this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Ons jaarlijks Ardens weekend met kinderen en kleinkinderen zit er weer op.
Naarmate er meer kleinkinderen bijkomen wordt het elk jaar een beetje drukker, maar het huis dat we huren is vrij groot, de kleinkinderen hebben meer dan plaats genoeg om te rennen en te spelen.
De aangekondigde sneeuw bleef helaas weg, spijtig, want de kindjes waren er echt op uit. Ze waren snel getroost, want op de eerste avond was er een reuzegroot kampvuur op het dorpsplein. Voor de bibberende aanwezigen was er een kraampje voorzien met gratis wittekes en hotdogs. Terwijl we in het donker in de kou stonden te wachten tot het vuur aangestoken werd, konden de kindjes spelen in de speeltuin. We kregen allemaal een karnaval hoedje dat we bovenop onze dikke wintermutsen zetten en de kindjes kregen zakken vol confetti. De poetsvrouw die het huis opkuist na ons vertrek zal groen lachen dit jaar vrees ik.
De volgende dag was het prachtig weer en hebben bompa, kinderen en kleinkinderen een heel lange wandeling gemaakt. Om de steeds sluimerende Herniaretta niet wakker te maken heeft nana maar forfait gegeven. Korte, platte wandelingen lukt soms nog, maar bergen beklimmen niet meer.
Als je alle kleinkindjes zo enkele dagen samen bezig ziet dan merk je hoe elk jaar de situatie verandert en evolueert naarmate ze ouder worden.
De mobiliteit en de woordenschat van Seppe (1,5 jaar) neemt elke dag toe. Hij stapt nu niet langer, maar rent, achtervolgd door de anderen, door het hele huis en hij heeft ook ontdekt dat hij door héél hard te gillen en te krijsen onmiddellijk aandacht krijgt van alle aanwezigen. Als dank krijgen we dan een brede grijns en zingt hij nog maar eens zijn huidig lijflied inde loooooria, inde loooria ... hiep hiep ...oeraa. Kleinzoon 1 (7 jaar) heeft ontdekt dat kleinzoon 2 (4,5 jaar) nu stevig terug mept wanneer hij hem plaagt. Kleinzoon 1 en 2 hebben dan weer ondervonden dat kleindochter (3 jaar) nu ook terug mept wanneer nodig. Kleinzoon 2 heeft in december zijn tut wel aan Sinterklaas gegeven en een diploma van Dappere Kleuter gekregen, maar zuigt nu, tot groot ongenoegen van zijn vader, een ganse dag lang op zijn duimpje. Hij is ook ongelooflijk gefascineerd door Seppe en wil af en toe ook ó zo graag terug eventjes baby zijn. Nana en zijn mama zorgen ervoor dat dit nog af en toe even kan.
Via de pop van kleindochter ontdekte hij dan weer zijn aanleg tot het vaderschap. Kleindochter beschermt haar popje Mimi echter zoals een echt moedertje en mepte om dit te bewijzen hun baby meermaals rond de jonge vader zijn oren. Kleindochter heeft ook ontdekt dat al de aanwezige jongens een piemeltje hadden en zij niet. Als demonstratie van haar vrouw-zijn-zonder-piemel deed ze vervolgens een striptease en streakte eventjes naakt de kamer rond tot haar moeder haar kon vangen. t Was iets te fris om naakt rond te lopen.
Nana die gewoon is om thuis op een groot gasvuur te koken, moet in de Ardennen koken op een electrisch vuur met slechts plaats voor vier potten, vreselijk! Zeker als je voor zo'n grote groep moet koken. De pan voor het vlees nam al de helft van de kookplaat in beslag. Geef mij maar een goed gasvuur, dat electrisch gedoe ligt me helemaal niet. Wie kan daar nu goed op koken? Ik wil vlammen zien, met een gasvuur heb je onmiddellijk het gewenste resultaat: kleine vlam, grote vlam, of steekvlam (bij t smossen).
Ik had nog getwijfeld om mijn prachtige spiksplinternieuwe keukenmessen mee te nemen, (donderdag voor t vertrek afgehaald bij Fons van Keukenweetjes ) maar ik was bang dat ik ze zou vergeten dus ik heb ze maar thuisgelaten.
Ik had de soepgroenten thuis wel al fijn gesneden, zoals gedemonstreerd door Fons en ook van tevoren gestoofd zoals hij aanraadt. Minder volume om mee te nemen en je hoeft er later maar water en bouillon bij te doen. Heel goede tip Fons!
Gelukkig wist ik nog van de vorige vakanties dat het kookvuur te klein was en had ik mijn draagbaar inductieplaat meegenomen. Godzijdank is er in het huis ook een afwasmachine en die draaide non-stop.
Natuurlijk heb ik weer veel te veel gegeten en gedronken. Zien eten doet eten nietwaar? Vandaag (voor de zoveelste keer) begin ik weer te lijnen, echtig en techtig, ik beloof het mezelf plechtig
Vandaag wordt het een pyama-rustdag. Seffens wat blogjes lezen, daarna relaxen in een lekker warm bad met een boekje en een 'glas water' , daarna telefoneren om te zien hoe het met de gezondheid van zus en vriendin is en verder heerlijk de rest van de dag niksen.
Jef, een wat oudere man ging naar de dokter voor een onderzoek. De dokter vroeg eerst al de gewone standaard vraagjes: leeftijd, lengte, gewicht en toen vroeg hij; "wanneer hebt ge laatste keer seks gehad?" De man dacht even na en zei: "Euh...1945 zal 't zo ongeveer zijn geweest": "Vindt ge dat niet wat lang om geen sex te hebben?" vroeg de dokter. "Bwaa...allez gij, dat valt al bij al toch nog mee vind ik" zei de man : "ik zie op uw klok dat het toch nog maar 21:15 is."
We vertrekken sebiet weer met onze kinderen en kleinkinderen voor een lang weekend naar onze mooie Belgische Ardennen. 'k heb het gisteren nog aan mijn blogvrienden verteld tijdens ons gezellig bijeenkomst. Die storm vannacht, wat was dat mannekes? Ik dacht dat ons dak er ging afvliegen. Hopelijk staat er nog een boom recht in de Ardennen. 't zou gaan sneeuwen hebben ze op't nieuws gezegd, dus we zijn gepakt en gezakt voor Siberische koude. Wreed ambetant want die dikke truien, jassen en sokken en botten nemen zoveel plaats in beslag niewaar?
Ik ben zelf véél liever aant zeetje, en dan nog liefst in de zon, maar ge weet het allemaal hé: mijne zilveren is hier in huis den Alfa Man, De grote baas - Il Macho 'k hebbe 'kik just niets in de pap te brokken.
Maar hij kan toch zo ontzettend intens genieten van de wilde natuur-elementen: hij begint gewoon te kwijlen bij het zien van water, bergen, en zeker sneeuw. Bovendien beschikt hij over een onbegrensde energie en dàt voor een man van zijn gezegende, gepensioneerde leeftijd.
Zijn beide zonen kijken hem altijd vol bewondering aan als ze hem in actie zien. Action Manneke noemen ze hun pappieke dan. Ik moet er altijd stilletjes in mezelf om lachen, t is zo aandoenlijk lief die grenzeloze bewondering van onze zonen voor hun vader.
Vroeger deden ze alles met hun pappieke mee, maar nu moeten ze van hun vrouwke mee op de kindjes passen hé, koken en het huishouden doen. Zo gaat dat tegenwoordig. Helemaal anders dan in onzen tijd hé, ze maken zo geen vrouwen meer zoals vroeger, zo lekker braaf, volgzaam en gedwee als ik en mijn leeftijdsgenoten.
Ik heb héél veel bewondering voor mijn twee schoondochters, maar ik zou het niet durven zo tegen mijne geliefde vecht- en bedgenoot te spreken, ah nee hé, àzo tegen mijn ventje te spreken, precies of ik ben zijne gelijke, zo zijn wij destijds niet opgevoed! Ik denk ook dat hij - moest ik dat ooit proberen - dan héééééél boos op me zou worden. Hij zou zelfs zijn zweepke bovenhalen.
Maar.... ik verzorg mijn tederbeminde wederhelft zooooooo graag en met héééééél veel liefde. Toen wij trouwden stond het trouwens nog geschreven en gebeiteld in de tien geboden én in het oud- en nieuw testament én in de koran, dat wij vrouwen onze nieuwgebakken halven trouwboek moesten liefhebben én gehoorzamen tot de dood ons scheidt en awel, ik doe dat nog elke dag èn met heel veel plezier. Soms een pieteklein beetje tegen mijn goesting, maar dat verbijt ik moedig en gedwee, ik laat dat niet écht zien!
Ons vader zaliger, God hebbe zijn zieleken, zou fier zijn op mij zijn oudste dochter, want die heeft me persoonlijk getraind in de vrouwelijke echtelijke kunsten van het goede-echtgenote-vrouw-zijn. Vrouwen zijn op de wereld gezet om de man te dienen! zei die altijd en t is nog waar ook. Mijnheer Pastoor heeft het me daarstraks nog gezegd in den biechtstoel toen ik mijn pekelzondekes van de week ging opbiechten. Mijn penitentie viel mee deze week, als ik meneer pastoor zijn haar voor niks kom knippen is't al goed en krijg ik van hem mijn briefke om recht naar den hemel te gaan moest er deze week iets met mij gebeuren.
Mijn Action manneke wil dit jaar tijdens zijn vakantie-weekend klimmen en vooral Bob-sleëen. Hij vindt dat een prachtige naam hé Bob sleëen....., maar niet als hij zijn Duveltjes drinkt en iedereen dan vraagt of hij 'Bob' is, ah nee hé... dan zegt hij enigzins lachend maar tegelijkertijd een beetje wrevelig : Moh neeeeeje!!!! en dit met zijn ongelooflijk prachtige, luide, galmende buiklach....rijden doet ons Bobette (dat benne kik) als ik mijn Duveltjes opheb ..... aaachhhh.....als hij zo lacht en zodanig macho is , dan worden mijn kniekes weeral op slag week.
Mannen zijn toch zon schatjes hé? God zegen hun katoenen sokskes! Wat zouden we doen zonder hen vraag ik me meermaals af terwijl ik zingend afwas, poets, strijk, kook etc. etc.
blogbink van Bojako, je moet wel even met je cursor over het beeld bewegen om zijn knap smoeleke te zien
Ik ga snel even tussen de soep en de patatten mijn dagboek wat bijwerken anders geraak ik teveel achterop. Wie zei me ooit dat ik me ging vervelen wanneer ik stopte met werken? Huh! Ik loop tegenwoordig mezelf soms voorbij.
Wat ik maandag gedaan heb ben ik al vergeten, ik krijg enorm last met mijn korte termijn geheugen...wreed ambetant. Ik hoop dat alle (bijna) zestigers dat hebben want anders moet ik super dringend naar de dokter. Met mijn lange termijngeheugen is niets mis. Ik kan jullie nog exact mijn kleding beschrijven dat ik droeg op de boot toen ik naar België kwam zoveel jaren geleden.
Gisteren ben ik met een lieve vriendin op koffieklatch geweest en we zijn weer eens lekker bijgebabbeld. Wanneer ik naar de koekenstad ga dan neem ik meestal de tram, véél gemakkelijker dan je auto daar kwijt geraken. Maar ik stapte gisteren uit de Metro aan 'de Diamant' en ik vind het daar creepy griezelig. Mijn claustrofobie moet ik dan echt proberen onder controle houden. Je zit daar zo vreselijk diep onder de grond en bovendien stinkt het er enorm. Toch dwing ik mezelf om daar uit te stappen want één halte verder is het maar één roltrapje naar boven. Ik moet echt mijn claustrofobie leren bedwingen.
Vandaag kwam Seppe voor een halve dag. Ventje en ik hebben ons weer niet verveeld. t Is toch een schat van een kind, en dat zeg ik niet omdat hij ons kleinkind is. Hij lacht de godganse dag en nu hij begint te praten en te zingen is het nog plezanter.
Morgen ga ik bij The Fonz van KEUKENWEETJES mijn messen afhalen. Benieuwd hoe lang het zal duren vooraleer ik het eerste topje van mijn vinger snijd met die echte koksmessen?!
Vrijdag volgt dan de maandelijkse blogmeeting met de blogvrienden waar ik altijd naar uitkijk.
Tussendoor maak ik lijstjes (slecht kort termijn geheugen remember!) - alles moet klaar staan voor het lang weekend in de Ardennen met onze kinderen en kleinkinderen en daarvoor moet ik ook nog de nodige boodschappen doen. Met zoon 1 hebben we eergisteren de verschillende menus gepland.
Vandaag las ik in de krant dat we waarschijnlijk wat sneeuw mogen verwachten, dus ik zal seffens maar dringend op zoek gaan naar mijn winterkleding. t Is precies een eeuwigheid geleden dat we nog een echte winter met sneeuw gehad hebben.
Ventje heeft de slaapkamer inmiddels volledig afgewerkt en het ziet er wreed knap uit al zeg ik het zelf. Alles (bedsprei, kussens, overgordijnen etc.) in diep, warm purper en het behang in zandkleur.... Nu zitten (slapen) we weer goed voor een lange tijd.
Maar, hoe gaat dat hé? Nu we toch bezig zijn is het dan weer het geschikt moment om alles eens goed uit te rommelen. Er staan al drie zakken klaar met kleding en andere zaken voor de Kringloopwinkel en dan moet ik al mijn boeken nog beginnen sorteren. Ik ben tot het besluit gekomen dat ik niet alle boeken kan bijhouden, er zullen er tot mijn grote spijt een deel weg moeten wegens plaatsgebrek. Mijn verzameling kookboeken neemt al een halve boekenkast in beslag.
Gisteren kon ik tot mijn grote ergernis geen verbinding maken met de laptop die beneden staat. Ventje en ik hebben vanalles geprobeerd. Was de router kapot? Was de nieuwe laptop kapot? Stonden de instellingen niet meer juist? Ik kreeg het vreselijk op mijn seskes. Dan maar even getest met onze oude laptop en daar was nog wel verbinding, dus de router was in orde, t lag aan de nieuwe Laptop.
Terwijl Seppe daarstraks zijn middagdutje deed ging ik nog eens kijken en nadenken wat er eventueel mis kon zijn en de oplossing was natuurlijk weer zo ongelooflijk simpel en idioot en voor de hand liggend.
Ik (of de Zilveren !!!??? ) had gewoon de LAN knop per vergissing afgezet. Eén druk op het knopje en alles werkte terug perfekt.
Voilà, nu ben ik even uitgerust en kan ik dit nog snel even op mijn blog plakken en dan kan ik weer verder wat gaan rommelen.
Een 86 jaar oude man kwam de propvolle wachtkamer binnen en ging naar de receptioniste. Die zei luid: "Ja meneer, en waarvoor wilt U de dokter vandaag zien?" "Er is iets verkeerd met mijn lul", antwoordde de man even luid. De receptioniste werd verbolgen en zei," U kunt hier niet binnen komen en zulke dingen uitkramen in een volle wacht kamer." "Waarom niet? U vroeg mij wat er verkeerd was en ik heb het u verteld", zei hij. De receptioniste antwoordde, "U heeft de hele wachtkamer in verlegenheid gebracht. U had moeten zeggen dat er iets verkeerd was met uw oor of iets dergelijks en bespreek het probleem verder privé met de dokter " De man antwoordde, " En U zou de mensen zo geen vragen moeten stellen in een wachtkamer vol met vreemden, als het antwoord ze in verlegenheid kan brengen." De man liep vervolgens terug naar buiten, wachtte een paar minuten en ging weer naar binnen. De receptioniste lachte zelfgenoegzaam en zei, "Ja???" "Er is iets verkeerd met mijn oor," zei de man. De receptioniste knikte goedkeurend, omdat hij haar advies had aangenomen. "En... wat is er verkeerd met uw oor, meneer?" vroeg ze poeslief. "Ik kan er niet uit pissen", antwoorde hij.
de foto van deze Bink werd door mij weer gepikt bij HOTLIPS, waar vindt ze die prachtige foto's toch ?
Maar ach, Hotlips is zo'n schatje, ik weet dat ze niet boos zal zijn. Opmerkzame lezers zullen gezien hebben dat op de foto 'maandag'staat, maar dat zal ik even verklaren. Hotlips plakte deze foto op een maandag op haar blog natuurlijk Ik schreef daarentegen dit stukje op zaterdag, om te plakken op mijn blog op zondag, en op de foto stond spijtig genoeg maandag, nu had ik natuurlijk kunnen wachten om dit stukje te plaatsen op maandag om alles te laten kloppen, maar, zo zit ik niet in elkaar, waarom gemakkelijk als't moeilijk ook gaat?
******
t Is tijd om mijn dagboek even bij te werken. De dagen vliegen zo snel dat ik het niet kan bijhouden.
Zus Engeland is nu terug thuis maar heeft na haar operatie in het ziekenhuis nog een niercrisis gekregen. Haar niersteen was weer eens on the move.
De dokter die haar geopereerd had zei dat ze tijdens haar operatie wat ondersteboven heeft gehangen (?!) omdat ze anders niet aan het gezwel konden en dat zou de steen weer in beweging gezet hebben. Leuk zon flinke niercrisis als je net opengesneden werd.
Enfin, met de nodige pijnstillers is het weer vergeten en mocht ze naar huis. Ze kreeg de goede raad om bij elke toekomstige niercrisis gewoon met een ambulance terug naar het ziekenhuis te komen. Ervaring heeft haar wel geleerd dat ze nu best vraagt dat er een paramedic meekomt die een spuit mag zetten. Nu is het nog afwachten op de uitslag van de biopsie van het gezwel.
Omdat ik nu toch de medische toer opga (op onze leeftijd is gezondheid een belangrijk gespreksonderdeel) : bij mijn lieve vriendin begon het haar nu al in grote plukken uit te vallen en ze heeft dan maar besloten om drastisch alles te laten kortwieken en ze heeft nu een pruik. De misselijkheid na de eerste chemo is voorbij, maar de volgende dosis staat haar volgende week te wachten. Psychologisch heeft ze het heel moeilijk, wat te begrijpen is. We trekken er samen, zo lang ze dit kan, veel op uit, zo kan ze haar gedachten toch verzetten, thuis zitten piekeren is nog erger.
Mijn miserie verdwijnt in het niets bij het vorige, maar gisteren ben ik terug naar de tandarts geweest, weer voor diezelfde verdomde rotkies!
Deze keer werd ik ontvangen door een tandarts die als twee druppels water op Mr. Bean leek. Op mijn vraag waar mijn vertrouwde hyperkinetische folteraarster Juffrouw Hyperspraak was, antwoordde hij dat ze in bevallingsverlof was.
Mr. Bean boog zich over mij, bekeek aandachtig mijn kamikaze-kies met zelfmoordneigingen en zei dat hij er nog een deel van kon redden. Ik zou dan een klein kiesje overhouden, net voldoende om nog te kunnen kauwen.
Hij zette me een spuit die spijtig genoeg pas na de middag de hele rechterkant van mijn aangezicht lamlegde, maar ach de kies was ontzenuwd, dus ik heb de pijn moedig doorstaan en ben nu de trotse bezitster van een mini-kiesje. Volgens mij is het nog enkel een hoopje vulling dat rust op een tandwortel. Benieuwd hoe lang het zal duren vooraleer er enkel nog een tandwortel overblijft... Ach....we shall see said the blind man.
Diezelfde dag, na de middag ben ik, nu met mijn gezicht half lam en een voze onderlip, met ventje behangpapier gaan kiezen voor onze slaapkamer. Zilveren Handige Harry vond dat de muren genoeg gezweet hadden en hij is nu volop bezig met behangen.
Normaal fungeer ik als papster - lekker dikke lijm op het behang klodderen, maar hij heeft deze keer mijn aangeboden diensten geweigerd. Ik pap volgens hem te snel. Huh hij plakt gewoon veel te traag ja! Hij kan me niet volgen.
Het zij zo: nu heb ik tijd om mijn blog-dagboekje bij te werken en me daarna rustig klaar te maken, want we gaan straks weer met vriendin op stap.
Ik 'overweeg' om seffens op de tonen van een flinke rock en roll de stofzuiger hier nog eens rond te laten dansen ( kwestie van wat lichaamsbeweging te hebben). Wanneer het zonnetje schijnt zoals vandaag lijkt kuisen minder een klus.
Alhoewel . er zijn leukere dingen om te doen nietwaar?
Er leefde eens, veel her weg in een krachtig pasteel, een scheel hoon meisje en dat scheel hoon meisje heette Weefsnitje.
Maar in dat krachtig pasteel woonde nog iemand: de biefstoeder, de moze biefstoeder van Weefsnitje.En iedere dag trok zij haar kloenste scheetje aan, en dan ging ze voor het wiegeltje staan, en dan zei ze: Wiegeltje, Wiegeltje aan de spand, wie is de vroenste schouw van lans het gand?
En dan antwoordde dat wiegeltje: Biefstoeder, je bent sheel hoon, maar Weefsnitje is muizendschaal honer dan jij.
En dan werd die moze biefstoder beeds stozer.
En op dekere zag, ging zijn vrorgens smoeg naar de joze bager.Joze bager zei ze, jij gaat Weefsnitje nidkappen en haar achterlaten in het wonkere doud.
En de joze bager, de leersmap, die had een klare zijk op de kaak.Hij was vroeger nog matroos geweest en had zeven jaren op zijn slip gescheten.
De joze bager dus sprong op zijn perk staard, pakte zijn wietgescheer en met zijn klatte zoten smeet hij Weefsnitje in het wuikgestras.
En Weefsnitje, ocharme, zat daar te schruilen van de hik.Het zat daar vol met woute stolven.Maar toen kwamen daar uit het heupelkrout de dweve zergjes die ergens wiep in het doud in een harig kutje woonden.
Zij zagen Weefsnitje liggen en, met verkrachte eenden, brachten zij Weefsnitje naar een haddenstoelenpuisje.
Toen kwam daar opeens de prone schins voorbij, ook al pezeten op een perk staard, eigenlijk een pimmelschaard.Hij zag Weefsnitje liggen, want zij lag daar in een klazen gist.
Zij had zich immers verslikt in een fut struik van de houte steks.En de prone schins werd natuurlijk zapelstot van Weefsnitje:hij streek haar kak in de ogen en muste haar recht op haar kont.Hij nam haar mee, zij trouwen veel en hadden lange kinderen en gaven een groot kannepoekenfeest.
Hèhè al mijn vingers zijn nog intact! Eentje van de Fons had een sparadrapke nodig en niet omwille van t snijden, maar bij de demonstratie van t slijpen. Zijn soepje van vandaag bevat de nodige eiwitten, laat ons het daarbij houden. Gastvrij ontvangst in een héél mooi huis in een héél mooie straat in een héél mooie stad, door de Fonz himself en zijn lief, knap vrouwke. De Fonz kant heel goed uitleggen, ik kan mijnen tetter niet houden en zijn vrouwke is ook niet op haar mond gevallen, dus het was er niet stil, zeker niet na enkele glazen lekkere witte wijn om op dreef te geraken. De eega van Fons is het droomvrouwtje van mijne zilveren: klein, koket, precies gemaakt van kwikzilver en bovendien als kers op de taart : bijzonder avontuurlijk. Ik gebruik dit woord niet klakkeloos. Ze is een dame die ook al enkele jaren de seniorenleeftijd bereikt heeft, maar meerdere keren per jaar moet ze een paar avontuurlijke reizen achter haar kiezen hebben. Ze is volledig mijn tegenpoool, maar uitersten trekken aan en we konden het heel goed met elkaar vinden. Binnenkort vertrekt ze met een karavaan van enkele Jeeps en wat knappe Oosterse binken weer op reis door Egypte (Ollieke, troost u, mijne zilveren zit hier ook tranen met tuiten te bleiten) . Mevrouw Fonz gaat niet in een vijfsterren hotel, nee hoor, in een slaapzak op de blote grond astemblieft! Ik zou van mijn leven niet meer rechtgeraken. Enfin, uiteindelijk waren we dan toch aan de messen-demonstratie toe, ik hoop dat ik me alles nog duidelijk herinner na de glaasjes wijn, alles werd zon beetje flou na een tijdje. Ach, indien ik iets niet goed meer weet dan ga ik het nog maar even opzoeken op zijn blog KEUKENWEETJES, of ik zend hem de vraag via een mail! Ik kreeg niet enkel les maar ging na afloop nog naar huis met een gratis zak vol mooie kookboeken! Mevrouw Fonz wou me ook nog een prachtige Tagine cadeau doen, maar ik moest met de tram nog terug thuis geraken. t Zal voor een volgende keer zijn. Via Seniorennet heb ik toch al veel heerlijke mensen mogen ontmoeten. Zeg nu nog dat het internet geen sociaal gebeuren is!
*** Terug thuis was er eindelijk nieuws van mijn zus in Engeland. De operatie is 'finally' achter de rug, nu is het nog afwachten om te weten wat er allemaal fout was. Het gezwel werd verwijderd, zei mijn schoonbroer en ook nog wat andere stukken van haar anatomie, maar er zou ook nog ergens een niersteen vastzitten en die hebben ze voorlopig maar laten zitten ???? Je zou toch denken dat ze dat er ook ineens uitgehaald zouden hebben! Alst er dan toch maar voor te rapen ligt. Enfin, de dokters zullen het wel beter weten dan ik veronderstel ik. Ik kan ze zelf nog niet telefoneren, want Britse ziekenhuizen zijn niet zoals die van ons. Luxe moet je daar héél ver gaan zoeken! Toen ik de Ward Sister opbelde om te vragen of alles OK was met mijn zus zei ze heel vriendelijk dat de draagbare telefoon kapot was, maar ze zou de groeten doen en zeggen dat ik gebeld had. Als ik het dan goed begrijp is er op elke zaal een draagbare telefoon die naar de patiënt gedragen wordt (indien het werkt) hm... kwestie van de MRSA bacterie onder controle te houden zeker? Ik hoop dat ze die telefoon elke keer in een badje ontsmettings alcohol leggen.
Broer Ardennen, groot als een beer, sterk als een beer, enfin een beer van een vent, is ook geveld. Zijn rug heeft het na al die jaren ook begeven, t zal een familie afwijking zijn zeker? t Is de allereerste keer dat ik broer pijnstillers weet nemen, dus het moet fameus pijn doen.
t Zonnetje schijnt vandaag en als ik in de tuin kijk dan lijkt het alsof de lente al in aantocht is. Heerlijk na al die regen en wind van de voorbije dagen! Ik ga er eens van profiteren denk ik. 'k heb dringend vitaminen A-B-C-D-E-F-G-H-I-J-K-L-M-N-O-P-Q-R-S-T-U-V-W-X-Y-Z nodig.
deze BLOGBINK mag er ook nog altijd zijn hé? Gepikt van het blog van de parel van Antwerpen HOTLIPS
Seppe, nu achttien maanden oud, is na een heerlijke weekendje bij ons weer naar zijn mama en papa toe. Wij zijn inmiddels weer helemaal 'up to date' met zijn schattige peuter woordenschat. Hierna een verklarend woordenboekje voor toekomstige grootouders.
Boempaaa : bompa maternale grootvader
Doenkaaa : doeshka paternale grootvader
Moeke : moeke maternale grootmoeder
Nannaaaaaa nana paternale grootmoeder
Ang Marie zusje
Papaaaa vader verwekker van kind
Mammaaaa moeder baar(moeder)
Otto auto voertuig
Doedaaaaaa ambulance of politie auto
Dinkaaa drinken vloeistof tot zich nemen
Kakaaa nattigheid in de pamper of iets erger kan ook slechts een protje geweest zijn
Innelooooriaaaaaa (gezongen) In de gloria.... (lang zullen ze leven)
Daadaaa wuiven (en zeggen) bij vertrek
Koek! (kordaat) ik wil nu eten !
Auw (met verwonderde blik): uitdrukking van pijn vb. bij aanraking van de centrale verwarming
Ijselijke gil met veel tranen: 'erge pijn'
Ijselijke gil met lach : ik gil gewoon heel graag en vind dat een leuk geluid
Buurp (geluid): boertje na eten of drinken
Dadaa papaa: dag vader
Dadaa mamaa: dag moeder
Papa weg? Is mijn vader niet hier?
Mama weg? Is mijn moeder niet hier?
Boempa weg? Is mijn bompa niet hier?
Ang weg? Is mijn zusje niet hier?
Aaaai nana: liefkozing van grootmoeder gepaard met slobberig natte zoenen
Doenka pakke: wil grootvader me even oppakken aub?
Nana pakkeeee: nana pakt gij me dan even op!
Neeeeeeee: (hevig hoofdschuddend)... Ik wil niet meer eten, ik wil niet meer drinken, ik wil niet van de stoel af, ik wil niet van de tafel afkomen. Ik wil mijn schoenen niet aan etc, etc..
Oemba zien?: Ik wil Bumba zien op TV
Lalaa zien?: Ik wil de Teletubbies zien op TV
TUTTEI ??? Waar is mijn tutter (fopspeen)
Hawoooo: Hallo !
Bah! (met grijns) : Ik heb mijn pamper goed gevuld en stinken Zjérard!
Morgen mag ik even op bezoek bij Fons Nicolay van KEUKENWEETJES . Hij gaat me groenten leren snijden met een écht koksmes, inplaats van een patatschellerke. Indien hierna geen blog items meer volgen, dan ben ik vingertoploos!
. Wanneer je je cursor hierboven op het woord MILO zet en even wacht, dan verschijnt er een tekst! Dit scriptje kreeg ik van ons alleliefste TROUBADOERKE
BLOGBINK van héél veel dames op Seniorennet en op verzoek van Madammeke/Sjoeke the one and only
Mijn ventje heeft zo te zien zijn hart hier weer eens flink kunnen luchten. Ach...so what, daarna voelt hij zich altijd stukken beter. Ik vraag hem voortdurend om een eigen blog te beginnen zodat hij zich niet meer komt moeien op mijn blog, maar dat vindt hij veel te veel werk! Hij beweert dat hij niets te vertellen heeft. "Mannen doen dat niet, zich zo voor iedereen te kijk stellen! zegt hij, maar de waarheid is dat hij nog nèt van die generatie is met computervrees. Ik heb hem nochtans al met hand en tand uitgelegd dat de computer niet zal ontploffen indien hij per ongeluk op een fout knopje drukt. Zachtjesaan begint hij het nu toch al goed onder de knie te krijgen merk ik. Hij kan ook al wat surfen en e-mails lezen. Scannen, fotos downloaden en mails schrijven lukt nog niet. Dat is voor een volgende les. Met de hardware heeft hij minder problemen. Hij koppelde onlangs zonder verpinken mijn nieuwe printer aan de PC. Het installeren laat hij dan wel verder aan mij over, maar tegenwoordig is dat een fluitje van een cent. De computer zegt het allemaal woord per woord netjes voor. Ik ben al expert geworden in het drukken op de knopkes: next of volgende en sluiten of close al naargelang de taal die mijn PC op dat ogenblik verkiest te spreken. *** Gisteren gingen we ons kleindochtertje afhalen op school. Ze heeft duidelijk de genen van haar papa en haar grootvader. We waren de hoek nog niet om en ze sliep als een roos in de auto tot we thuis waren en dan nog lekker verder in de zetel. Even later kwam zoon 2 met Seppe bij ons aan en toen sprong zoon 1 ook nog eventjes binnen voor een babbel. t Was hier weer een gezellige drukke boel. Seppe is in de kribbe nu als baby cum laude afgestudeerd en hij mocht nu overgaan naar de Peuters. Hij is één van hun flinkste eters. Ik heb het gisteren aan tafel zelf mogen aanschouwen. Hij at met twee lepels tegelijk zijn mooi geplette aardappel-groenten-vlees massa op, maar zijn voorkeur ging duidelijk naar de stukjes vlees. Wanneer hij zich verslikte (meermaals) dan kokhalsde hij netjes het halfgekauwd stukje op, spuwde het op zijn bord en stak het met een brede grijns terug in zijn mond. Rond hem, in een straal van enkele meters, was het nadien precies een slagveld en was hij klaar voor een bad, zelfs zijn mooi wit haar stond recht omhoog in piekskes van de bloemkoolsaus. Maar ja, we hebben allemaal moeten leren eten nietwaar? Morgen komt hij voor een weekendje bij ons want zijn mama en papa trekken er eventjes tussenuit. Kleindochter gaat naar de andere grootouders. We zijn allebei op een leeftijd gekomen dat we maar één zeer energiek kleutertje per keer aankunnen. Zodra ze wat ouder zijn gaat het wat gemakkelijker.
Ventje heeft daarnet ons huis weer Terminator-Seppe veilig gemaakt. Overal staan terug de dranghekken en de breekbare of gevaarlijke zaken staan nu hoog uit zijn bereik.
***
Int midden van de nacht werd ik gisteren plots klaarwakker. Ik was lekker aant soezen, ge weet wel, zo net voor je in een diepe slaap sukkelt en plots voelde ik de hand van mijne zilveren uiterst zachtjes heen en weer bewegen, net alsof hij ons matras aant strelen was. Uiteindelijk friemelde hij heel zachtjes verder tot onder mijn nek. Jawadde...en dat na het lezen van zijn bezoekjes aan de babeblogs!
Even later dacht ik dat hij aan het dromen was , maar toen viel plots mijne vierkante eurocent. Hij was op zoek naar zijn vermiste hoofdkussen. Ik had voor het inslapen nog wat TV gekeken en had ook zijn hoofdkussen in beslag genomen en deze keer was ik het vergeten terug te leggen.
In de donkere slaapkamer zag hij natuurlijk niets en hij wou ook niet teveel tamtam maken omdat ik zon lichte slaper ben. Toen ik besefte naar wat hij op zoek was begon het ... het borrelde gewoon in me op, ik kon het ècht niet helpen en begon te gibberen, trok vervolgens zijn hoofdkussen met een ruk van onder mijn hoofd en zwierde het op zijn gezicht? Hij schrok zich natuurlijk een ongeluk en toen was ik niet meer te houden... ik heb meer dan een half uur de slappe lach gehad. Nadien was ik natuurlijk wel klaarwakker.
Vanmorgen deed ik mijn ogen open, ik bekeek hem en begon onmiddelijk weer te gibberen. 't is nog niet helemaal over. *** Vandaag was t wel een drukke dag : Debby en Nancy (mijn boobies) werden voor de zoveelste keer in hun leven platgewalst. De schrik zat weer in mijn lijf toen onlangs borstkanker werd vastgesteld bij mijn lieve vriendin. Tot mijn grote opluchting verklaarde de dokter Debby en Nancy op het eerste zicht in vrij goede conditie. Alles wordt nog eens goed gecontroleerd door een tweede dokter. De definitieve uitslag mag ik pas op 28 januari verwachten.
Maar ik moet eerlijk zijn en toegeven dat het mammo-systeem, alhoewel nog voor heel wat verbetering vatbaar, elk jaar een beetje minder pijnlijk wordt. Vandaag gebruikte de dokter zelfs verwarmde gel voor de echo. Wat een heerlijke luxe. Het verwarmen werd daarna wel flink aangerekend, de rekening was er weer eentje om U tegen te zeggen! Ik vraag me hoe langer hoe meer af hoe iemand met een leefloon zijn dokters rekeningen betaald krijgt de dag van vandaag!?!
Mijn dank aan BLOGTRICKS voor de hulp bij het aanmaken van deze bladschikking. Laat me eens weten of dit gemakkelijk leest aub. Indien niet dan schakel in terug over op gewone tekst.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
, daarna telefoneren om te zien hoe het met de gezondheid van zus en vriendin is en verder heerlijk de rest van de dag niksen.
) had gewoon de LAN knop per vergissing afgezet. 
