aantal stappen: 2.286.827 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 190
aantal fietstochten: 105
Zoeken in blog
06-11-2024
Smeermaas
Yes, joepie, joechei ... en nog zo veel meer!!! Ik heb vandaag na méér dan 'n maand nog eens op mijn fiets gezeten, weliswaar niet ver, gewoon mijn vrouw vergezeld om te gaan winkelen en om muilezel te spelen. Ik weet het, het was 'n ritje van niks maar het is 'n begin. Morgen moet ik opnieuw naar de oogarts voor 'n controle en dan weet ik weer meer.
Deze namiddag ben ik, ondanks het mottige en grijze weer, dan gaan wandelen. En dat het grijs was, dat voelde ik. Het waren van die laag hangende wolken met veel vocht. Er viel geen regen of gemiezer maar de lucht was vochtig.
Ik wilde nog eens naar de Maas wandelen in Smeermaas. Eerst kwam ik voorbij Domici Semermaes, 'n hostel. En dan had ik de keuze, eerst langs de Maas en terugkeren via de Zuid-Willemsvaart of omgekeerd. Ik koos het laatste, eerst langs de voormalige douanekantoren op de Kerkstraat en dan via de Maas terug. Het waterpeil is relatief laag. Ik moet nu het debiet in Borgharen oproepen, de andere kant van de Maas. De gegevens van Smeermaas worden blijkbaar niet meer verwerkt.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan, de Broekstraat en de Heuvelstraat.
En wat ik seffens ga doen, mogelijk 'n boek lezen, zeker niet naar het nieuws kijken. Die tronie van Trump wil ik onder geen enkel beding zien vandaag. Ik begrijp die Amerikanen niet.
En nog 'n weetje, enkele weken terug had ik het over X en Y coördinaten langs het fietsroutenetwerk. Ik heb recent antwoord gekregen van de Provincie Limburg. Blijkbaar weten de hulpdiensten mij te vinden als ik die coördinaten doorgeef. Ik heb bijkomend wel de vraag nog gesteld of ikzelf ook naar 'n website kan gaan om zelf mijn locatie te bepalen aan de hand van die coördinaten. Ik ben benieuwd naar hun antwoord.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we het al direct, mist, en niet zo 'n klein beetje. Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme.
Ik vertrok via de sportoase waar vele kinderen aan het voetballen waren. Gelukkig spelen die ukken nog allemaal op kleine veldjes zodat de bal altijd zichtbaar bleef. Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.
En die mist bleek in het begin toch hardnekkig, ook in de Kewithstraat waar ik toch dat paard mooi in beeld kreeg. Daar trok ik het bos in. Onderweg kwam ik nog enkele bekenden tegen, Anita en Maurice. Altijd leuk om te midden van het bos, ene gezellige babbel te hebben.
Terug aan de Bessemerstraat stak ik de weg over naar Parc Jocomo. Je kunt daar ene kortere weg binnendoor nemen zodat je niet moet wandelen langs de grote weg. Op het einde volgde ik nog even de rode route.
En dan heb je 'n mooie wandeling gemaakt, je bent bijna thuis, en dan krijg je toch maar weer 'n bron van ergernis te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken.
Gisteren nam ik deel aan 'n digitale bevraging vanwege het gemeentebestuur. Zwerfvuil gaf ik aan als een van mijn voornaamste bekommernissen. Ik kan het weer alleen maar doorgeven in de hoop dat het opgeruimd wordt.
Seffens met de benen omhoog en naar de koers kijken.
Mijn dag was weer goed gevuld. Deze voormiddag heb ik twee spuitjes laten zitten in mijn armen, de griep- en Covidvaccinatie. Op het middaguur zijn we elders lekker gaan eten, parelhoenfilet met frietjes en dame blanche toe. En in de namiddag was ik dan toe aan 'n boswandeling.
Ik vertrok via 'n klein zijpad in het begin van de Asbeekweg. Op die manier was ik direct op de rode route. De bedoeling was die route 'n tijdje te blijven volgen. Het is niet de gemakkelijkste route, op sommige plaatsen is het maar smal, elders dan weer drassig en op één plek moet je de beek overstappen. Het is er wel schilderachtig.
Ik had wel het risico min of meer ingeschat, gezien het de laatste dagen niet meer geregend heeft, zou die drassigheid wel meevallen. En dat bleek ook zo, al heb ik toch verschillende keren mij letterlijk moeten vasthouden aan de takken van de bomen om niet weg te schuiven.
Maar eens terug op het hoofdpad in het bos, was het aangenaam wandelen. En ik was vandaag niet alleen. En die jas die ik aan had .... die was weer eens voor niks nodig.
Terugkeren deed ik via Domein Zangersheide, de kinderboerderij en die voortuin, volledig opgesmukt met Halloweenpoppen. Toen ik er stopte om mijn foto te maken, stopten ook enkele auto's om naar het schouwspel te kijken. Ten slotte nog ene korte babbel gehad met vriend Raymond. Weer effe bijgepraat.
Het is nog steeds wandelen met de klok in het achterhoofd, om de twee uur moeten mijn ogen gedruppeld worden, 8u00 - 10u00 - enz. Ik was op tijd thuis. Tot morgen, Allerheiligen.
Zelden heeft mijn vrouw me zo diep in de ogen gekeken als de afgelopen weken. We hebben er nog hartelijk om gelachen. Als we de voorbije 43 jaar van ons huwelijk bekijken en we vergelijken met nu, dan hebben we idd. véél oogcontact gehad. Dat heb je als het praktischer en doeltreffender is dat zij mij de oogdruppels indoet.
Deze namiddag wilde ik eens met de benen omhoog, 'n boek lezen en het voor de rest gezellig maken. Ik koos er dus voor om deze voormiddag al te gaan wandelen. Ik had mijn wandelkledij aangetrokken, kwestie om er nog eens de vaart in te zetten.
Mijn doel van vandaag was de Oude-Heirbaan in Smeermaas. Maar eerst kwam ik in het centrum met de kraam van Meirisonne, 'n begrip in kermismiddens. In Smeermaas aan die bloemenzaak, moest ik weer denken aan vervlogen tijden. Ik heb het misschien al eens verteld, maar lang geleden kweekten wij vroeger (grootmoeder - mijn ma en ikzelf) chrysanten. We waren toen niet te beroerd om zeldzame soorten achterover te drukken. Op een avond, 'n paar weken na Allerheiligen, ging ik met mijn ma naar het kerkhof. Wij wisten zeldzame chrysanten staan op vooraf bekeken graven. De bedoeling was de wortels mee te nemen (om ze terug op te kweken) en de bloemen terug in de potten te duwen. Het was die avond hartstikke donker en ineens hoorden wij 'n verdacht geluid. Ineens kwam er 'n man te voorschijn die precies hetzelfde aan het doen was. We hebben ons toen allemaal bijna dood geschrokken, het was de laatste keer dat we zo vermetel waren.
Aan het monument van de Grenswacht, begint dan de Oude-Heirbaan. Je vindt er nog vele oudere woningen waaronder het Hochterhof. Op het eind van de straat sla je dan 'n veldweg in. Wandel je rechtdoor, dan kom je in Hocht, ik nam de afslag links, de Langkeukelbeekstraat. Via de brug van Tournebride, keerde ik terug via Pietersheim. Zeker nu met al die herfstkleuren, kun je er mooie foto's maken.
De laatste foto's maakte ik aan De Stichel en in de Boeketstraat. In die wijk hebben ze ook gedacht aan groene rust- en speelplekken.
Zo mijn verslag is weer uitgeschreven, ik hoop dat jullie meegenieten van mijn wandeling.
"Het kan verkeren" zei Bredero, het ene oog is het andere niet. Deze voormiddag zat ik alweer bij de oogarts. De druppels die ik moest gebruiken voor het herstel van mijn linkeroog waren dan weer nefast voor het hoornvlies. In de plaats moet ik nu 'n zalf aanbrengen die uiteraard mijn zicht beperkt tot 'n waas. Maar de dokter heeft mij verzekerd dat het goed komt, alleen geduld hebben. Ze heeft mij wel afgeraden om nu 'n vaccin te gaan halen voor griep en Covid. Ik heb 'n nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week.
Doordat ik nu maar 'n half zicht heb en mijn bril sowieso nog niet aangepast is op kortbij-kijken, zullen mijn foto's niet van de beste kwaliteit zijn, ze ter plaatse controleren is moeilijk. Ik ben hoe dan ook gaan wandelen, zij het niet al te ver. Ik moet mij houden aan vaste tijdstippen om mijn ogen te verzorgen. Ik ben al blij dat ik mag gaan wandelen.
Ik vertrok via dat kapelletje op de hoek van de Waterstraat en de Henri Dunantstraat. Op de Waterstraat, een der oudste straten van het dorp, vind je dan ook nog enkele mooie woningen. Via de Winnigerstraat wandelde ik terug naar het centrum. Dit weekend is er kermis, en het beloofd goed weer te worden. Een opsteker voor die kermismensen, bij slecht weer valt er niet veel te verdienen.
Terugkeren deed ik langs het Uilenspiegelpark. En die laatste foto's, ... facebook herinnerde mij eraan dat ik als prille twintiger samen met vriend-neef Mark met autostop naar het zuiden van Frankrijk ben geweest. We hebben daar toen veertien dagen voor uitgetrokken en we hebben, als ik het mij nog goed herinner, twaalf personen bereid gevonden om ons mee te nemen, heen en terug. Bij die gelegenheid kropen wij ook op die brug, 'n Romeins aquaduct dat gebouwd werd om de stad Nimes van water te voorzien. Een mede-toerist nam die foto. Naast Nimes bezochten wij ook Avignon.
We gaan hier in Lanaken toch moet leren leven met 'n veranderlijk tijdsbesef, de krant niet meer op 'n vast uur in de bus en de postbode die zoals vandaag, om 14u20 langsreed (ze beginnen nu hun job pas om 7u15). Er blijven ook anomalieën opduiken bij de krant, ofwel véél te laat ofwel geen krant. En telefonisch contact opnemen met de uitgever, dat is 'n aanslag op je koelbloedigheid. Véél geduld hebben ofwel niet binnen geraken .... dat zijn toch enkele bemerkingen die ik links en rechts ter ore kom.
Anderzijds is het ook zo dat de nieuwe bezorgers de tijd moeten krijgen om zich hun krantenronde eigen te maken, dat duurt toch wel enkele dagen. Wat me wel opviel is dat de krant bezorgd wordt door iemand met 'n allochtone achtergrond. Uiteraard niks mis met die mensen, iedereen verdient 'n plek onder de zon en 'n inkomen, maar het zijn vooral de minder betaalde jobs en de jobs met moeilijke uren die door hen gedaan worden. En waarom, .... omdat de eigen bevolking deze jobs niet meer wenst te doen. En dan heb je natuurlijk het fenomeen dat de uitbesteding voor het ronddragen van kranten, aan firma's gegeven wordt die het goedkoopst werken. Afwachten hoe het evolueert.
Vandaag is het buiten prachtig weer, de hele dag zon en weinig wind, ideaal fietsweer dus. Alleen, ... het mag en het kan nog niet. Mijn ogen moeten eerst helemaal hersteld zijn en dan pas zal mijn opticien mij 'n attest geven voor 'n nieuwe multifocale bril, enerzijds om ver te kunnen kijken en anderzijds voor het leesgedeelte.
Er werd dus weer gewandeld. Ik heb het deze keer bij 'n kanalentochtje gehouden. Ik vertrok via het centrum, naar de sluis en het jaagpad. Ik zag vandaag uitzonderlijk veel schepen, zelfs eentje in de richting van de Zuid-Willemsvaart. Zou dat te maken hebben met het droogleggen van 'n deel van het Julianakanaal waardoor schippers moeten omvaren ...??
Tijdens mijn wandeling zag ik ook veel hobbyisten die hun regenwormen zwemles geven. In Lanaken noemen wij die diertjes "pieringen". Terugkeren deed ik door over het oude spoor te stappen, de Kounterstraat te nemen om uiteindelijk via die beelden op de Kleine-Hofstraat, Op de Puin te bereiken. Dat laatste stuk had ik achteraf gezien best gemeden, het was er slijkerig en nat.
Morgen zouden wij weer zo 'n aangename dag krijgen, dus geniet ervan. Wij beiden worden dan in de namiddag gevaccineerd, griep en Covid.
Eerlijk is eerlijk, vandaag hadden wij onze krant vóór 8u00. Wie het ook mag zijn - hij of zij - had gisteren wat aanpassingsproblemen denk ik. Wat er ook van zij, héél Lanaken is gisteren in de pen gekropen om te klagen dat de krant ofwel niet - nog niet - te laat is toegekomen. Als ik de berichten van vandaag lees, zit er al beterschap in.
Ik was vandaag bij de oogarts voor 'n controle van mijn ogen. Op haar verzoek moet ik direct stoppen met geneeskrachtige druppels. De herstelling na mijn operatie is goed verlopen, maar die druppels die ik indeed, droogden mijn ogen uit. Ik heb nu andere druppels die ik moet inbrengen en dat om de twee uur. Verre verplaatsingen kan ik dus momenteel niet doen.
Uiteraard ben ik wel gaan wandelen. Ik ging via de Neerharenweg naar de Romeinendreef. Wat die Romeinen in Neerharen gezocht hebben, Joost mag het weten. Aan La Butte aux Bois ben ik toch even 'n foto gaan maken. Het gebouw is precies 100 jaar oud. Ridder E. Lagasse de Locht bouwde het als Adelijk buitenverblijf. Eind de jaren '80 werd het 'n hotel.
Op de Paalsteenlaan staat er 'n zogenaamde gevelkapel. Via Tournebride keerde ik terug naar het centrum. Op de Koning Albertlaan had ik herinneringen aan die woning met mooi vensterglas. Ooit was dat 'n snoepwinkel, en wij als jonge gasten op weg naar de lagere school, zijn daar dikwijls voor 'n paar cent snoep gaan kopen.
En dat Halloween leeft, zag ik weer in de wijk kort bij ons huis. Om af te sluiten, geniet van nog enkele zonnige dagen.
Die laatste foto bracht Facebook mij vandaag in herinnering. Als lid van jeugdbeweging KSA, bezochten we de koolmijn van Waterschei, ondergronds.
Zondagmorgen, niks moet en alles mag. Zoals gewoonlijk waren we weer vroeg uit de veren, bij het begin van het 8-uur nieuws op de radio, waren we de tafel al aan het afdekken. We hebben toen nog even 'n boom opgezet over de plaatselijke politiek in onze gemeente. Waar Open-VLD (onder de naam Team Burgemeester) de absolute meerderheid verworven had bij de verkiezingen - 15 zetels op 29 - zijn ze op vraag van Vooruit toch 'n alliantie aangegaan voor de volgende zes jaar. Vooruit, dat nochtans in kartel was opgekomen met Groen, heeft zich geëngageerd om samen met Open VLD de meerderheid te vormen. Het kartel had twee verkozenen, één van Vooruit en één van Groen. Nu Vooruit zijn kartelpartner laat vallen, zit het spel nu op de wagen. En wij kiezers, wij kijken ernaar.
Omdat ik deze namiddag naar het veldrijden wilde kijken op tv, ben ik na de koffie al gaan wandelen. Op de Postweg moet ik altijd kijken naar die bunker van 'n huis. In Nederland is op die manier bouwen - dacht ik toch - niet ingeburgerd. In de Bosstraat zie je natuurlijk dat de herfst zijn intrede gedaan heeft.
Via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit, wandelde ik naar de Kewithdreef waar vele paarden staan te grazen. Terugkeren deed ik via de Kounterstraat waar 'n groot veld koolzaad in bloei staat.
Aan de Sportoase was de jeugd aan het voetballen en ze konden rekenen op veel familiale belangstelling. Terugkeren deed ik langs de Tongersesteenweg met reclame voor het optreden van André Rieu in Maastricht.
Zo mensen, ik ga nu op mijn lauweren rusten, nog ene fijne zondag.
Ik dacht vandaag de slimmerik uit te hangen en het een en ander wereldwijd te verkondigen, kwam ik toch effe van 'n kale reis terug thuis. Wat was er nu gebeurd? Ik had ergens zien voorbijlopen op sociale media, dat op elk bord van het fietsroutenetwerk, 'n code geplakt was. Die code is belangrijk werd vermeld, om te bepalen waar je je bevindt als je de hulpdiensten nodig hebt. Je kunt ofwel gevallen zijn ofwel technische problemen hebben. In beide situaties is het mogelijk dat je niet meer verder kunt en hulp nodig hebt. En niet iedere fietser weet altijd op welke plaats of dorp hij of zich bevindt.
Dat ga ik eens uitzoeken dacht ik en gelijktijdig eens gaan kijken naar het waterpeil van de Maas. Ik vertrok dus naar Smeermaas om welgeteld na 3,3 km. aan de Maas te staan. Aan de overkant zie je het kasteel en de kerk van Borgharen. De Maas staat hoog maar het eilandje is nog goed zichtbaar. Is dat niet meer het geval, dan spreken we over "alarmpeil". Die Sint-Antoniuskapel werd gebouwd in 1889.
En ja, op de palen van het fietsroutenetwerk hangen inderdaad de X en Y-coördinaten. Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik zag dat de voormalige douanelokalen nog steeds overeind staan. Sommigen willen ze afbreken, anderen beschouwen het dan weer als erfgoed. Maar als er op korte tijd niks mee gebeurt, dan hebben die gebouwen geen enkele waarde meer.
Maar dan die coördinaten, ik dacht, dat zoek ik effe op hoe dat nu juist in zijn werk gaat. Welke website heb ik hiervoor nodig? Tja, ondanks goede bedoelingen, kreeg ik "nul op het rekest", geen enkele zoekopdracht kon mij vertellen wat ik nu juist moet doen of naar welke site ik moet gaan. Jammer maar helaas. Nu, gene paniek, ik heb uiteraard met 'n e-mail de vraag gesteld via de website van het fietsroutenetwerk. Ze zullen mij wel contacteren.
Om te eindigen, nog ene fijne avond en ene prettige zondag.
Om het in het plat Lanakers te zeggen, "van het ein nao het aander", van de ene naar de andere bestemming. Dat was inderdaad mijn voormiddag.
Op weg naar de dokter voor mijn maandelijkse controle, ben ik eerst nog 'n brood gaan kopen. Vervolgens thuis mijn vrouw en wat oude brillen onder de arm genomen om in het centrum eerst ergens 'n lekkere tas koffie te gaan drinken.
Daarna waren we bij onze opticien om 'n bril af te geven met het verzoek er glazen in te zetten met sterkte -2. Morgen zou die al klaar zijn. Nadien naar de apotheker om oogdruppels, druppels die mijn ogen moet vochtig houden. De druppels die ik van het ziekenhuis kreeg en die zorgen voor het herstel en de genezing, hebben de neiging de ogen uit te drogen.
Dan zijn we nog even gaan shoppen om uiteindelijk en ik alleen, nog even naar vriend Hubert te wandelen. Het was al weer even geleden dat ik hem gesproken had. Het ziet er naar uit dat we in 2025 weer samen kunnen gaan fietsen.
Mijn wandeling was dus niet spectaculair, even doorheen dat smal pad tussen de Bessemerstraat en de Heuvelstraat, en bovenaan de Heuvelstraat heb ik even halt gehouden aan het monument van Casimir Rock, 'n weerstander in WO II en doodgeschoten door de Duitsers op 7/1/1944. Op dat zelfde plein staat er al lang 'n carnavalswagen te blinken. Binnen minder dan één maand, wordt op elf november het nieuwe carnavalsseizoen geopend.
Uitkijken doe ik dus morgen naar mijn voorlopige bril, 'n bril die mij instaat zal stellen om weer zonder inspanning naar tv te kijken.
En dat het geregend heeft, .... amaai nog niet, dat zien wij doorgaans aan de straatkant. Als er nog water in de kiezel staat aan onze brievenbus, dan zijn er ettelijke liters regen gevallen. Gelukkig is ons land aan het ergste ontsnapt, vooral Wallonië en onze Voerstreek kunnen weer opgelucht ademhalen. In de VS en meer bepaald in Florida, is het andere koek, heb het maar voor dat je "hebben en houwen" moet achterlaten in de hoop om alles later nog terug te vinden.
Na de koffie zag ik dat het de verdere voormiddag droog zou blijven, tijd dus om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik vertrok via de Eikelenweg en de Smeetsstraat om daarna naar de Kounterstraat te wandelen. Die grote plas water beslaat wel 'n grote oppervlakte. Doorgaans staat er altijd water en heel dikwijls kan daar in de winter bij vrieskoude, geschaatst worden.
Ook aan de Langkeukelbeek zag ik dat het goed geregend had, meestal staat de beek op dat punt droog, maar nu stroomt er toch heel wat water door.
Aan de Sportoase, 'n gebouw met zowel 'n sporthal als 'n zwembad, dacht ik weer terug aan mijn sportieve periode in mijn leven. Als prille twintiger had ik eerst 'n korte voetbalcarriére van dik 8 jaar (ik was verdediger - rechtsachter) om nadien over te schakelen naar volleybal. Méér dan 30 jaar heb ik competitie gespeeld in het Vlaams Katholiek Sportverbond (V.K.S.), met wel zijn gevolgen. Vooral mijn schouders hebben het geweten, maar ook mijn knieën zijn er niet ongeschonden doorgeraakt. Dat heb je met al dat springen. Mijn toenmalige club had als naam Nivoc. Daarna en tot heden (ondertussen ook al 10 jaar), is fietsen mijn bezigheid geworden met tussenin (vanaf de coronaperiode) ook het wandelen. Ik heb dus in mijn leven weinig stilgezeten.
Terugkeren van mijn wandeling deed ik via het jaagpad aan het kanaal, de sluis en Lanaken-centrum. Seffens heeft mijn halve trouwboek pannenkoeken op het menu gezet, dat 4-uurtje zal smaken.
En o ja, die laatste afbeelding, dat is echt iets voor doemdenkers, zij die geloven in de klimaatopwarming en de gevolgen daarvan. Ik wil ze jullie toch niet onthouden.
Een trage wandeling, ik haalde zelfs geen 5 km/uur, maar ook daar kan ik van genieten. Ik had mijn gewone dagdagelijkse kledij aan en ik wilde mij niet in het zweet wandelen. Daarnaast is het toch nog effe oppassen omdat ik met 'n niet-aangepaste bril op pad ben. Losse tegels, allerlei obstakels ed. zijn dus best te mijden.
Ik vertrok via de Broekstraat en de Drie Eikenstraat naar de Putstraat. Daar staat een der oudste woningen van Lanaken. De gevelsteen geeft het jaartal 1686.
Vervolgens ging het naar Tournebride, de tunnel onder de grote weg door. En dan gewoon verder wandelen langs het kanaal richting Lanaken. Ik kwam eerst aan de sluis voorbij, dan aan de kanaalkom om tenslotte op de Stationsstraat uit te komen waar ik 'n brood diende te kopen.
Op de Stationsstraat staan er nog verschillende oude, maar goed gerenoveerde woningen. Een ervan kun je kopen voor 'n prikje, het bescheiden bedrag van 749.000 euro. Het andere is en blijft 'n eyecather in deze straat.
Zo, dat was het voor vandaag. Ik kijk uit naar vanavond op onze VRT waar Arnout Hauben begint aan zijn tocht "dwars door de lage landen". Hij start in Lauwersoog (Nederland).
Een en al zon deze voormiddag en nu, 13u40, nog steeds. Een mooie dag dus. Dat was best 'n dag geweest dat er gefietst kon worden, maar nuchter als ik ben, heb ik die gedachte toch maar flink opgeborgen. Het zal deze maand - en misschien zelfs nog 'n stukje van november - een periode zonder fiets zijn. Wandelen daarentegen kan geen kwaad, zij het met de handrem op, geen stoer gedoe met flinke gemiddelden of ruwe parcours. Wat ik ook niet zal doen, dat is 'n bus nemen om elders te vertrekken. Corona is nog steeds in het land en ik wil mijn operatie aan mijn linkeroog niet op het spel zetten.
Goed beschut tegen de zon (petje op), de sjaal om de hals (het was nog fris) begon ik aan mijn wandeling. Ik vertrok via de Broekstraat naar de Koning Albertlaan. Daar was vroeger 'n school, de Fratersschool. Ik heb er mijn kindertijd doorgebracht en kan nu nog, zovele jaren later, de verschillende meesters en Frater opnoemen waarbij ik lessen gevolgd heb. De woning van de Fraters is nu geïntegreerd in de bibliotheek "De Bron".
In Pietersheim blijf ik doorheen de site van de oude burchtruïne wandelen, al was het maar om op te volgen of de opgravingen weer eens overwoekerd worden door struikgewas.
Terugkeren deed ik via de Kinderboerderij en de atletiekpiste. Mijn laatste foto nam ik op de Waterstraat, één der oudste straten van het dorp en daardoor ook de straat met de meeste oude huisjes.
De hele voormiddag ben ik braaf binnen gebleven, de buienradar gaf regen, en wat denk je ...... natuurlijk geen regen. Dat kon ik natuurlijk niet hebben, mij zo om de tuin leiden. Er zou dus in de namiddag gesport worden, regen of geen regen. Het was alleen nog kiezen tussen wandelen en fietsen. Het is fietsen geworden met de stadsfiets. Ik heb tegen mijn vrouw gezegd: "ik ga fietsen, regent het, wel dan heb ik pech, ik waag het erop".
Een juist plan had ik niet, ik ben gewoon mijn neus achterna gereden. Ik vertrok via Smeermaas om daar Hochter Bampd binnen te rijden. Daar rijpte het idee om de Maas over te steken om via Stein en Maastricht terug te keren. In Uikhoven heb ik nog even met het idee gespeeld om het veer te nemen. Maar toen ik zag dat het veer aan de overkant lag en er aan beide kanten geen andere fietsers te zien waren die wilden oversteken, ben ik maar doorgereden tot in Kotem. Ik wilde voor mij alleen die schipper de overzet besparen. In Kotem heb ik dan gewoon de autostradebrug als oversteekplaats genomen.
In Stein heb je 'n mooi zicht op het Julianakanaal. En dan heb je de verschillende dorpjes na mekaar. Eerst Geulle a/d Maas met zijn St. Antoniuskapel, gebouwd in 1908, dan het kasteel van Geulle. In feite is dat de voorburcht van het in 1847 afgebroken kasteel. En iets verder in Geulle, had ik het toch effe in de mot, regen op komst. Gelukkig was het café Preuverie Auwt Gäöl open en kon ik met nog heel wat anderen, genieten van 'n lekkere tas koffie op het overdekt terras. De zaak is blijkbaar al 125 jaar oud. En maar goed dat ik er beschutting had gevonden, 'n fikse bui maakte de straten kletsnat.
Via het kasteel Meerssenhoven, gebouwd in de 16de eeuw, was het kwestie om snel mogelijk terug te keren. Ik betrouwde het niet. Via Itteren en Borgharen kwam ik in Maastricht waar ik toch effe opnieuw diende te schuilen onder de oude Noorderbrug. En in Lanaken, goed 2 km. van thuis, had ik nog eens prijs, weer regen. En weer had ik geluk dat ik onder de tunnel kon schuilen, kort aan ons cultureel centrum.
Maar ja, jullie kennen mij, veel heb ik niet gesakkerd, het hoort er bij. En om de dag helemaal goed te maken, onze Lotte is opnieuw wereldkampioen, voor het 2de jaar na mekaar. Ferm, wat 'n sportvrouw!!!!!
Dat je zo in 't zweet kunt geraken, nochtans had ik mij stevig ingehouden qua snelheid en afstand, maar die regenjas die ik aanhad, liet natuurlijk niks door. Ik kon bij wijze van spreken mijn kledij uitwringen toen ik thuis kwam.
Deze voormiddag had ik mij met andere zaken bezig gehouden, de start van de nieuwe Bèssemgezèt 2025, onze carnavalskrant die tijdens carnaval 2025 zal verschijnen. Het is nog vroeg, maar eens moet je eraan beginnen.
In de namiddag had ik dan de keuze, ofwel 'n wandeling of 'n fietstocht. Het kriebelde om te fietsen en dat heb ik dan ook maar gedaan. Nochtans waren de weersomstandigheden niet optimaal, rond 14u00 zou het even kunnen regenen. Zoals gezegd heb ik daarom mijn tocht maar beperkt en vertrok ik via de brug van Briegden naar het jaagpad langs het Albertkanaal. Eens onder de brug van Vroenhoven door was ik al rap in Kanne. De bedoeling was dat ik naar Maastricht zou fietsen. Dat is op dat punt gewoon bordje nr. 12 nemen van het fietsroutenetwerk met het kasteel links van je.
Maar eens in Maastricht dacht ik eraan dat de St. Pietersberg nog niet op mijn palmares stond van beklommen cols. Ik ben daarom gewoon rechts afgeslaan, terug richting Lanaye om iets verderop aan de berg te beginnen. Halverwege ben ik afgestapt om foto's te maken van Fort St. Pieter. Op die plaats begint ook het 500 km. lange Pieterpad, 'n fantastische wandelroute. Er was veel volk op wandel rond het fort.
En iets verderop de berg, kwam ik dan uit op de zwevende brug over de voormalige steengroeve van ENCI. Ook daar waren er veel toeristen. Ik had mij al langer voorgenomen die plaats eens te bezoeken maar het kwam er maar niet van. Ik maakte dus duidelijk 'n goei beslissing om de St. Pietersberg op te fietsen. Voor zij die er nog nooit geweest zijn, 'n aanrader!!!
Uiteraard konden de nodige foto's niet ontbreken, 'n vriendelijke dame is speciaal op 'n bankje gaan staan om mij te vereeuwigen.
En het weer .... tja in Kanne effe onder 'n inrit moeten gaan schuilen, in Maastricht heb ik het gemiezer maar laten vallen, het was zo erg niet, maar nu niet zo lang geleden, viel er toch in Lanaken 'n stevige bui. Gelukkig zat ik hoog en droog.
Op facebook zit ik ook in 'n groep met als groepsnaam: "je bent van Lanaken". Ik vond het leuk om vanmorgen enkele foto's te posten en iedereen ene goedemorgen te wensen. Nu, 'n dik uur later, heb ik al heel wat reacties ontvangen, 'n teken dat toch heel wat mensen met sociale media bezig zijn.
Het was idd. iets na 8u00 toen ik thuis vertrok. Het was even met mezelf overleggen waarheen de tocht mij zou brengen, voldoende afstand, maar dan ook weer niet té ver. Ik wilde ook nog 'n zondagskrantje bij de bakker gaan halen en op tijd terug thuis zijn om samen onze voormiddagkoffie te nuttigen.
Het werd dus 'n wandeling langsheen de Sportoase, de Kounterstraat en via het oude spoor naar het jaagpad langsheen het Albertkanaal. Zo 's morgens vroeg kun je fijn spelen met de zon als je foto's wenst te maken. Via de sluis wandelde ik terug naar het centrum. Daar zag ik vriend Rudi die zijn hondje aan het uitlaten was. Wat is er plezanter dan 'n simpele babbel met 'n goede kennis ...! Hij was nu aan het genieten van 'n rustig moment, dadelijk moest hij weer beginnen te folderen, hij is namelijk kandidaat-gemeenteraadslid bij de verkiezingen van 13 oktober.
Dadelijk mij nog wat opfrissen en deze namiddag ..... Remko wereldkampioen .....????
Vandaag ga ik niet overdrijven, maar ik schat dat ik zeker 'n paar duizend fietsers gezien heb onderweg. Het leek wel of héél Limburg aan het fietsen was. Natuurlijk was het aangenaam rijden, 'n zonnige dag met 'n zomerse temperatuur en weinig wind. Ideaal om zo laat in de maand september, nog te genieten van de mooie plekken in onze provincie.
Ik begon mijn fietstocht oa. via Gellik en Munsterbilzen om aan het station van Bilzen, de lange fietsstrook nr. 106 te nemen richting Beverst. Daar ben ik al dikwijls aan die oude hoeve gepasseerd. Hoeve Damershof is gebouwd in de 19de eeuw. Daarna kwam ik in Diepenbeek voorbij de Sint-Servatiuskerk. Deze kerk werd gebouwd na de afbraak van de oude kerk in 1777. De toren is bewaard gebleven en is dus heel wat jaren ouder dan de huidige kerk.
Juist vóór Bokrijk had ik de keuze, ofwel stoppen voor 'n pauze of doorrijden en hopen op 'n andere pauzeplaats. Ik nam er het zekere voor het onzekere en ben daar toch afgestapt, weliswaar met nog maar iets meer dan 40 km. op de teller. En maar goed ook, in Zonhoven en Houthalen fietste ik voornamelijk doorheen de bossen. In Bokrijk was het vrij druk aan het traject van "fietsen door het water". Velen waren foto's aan het maken waardoor ik toch effe moest uitkijken om niemand te raken.
In Zonhoven ben ik even gestopt om ook mijn boterhammen aan te spreken. Een vriendelijke dame wilde mij absoluut vereeuwigen met 'n foto. Ik passeer daar minstens één keer per jaar en die muurschilderingen zien er nog altijd even fris uit.
Ik fietste dus verder via Houthalen, Helchteren, Opglabbeek en As. In As was het geweldig druk, het was er gewoon aanschuiven om over de fietsbrug te geraken. In 'n flits zag ik dat ik vandaag fietser nr. 2.299 was (op één dag en dat omstreeks 14u45). Natuurlijk waren dat allemaal fietsers die richting de mijnterrils in Lanklaar wilden gaan. Ik zag ook de fietsers die terugkeerden, één lange rij fietsers, zover als je kon kijken. Het zal daar vandaag weer 'n overrompeling zijn geweest. Goed dat ik er midden deze week geweest ben in minder drukke omstandigheden.
Nee, ik ben gewoon doorgefietst richting de Salamander in Mechelen a/d Maas om vervolgens via Opgrimbie en Rekem naar Neerharen te fietsen voor 'n korte stop bij Mesjeu. Ene lekkere Duvel had ik wel verdiend.
De laatste foto is gemaakt in de jaren '50 met links mijn vader Guillaume en rechts zijn beste vriend Jean. Ze waren facteurs of postbode's in Lanaken. Onze pa is gestorven in 1959 tijdens zijn dienstronde, ik moest toen nog 5 jaar worden. Deze foto had ik nog nooit gezien en werd mij gisteren bezorgd door een van mijn neven.
Nog ene fijne avond en geniet morgen van de zondag.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren heb ik het mij gepermitteerd om vandaag eens 'n dagje rustig te wandelen. Het hoeven niet altijd bepaalde doelstellingen te zijn, maar 'n wandeling waarbij je eens rustig kunt rondkijken, luisteren naar de vogels en onderweg 'n babbel kunt hebben met Sylvain, neef van mijn vrouw, dat moet ook kunnen.
Ik had vandaag enkel wat briefjesgeld nodig aan de automaat, maar eens dat in de broekzak gestopt, kon ik op weg. Ik wandelde naar de Industrieweg om vervolgens aan de brug, links het onverharde pad naar Tournebride te nemen. Daar ging ik weer de brug over om naar het domein Pietersheim te gaan. Deze keer nam ik de kastanjedreef naar het kasteel. Daarna nog even de burchtruïne binnengestapt om tenslotte aan de achterkant van de ruïne mijn weg verder te zetten naar Lanaken-centrum.
Onderweg kwam ik zoals gezegd nog Sylvain tegen. Met hem heb je altijd 'n goeie babbel. Zo, meer heb ik vandaag niet te vertellen, kort en bondig, mag ook wel eens.
Een helling niet overgeraken, dat staat in feite niet in mijn woordenboek en dat kon ik dan ook niet over mijn kant laten gaan. Een mens heeft toch ook zijn eergevoel, .... ha, ha, ha. Nu, ik had afgelopen maandag wel 'n geldig excuus, ik had toen mijn stadsfiets bij met amper 7 versnellingen. Vandaag wilde ik die helling toch eens opnieuw oprijden, maar nu met de koersfiets. Ik heb vooraan drie tandwielen en achteraan 'n cassette van negen. Ik kan dus kiezen tussen 27 versnellingen en dat scheelt natuurlijk 'n slok op een borrel.
Ik vertrok weer via Rekem waar die bewegingsbank 'n mooi initiatief is maar waar ik nog nooit bewegers heb gezien. Via de Tuinwijk in Eisden, was ik weer rap aan de mijngebouwen waar de route naar de nieuwe pontonbrug echt begint. Het was weer rustig daar in Lanklaar, het was ook nog vroeg op de dag. En je hebt er wel altijd iemand die bereidwillig 'n foto van je wil maken.
En dan die Litzberg, ik kende hem nu, en gewapend met voldoende versnellingen ben ik er vrij vlot bovengeraakt. Naast mij reed 'n man met elektrische ondersteuning op zijn fiets en hij wist mij te vertellen dat het ook voor hem redelijk zwaar was geweest.
Eens boven kon ik mijn weg vervolgen, eerst via As, dan Opglabbeek om tenslotte in Meeuwen halt te kunnen houden aan de Bullenschool. En nee, ik heb niet lang moet twijfelen tussen de verschillende soorten vlaai, ze was lekker en ze gaf mij weer voldoende nieuwe energie.
Nadien kwam ik nog oa. in 'n deelgemeente van Peer, doorheen Kelchterhoef in Houthalen-Helchteren en langs 'n heus wijngebied in Genk. Terugkeren deed ik via de kanaalbar in Eigenbilzen.
En die laatste afbeelding, ..... die kon ik niet laten liggen, de tekst is in het plat Lanakers. Wie het niet begrijpt, laat maar van je horen, Maar ik denk dat de tekening voldoende uitleg geeft. Tot morgen.
Belgisch Limburg heeft er weer 'n nieuwe fietsattractie bij, "fietsen tussen de Mijnterrils" in Lanklaar. Het voorbije weekend konden de eerste fietsers en wandelaars al kennismaken met deze nieuwe realisatie. En dat het er druk was dit weekend, dat schreven alle kranten.
Vandaag maandag zou het er minder druk moeten zijn en dat bleek ook zo. Ik had mijn route zo ingepland dat ik eerst richting Eisden zou fietsen, dan over de pontonbrug en via As terug naar huis. In Neerharen kwam ik langs het voormalige brugwachtershuisje. De bedoeling is dat het 'n fietscafé wordt. Lang heeft het er verwaarloosd bijgelegen, nu zijn er werken bezig die erop duiden dat de plannen toch gerealiseerd gaan worden.
Dan was het verder fietsen langs de Zuid-Willemsvaart tot in Eisden. Daar zag ik meteen dat het fietsroutenetwerk enkele aanpassingen ten gunste had gedaan. Je rijdt nu niet meer langs de Decathlon, maar je gaat rechtsreeks naar de oude mijngebouwen van Eisden.
In Lanklaar, bijna aan de pontonbrug, was het wel even snelheid terugnemen, ik kon niet anders dan de voorliggende groep gewoon te volgen. Voorbijrijden dat ging niet, dat fietspad was te smal en er kwamen natuurlijk ook voortdurend tegenliggers aangefietst. Maar ik had tijd, rustig aan dus tot aan de brug. Maar eens op de pontonbrug kon ik gewoon doorfietsen, er was nauwelijks volk te zien. Als je zo rondom je keek, het was er prachtig.
Nu was ik ook wel geïnteresseerd in de rest van dat nieuwe fietstraject naar As toe. Even voorbij het ponton, moest ik schakelen met mijn versnelling, 'n korte maar venijnige knik lag op het parcours. Maar toen kwam het, enkele kms. verderop doemde ineens 'n heuse muur voor mij op. Ik mag van mezelf zeggen dat ik 'n geoefend fietser ben - ik rij zelfs graag bergop - maar met mijn stadsfiets met amper 7 versnellingen, raakte ik niet boven. Ik ben moeten afstappen en heb mijn fiets tot boven moeten duwen. En als ik al niet boven geraak, wat moet dat dan niet zijn voor de gewone dagjesfietsers die niet elektrisch rijden ...? Ook omgekeerd is die helling 'n hindernis, ik zag verschillende mensen voetje voor voetje naar beneden wandelen. Anderen die weliswaar in het zadel bleven, hadden de schrik in hun ogen. Ik ben benieuwd of daar 'n oplossing voor is. Met mijn koersfiets ga ik uiteraard nog eens terug, normaal gezien gaat dit lukken.
Eens voorbij de helling is het mooi fietsen. Uiteraard is er ook 'n afdaling, maar die is veel langer, en dus ook minder steil voor de mensen die uit As komen. Ik heb dus niks dan lof voor dit initiatief in Limburg.
Terugrijden deed ik vanuit As naar Wiemesmeer. Het was omwille van wegenwerken wel kris-kras door het dorp rijden en het fietspad doorheen het bos naar Zutendaal, was zelfs volledig afgesloten. Dus gewoon terug via de grote weg. In Zutendaal zelf ben ik nog even gestopt voor 'n tasje koffie.
Dat was het weer voor vandaag. Geniet van jullie avond.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik weet het, het was 'n ritje van niks maar het is 'n begin. Morgen moet ik opnieuw naar de oogarts voor 'n controle en dan weet ik weer meer. 
Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme. 
En in de namiddag was ik dan toe aan 'n boswandeling.
Ik ben Eddy Meuris