aan mijn stress niveau )

Mijn - *€§x:?* - :  (* liefste) mutti-in-law was aan de telefoon

en van uit mijn bed (ik lag plat omwille van Herniaretta) belde ik naar beneden naar mijne luid snurkende zilveren, die met geen stokken wakker te krijgen was - 't was nog maar 8 uur hé !!!! 

Ik belde zelfs op zijn GSM (in zijn broekzak) – nada, noppes, niks !

Vloekend, strompelend en sissend mompelend tegen mijn  -*€§x:?*- : ( *liefste) baarster van mijn teerbeminde vechtgenoot, die nog steeds non-stop tetterend aan de lijn hing,  ben ik de trap af gesukkeld en heb met één ferm gemikte mep mijne lekkere wakker gestompt !

Ik had met evenveel plezier met de telefoon op z'n hoofd geklopt.

Daarna ben ik even luid sakkerend de trap terug opgekropen en deze ochtend kon ik alweer wat bewegen.
Oef.

26-08-2009 om 12:56 geschreven door BOJAKO  

Vandaag is weer voorbij gevlogen.
Tibo is gisteren naar huis vertrokken met mama en papa en hangt nu in een net tegen het plafond om hem uit de grijpgrage handjes van Seppe te houden (grapje!)

 Nana en 'Doeshka' jaja zo heet Mr. Silver - gij Engels,  dan ikke Russisch zei hij destijds -   lopen nog altijd gelijk twee kiekens zonder kop van jut naar jaar en nana heeft vandaag enkel tijd om wat foto's op haar blog te zetten.

Gewoon om wat meer tekst te hebben ook wat uitleg over de naam :

Baby names info for Tibo:

• Gender: a boy name
• Syllables: 2
• # of Characters: 4
• Pronunciation: not available

Alternate Forms/Spellings:

• Tibold Theobald

The boy's name Thibaut th(i)-baut is a variant of Theobald (Old German),
and the meaning of Thibaut is "brave people".

The baby name Thibaut sounds like Thibaud and Tiebout.
Other similar baby names are Thibault and Thebault.

Thibaut is a very rare male first name and an uncommon surname (source: 1990 U.S. Census).

The boy's name Theobald the(o)-ba-ld is of Old German origin,
and its meaning is "brave people". Literary: the variant Tybalt is the name of an important character in Shakespeare's "Romeo and Juliet".

Theobald has 16 variant forms: Dietbald, Dietbold, Ted, Teddy, Teobaldo, Thebault, Theo, Thibaud, Thibault, Thibaut, Tibold, Tiebold, Tiebout, Tybald, Tybalt and Tybault.

Babynaam:	Tibo
Geslacht:	Mannelijk
Oorsprong:	Germaans
Betekenis Tibo:	De jongensnaam Tibo komt vooral voor in Friesland. Tibo is een verkorting van de Germaanse naam Diebert en betekent "stralend volk".
Afgeleide namen:	Tabe, Tabbe, Tibbe, Tibe, Tibo, Tybe, Tibeau, Thibau, Thibaud, Thibauld, Thibault, Thibaut, Thibe, Thieben, Thibo

 

en nu de foto's  :

24-08-2009 om 20:49 geschreven door BOJAKO  

Was me dat verschieten toen ons jongste en waarschijnlijk laatste kleinzoontje zo plots besloot dat het veel te benauwd werd in de buik van mama.

Zijn geboorte was voorzien voor de 25^ste en tegenwoordig met al die machinerie en technologie zitten de dokters en nooit ver naast.

Ze wisten al dat hij bijna 4 KG woog.

Schoondochter vond het helemaal niet erg om van haar lastje verlost te worden met die hitte.

Ze is ongelooflijk.  
Klein en fijn, maar ze perst er zo’n grote kinderen uit – zonder verdoving – alsof het een fluitje van een cent is.

Bovendien zijn het ook altijd zo’n pracht exemplaren dat ze aflevert.

Tibo (we kunnen bijna een voetbalploeg beginnen met al die mannen en jongens nu) woog bij de geboorte 3.860 kg en mat 54 cm.

Eten ging onmiddellijk heel vlot en het kwam er ook allemaal even vlot uit na een tijdje, het zou me niet verwonderen dat hij al bijgekomen is,  hoewel de meeste baby’s wat afvallen.

Voor mij lijkt hij – buiten het neusje – helemaal op zijn papa, maar dat zeggen waarschijnlijk alle grootmoeders.

Seppe en zijn zusje moeten het allemaal nog wat verwerken.   Seppe snapt het nog niet helemaal en kleindochter was een beetje teleurgesteld want ze had liever een zusje gehad.

Bovendien hebben ze haar nieuw broertje Tibo genoemd en zij had liever Robbe gehoord.

Nu had ik ook verwacht indien het een jongen was,  dat hij Robbe zou heten en wel omdat de twee hard zwoegende, huis bouwende bompa’s allebei Robert heten.

Zoonlief keek heel beteuterd toen ik dit zei.  
Hij wist niet dat Robbe een afkorting was voor Robert. (slim zijn doet niet zeer zegt men in Antwerpen)  maar ja … ze worden dan ook allebei Bob genoemd en dat zal hem helemaal in de war gebracht hebben.

Maar kom, we vonden Tibo allemaal een prachtnaam en dat toverde al onmiddellijk terug een lach op het gezicht van zoon 2.

Hierboven de allereerste foto van Tibo.

De blauwe kleur op z'n wangetjes was gisteren al weggetrokken, hij lag omgekeerd en was waarschijnlijk met zijn oren efkes blijven hangen en had zijn adem iets te lang moeten inhouden.

Nu was hij mooi roze,  met zwarte haartjes en af en toe keek hij me aan met een zeer bestuderende blik uit donkerblauwe kijkers.  

Het leek alsof hij zich afvroeg : ‘wie is dat nu weer die me vasthoudt’.

Ik ben benieuwd of hij na een tijdje ook witblond wordt met helblauwe ogen zoals zijn zus en broertje.   Seppe was van bij de geboorte blond en van kleindochtertje kan ik het me niet helemaal meer herinneren. 'K heb tenslotte twee gaten in mijn hersenen nietwaar?!

De eerste nacht had Tibo mama toch wat rust gegund, hij had geslapen van 1 tot zes.   Hopelijk voor zoon en schoondochter blijft hij zo rustig.

Zijn vingertjes zijn precies die van een pianist – heel fijn en lang.

Enfin, jullie merken het zeker, mijn nana hart is weer volledig veroverd door onze jongste kleinzoon.

Seppe lijkt nu enorm groot wanneer hij naast zijn broertje staat.

Grote zus wil hem natuurlijk op de schoot en we moeten wel heel goed opletten dat ze hem niet zoals haar pop behandelt. ( als ze het moe is smijt ze die gewoon efkes opzij ziet ge).

Ik ga me nu klaarmaken, want we gaan hem vandaag natuurlijk nog eens bewonderen, want elke dag verandert hij.

Vandaag mag ik niet vergeten mijn camera mee te nemen.

Gisteren – omwille van die hitte – hadden we schoonma uitgenodigd om in onze tuin in de schaduw te komen zitten, want op haar appartement was het niet om uit te houden.
Bovendien kon ze dan ook mee naar het moederhuis.

Ik dook tijdens de namiddag regelmatig in mijn zwembadje om wat af te koelen.   Waren alle zomers maar zo prachtig hé.

Maar kom, ons staat nog warm weer te wachten wanneer we eind september naar Australië te vertrekken.   Ik denk dat de lente daar even warm is als de zomer hier.

Vandaag is het wat koeler en dat zal voor veel mensen toch beter zijn, zeker de oudere mensen ( ik reken mezelf daar nog niet bij zoals ge ziet).

21-08-2009 om 14:46 geschreven door BOJAKO  

vergroten we ons mannen bastion met

TIBO
ergens op de middag
meer uitleg volgt ....

MySpace Comments - MySpace Layouts - Photobucket

19-08-2009 om 15:06 geschreven door BOJAKO  

Hier in Antwerpen vieren we vandaag Moederdag - vraag me niet hoe dit komt, iemand zal wel de juiste uitleg weten zeker

Voor alle mama's en grootmoeders (zoals ik) die nu met spanning op de geboorte van een nieuw kleinkindje wacht,  mijn allerbeste wensen op deze prachtige dag!

Mothers Day Comments, Graphics
MySpace Layouts - Photobucket

15-08-2009 om 13:44 geschreven door BOJAKO  

Dit hoor je tegenwoordig iedere senior zuchtend zeggen:  - ' ik kom tijd tekort ' - natuurlijk ligt het aan onze veranderde levensstijl.
We kruipen later in onze tram (bed Thea) en staan daardoor 's morgens natuurlijk ook later op.

Vervolgens bij een lekker ontbijt, doorgespoeld met enkele tasjes geurige verse koffie, lezen we uitgebreid de krant, uiterst gelukkig omdat de gijzelaars van mijn nichtje en haar familie weer achter tralies zitten!

We zorgen daarna voor onze dagelijkse 'ablutions' en dan laten we de rest van de dag rustig op ons afkomen.
Elke dag is bij ons een verrassing, we weten nooit wie er zal langskomen, maar soms 
is het wel gepland.



Maandag en dinsdag kwamen Seppe en zijn zusje nog eens op bezoek.
Kleindochter had met haar grote blauwe ogen gevraagd : "nana'ke wanneer mag ik nog eens bij u komen slapen?"  en wie kan er weerstaan aan die kinderogen hé?



't was dan ook net Jaarmarkt en kermis hier, dus we wisten waar naartoe.  
Een paar ritjes op een paardenmolen kost tegenwoordig een klein fortuin.  

Nadien even verpozen, wij met een pintje en één kind met een kinderijsje met koude chocomelk, de ander een pannenkoek met een fristi ( beide zaken wat later door de grootouders opgegeten,  omdat de kleine oogjes groter waren dan de kleine buikjes).

Hun mama en papa konden dan rustig shoppen en de kamer in orde brengen voor ons volgend kleinkindje, dat binnenkort verwacht wordt.
Of het een jongen of een meisje wordt, wordt goed geheim gehouden.
Ik heb kleindochter met alle mogelijke trucjes trachten te ontfutselen of ze het wist, maar ze loste niks, enkel indien het een jongen was dat ze dan graag Robbe hoorde als naam.  Hmmmmm..... ????? 't zou wel kunnen hé, beide grootvaders zouden zich er goed bij voelen, maar ja, zo heet haar lievelingspop ook.



Schoondochter is nog geen gram bijgekomen, net zoals bij Seppe, ze is zelfs afgevallen, maar de baby groeit als een kool. 
De zwangerschap verliep deze keer niet zo prettig, maar het zal de laatste keer zijn verzekert ze ons.   
Gelukkig was het niet de eerste keer, anders hadden we minder kleinkinderen gehad.



Onze twee andere kleinzonen zijn ook al een paar keer op bezoek geweest.   Ook zij zijn hun (ver)nieuwe slaapkamers mee met hun papa aan't schilderen.

Kleinzoon 2, een dinosaurus fanaat, vertelde me plechtig dat hij van zijn kamer een museum gaat maken.
Bezorgd vroeg hij me of ik het niet erg vond om een entree ticketje te kopen voor 10 cent als ik op bezoek kom.
Ik verzekerde hem dat dit geen probleem zou zijn en dat stelde hem al gerust.

We hadden deze week niet veel tijd meer over voor de computer, maar het leek alsof alles wat elektronisch was deze week z'n geest gaf.

Mijn verdraaide Aldi laptop heeft het weer eens begeven en nogmaals ben ik een volledige systeemherstel aan het doen.
't heeft niet veel gescheeld of ik kieperde het ding door de venster.
Momenteel is het weer al enkele uren zoet met een upgrade van Windows Vista - wat volgens Medion niet aan te raden is - want quote : "zolang het ding werkt in kooptoestand, is er volgens hen niets aan de hand. " 
De garantie loopt af volgend jaar en indien het ding eens echt helemaal finaal wou crashen dan kon ik het terug naar Medion doen. 
Maar elke keer ik een volledig systeemherstel doe naar kooptoestand draait het sakkerse ding weer korte tijd goed.

Ik noem het mijn laptop, maar meestal zit ik boven aan de vaste computer te werken.   Ook die had het deze week laten afweten.   Sinds Scarlet door Belgacom is overgenomen valt internet om de haverklap uit.
Maar kom, ik wil niet blijven zagen, ook dat lijkt nu ook weer opgelost.

Zo heb ik toch tijd gehad om naar het bijzonder interessante programma 'Zomergasten' te kijken op Nederland met als gaste Prof. Trudy Dehue over haar boek : De depressie-epidemie

Onze telefoon had het ook begeven toen ik zo ziek was en in de solden hebben we toen een nieuwe gekocht.  

Hoewel mijne Handige Harry op bijna alle markten thuis is, vindt hij electronica maar niets, dus : "shoeke gij zet er wel de nummers in hé?"
....dus shoeke weet weer wat doen tussen de soep en de patatten.
Ik probeer ook nog altijd mijn smartphone 'voor de derde keer' operationeel te krijgen. 
Jakkes ....ik kan geen electronisch machine meer zien!

Toen we naar de jaarmarkt gingen was het ook feest bij Oxfam, ze gaven die dag een korting van 20% op alles.
Mijn vorige computers kwamen allen van daar en ik ben er altijd heel tevreden over geweest.
Omdat we zo sukkelen met onze laptop ging Mr. Silver eens kijken en wonder boven wonder hadden ze net twee laptops te koop, iets wat zelden gebeurt.
We hebben dan ook geen seconde getwijfeld en voor een goed prijsje een tweedehands laptop gekocht.

Voelt ge het al aankomen?
Thuis .... :  "euh shoeke ... kunt ge misschien eens alles aansluiten?"  
Shoeke zag het echter helemaal niet zitten die dag en ventje belde dan maar naar neef die vijftien minuten later het boeltje gefikst had.

De volgende dag zag ik het al wat meer zitten, maar zo fier als een gieter riep mijne zilveren me om te komen kijken, hij had potvolkoffie zelf Google Earth gedownload en zelfs een paswoord op de laptop gezet.
Ge ziet wel dat mannen het kunnen wanneer ze willen hé.
Onnozel staat jong, is een Antwerpse uitdrukking.

Zelf deed ik nog even een upgrade naar Explorer 8 en zette er de Google toolbar op en wat denkt ge.... bij het heropstarten vraagt ons Lappie naar het paswoord, ik tik het in en nada, niks, noppes .... met of zonder hoofdletters - weer een werkloos apparaat bij.

Gelukkig geeft men bij Oxfam ook garantie en zijn ze altijd ongelooflijk behulpzaam en vriendelijk indien ge om wat hulp komt vragen.

Mr. Silver vertrok onmiddellijk met de laptop onder zijn arm terug naar de winkel, daar heeft het een nachtje doorgebracht en seffens - als de Medion laptop voor de elfendertigste keer weer gerepareerd is, kunnen we de herstelde Oxfam laptop uittesten.
Ik kan geen elektronisch machine meer zien, t'is om er een degout van te krijgen.

Ik merk tussen twee haakjes dat de zon er weer doorgekomen is, ik ga seffens eens kijken wat de temperatuur is van 't water in ons zwembadje en als het enigszins kan even een paar rondjes zwemmen.  
Deze zomer hebben we al echt veel plezier gehad van ons zwembad.

Nu snel zorgen dat deze tekst op mijn blog komt, mijn blogmaatjes zullen zich al zorgen maken en denken dat ik weer ziek ben.
Zelf zit ik me dan weer zorgen te maken over Knuffel en Natoken.  
Ik ga nu eens kijken of er van hen al nieuws is.

13-08-2009 om 17:01 geschreven door BOJAKO  

Benoïte Groult

10-08-2009 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

Ik voel me eindelijk weer een beetje mens, waarschijnlijk dankzij de nieuwe pillen de mijn huisarts me nu voorgeschreven heeft. 

De stuiptrekkingen die ik nu heb horen bij mijn normaal gedraag -volgens mijne zilveren- en hij beweert dat mijn rare kuren ook niet anders zijn dan vroeger.  Hij heeft er mee leren leven. ( arme sukkelaar)

Ooit had ik een postnatale depressie, we spreken nu anno 1976,  maar toen wist ik helemaal niet wat een depressie was en de meeste dokters ook niet vermoed ik.

Het gevolg was dat ik het toen helemaal uit de hand heb laten lopen en op de duur niet meer buitendurfde en een vreselijke claustrofobie ontwikkelde, iets waar ik nog steeds een beetje onder gebukt ga.

Omdat ik deze keer de symptomen van een depressie wel herkende - bleiten, bleiten en nog eens bleiten, enfin .... onophoudelijk bleiten ... was ik vrij snel bij de huisarts,  die gewoon is van een zonnige, vrolijke Bojako op bezoek te krijgen.
Ook hij stelde daarom onmiddellijk de correcte diagnose.

Zijn fout was misschien dat hij me onmiddellijk een paardenmiddel voorschreef die me bijna het leven kostte.
De pil die ik nu neem is een oude vertrouwde en men krijgt er hoogstens wat buikloop van.

Enfin de zon schijnt nu niet alleen buiten,  maar ook terug in mijn leven en ik kan alles terug relativeren, iets wat je niet meer kan als je in een depressie belandt.

Vroeger, voor anno 1975 dacht ik ook wanneer ik een depressief persoon zag : "bijt op je tanden en wees flink" , maar eens je zelf een echte depressie hebt doorgemaakt heb je veel meer begrip voor de ziekte.
Eens het je in z'n greep heeft kom je er moeilijk zonder medische hulp door.

Misschien liet men je vroeger maar wenen tot je vanzelf wel stopte, maar ik ken mensen die door de angst van een niet behandelde depressie agorafobie kregen (angst om buiten te komen) en jaren niet meer uit hun huis zijn geweest.
Hadden ze misschien tijdig medicatie genomen dan was het nooit zo ver gekomen.

Enfin, gisteren was het onze blogvriendenvrijdag en het deed deugd om al mijn goede vrienden weer te zien.
Zelfs Labo/Chia/Mimi - een blogster van het allereerste uur,  die mij en veel anderen bijna alles wat bloggen betreft, aangeleerd heeft, was deze keer van de partij en het was heerlijk om haar eindelijk eens te ontmoeten.

Natoken had voor iedereen een grote zak bij met rabarber en andere groenten - ze heeft een enorme moestuin.  
Wij nemen die heerlijkheden natuurlijk graag aan en nu staat mijn rabarber te trekken in hetzelfde gewicht suiker om er morgen confituur van te maken.

Ik heb daarnet ook drie biscuits -met hulp van Mr. Silver versierd- (ze waren al op voorhand gebakken) om seffens mee te nemen naar een feestje voor de schoonvader van zoon 2 , die met pensioen gaat.

Voor Natoken haalde ik onderstaande tekst uit de oude doos omdat de rabarber mij er terug aan deed denken.
Sorry lieve schat dat het in het Antwerps is, maar ik heb geen tijd om het in het AN te zetten want ik zit hier om 14.30 uur nog steeds in mijne PJ! 
Schandalig hé, maar ik klodder altijd verschrikkelijk als ik met room en dergelijke zaken bezig ben, dus ik ga nu een lekker fris douchke nemen en mijn mooie kleedjes aantrekken.

08-08-2009 om 14:34 geschreven door BOJAKO  

Hèhè, ik heb al drie dagen mijn nieuwe medicatie genomen en ik functioneer nog, goed hé?
Nu maar hopen dat ze snel beginnen te werken, dat zou nog beter zijn.
Tot eergisteren had ik nog regelmatig ' the hippy hippy shakes ' maar sinds gisteren enkel nog wanneer de medicatie uitgewerkt is.
Ik ben benieuwd hoe mijn handschrift er zal uitzien met zo'n bibberhandjes, ik heb het nog niet uitgeprobeerd.
Het is wel een pak stiller nu mijn tanden niet langer klapperen als Spaanse castagnetten.
Op Facebook kan ik -nu mijn ogen terug in focus staan,-  weer zien welke tekens er op de Mahjong blokjes staan, dus mijn tegenstrevers gaan het nu wat moeilijker krijgen

Mr. Silver loopt weer ontspannen rond nu zijn eega  achter de kookpotten staat.
De diepvries maaltijden die hij voor zichzelf kocht terwijl ik strijk lag, waren veel te kleine porties, maar twee porties waren dan weer net iets teveel.
Toch heeft het hem nog niet aangezet tot koken, ik moet besluiten (na 41 jaar) dat hij er écht een hekel aan heeft.

Zondag werden we vertroeteld door broer 2 en mijn lieve schoonzus,  met een bijzonder lekkere BBQ en de volgende dag met een ontbijt met kakelvers gelegde tikkeneikes van de kippen die er rondliepen.

Maandag avond moesten zij dan weer een trauma verwerken.  
Hun dochter, schoonzoon en kleinkind werden een tijdje gegijzeld tijdens een bankoverval in onze buurt. 
Het is toch een vreselijke tijd dat we nu doormaken.

Ik herinner me nog niet zo lang geleden dat er op het nieuws gezegd werd dat een enquête bij de bevolking had uitgewezen dat 'onveiligheid op straat' primeerde boven de financiële crisis.
Vervolgens werd dit weggelachen door een hooggeplaatste politieman.
Hij beweerde dat dit gevoel enkel leefde bij oudere dames.

Ik ben nu 61 en reken me bij de oudere dames, maar het is toch de eerste keer dat ik meemaak dat er kort bij huis een gewapende overval gepleegd wordt op een bank en mensen worden bedreigd.
Kleine criminaliteit en gelegenheidsboefjes zijn er inderdaad altijd geweest, maar we leven nu precies in het Chicago tijdperk van Al Capone - iets dat we vroeger slechts in de film zagen en dat heel ver van onze bed was.

We zijn in de stad ook niet onveiliger dan mensen die in de rust en stilte van de buiten wonen.
Tenslotte sloeg de baby moordenaar Kim de Gelder ook toe in de landelijke woning van Elza van Raemdonck.

Maar kom, ik ga de morbide toer niet op.  
We gaan proberen nog het beste te maken van de tijd op deze wereld die ons nog rest.
Toch moeten we allemaal bij de 'hogere instanties' blijven aan de alarmbel trekken en blijven volhouden dat de criminaliteit wel degelijk toeneemt en geen fictief denken is van paniekerige oudere dametjes.

Bovendien voel ik me, nu ik weer wat strijdvaardig en gezond word, me helemaal geen beverig oud dametje meer, maar komt mijn Britse Bulldog mentaliteit weer zijn kopje opsteken.
Grrrrrr......

30-07-2009 om 11:37 geschreven door BOJAKO  

29-07-2009 om 01:16 geschreven door BOJAKO