|
Maar goed dat ik deze voormiddag niet naar de buienradar gekeken heb, ik was misschien niet eens vertrokken. Deze namiddag zitten we met de benen onder tafel, daarom wilde ik eerst de benen nog wat in beweging zetten. Niet met de koersfiets, deze is wel inmiddels hersteld. Er zat 'n afgebroken doorn in mijn voorband van de meidoorn, scherp genoeg volgens de hersteller om zelfs doorheen anti-lekbanden te dringen.  Het werd dus de stadsfiets.
Ik vertrok langs de schaapjes aan de brug van Briegden om langs het Albertkanaal tot Kanne te fietsen. Aan de rechterzijde staan veel nadarhekken, maar goed ook, met die kilometers lange ondergrondse gangen, kun je verloren lopen met alle gevolgen vandien.  De markt in Kanne beperkt zich tot één kraam. En dat Kanne bij goed weer, veel toeristen trekt, bewijst dit bord. Je kunt er inderdaad fijn wandelen. 
Iets verder dan het château Neercanne, zie je links het mergelmuseum van de Jezuïetenberg. Jullie zien hierna wat foto's die ik opgezocht heb (geen eigen foto's). Ik ben er ooit eens binnengeweest en het is zeker 'n aanrader. Zoek het maar eens op wanneer je er binnen kunt, dit onder begeleiding van 'n gids.  De groeve bevindt zich in de Cannerberg op grondgebied van Maastricht. Tussen 1880 en 1967 gebruikten de Jezuïeten deze groeve als ontspanningsruimte. Ganse ondergrondse zalen werden beschilderd en ingericht. In 1998 is deze groeve erkend als Rijksmonument. 
Vervolgens ging mijn tocht verder naar het centrum van Maastricht. Waar het tot dusver enkel wat lichtjes had gemiezerd, begon gaandeweg, en vooral vanaf Maastricht zelf, de regen met bakken uit de lucht te vallen. Schuilen had geen enkele zin, ik was toch al mèsnaot oftewel kletsnat, en te laat komen voor het middagmaal wilde ik ook niet. Dus, dan maar doorrijden.
Thuis gekomen, direct jas, schoenen en broek uit en onmiddelijk onder de warme douche en het leed was alweer geleden. Dadelijk wat ontspannen met onze familie.
|
Lieve groetjes vanwege Annie & Rogier 
Ik ben Eddy Meuris