aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
21-11-2024
Maastricht
Het plan was om vandaag te gaan winkelen in Maastricht. De enige voorwaarde was dat het droog bleef (lees: geen sneeuw die eventueel was blijven liggen en geen verse sneeuw of regen). En ja, aan die voorwaarde werd voldaan. Toen we vanmorgen opstonden zag alles er netjes uit, geen sneeuw te bespeuren, geen regen en de buienradar gaf ook groen licht voor de rest van de dag.
Nadat ik brood had gekocht en de jarige vrienden op facebook had gefeliciteerd, konden wij vertrekken. Het is toch 'n gemak als je om het half uur 'n bus hebt naar Maastricht, ofwel de 45 komende van Hasselt via Genk, ofwel de 63 komende van Maaseik.
Meestal proberen wij altijd lokaal te kopen, in Lanaken zelf, maar sommige zaken vind je enkel in 'n grotere stad. Het was dus winkel in en winkel uit.
Bijkomend aan onze wandeling, was het zoeken naar struikelstenen. De volledige hierover info vind je op deze website: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Stolpersteine_in_Maastricht. Deze stenen zijn geplaatst op locaties waar slachtoffers van het Nazi-Regime werden weggevoerd. In de volgende weken en maanden moet ik nog eens verder op zoek gaan naar deze stenen.
Verder zijn we weer wat ideeën gaan opdoen in de Boekenkerk. We zijn beiden nogal geïnteresseerd in Scandinavische schrijvers. De tas koffie was er ook lekker. Ook lekker was ons middagmaal op het O.L.Vrouweplein. We kennen daar 'n goede bistro waar het eten nog nooit is tegengevallen. Vandaag vond ik daar nog 'n lekker niet-alcoholis biertje, La Trappe Epos.
Verder heb ik deze avond niet meer de behoefte om nog de deur uit te gaan voor 'n wandeling. Misschien dat ik wel nog even naar de bib fiets want mijn lidmaatschap is per 31/10 vervallen. 5,00 euro kost mij de verlenging met één jaar.
Wat was me dat allemaal, gisteren heeft het zo goed als de hele dag geregend en deze voormiddag en middag, heeft het bij vlagen, goed gesneeuwd. Het was dus geen weer om 'n hond door te jagen. Gelukkig bleef die sneeuw niet liggen, daar komt alleen maar narigheid van.
Omstreeks 14u00 werd het uiteindelijk droog en daar hebben we met ons twee van geprofiteerd om even de deur uit te gaan. Er waren wat boodschappen te doen, elders 'n tas koffie drinken en mijn vrouw was het ook beu om zo lang binnen te zitten. Nadien heb ik alleen nog 'n klein ommetje gemaakt.
Ik wandelde naar de sportoase, dan verderdoor richting Gellik via het fietspad om aan de Kounterstraat terug te keren via de Pastoorslindestraat. En dat het goed geregend en gesneeuwd had, dat zag ik aan de Langkeukelbeek en die enorme plas water aan de Kounterstraat.
Terug binnen voelde het toch 'n stuk aangenamer. Dadelijk ga ik verder puzzelen. De goesting is er om door te zetten. Straks kijken we nog naar de laatste aflevering over het Vaticaan met Rik Torfs.
Deze morgen vroeg ik mij af, waar ben je in hemelsnaam mee bezig, zo vroeg al naar de kapper gaan. Ik had uiteraard 'n afspraak om 8u00 en ik moest dus wel op tijd de deur uit. Maar waarom zo 'n vroege afspraak???? Achteraf beschouwd, maar goed dat ik zo vroeg kon vertrekken, het is nadien beginnen te regenen en het ziet er niet naar uit dat het vlug zal stoppen.
Ja waarom zo vroeg, dat heeft uiteraard zijn oorzaak in het feit dat ik op zo 'n dag nog alle kanten op kan met mijn tijdinvulling. Vooral in de lente en de zomer heeft dat zijn nut, zo kan ik nadien nog vertrekken voor 'n langere fietstocht. En nu in de herfst en de winter, ... Eddy, mijn kapper, weet dat ik graag vroeg kom en bij 'n volgende knipbeurt gebruikt hij telkenmale hetzelfde uur.
Veel heb ik dus niet te vertellen over mijn korte wandeling, zij het dat ik nadien nog even 'n brood ben gaan halen bij 'n andere bakker dan gewoonlijk. Dat is het fijne eraan om te kunnen kiezen uit verschillende bakkerszaken, bij de één zijn die broden lekker, bij de ander heb je dan weer andere goede keuzes. In feite hebben we teveel keuzes, vroeger was er wit, zwart en grijs brood. Daar kon je uit kiezen.
Voor de rest van de voormiddag - en nu ook in de namiddag - heb ik mij onledig gehouden met wat te puzzelen. Deze avond heb ik weer vergadering voor onze carnavalskrant, maar dan heb ik gelukkig ene chauffeur. En mijn foto's van vandaag, de eerste twee van deze morgen, de laatste van nu, 13u25.
Als het droog is en er is niet te veel wind, dan moet je fietsen. Dat was toch mijn gedacht van vandaag. Door omstandigheden ben ik de voorbije anderhalve maand, noodgedwongen 'n wandelaar geweest ipv. 'n fietser, ik heb dus nog heel wat fietsachterstand ten opzichte van voorgaande jaren. En als dan de omstandigheden behoorlijk zijn, dan profiteer ik ervan om wat kilometers af te malen.
Natuurlijk is 'n stadsfiets nog iets anders dan 'n koersfiets, zwaarder en wat minder wendbaar. Maar ik verplicht mij tot niks en de stadsfiets is 'n goed alternatief om wat conditie op te bouwen. Ik haalde vandaag toch al 18,1 km/uur. Niet slecht.
Ik vertrok via Zutendaal naar het dorp Wiemesmeer. De Sint Jozefskerk daar is nog van 'n vrij recent bouwjaar. Ze begonnen ermee in 1931. Het is 'n replica van de vervallen kerk van de abdij van Hocht.
Vervolgens fietste ik doorheen Kattevenne, een der toeristische trekpleisters van Genk. Wat verderop in Zutendaal, kwam ik ook door 'n bekende plek, natuurgebied Papendaalheide. Nog zo een door de toeristen gekende plaats, is het kasteel Groenendaal in Waltwilder. Het kasteel bevat nog kernen van de 17de eeuw.
Terugkeren deed ik via 'n mij niet-bekende weg in Hoelbeek. Alle wegen leiden naar Lanaken, dus ik was nieuwsgierig waar ik ging uitkomen. En dat bleek de grote weg Bilzen - Mopertingen te zijn. Ik heb daarom gewoon de grote weg gevolgd tot in Veldwezelt om tenslotte het fietspad in te draaien naar Smeermaas. Zodoende ben ik toch even de grens overgestoken, zij het heel kort.
Thuis heb ik mij lekker verfrist, het was nodig (te veel kledij aan en dus gezweet). Fijne avond verder nog iedereen.
Ontbijten met enkele pannenkoeken, het is eens iets anders. Zoals gewoonlijk had moeder de vrouw gisteren weer veel te veel gebakken met als gevolg dat we vanmorgen het restant hebben weggewerkt. Pas op, dat kan ook smaken zo 'n koude pannenkoek met confituur ertussen.
En dan was het wachten tot de eerste buien waren overgewaaid om naar de bakker te gaan. Ik had veiligheidshalve mijn bestelling gedaan zodat ik het gewoon maar diende af te halen, ergens in de voormiddag.
Een klein ommetje kon er dus nog wel bij. Eerst wandelde ik het centrum in om via de Jan Rosierlaan, rechts naar de sluis en het kanaal te stappen. Via de sportoase en de Pannestraat, kwam ik uiteindelijk toe bij onze bakker. Een vijftal personen waren vóór mij en die hadden allemaal héél véél nodig. Goed voor de bakker en ook goed voor al die hongerige huisgenoten, denk ik dan.
Nu ik dit verslag aan 't maken ben, zie ik dat het buiten niet bijster aangenaam is, het kan nog steeds miezeren of lichtjes regenen. Nu wordt het deze namiddag toch 'n binnen-zit-dag. We gaan gewoon op onze lauweren rusten, 'n boek lezen, naar de koers kijken en wat puzzelen. Ik bent content dat ik gisteren gefietst heb, dat nemen ze mij niet meer af. Gelukkig had gisteren ook de enige echte Sint goed weer. Lanaken liep nog eens vol met vele uitbundige kinderen. Al die foto's kun je volgen op www.fotolink.eu. Ronny verzorgt al jaren elk evenement met zijn foto's. Nog ene fijne zondag iedereen. En o ja, ik zie het juist, ik heb dit jaar al 3 miljoen geregistreerde stappen gezet ....
Het was vandaag eens te meer ene goed gevulde dag. Vanmorgen zag mijn echtgenote dat het winkelbriefje, drie fietstassen groot was. Ik moest dus mee, maar met plezier. Daarna heb ik weer verschillende kruiwagens volgeladen met afgevallen bladeren. De composthoop zal die wel verwerken. En het laatste stukje van de voormiddag heb ik besteed aan 'n nieuwe puzzel die ik aan het maken ben, 2.000 stuks.
In de namiddag heb ik dan mijn stadsfiets ter hand genomen. Volgende week ziet het er niet zo best uit om te fietsen, koud, veel wind en regen. Het moest dus vandaag gebeuren. Ik wilde in Kotem de autostradebrug overfietsen om via Maastricht terug naar huis te komen.
Ik vertrok via Neerharen en Rekem. In dit laatste dorp heb je de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand. Deze dateert van omstreeks 1895 en werd gebouwd op initiatief van Louise Delwaide. Er is wel al in 1544 sprake van 'n kapel op die plek, indertijd was er 'n Kapelbroederschap. Door de jaren werd de kapel herhaaldelijk verwoest en opnieuw opgebouwd.
Via Uikhoven en Kotem was ik rap de grens over, in de gemeente Stein. In Geulle ben ik in het verleden nog al eens gestopt om enkele oude huisjes te fotograferen. Ook die mooie gevelversiering trok mijn aandacht.
En toen kwam het zwaarste stuk van mijn fietstocht, de Hussenberg naar Moorveld, 'n helling van 1,1 km. met 'n max. percentage van iets meer dan 7%. Je moet dus weten dat ik het deed met de stadsfiets, maar aan 'n rustig tempo ging het nog vrij vlot.
De kerk in Moorveld is nog niet zo oud, in gebruik genomen op 19/9/1954. Het dorp hoort trouwens bij Meerssen en heeft ongeveer 475 inwoners. Via dat mooie beeld in Meerssen en enkele huisjes horende bij kasteel Mariënwaard in het gelijknamige buurtschap - horende bij Maaastricht - was het tijd om terug te keren. Vandaag geen stop voor 'n frisse pint of iets dergelijks, de vrouw had pannenkoeken beloofd om 16u00. En ze hebben gesmaakt.
Dat was deze voormiddag letterlijk zo, van het een naar het ander. Je doet wat nodig is en toch heb ik alweer mijn stappen gezet. Op het middaguur vonden wij dat de chef-kok des huizes, een pauze verdiend had. Wij zijn derhalve met ons twee, elders gaan aanschuiven. Lekker eten, aangename omgeving en geen afwas.
Naderhand vond ik het toch nodig om de benen wat in beweging te zetten. Ik vertrok via de wijnwijk en het pleintje De Stichel. Vandaar, eens te meer naar Pietersheim. Je kunt er dagelijks komen en toch zijn de foto's altijd anders.
Via de kinderboerderij, het voedselbos en de padelspelers, keerde ik terug naar de Henri Dunantstraat. Op het ronde punt hebben ze de bevlagging aangepast aan de intrede van de Sint morgen. Mensen, jullie kunnen misschien elders ook de Sint ontvangen, weet dan dat het bij jullie telkens gaat om 'n hulpsint. Bij ons komt de enige echte.
En mijn laatste foto, ik luisterde tijdens het maken van dit verslag naar de muziek van Anoushka Shankar en Patricia Kopatchinskaja met het nummer Raga Piloo. Ik ben al jaren fan van haar vader Ravi Shankar. Hij trad ondermeer op in 1969 op het legendarische festival Woodstock. Voor mij nog steeds het summum van muziek.
Deze morgen was niet het beste moment om buiten te komen. Tot omstreeks het middaguur heeft het gemiezerd. De wil was er wel om bvb. wat bladeren bijeen te rakelen, wat klusjes te doen, ... maar het gezond verstand heeft mij toch binnen gehouden. Jullie hebben het misschien gezien, ik heb dan maar heel wat blogjes vereerd met 'n bezoekje.
Na het middageten zag het er beter uit. Ik heb er nog eens 'n herfstwandeling van gemaakt, ik wandelde deels door het bos, deels over onverharde wegen. Mijn hoge wandelschoenen zijn - volgens mijn vrouw toch - al meer dan 20 jaar oud en doen voor dergelijke wandelpaden nog altijd uitstekend dienst.
Ik trok via het verlengde van de Bosstraat het bos in, richting Gellik. Je komt daar, als je de rode route volgt, langs 'n jachthut. Juist voor de Zilverdennenlaan, maakte ik 'n bocht naar links om het bos buiten te wandelen aan de Berkenlaan. Vandaar ging het via de Boonakkerstraat naar Kompveld. Aan de oude spoorbrug ging ik linksaf, de Louis Paulboonstraat in.
Halverwege deze onverharde straat, ging ik rechtsaf om voorbij de aardbeikwekerij te wandelen. Er zijn nog steeds aardbeien in serre aan het groeien. Voor mij klopt er echter iets niet, aarbeien hebben in mijn hoofd iets met mooi weer en de zomer te maken, niet met de herfst.
De Kiezelweg stak ik over bij bakkerij Nulens, de Roosakkerstraat in, in feite 'n holleweg. Die komt uit op de andere holleweg met verbinding naar de Briegdenstraat.
Terugkeren deed ik via de brug van Briegden, de tunnel onderdoor en langs de sportoase naar huis. Nu nog dit verslag afwerken en dan mijn boek terug ter hand nemen, eentje van Camilla Läckberg. Ik denk dat ik onderhand al haar boeken al gelezen heb.
Uitzonderlijk heb ik vandaag twee activieiten buitenshuis gedaan. In de voormiddag heb ik al gewandeld en hiervan 'n kort verslag gemaakt. In de namiddag wilde ik nog eens de stadsfiets van stal halen. Het was gelukkig opgeklaard, enkele uren eerder was het nog 'n dikke soep. Nee, mijn koersfiets krijgt nog 'n tijdje rust, ik ga beginnen met de stadsfiets om wat conditie op te bouwen. Als je méér dan 'n maand niet meer gefietst hebt, dan voel je dat toch.
Thuis had ik mijn route uitgezet, richting Eben-Emael, de Saint-Pierre over en terug via Lanaye en Maasticht. Ik vertrok in Briegden en nam het jaagpad langs het Albertkanaal. De schapen staan nog steeds te grazen. In Voenhoven hebben ze 'n nieuw bord gezet dat uitleg geeft over de vondsten die gemaakt werden tijdens de graafwerken bij het bouwen van de nieuwe brug.
In Kanne was ik fietser 46 vandaag. Wat verderop ben je dan direct in Wallonië, meer bepaald in de gemeente Eben-Emael. Je fiets eerst 'n stukje doorheen het bos en dan kom je voorbij het fort. Aan nr. 412 van het fietsroutenetwerk, is het dan bergop, de Saint-Pierre over. Ik voelde direct dat de conditie nog wat kan verbeteren. Boven op de helling heb je mooie vergezichten.
Terugkeren deed ik dan via de sluis van Lanaye. Onderweg had ik door het dorp Sint Pieter kunnen rijden, maar die helling daar naar toe, schrikte mij toch af. Ik zag van beneden wel de kerk liggen. In Maastricht ben ik toch ook even gestopt om wat mooie foto's te maken aan de Maas.
Met nog 'n laatste klimmetje over de Sandersweg, was ik rap in Smeermaas. Daar besliste ik om nog 'n kort rondje te maken langsheen de Zuid-Willemsvaart en Neerharen om tenslotte in Lanaken-centrum mij te verwarmen met 'n lekkere cécemel.
Zo, dat ritje heeft mij aangestaan, maar er is nog werk aan de winkel. Toen ik vanuit de Broekstraat dat kort venijnig klimmetje maakte naar het Kerkplein, doorheen de Bodestraat, moest ik in mijn kleinste versnelling op de trappers gaan lopen.
Deze voormiddag had ik wat boodschappen te doen. Ik moest naar de bakker, wat brieven posten en twee nieuw inktpatronen kopen. Het zou dus 'n korte wandeling worden, voor de namiddag had ik 'n fietstocht gepland. Maar omdat de verschillende punten waar ik diende te zijn, wat van mekaar lagen, heb ik toch maar mijn Strava-app opgezet, elke kilometer telt, ha, ha, ha!!! Veel heb ik trouwens tijdens die wandeling niet gezien, het begon met mist en gaandeweg zag je bijna geen hand voor ogen meer.
Die brieven waren rap gepost, maar voor die inktpatronen (2 stuks kleur), daar ving ik bot, niks meer in voorraad. Ze zouden ze bestellen. Voorlopig kan ik dus niet printen.
Daarna mij wat bezig gehouden met 'n schaakpartijtje op de pc. Je kunt het vinden onder https://lichess.org. Ik speelde met wit en de dame die mijn tegenstander schaakmat zette, was 'n gepromoveerde pion.
Mijn activiteit van deze namiddag, vind je onder 'n ander bericht.
Vandaag is er niet zoveel te vertellen, zij het dat ik deze voormiddag van piket was. We hadden iets besteld en dat pakje zou vandaag geleverd worden door Bpost. En gezien mijn halve trouwboek ging winkelen om vervolgens achter het fornuis te gaan postvatten, diende ik op te letten zodat de postbode niet onverrichterzake terug zou vertrekken.
In de namiddag had ik dan het idee om nog eens de bus naar Zutendaal te nemen. Het zou droog blijven zodat ik me daar geen zorgen hoefde over te maken. Ik vertrok daar aan die mooie muurschildering. Vanuit Zutendaal kun je op diverse manieren terugkeren, ik koos voor de route via Eigenbilzen en Gellik.
De Blookbergstraat is momenteel 'n paradijs voor spelende kinderen. Je kunt er ook vertrekken voor diverse plaatselijke wandelingen. En vanuit die straat heb je ook 'n verbinding met de toeristische trekpleister bij uitstek, de Lieteberg.
Ik wandelde via de Broekmolenweg en de Kromme Heiweg naar het Albertkanaal in Eigenbilzen. Dit stuk is 'n onderdeel van het fietsroutenetwerk.
Terugkeren deed ik via de kerk van Gellik en de Kewithstraat. Met een wandeling van 12 km. kan ik best tevreden zijn. Straks ga ik weer vergaderen om onze carnavalskrant weer 'n stukje voller te krijgen met, zoals ze bij ons zeggen, "sjèle zeiver en flauwe keul".
Het was weer ene goed gevulde dag vandaag. Vanmorgen eerst naar de bakker en daarna wat huishoudelijk werk. Daarna heb ik op mijn gsm ChatGPT geïnstalleerd. Ik zag gisteren bij collega Marleen dat zij dat ook gedaan had. Ik was dus nieuwsgierig en wilde dit ook wel downloaden. Dat ging vrij vlot en ik kon al direct enkele vragen stellen aan deze app. Meestal ging dat goed en was het antwoord vrij correct. Maar toen ik bvb. de deelgemeenten van mijn eigen dorp vroeg, ging het systeem toch in de fout. Nu juist, probeerde ik het opnieuw en nu waren wel alle deelgemeenten juist. Het is 'n mooie aanvulling op Wikipedia.
In de namiddag waren dochter en kleinzoon op bezoek. Arne is volop zijn tanden aan 't wisselen maar het weerhoudt hem niet om het koekjesmonster uit te hangen. Zo kwam het dat ik pas omstreeks 15u30 de deur uit kon om wat te wandelen.
Mijn doel was vandaag Gellik, eerst naar Sparrendal via de St. Servaaskerk. Daar ging ik aan de Roelerdreef het bos in. Aan het eerste grote kruispunt sloeg ik linksaf en kwam wat verderop aan 'n splitsing van wegen. Op dat punt haalde ik wat herinneringen op van mijn jeugd. Op die plek legden wij de eed af als nieuwbakken KSA-lid en kregen de versierselen toegereikt van onze leeftijdsgroep. Ik ben er verschillende jaren gewoon lid geweest om naderhand leider te worden van de leeftijdsgroep 13 en 14-jarigen.
Aan de Zilverdennenlaan in Gellik, kwam ik weer tussen de mensen. Via het voormalige klooster wandelde ik het centrum in om in de Oude Hoeve te genieten van 'n lekkere tas koffie. Via de Boonakkerstraat - met zicht op de spoorbrug - en de Kounterstraat bereikte ik de sportoase. Het begon al donker te worden, dat zag ik al achter het college en zeker toen ik thuis aankwam.
En de laatste foto's van de dag, die heb ik overgenomen van facebook. Vanmorgen was er in ons dorp eerst de 11 november-viering in de kerk en daarna de opening van carnaval.
Morgen, de 11de van de 11de begint in Lanaken - en ook op vele andere plaatsen - het nieuwe carnavalsseizoen. Zelf hebben wij - mijn vrouw en ikzelf - 'n heel stapje teruggezet. Waar wij voorheen vanaf de vrijdagavond tem. de woensdagavond op stap gingen, meestal verkleed, ben ik nu enkel nog actief als redactielid van de carnavalskrant. Daarenboven ben ik wel nog altijd aanwezig bij de aankomst van de Blauw Sjuut, de voorstelling van ons gezèt en de receptie van de nieuwe prins. Carnaval wordt in Lanaken trouwens met de paplepel ingegoten bij de kinderen. Vanaf de kleuterschool worden zij al ondergedompeld in het carnavalgebeuren. Voor de kinderen is er ook altijd jaarlijks 'n kinderzitting en kinderoptocht. Ook mijn ouders waren fervente carnavalsvierders. Maar met de jaren, hoeft dat zot gebeuren 's avonds niet meer, we kruipen nu op tijd in bed.
Maar dit terzijde, 'n wandeling kon natuurlijk niet ontbreken. Ik vertrok via de Wijngaardstraat, dé carnavalsstraat van 2024 met twee jeugdprinsen. En dan ging het via de Waterstraat eens te meer naar Pietersheim. Met wat foto's aan het kasteel en de burchtruïne, wandelde ik naar de mooie dreef. Die foto met die eenden en dat groene grachtwater heb ik trouwens ook op facebook gezet. Zoals meestal vergaar ik altijd mooie reacties.
Nadat ik Pietersheim verlaten had, ben ik nog 'n stukje van de rode route gaan volgen, het stuk over de houten vlonder. Als wandelaar ging ik op die vlonder op en neer door het vele water eronder. Maar toen mij die jogger voorbijstak ging die hele constructie ferm tekeer.
En dat het vanmorgen windstil was, dat beweest de vlag van onze buurman. Om het op zijn Lanakers te zeggen, "die boejeerde niet"!
Deze namiddag gaan we vermoedelijk naar de koers kijken, gisteren met de zussen en broers van mijn vrouw - in totaal met zijn dertienen, partners inbegrepen - hadden we al 'n goedgevulde dag. We houden het vandaag rustig.
Het is gelukt, ik heb vandaag mijn fiets van stal gehaald. Het is weliswaar geen verre tocht geweest, dat hoeft ook niet, maar het begin is gezet. Uiteraard ben ik daar best tevreden over, het was al veel te lang geleden. Natuurlijk heb ik geen zotte dingen gedaan, het bleef kortbij aan 'n gematigd tempo.
Ik vertrok naar Smeermaas om vooral in het begin, langs de Maas te fietsen. Even moet je doorheen het bos, Hochter Bampd - 'n natuurgebied - om vervolgens opnieuw via de Maas naar Herbricht te fietsen. Daar vind je de Heilig-Hartkapel, gebouwd in 1885 door het echtpaar Dubois - Groenen. Toen in Herbricht vele woningen werden afgebroken, bleef de kapel wel behouden, vooral onder druk van de bevolking.
Via de paarden in Uikhoven en het veer over de Maas, fietste ik verderdoor naar Kotem. Dat was het keerpunt van mijn tocht, ik keerde vanaf dit punt terug naar de Zuid-Willemsvaart in Boorsem. Vervolgens kwam ik toe in Rekem, in feite Oud-Rekem. De Ucoverpoort is de enige van de vijf stadspoorten van het dorp die nog bestaat. Ze werd gebouwd in 1630 en is sinds 1969 'n beschermd monument.
Via het Hangveld trok ik daarna naar Neerharen om tenslotte via het Domein Zangersheide terug naar huis te fietsen.
Voila, hopelijk is dit de aanzet van nog meerdere fietstochten, het weer moet natuurlijk ook meewillen. Seffens moeten we 'n hele tijd met de benen onder de tafel, niet mijn gezelligste bezigheid, maar voor de familie ... doen we alles.
Soms sta ik nog versteld van de mogelijkheden van 'n gsm. Waar ik voorheen mij in bochten moest wringen om 'n selfie te maken, kan dat eigenlijk op 'n veel gemakkelijkere wijze. Voorheen diende ik eerst zelf 'n beetje fatsoenlijk in beeld te komen, dan mocht de achtergrond ook gezien worden om tenslotte zonder te bewegen, op dat witte knopje te drukken van je gsm. Nu hebben ze mij uitgelegd dat ik gewoon mijn gsm moet richten op mezelf en de achtergrond om tenslotte even mijn handpalm te laten zien. Even later maakt de gsm zelf de foto zonder dat je ergens moet op drukken. Handig zeg!
Deze week heb ik gezegd dat fietsen opnieuw mogelijk is, toch wil ik nog wat oppassen, mijn ogen zijn nog fragiel en het weer leent er zich ook nog niet voor. Mijn ogen mogen absoluut niet uitdrogen. Om te wandelen is er geen probleem.
Ik wilde nog eens achter het kasteel van Hocht passeren. Dat doe je het beste via Smeermaas. Rechts is de Brusselseweg richting Maastricht. Ik nam links de Kanaaldijk en dat oude huisje. Als je gewoon de Zuid-Willemsvaart volgt, dan kom je vanzelf langs de muren van het Domein van Hocht. Nu er minder blad op de struiken zit, kun je weer relatief goed het kasteel zien liggen. Het is 'n mooi pad om te wandelen.
Vervolgens kwam ik aan de sluis in Neerharen. Ik was nieuwsgierig naar het zicht op het kanaal aan die trappen. Aan het Sluishuis zag ik dat bord staan. De bewoners hebben dus ook verkeerde kranten in het bus gekregen. Ik moet zeggen dat het op weekdagen bij ons nu vlot loopt, telkens zit de krant vóór 7u30 in de bus.
Terugkeren deed ik via Pietersheim waar ik dus die selfie maakte.
Morgen hebben wij 'n familiefeest, ik ben benieuwd of ik aan wandelen toekom en mijn verslag kan afleveren.
Vanmorgen heb ik de zegen gekregen van mijn oogarts om wat minder intensief te moeten bezig zijn met de verzorging van mijn ogen. Ik kreeg wat meer ruimte tussen elke verzorgingsbeurt. Hierdoor kon ik wat langer van huis blijven en kon ik naar Maastricht wandelen om daarna de bus terug naar huis te nemen.
Ik vertrok via de Jan Rosierlaan en dat mooi beschilderde elektriciteitskastje. In Smeermaas nam ik de kleine grens om naar Maastricht te wandelen, de weg langs de Maas. In Maastricht zelf ben ik ergens op goed geluk, en daar voor het eerst, linksaf gegaan, de Améliewijk in. Het is 'n arbeiderswijkje, in de volksmond "Krejje Dörrep" genoemd. Op 18/8/1944 was deze wijk het slachtoffer van 'n Amerikaans bombardement met veel verwoestingen. De Amerikanen wilden eigenlijk het spoorwegnet raken. Wat verderop ging ik de Améliebrug over.
In het centrum zag ik weer enkele van de meer dan 300 gevelversieringen boven de voordeur. Ze stammen meestal uit de 18de eeuw. Wat verderop, kort aan de Markt, kon ik het niet laten om 'n lekker biertje te drinken.
En Maastricht zien, is ook het Vrijthof zien, vermoedelijk de plaats waar dagelijks het meeste volk passeert. Je hebt er 'n zicht op enkele kerken maar ook op de gedenkplaat voor André Rieu naar aanleiding van zijn 100ste concert in 2019. Ook op het Vrijthof vind je de oudste woning van Maastricht, sinds 1973 is het 'n museum. Het wordt het Spaans Gouvernement genoemd en in 1333 werd het gebouw al genoemd in oude geschriften.
Tenslotte wandelde ik doorheen de Stokstraat, 'n vroegere arbeiderswijk, nu 'n gerenommeerde winkelstraat. Het beeld van Pieke Oet de Stokstraot verwijst naar de vroegere bewoning door arbeidersgezinnen.
Zo, ik ben tevreden over mijn wandeling. Het gaat steeds beter en beter met mijn ogen. Nog effe geduld en dan valt alles terug in zijn normale plooi.
Yes, joepie, joechei ... en nog zo veel meer!!! Ik heb vandaag na méér dan 'n maand nog eens op mijn fiets gezeten, weliswaar niet ver, gewoon mijn vrouw vergezeld om te gaan winkelen en om muilezel te spelen. Ik weet het, het was 'n ritje van niks maar het is 'n begin. Morgen moet ik opnieuw naar de oogarts voor 'n controle en dan weet ik weer meer.
Deze namiddag ben ik, ondanks het mottige en grijze weer, dan gaan wandelen. En dat het grijs was, dat voelde ik. Het waren van die laag hangende wolken met veel vocht. Er viel geen regen of gemiezer maar de lucht was vochtig.
Ik wilde nog eens naar de Maas wandelen in Smeermaas. Eerst kwam ik voorbij Domici Semermaes, 'n hostel. En dan had ik de keuze, eerst langs de Maas en terugkeren via de Zuid-Willemsvaart of omgekeerd. Ik koos het laatste, eerst langs de voormalige douanekantoren op de Kerkstraat en dan via de Maas terug. Het waterpeil is relatief laag. Ik moet nu het debiet in Borgharen oproepen, de andere kant van de Maas. De gegevens van Smeermaas worden blijkbaar niet meer verwerkt.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan, de Broekstraat en de Heuvelstraat.
En wat ik seffens ga doen, mogelijk 'n boek lezen, zeker niet naar het nieuws kijken. Die tronie van Trump wil ik onder geen enkel beding zien vandaag. Ik begrijp die Amerikanen niet.
En nog 'n weetje, enkele weken terug had ik het over X en Y coördinaten langs het fietsroutenetwerk. Ik heb recent antwoord gekregen van de Provincie Limburg. Blijkbaar weten de hulpdiensten mij te vinden als ik die coördinaten doorgeef. Ik heb bijkomend wel de vraag nog gesteld of ikzelf ook naar 'n website kan gaan om zelf mijn locatie te bepalen aan de hand van die coördinaten. Ik ben benieuwd naar hun antwoord.
Mijn vrouw en ik hadden vandaag afgesproken om Sinterklaasinkopen te gaan doen in Smeermaas. Normaal hadden we het beoogde thuis willen laten leveren, maar blijkbaar was een der artikelen niet meer op stock in het centrale magazijn en diende we het te gaan afhalen in de winkel zelf.
Dat was natuurlijk geen probleem, mijn vrouw zou met haar fiets tot ginder gaan en ik kreeg 'n halfuur voorsprong omdat ik te voet wilde gaan. Maar je kent mij intussen, op mijn weg naar ginder kwam ik eerst JP. tegen, één van mijn vroegere medewerkers en effe erna, had ik 'n ontmoeting met André, de vader van een mijner schoonbroers. André is intussen 90 jaar maar het is hem niet aan te zien. Als ex-militair loopt hij nog steeds kaarsrecht, mentaal is hij nog goed bij de pinken en fysiek - gelet op zijn leeftijd - nog dik in orde. Ook zijn even oude echtgenote is mentaal nog zéér goed bij, fysiek dan weer iets minder.
Zo kwam het dat ik wat méér tijd nodig had dan 'n halfuur om die afstand te overbruggen. Maar eenmaal ter plaatse, bleek hetgeen we wilden hebben - het Sinterklaascadeau voor onze Arne - nog in voorraad te zijn. Maar als je in dergelijke winkel bent, dan neem je al vlug iets extra mee. Een nieuw degelijk houten schaakbord met stukken om tegen Arne te spelen en enkele grote puzzels. Gelukkig had mijn vrouw, buiten haar fietstassen, nog 'n grote draagtas mee zodat we onze aankopen veilig thuis konden krijgen.
Mijn wandeling heeft zich dus beperkt tot Smeermaas, heen en terug. Buiten één foto die ik maakte aan de fiets- en wandelbrug, zullen jullie het vandaag moeten doen met 'n kleine verzameling oude postkaarten van het dorp Leut. Leut en zijn gehucht Mazenhoven liggen kort aan de Maas, vormde vanaf 1971 één gemeente met het dorp Meeswijk, en in 1977 met de grote fusies, kwam het terecht in de fusiegemeente Maasmechelen. Ik fiets er dikwijls doorheen, meestal op weg naar Meeswijk om daar de Maas over te steken.
Om mijn verslag af te ronden kan ik nog vertellen dat ik voor het eerst sinds weken mij nog eens heb bezig gehouden met onkruid wieden aan de straatkant. Niet dat het echt dringend was, maar het was meer om terug dat gevoel te krijgen dat er meer in het leven is dan wandelen en boeken lezen.
Waar moet ik anders zijn dan in Pietersheim. Door de jaren heen is dit mijn natuurlijke biotoop geworden, enerzijds vond ik er mijn vrouw en anderzijds, is het de mooiste plek van Lanaken.
Het was vanmorgen nog 'n beetje mistig maar niet zo erg als gisteren. De zon is al rap komen piepen en het was best aangenaam. Eerst heb ik nog de commentaren gelezen in de krant over de EK-winnaars veldrijden van gisteren. Favorieten Fem van Empel en Thibaut Nys hebben het waar gemaakt. Het waren spannende koersen.
Gezien de zon zich al liet zien in de voormiddag, heb ik maar direct mijn wandelkledij aangetrokken. Pietersheim was eens te meer het doel. Ik vertrok via die kakelende bende aan de Neerharenweg om vervolgens via de kinderboerderij en de visvijver, Pietersheimbos binnen te trekken. Ik kan er maar niet op uitgekeken geraken, deze tijd is de mooiste om er te wandelen. En als de zon nog meewerkt, dan kun je mooie foto's maken.
Ik verliet het domein op de plek waar de Veldmaarschalk staat, eens een der mooiste bomen van Vlaanderen. Terugkeren deed ik oa. via de Drie Eikenstraat. Die oude woning daar, dat is nu 'n vakantiewoning.
Na in het centrum mijn portefeuille iets dikker te hebben gemaakt, kon ik naar huis om de tafel te dekken voor het middagmaal.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we het al direct, mist, en niet zo 'n klein beetje. Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme.
Ik vertrok via de sportoase waar vele kinderen aan het voetballen waren. Gelukkig spelen die ukken nog allemaal op kleine veldjes zodat de bal altijd zichtbaar bleef. Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.
En die mist bleek in het begin toch hardnekkig, ook in de Kewithstraat waar ik toch dat paard mooi in beeld kreeg. Daar trok ik het bos in. Onderweg kwam ik nog enkele bekenden tegen, Anita en Maurice. Altijd leuk om te midden van het bos, ene gezellige babbel te hebben.
Terug aan de Bessemerstraat stak ik de weg over naar Parc Jocomo. Je kunt daar ene kortere weg binnendoor nemen zodat je niet moet wandelen langs de grote weg. Op het einde volgde ik nog even de rode route.
En dan heb je 'n mooie wandeling gemaakt, je bent bijna thuis, en dan krijg je toch maar weer 'n bron van ergernis te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken.
Gisteren nam ik deel aan 'n digitale bevraging vanwege het gemeentebestuur. Zwerfvuil gaf ik aan als een van mijn voornaamste bekommernissen. Ik kan het weer alleen maar doorgeven in de hoop dat het opgeruimd wordt.
Seffens met de benen omhoog en naar de koers kijken.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ook lekker was ons middagmaal op het O.L.Vrouweplein. We kennen daar 'n goede bistro waar het eten nog nooit is tegengevallen. 
Ik ben Eddy Meuris