aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
28-09-2024
Regenrit.
De hele voormiddag ben ik braaf binnen gebleven, de buienradar gaf regen, en wat denk je ...... natuurlijk geen regen. Dat kon ik natuurlijk niet hebben, mij zo om de tuin leiden. Er zou dus in de namiddag gesport worden, regen of geen regen. Het was alleen nog kiezen tussen wandelen en fietsen. Het is fietsen geworden met de stadsfiets. Ik heb tegen mijn vrouw gezegd: "ik ga fietsen, regent het, wel dan heb ik pech, ik waag het erop".
Een juist plan had ik niet, ik ben gewoon mijn neus achterna gereden. Ik vertrok via Smeermaas om daar Hochter Bampd binnen te rijden. Daar rijpte het idee om de Maas over te steken om via Stein en Maastricht terug te keren. In Uikhoven heb ik nog even met het idee gespeeld om het veer te nemen. Maar toen ik zag dat het veer aan de overkant lag en er aan beide kanten geen andere fietsers te zien waren die wilden oversteken, ben ik maar doorgereden tot in Kotem. Ik wilde voor mij alleen die schipper de overzet besparen. In Kotem heb ik dan gewoon de autostradebrug als oversteekplaats genomen.
In Stein heb je 'n mooi zicht op het Julianakanaal. En dan heb je de verschillende dorpjes na mekaar. Eerst Geulle a/d Maas met zijn St. Antoniuskapel, gebouwd in 1908, dan het kasteel van Geulle. In feite is dat de voorburcht van het in 1847 afgebroken kasteel. En iets verder in Geulle, had ik het toch effe in de mot, regen op komst. Gelukkig was het café Preuverie Auwt Gäöl open en kon ik met nog heel wat anderen, genieten van 'n lekkere tas koffie op het overdekt terras. De zaak is blijkbaar al 125 jaar oud. En maar goed dat ik er beschutting had gevonden, 'n fikse bui maakte de straten kletsnat.
Via het kasteel Meerssenhoven, gebouwd in de 16de eeuw, was het kwestie om snel mogelijk terug te keren. Ik betrouwde het niet. Via Itteren en Borgharen kwam ik in Maastricht waar ik toch effe opnieuw diende te schuilen onder de oude Noorderbrug. En in Lanaken, goed 2 km. van thuis, had ik nog eens prijs, weer regen. En weer had ik geluk dat ik onder de tunnel kon schuilen, kort aan ons cultureel centrum.
Maar ja, jullie kennen mij, veel heb ik niet gesakkerd, het hoort er bij. En om de dag helemaal goed te maken, onze Lotte is opnieuw wereldkampioen, voor het 2de jaar na mekaar. Ferm, wat 'n sportvrouw!!!!!
Als me iemand vandaag had bezig gezien, die had mij misschien voor zot verklaard, gaan wandelen in dergelijk stormachtig weer. Met windstoten van 5 bfr (en misschien soms zelfs méér) stond ik geregeld gewoon stil. En toch, als ik het in mijn kopje gezet heb dat er gewandeld gaat worden, dan gebeurt dat ook.
De dag was nochtans vrij rustig begonnen, eerst naar de bakker, wat huiselijke taken en op het middaguren zijn we met ons twee elders gaan eten. Oa. ossehaas stond er op ons menu, héél lekker. Daarna was het tijd om mij om te kleden en de wind te trotseren.
Ik vertrok richting Smeermaas om achter de fiets- en voetgangersbrug, rechts af te slaan, de Industrieweg in. En natuurlijk was dat juist in de richting vanwaar die felle wind afkomstig was. Ik hoefde vandaag niet te denken aan 'n snelle wandeling gelijk gisteren, neen, het was gewoon opboksen tegen die stevige windstoten. Onderweg had ik 'n spandoek gezien waarop Luc en Patrick staan, beiden kandidaat-gemeenteraadslid en tevens fietscollega's.
En dan was het gewoon rechtdoor naar Oud-Caberg, eerst dat nieuwe fietspad in en dan de holle weg. De koeien hielden 'n siësta - onbezorgd dierenleven noemen ze dat - en iets verderop kwam ik voorbij het Reijndershof. De oudste delen van het gebouw stammen van vóór 1748, de hoeve werd gebouwd in 1791. De kerk heet voluit Heilig-Hart-van-Jezuskerk, gebouwd tussen 1876 en 1877. Het is 'n Rooms-Katholieke kerk.
Voorbij het centrum van Oud-Caberg ging ik terug links, de Lanakerweg in. Die weg is deels verhard, deels onverhard. De kapel heeft ook 'n lange naam, kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten. Ze werd gebouwd in 1921 ter vervanging van 'n oudere kapel. Oud-Caberg (voorheen Caberg) behoorde tot 1839 bij Lanaken (dus Belgisch).
Via de oude spoorbrug en Smeermaas, wandelde ik terug naar Lanaken. Mijn laatste foto is het monument voor de gesneuvelden van WO I. En bijna thuis, nog enkele honderden meters te gaan, wat dachten jullie dat het toen deed .....??? Juist ja, regenen en dat doet het nu nog altijd.
Als fietser ben ik nu wel in gedachten met de familie van dat Zwitsers meisje van 18 jaar, gisteren gevallen op het WK wielrennen in Zwitserland en vandaag overleden. Al draag je 'n helm, het gevaar blijft bestaan.
Ter gelegenheid van mijn 200ste wandeling van dit jaar, wilde ik er toch iets sportiefs van maken, naar Maastricht - heen en terug - en dit aan 'n stevig tempo. Wel, dat is mij goed gelukt, iets meer dan 15 km. aan 'n tempo van 6,34 km/uur.
Ik heb altijd in Smeermaas de keuze, de grote of de kleine grens oversteken bij het vertrek. En zoals meestal werd het weer de grote grens via de Brusselseweg. Je hebt daar nog van die oude huisjes. Aan het rond punt nam ik links het fietspad langs die schaapjes. Wat verderop zie je de herfstkleuren al de kop opsteken. En aan de Noorderbrug is er 'n heus tentenkamp met podium opgesteld. Wat er te doen is heb ik niet kunnen vinden. Het terrein is goed afgeschermd met nadarhekken.
Aan Sappi-Maastricht ben ik altijd gecharmeerd door die vogel, geschilderd op 'n muur. Kort aan het stadhuis ben ik 'n tas koffie gaan drinken, 2,90 euro valt best mee voor 'n stad gelijk Maastricht.
Terugkeren deed ik via het wandelpad aan 't Bassin en dat mooi gekleurd huis. Ik had op mijn gsm gezien dat de regen nog even op zich liet wachten, ik kon dus te voet terug naar Lanaken. In Smeermaas vrolijken de planten de brug helemaal op.
Mijn laatste foto maakte ik in de Sint-Ursulakerk, ook wel de kathedraal van het Maasland genoemd. Ze werd gebouwd tussen 1860 en 1864 en werd plechtig ingewijd in 1867.
En bijna thuis, nog 'n paar honderden meters, jullie kunnen het wel raden zeker, toen begon het te regen. Al bij al heb ik dus nog geluk gehad. Ik kan tevreden terugkijken op 'n mooie wandeling met 'n sportief tintje.
Nat worden bij 'n wandeling, het kan gebeuren, vandaag was het weer zover. Uiteraard had ik de buienradar in het oog gehouden, vooral de tijd die ik nodig had om brood te gaan halen en dat dan ook droog thuis te krijgen. Wat er daarna nog uit de lucht zou vallen, interesseerde me minder, er zijn altijd bomen en schuilplekken.
Maar de ene boom is de andere niet, dat ondervond ik toch tijdens mijn tocht. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat om daar de Asbeekweg in te wandelen. Ik kom er graag omdat je er altijd paarden ziet. Op het einde van die weg ben je in het bos. Daar nam ik de blauwe route over die houten vlonder en die woonton achter de Heidemolen. Via dat donker pad kwam ik uit op de Sprokkelstraat.
De bedoeling was doorheen de speeltuin te wandelen en via Pietersheim terug huiswaarts te keren. Onderweg had ik al wat gedruppel over mij heen gekregen maar in Pietersheimbos begon het te regenen. Gelukkig staan daar dikke bomen met 'n dik bladerendek zodat ik toch droog bleef. Maar je kunt niet blijven wachten, toen het zo goed als droog werd, ben ik verder gewandeld.
Maar in de Merodelaan begon het opnieuw en daar waren de bomen minder struis zodat deze jongen toch nog nat werd. Ik heb gewoon "foert" gezegd en toen het wat minder regende, ben ik maar doorgewandeld tot thuis. Ik had dan wel mijn regenjas aan, maar als die te nat wordt, dan loopt dat vocht naar beneden, dus ook 'n natte broek. Maar, we zijn niet van suiker en ik kan er tegen. Thuis droge kledij aan en het leed is geleden.
Voor de volgende dagen geven ze ook niet al te best weer, ik zal zien wat mogelijk is.
Dat je zo in 't zweet kunt geraken, nochtans had ik mij stevig ingehouden qua snelheid en afstand, maar die regenjas die ik aanhad, liet natuurlijk niks door. Ik kon bij wijze van spreken mijn kledij uitwringen toen ik thuis kwam.
Deze voormiddag had ik mij met andere zaken bezig gehouden, de start van de nieuwe Bèssemgezèt 2025, onze carnavalskrant die tijdens carnaval 2025 zal verschijnen. Het is nog vroeg, maar eens moet je eraan beginnen.
In de namiddag had ik dan de keuze, ofwel 'n wandeling of 'n fietstocht. Het kriebelde om te fietsen en dat heb ik dan ook maar gedaan. Nochtans waren de weersomstandigheden niet optimaal, rond 14u00 zou het even kunnen regenen. Zoals gezegd heb ik daarom mijn tocht maar beperkt en vertrok ik via de brug van Briegden naar het jaagpad langs het Albertkanaal. Eens onder de brug van Vroenhoven door was ik al rap in Kanne. De bedoeling was dat ik naar Maastricht zou fietsen. Dat is op dat punt gewoon bordje nr. 12 nemen van het fietsroutenetwerk met het kasteel links van je.
Maar eens in Maastricht dacht ik eraan dat de St. Pietersberg nog niet op mijn palmares stond van beklommen cols. Ik ben daarom gewoon rechts afgeslaan, terug richting Lanaye om iets verderop aan de berg te beginnen. Halverwege ben ik afgestapt om foto's te maken van Fort St. Pieter. Op die plaats begint ook het 500 km. lange Pieterpad, 'n fantastische wandelroute. Er was veel volk op wandel rond het fort.
En iets verderop de berg, kwam ik dan uit op de zwevende brug over de voormalige steengroeve van ENCI. Ook daar waren er veel toeristen. Ik had mij al langer voorgenomen die plaats eens te bezoeken maar het kwam er maar niet van. Ik maakte dus duidelijk 'n goei beslissing om de St. Pietersberg op te fietsen. Voor zij die er nog nooit geweest zijn, 'n aanrader!!!
Uiteraard konden de nodige foto's niet ontbreken, 'n vriendelijke dame is speciaal op 'n bankje gaan staan om mij te vereeuwigen.
En het weer .... tja in Kanne effe onder 'n inrit moeten gaan schuilen, in Maastricht heb ik het gemiezer maar laten vallen, het was zo erg niet, maar nu niet zo lang geleden, viel er toch in Lanaken 'n stevige bui. Gelukkig zat ik hoog en droog.
Deze morgen had ik letterlijk huisarrest. Mijn halve trouwboek had elders 'n afspraak en toevallig vandaag waren wij in blijde verwachting van twee pakketjes. Je weet min of meer tussen welke uren ze kunnen leveren, maar dat kan in het begin of het einde zijn. Ik diende dus standby te zijn om die pakjes in ontvangst te nemen.
Om 10u00 belde de postbode aan en kon ik even later alsnog vertrekken voor 'n korte wandeling (met 'n kleine omweg) naar de bakker. Op de terugweg passeerde ik in het centrum nog dat elektriciteitskastje met allemaal oude afbeeldingen van Lanaken.
In de namiddag kon ik dan aan mijn echte wandeling beginnen, ik wilde nog eens het bos instappen. Dat deed ik via het college in Sparrendal. Eerst zag ik in de Roelerdreef nog 'n aantal paddenstoelen en zwammen. Pin me er niet op vast dat de benaming de juiste is, mijn app vertelde mij deze namen.
Wat ik ook zag bij het vertrek thuis, dat was die donkere kleur boven Zutendaal. Toen ik er werkte kwam ik thuis dikwijls vertellen dat het zo hard geregend had in Zutendaal. Mijn vrouw heeft dikwijls de wenkbrauwen gefronst, eh, wat bedoel je, hier heeft het enkel wat gedruppeld ... Heeft Zutendaal 'n ander klimaat ...???
Maar goed, eens in het bos was het gewoon mijn vaste route volgen, de Bessemerberg omhoog en via het rusthuis terug omlaag. Vandaag was toch wel bijzonder, ik heb letterlijk geen mens gezien in het bos, ik was helemaal alleen. Dat gebeurt niet dikwijls.
Op het einde aan de Sprokkelstraat zag ik het wel zitten om nog eens achter de Heidemolen langs te wandelen. Ik weet wel dat het er soms nogal drassig is. Gezien het echter de laatste dagen droog gebleven is, wilde ik wel dat pad nog eens proberen. Groot was mijn verwondering toen ik er nieuwe houten vlonders aantrof. Vermoedelijk zal de beheerder van die wandelpaden klachten ontvangen hebben omtrent die drassige toestand. Dit is natuurlijk ideaal, geen natte voeten en vuile schoenen meer.
Thuis heb ik nog het gras afgereden, dat diende ook te gebeuren en straks moet ik nog gaan condoleren. Een zoon van mijn grootmoeders broer is overleden. Nu resten er nog slechts twee personen met de naam Vansomeren in onze contreien.
O ja, die laatste foto nog, hopelijk is het rap 13 oktober, verkiezingen. Die koppen zijn maar 'n straatvervuiling en wat ik ook denk, die koppen zijn allemaal gefotoshopt. Allemaal hebben ze precies 'n extra bruin kleurtje gekregen, zijn de rimpels wat weggestreken en lijken de ouderen ineens 'n stuk jonger. Hoe noemen ze dat: "volksverlakkerij" ...???
Dag allemaal, zoals jullie zelf al gezien hebben is er veel reclame te zien op vele blogjes. Door 'n tip van onze medeblogster Annie, heb ik het probleem op mijn blog al verholpen en deze tip gaf ik ook al door aan sommigen onder jullie, en dit zo te lezen, met succes.
Misschien dat het best eens algemeen verspreid wordt zodat iedereen weer vrij en zonder reclame kan bloggen. Volg gewoon deze tip.
Op facebook zit ik ook in 'n groep met als groepsnaam: "je bent van Lanaken". Ik vond het leuk om vanmorgen enkele foto's te posten en iedereen ene goedemorgen te wensen. Nu, 'n dik uur later, heb ik al heel wat reacties ontvangen, 'n teken dat toch heel wat mensen met sociale media bezig zijn.
Het was idd. iets na 8u00 toen ik thuis vertrok. Het was even met mezelf overleggen waarheen de tocht mij zou brengen, voldoende afstand, maar dan ook weer niet té ver. Ik wilde ook nog 'n zondagskrantje bij de bakker gaan halen en op tijd terug thuis zijn om samen onze voormiddagkoffie te nuttigen.
Het werd dus 'n wandeling langsheen de Sportoase, de Kounterstraat en via het oude spoor naar het jaagpad langsheen het Albertkanaal. Zo 's morgens vroeg kun je fijn spelen met de zon als je foto's wenst te maken. Via de sluis wandelde ik terug naar het centrum. Daar zag ik vriend Rudi die zijn hondje aan het uitlaten was. Wat is er plezanter dan 'n simpele babbel met 'n goede kennis ...! Hij was nu aan het genieten van 'n rustig moment, dadelijk moest hij weer beginnen te folderen, hij is namelijk kandidaat-gemeenteraadslid bij de verkiezingen van 13 oktober.
Dadelijk mij nog wat opfrissen en deze namiddag ..... Remko wereldkampioen .....????
Vandaag ga ik niet overdrijven, maar ik schat dat ik zeker 'n paar duizend fietsers gezien heb onderweg. Het leek wel of héél Limburg aan het fietsen was. Natuurlijk was het aangenaam rijden, 'n zonnige dag met 'n zomerse temperatuur en weinig wind. Ideaal om zo laat in de maand september, nog te genieten van de mooie plekken in onze provincie.
Ik begon mijn fietstocht oa. via Gellik en Munsterbilzen om aan het station van Bilzen, de lange fietsstrook nr. 106 te nemen richting Beverst. Daar ben ik al dikwijls aan die oude hoeve gepasseerd. Hoeve Damershof is gebouwd in de 19de eeuw. Daarna kwam ik in Diepenbeek voorbij de Sint-Servatiuskerk. Deze kerk werd gebouwd na de afbraak van de oude kerk in 1777. De toren is bewaard gebleven en is dus heel wat jaren ouder dan de huidige kerk.
Juist vóór Bokrijk had ik de keuze, ofwel stoppen voor 'n pauze of doorrijden en hopen op 'n andere pauzeplaats. Ik nam er het zekere voor het onzekere en ben daar toch afgestapt, weliswaar met nog maar iets meer dan 40 km. op de teller. En maar goed ook, in Zonhoven en Houthalen fietste ik voornamelijk doorheen de bossen. In Bokrijk was het vrij druk aan het traject van "fietsen door het water". Velen waren foto's aan het maken waardoor ik toch effe moest uitkijken om niemand te raken.
In Zonhoven ben ik even gestopt om ook mijn boterhammen aan te spreken. Een vriendelijke dame wilde mij absoluut vereeuwigen met 'n foto. Ik passeer daar minstens één keer per jaar en die muurschilderingen zien er nog altijd even fris uit.
Ik fietste dus verder via Houthalen, Helchteren, Opglabbeek en As. In As was het geweldig druk, het was er gewoon aanschuiven om over de fietsbrug te geraken. In 'n flits zag ik dat ik vandaag fietser nr. 2.299 was (op één dag en dat omstreeks 14u45). Natuurlijk waren dat allemaal fietsers die richting de mijnterrils in Lanklaar wilden gaan. Ik zag ook de fietsers die terugkeerden, één lange rij fietsers, zover als je kon kijken. Het zal daar vandaag weer 'n overrompeling zijn geweest. Goed dat ik er midden deze week geweest ben in minder drukke omstandigheden.
Nee, ik ben gewoon doorgefietst richting de Salamander in Mechelen a/d Maas om vervolgens via Opgrimbie en Rekem naar Neerharen te fietsen voor 'n korte stop bij Mesjeu. Ene lekkere Duvel had ik wel verdiend.
De laatste foto is gemaakt in de jaren '50 met links mijn vader Guillaume en rechts zijn beste vriend Jean. Ze waren facteurs of postbode's in Lanaken. Onze pa is gestorven in 1959 tijdens zijn dienstronde, ik moest toen nog 5 jaar worden. Deze foto had ik nog nooit gezien en werd mij gisteren bezorgd door een van mijn neven.
Nog ene fijne avond en geniet morgen van de zondag.
Éénmaal per jaar nodigt onze gemeente Lanaken haar bevolking uit op het Domein Zangersheide en tracteert dan - mits inschrijving - op 'n stuk vlaai en 'n tas koffie. Van 18 tem. 22/9/2024 is Zangersheide het sluitstuk en het centrum van de springpaardenwereld, waarbij sport, fokkerij en handel mekaar aanvullen. En zoals altijd is de toegang er gratis.
Toen ik er aankwam waren op drie pistes jumpingwedstrijden bezig en kon je er over de koppen lopen. Wij hadden ons ook ingeschreven maar ons wel voorgenomen om er niet te lang te blijven ronddolen. Die gemene ziekte is nog steeds niet de wereld uit. Wat ik vooral zag vandaag, véél dure mensen, mensen die het gemaakt hebben in het leven en waar de rijkdom zo vanaf straalt. De Paardensport is niet weggelegd voor Janneke en Mieke, maar daar komt heel wat geld bij kijken. Zangersheide is gekend voor de verkoop van topkwaliteit veulens.
Ik heb wat foto's gemaakt en na wat korte gesprekken met enkele bekenden, dit heiligdom verlaten. Ik had gedacht dat dit evenment zou uitgroeien tot de grote verkiezingsshow voor de lokale verkiezingen van 13 oktober, maar op één kandidaat na, heb ik verder niemand gezien.
Ik ben verder gewandeld naar Pietersheim, via de dreef naar de burchtruïne, die reuzenzwammen en uiteindelijk doorheen de Koning Albertlaan naar Lanaken-centrum. Thuis nog naar de koers gekeken, Tim Merlier is momenteel de rapste.
Morgen ga ik weer 'n 100-km-rit maken doorheen Belg. Limburg (Diepenbeek - Hasselt - Zonhoven - Houthalen - ...). Goed weekend iedereen.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren heb ik het mij gepermitteerd om vandaag eens 'n dagje rustig te wandelen. Het hoeven niet altijd bepaalde doelstellingen te zijn, maar 'n wandeling waarbij je eens rustig kunt rondkijken, luisteren naar de vogels en onderweg 'n babbel kunt hebben met Sylvain, neef van mijn vrouw, dat moet ook kunnen.
Ik had vandaag enkel wat briefjesgeld nodig aan de automaat, maar eens dat in de broekzak gestopt, kon ik op weg. Ik wandelde naar de Industrieweg om vervolgens aan de brug, links het onverharde pad naar Tournebride te nemen. Daar ging ik weer de brug over om naar het domein Pietersheim te gaan. Deze keer nam ik de kastanjedreef naar het kasteel. Daarna nog even de burchtruïne binnengestapt om tenslotte aan de achterkant van de ruïne mijn weg verder te zetten naar Lanaken-centrum.
Onderweg kwam ik zoals gezegd nog Sylvain tegen. Met hem heb je altijd 'n goeie babbel. Zo, meer heb ik vandaag niet te vertellen, kort en bondig, mag ook wel eens.
Een helling niet overgeraken, dat staat in feite niet in mijn woordenboek en dat kon ik dan ook niet over mijn kant laten gaan. Een mens heeft toch ook zijn eergevoel, .... ha, ha, ha. Nu, ik had afgelopen maandag wel 'n geldig excuus, ik had toen mijn stadsfiets bij met amper 7 versnellingen. Vandaag wilde ik die helling toch eens opnieuw oprijden, maar nu met de koersfiets. Ik heb vooraan drie tandwielen en achteraan 'n cassette van negen. Ik kan dus kiezen tussen 27 versnellingen en dat scheelt natuurlijk 'n slok op een borrel.
Ik vertrok weer via Rekem waar die bewegingsbank 'n mooi initiatief is maar waar ik nog nooit bewegers heb gezien. Via de Tuinwijk in Eisden, was ik weer rap aan de mijngebouwen waar de route naar de nieuwe pontonbrug echt begint. Het was weer rustig daar in Lanklaar, het was ook nog vroeg op de dag. En je hebt er wel altijd iemand die bereidwillig 'n foto van je wil maken.
En dan die Litzberg, ik kende hem nu, en gewapend met voldoende versnellingen ben ik er vrij vlot bovengeraakt. Naast mij reed 'n man met elektrische ondersteuning op zijn fiets en hij wist mij te vertellen dat het ook voor hem redelijk zwaar was geweest.
Eens boven kon ik mijn weg vervolgen, eerst via As, dan Opglabbeek om tenslotte in Meeuwen halt te kunnen houden aan de Bullenschool. En nee, ik heb niet lang moet twijfelen tussen de verschillende soorten vlaai, ze was lekker en ze gaf mij weer voldoende nieuwe energie.
Nadien kwam ik nog oa. in 'n deelgemeente van Peer, doorheen Kelchterhoef in Houthalen-Helchteren en langs 'n heus wijngebied in Genk. Terugkeren deed ik via de kanaalbar in Eigenbilzen.
En die laatste afbeelding, ..... die kon ik niet laten liggen, de tekst is in het plat Lanakers. Wie het niet begrijpt, laat maar van je horen, Maar ik denk dat de tekening voldoende uitleg geeft. Tot morgen.
Verdorie zeg, vanmorgen was het koud, onaangenaam zelfs. En toch moest ik er door, eerst naar de kapper en vervolgens naar de dokter voor mijn maandelijks bloedonderzoek om tenslotte nog brood te gaan halen bij de bakker. In principe had ik misschien toch nog willen wandelen in de voormiddag, maar ik had 'n technisch probleem, mijn gsm moest nog opgeladen worden. En eer dat in orde was, dan was het niet meer de moeite om te vertrekken.
Het werd dus de namiddag met 'n wandeling naar Zutendaal. Het is altijd eerst de Bessemerberg over om boven in het gehucht Bessemer, links af te slaan naar de Mandelseweg. Dat is 'n fietspad doorheen het bos. Je hebt daar verschillende weilanden met paarden en de Teerkeskapel, heropgebouwd in 1985 ter vervanging van 'n vroegere kapel uit 1898.
Eens in Zutendaal-centrum wandelde ik langs 'n troostplaats, iets wat je tegenwoordig in vele gemeenten ziet. En uiteraard kon ik weer niet voorbij aan de oude pastorij. Deze is van 1783, de toegangspoort is van 1661 en maakte deel uit van 'n vroegere pastorij.
En wat dat oud beeld daar staat te doen, ik heb er het raden naar. Het doet mij denken aan die oude Romeinse beelden. Ik moet het eens vragen aan de burgemeester Ann Schrijvers, ik ken haar goed. En aan beelden in Zutendaal geen gebrek, ook in het Mariapark. Ze hebben er trouwens ook 'n Mariagrot.
Tenslotte heb je nog de O.L.Vrouwekerk. Deze is van de 17de eeuw met nog resten in de onderbouw van het koor van 'n oudere kerk uit de 13de eeuw. In de kerk hangen twee oude klokken, eentje van 1525, de andere van 1531.
En na ene koffie was het tijd voor mijn bus, terug naar huis. Morgen wordt er gefietst, weer 'n langere rit met de koersfiets.
Belgisch Limburg heeft er weer 'n nieuwe fietsattractie bij, "fietsen tussen de Mijnterrils" in Lanklaar. Het voorbije weekend konden de eerste fietsers en wandelaars al kennismaken met deze nieuwe realisatie. En dat het er druk was dit weekend, dat schreven alle kranten.
Vandaag maandag zou het er minder druk moeten zijn en dat bleek ook zo. Ik had mijn route zo ingepland dat ik eerst richting Eisden zou fietsen, dan over de pontonbrug en via As terug naar huis. In Neerharen kwam ik langs het voormalige brugwachtershuisje. De bedoeling is dat het 'n fietscafé wordt. Lang heeft het er verwaarloosd bijgelegen, nu zijn er werken bezig die erop duiden dat de plannen toch gerealiseerd gaan worden.
Dan was het verder fietsen langs de Zuid-Willemsvaart tot in Eisden. Daar zag ik meteen dat het fietsroutenetwerk enkele aanpassingen ten gunste had gedaan. Je rijdt nu niet meer langs de Decathlon, maar je gaat rechtsreeks naar de oude mijngebouwen van Eisden.
In Lanklaar, bijna aan de pontonbrug, was het wel even snelheid terugnemen, ik kon niet anders dan de voorliggende groep gewoon te volgen. Voorbijrijden dat ging niet, dat fietspad was te smal en er kwamen natuurlijk ook voortdurend tegenliggers aangefietst. Maar ik had tijd, rustig aan dus tot aan de brug. Maar eens op de pontonbrug kon ik gewoon doorfietsen, er was nauwelijks volk te zien. Als je zo rondom je keek, het was er prachtig.
Nu was ik ook wel geïnteresseerd in de rest van dat nieuwe fietstraject naar As toe. Even voorbij het ponton, moest ik schakelen met mijn versnelling, 'n korte maar venijnige knik lag op het parcours. Maar toen kwam het, enkele kms. verderop doemde ineens 'n heuse muur voor mij op. Ik mag van mezelf zeggen dat ik 'n geoefend fietser ben - ik rij zelfs graag bergop - maar met mijn stadsfiets met amper 7 versnellingen, raakte ik niet boven. Ik ben moeten afstappen en heb mijn fiets tot boven moeten duwen. En als ik al niet boven geraak, wat moet dat dan niet zijn voor de gewone dagjesfietsers die niet elektrisch rijden ...? Ook omgekeerd is die helling 'n hindernis, ik zag verschillende mensen voetje voor voetje naar beneden wandelen. Anderen die weliswaar in het zadel bleven, hadden de schrik in hun ogen. Ik ben benieuwd of daar 'n oplossing voor is. Met mijn koersfiets ga ik uiteraard nog eens terug, normaal gezien gaat dit lukken.
Eens voorbij de helling is het mooi fietsen. Uiteraard is er ook 'n afdaling, maar die is veel langer, en dus ook minder steil voor de mensen die uit As komen. Ik heb dus niks dan lof voor dit initiatief in Limburg.
Terugrijden deed ik vanuit As naar Wiemesmeer. Het was omwille van wegenwerken wel kris-kras door het dorp rijden en het fietspad doorheen het bos naar Zutendaal, was zelfs volledig afgesloten. Dus gewoon terug via de grote weg. In Zutendaal zelf ben ik nog even gestopt voor 'n tasje koffie.
Dat was het weer voor vandaag. Geniet van jullie avond.
Zondag, meestal 'n wandeldag en dan valt er doorgaans minder te vertellen, dit in tegenstelling tot gisteren. Toen heb ik mijn fietsverslag serieus moeten beperken omdat er zoveel te zien - en dus ook te vertellen - viel. Zij die mijn verslag van gisteren dus nog niet gelezen hebben, ik beveel het jullie aan, doen! Ik moet mij ook excuseren omdat mijn kaartje wat groot is uitgevallen. Maar het was al laat toen ik er gisteren aan begon en ik had bij het bekijken van mijn blog echt geen goesting om helemaal opnieuw te beginnen.
Vandaag heb ik het héél rustig gehouden in de voormiddag, ik ben op het gemak gaan wandelen naar Pietersheim. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat om aan de Neerharenweg, het domein Pietersheim binnen te trekken. Het was er nog vrij rustig, zeker op de wandelpaden en aan het kabouterhuisje. Zelfs de eenden en ganzen gaven niet thuis in en aan de grachten aan het kasteel. Via Lanaken-centrum en het Uilenstraatje wandelde ik terug naar huis. Het was juist geen 7 km., genoeg voor 'n zondag.
Onze kleinzoon is nog even op bezoek geweest, nu mijn verslag nog afwerken en daarna naar de koers kijken. Ik ben benieuwd of het op 'n massaspurt gaat uitdraaien.
En o ja, die laatste afbeelding, ik heb mij gisteren op Facebook zogezegd geout als deelnemer aan de verkiezingen. Uiteraard nam ik niet het woord stemmen of deelnemer of kandidaat in de mond, het is gewoon 'n ferme knipoog naar de verkiezingen en meer bepaald naar Open VLD dat als Team Burgemeester, 'n lijst heeft ingediend bij de verkiezingen van 13 oktober. Als lid van de redactie van de Bèssemgezèt maakte ik er dan maar 'n parodie op.
Sorry mensen dat mijn verslag pas zo laat gemaakt kon worden, de finale van de Diamond League in Brussel was mij toch te spannend. Het goede nieuws is dan - voor mij toch - dat ik vandaag nergens verkeerd gereden, ik heb mooi braaf mijn route kunnen volgen.
Zoals aangekondigd zou ik dus vandaag gaan fietsen, mits natuurlijk de steun van hierboven (lees: droog weer en niet al te veel wind). En die steun heb ik gekregen. Ik vertrok naar Herbricht om wat verderop in Uikhoven met het veer de Maas over te steken. De bedoeling was dus om over wat bergjes te fietsen.
Als eerste klepper kwam de Kloosterberg aan de beurt met percentage's rond de 10%. Dan kwam de Waterval, 'n helling die goed te doen is, maar vandaag hadden ze mij toch gekl ...t, van aan de voet tot boven hadden ze de straat volgekieperd met heel dunne steentjes, uiteraard als extra bescherming voor de asfalt, maar voor mijn dunne bandjes, de pest.
Zo heb ik de een achter de andere helling voor de wielen geschoven gekregen, wat uiteindelijk resulteerde in 955 hoogtemeters voor 10 gekende hellingen. Plezant was het in Schoonbron, dat gehucht in Valkenburg deed mij direct denken aan Paleis Schönbrunn in Wenen, het paleis van de Habsburgers.
Vrij vlot kwam ik toe in Gulpen, niet om er te pauzeren, daar is dit stadje mij te druk voor, maar om effe te blijven stilstaan bij die goed draaiende molen, de Neubourgermolen van 1712. Wat verderop beginnen de mooie vergezichten. In Heijenrath was het tijd voor 'n boterham en 'n foto van die Mariakapel. Die werd gebouwd in de 2de helft van de 19de eeuw met bouwmateriaal van vorige kapellen.
Met goed 50 km. op de teller, was het in Slenaken tijd voor 'n pauze. Zoals dikwijls, ook nu weer kersenvlaai met koffie. Maar dan, na de pauze, 'n verschrikking, de Schilberg met percentage's boven de 15% en 1 km. lang. Dat was 'n dikke "oef" toen ik er bovenkwam. Het volgende stuk was minder zwaar, Sint-Martensvoeren en 's-Gravenvoeren.
En dan ineens in Sint-Geertruid, het was precies of de Amerikanen Nederland kwamen binnengevallen, 'n ellenlange kolonne van voertuigen kwam de helling afgereden. Het had te maken met de bevrijding van de eerste Nederlandse dorpen in WO II, nu juist 80 jaar geleden. De viering wordt Red Horse Liberation Weekend 2024 genoemd. Indrukwekkend.
Daarna heb ik toch weer het vizier op hellingen gezet en fietste ik eerst langs die kip in Eckelrade, de Van Tienhovenmolen uit 1855 in Wolfshuis, 'n gehucht van Eijsden-Margraten om ten slotte naar Valkenburg te gaan om er nogmaals de Cauberg te bedwingen. Eerst had ik nog de Bemelerberg onder de wielen gehad en op het eind nog de Geulhemmerberg.
Een prachtige rit, al zeg ik het zelf, ik ging voor 'n aantal hellingen, het zijn er 'n paar meer geworden. En natuurlijk, die Duvel kon in Lanaken niet ontbreken. Fietsen is eigenlijk simpel, gewoon mankracht van 'n oude senior en 'n papiertje aan je stuur als gps.
Nee, deze voormiddag had ik echt geen goesting om te gaan wandelen, veel te fris en dan ook nog eens die mist, ... herfstweer. Ik ben wel effe te voet naar de bakker geweest, maar dat was nauwelijks 'n afstand - heen en terug - van 1,3 km. Ik heb dan maar wat huiselijke taken gedaan, dat moest toch gebeuren.
Maar in de namiddag kon ik het toch niet houden, ik had 'n mooie wandeling in gedachten. Ik nam hiervoor de bus naar het centrum van Mechelen a/d Maas. Daar heb ik mijn Strava-account aangezet en ben zo naar het kanaal gestapt. Eens aan de Zuid-Willemsvaart is het gewoon rechtdoor naar Boorsem. Daar kom je eerst langs de boerderij van ex-voetballer/coach/trainer Eric Gerets. Dan is het opnieuw de brug over aan dat kruis waar 'n slachtoffer van 'n ongeval in 2019, nog steeds in gedachten gehouden wordt.
Na Boorsem heb je Rekem en zijn natuurreservaat De Oude Weerd. Gelukkig staan er op dat punt veel bomen want het was effe nodig om te schuilen. Waar het eerst vanaf Mechelen a/d Maas wat gemiezerd had, viel er nu 'n fikse bui uit de lucht. Ook 'n zestal andere wandelaars zochten beschutting. De visser echter, die viste gewoon verder.
Wat ik mij soms afvraag, bij het minste gedruppel zie je overal paraplu's verschijnen, hebben die mensen die dan altijd standaard bij ...?? Ik alleszins niet, 'n beetje gedruppel kan mij niet deren en regent het wat feller, daar dienen dan bomen voor (als je geluk hebt dat die er staan natuurlijk, ha, ha, ha).
Ook in Rekem nam ik 'n foto van dat bronzen beeld. Het werd gemaakt ter nagedachtenis van de meer dan 1.500 Limburgse soldaten die het leven lieten in WO I.
En aan de lucht kon je nog zien dat het goed geregend had, ik vermoed dat op dat moment, Maastricht de volle laag kreeg. Ook zie je dat het stilaan tijd wordt voor de paddenstoelen- en zwammentijd. Dit is 'n zwavelzwam.
Via de sluis van Lanaken keerde ik terug naar huis. Een wandeling van iets meer dan 13 km. daar kan ik best tevreden over zijn. Morgen, als ze daarboven willen meewerken, dan ga ik fietsen. Het zal weer 'n bergritje worden in en rond Valkenburg.
Met dit onstabiel weer is het altijd zoeken naar het juiste moment om te sporten, het was vandaag niet anders. Eerst heb ik nog 'n kleinigheid afgewerkt in de tuin om vervolgens ná de 10u00-koffie mijn stadsfiets van stal te halen. Ik wilde nog eens naar het kerkdorpje Sint-Pieter fietsen, boven op de gelijknamige Sint-Pietersberg.
Ik vertrok via het Albertkanaal in Briegden naar Vroenhoven en Kanne. Daar stak ik het kanaal over om vervolgens via Petit-Lanaye aan de voet van de Sint-Pietersberg te komen. Met de stadsfiets is dat stevig klimmen, het profiel geeft aan dat de steilste 100 meter méér dan 11% zijn, sommige punten zijn zelfs nog iets méér oplopend. Ik had de indruk dat ze er 'n buslading Japanners hadden afgezet. Je komt er voorbij aan Grand-Café Buitengoed Slavante.
Wat verderop heb je 'n Lourdesgrot, mogelijk zelfs de oudste van Nederland. Deze is ontworpen einde de 19de eeuw. En dan tegenover de kerk, staat de woning van violist André Rieu. Hij woont in het kasteelachtig landhuis de Torentjes. Het is 'n gebouw deels uit de 16de eeuw. Je ziet zo goed als niks van het gebouw vanop de weg, de foto's zijn derhalve gevonden op het internet.
Het dorp Sint-Pieter is trouwens sinds 1920 'n deelgemeente van Maastricht. Voorheen was het dorp zelfstandig. Zeer bekend in Sint-Pieter was de cementfabriek ENCI.
Vandaag heb ik drie keer de bus genomen, eerst heen en terug naar Genk en tenslotte terug vanuit Maastricht na mijn wandeling. Het was weer even geleden, maar we zijn nog eens samen naar Genk getrokken om er te shoppen en ergens te gaan eten. Dat shoppen ging vrij vlot, dat eten iets minder, alhoewel zéér lekker. We beginnen het beiden te merken dat we ouder worden, vroeger verslonden we zo 'n bord eten, nu hebben we allebei flink ons best gedaan aan dat gigantisch bord eten, maar het lukte niet om alles weggeduwd te krijgen. Het zij zo!
Terug thuis heb ik mij wel geen seconde bedacht om het wandelen voor ene keer maar te laten, nee, absoluut niet. Ik heb direct mijn wandelkledij aangetrokken en tegen mijn vrouw de bestemming medegedeeld: Maastricht en met de bus terug.
Ik vertrok uiteraard via Smeermaas, naar de Brusselseweg. Normaal neem ik altijd de kortste weg naar Maastricht, nu ben ik de hele Brusselseweg afgestapt tot aan de Brusselse Poort. Onderweg zag ik die mooie giraf op de speelplaats van 'n school. Aan de Brusselse Poort heb je de Sint-Lambertuskerk. Daar zit 'n heel verhaal achter. De kerk werd gebouwd tussen 1913 en 1916 maar omdat in die regio er vele kazematten zijn (ondergronds netwerk van verdedigingsgangen) van lang vervlogen tijden, is de ondergrond onstabiel. Dat bleek dus ook nadat de kerk gebouwd was. Regelmatig vertoonden de muren scheuren en waren er verzakkingen. Deze problemen werden telkens hersteld maar op den duur werd het al te gortig met als gevolg dat de kerk in 1985 definitief buiten dienst werd gesteld. Er werd gedacht aan de afbraak van de kerk, maar uiteindelijk kwam de kerk in 2016 in particuliere handen. Nu is het 'n woonhuis - onderzoekscentrum - laboratoria - semi-openbare zaal voor culturele activiteiten.
Via wat kleine straatjes, bereikte ik uiteindelijk het centrum. In de boekenkerk ben ik 'n tasje koffie gaan drinken en via de talrijke terrassen aan de Maas, ben ik naar de bushalte gestapt. Daar kon ik kiezen tussen lijn 45 en lijn 63.
Deze namiddag was er 'n forse wind en toch had deze sporter goesting om te gaan fietsen. Niet met de koersfiets maar met de stadsfiets. In de voormiddag had ik mij al nuttig gemaakt door diverse hagen en struiken te snoeien. Ik weet het, sinds verleden jaar heb ik hulp voor die klusjes, maar de tuinman gaat in oktober komen, juist in de periode dat ik nieuwe lenzen in mijn ogen krijg. Het is mij absoluut aanbevolen om in die periode infecties te voorkomen (lees: geen zwaar en vuil werk te doen). Derhalve ben ik er maar zelf aan begonnen zodat ik de boel nog kon opruimen. De grote hagen achter in de tuin, die laat ik aan mijn tuinman en zoon en/of schoonzoon moeten maar helpen bij het opruimen van het snoeisel. Ver moet dat niet gebracht worden, gewoon de composthoop op.
En in de namiddag heb ik dan gefietst. De bedoeling was om opnieuw het traject af te leggen van "fietsen door de heide" in Maasmechelen. Ik vertrok via Gellik en de oplopende Bergstraat. Aan de Zilverdennenlaan kwam ik op het fietspad Gellik - Zutendaal waar je sowieso beschermd bent tegen de wind. In Zutendaal was het dan rechtsaf naar die brug van "fietsen door de heide". Op het einde van de straat ging het vervolgens bergaf naar de Salamander in Maasmechelen, 'n kampeerverblijf - zwembad - speeltuin - cafetaria. Je kunt er ook prachtige wandelingen maken in de Mechelse heide.
Ik zette mijn tocht verder door het bos richting Opgrimbie. Daar heb je de oude Sint-Christoffelkapel uit de 16de eeuw. Dit is hetgeen er overblijft van de dorpskerk die grotendeels werd afgebroken in het begin de 20ste eeuw. Nu is de kapel 'n beschermd dorpsgezicht.
Vandaag had ik geluk met het bezichtigen van de kerken, de deur van die van Kotem stond open en ik kon er enkele foto's maken. Na Kotem kwam ik vervolgens in Uikhoven aan de Maas. De laatste plek waar ik doorheen fietste - en foto's maakte - dat was Herbricht. Ik ben nog eens tot kort aan die "Levensboom" gewandeld, 'n project van de Amerikaanse kunstenaar Mark Dion.
Terugkeren deed ik via Hochter Bampd en Smeermaas. En ja, met mijn gemiddelde van iets meer dan 16 km/uur heb ik idd. op zijn traagst gereden. Méér hoefde ook niet, ik had absoluut niet de ambitie om de ziel uit mijn lijf te fietsen, de nadruk lag op het aangename, het rondkijken, wat foto's nemen en genieten. En die wind, ... zoals mijn conditie nu is, is er geen probleem. Laat maar waaien.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Dat kon ik natuurlijk niet hebben, mij zo om de tuin leiden. 
Er zou dus in de namiddag gesport worden, regen of geen regen. Het was alleen nog kiezen tussen wandelen en fietsen. Het is fietsen geworden met de stadsfiets. Ik heb tegen mijn vrouw gezegd: "ik ga fietsen, regent het, wel dan heb ik pech, ik waag het erop". 
In Kotem heb ik dan gewoon de autostradebrug als oversteekplaats genomen.
De zaak is blijkbaar al 125 jaar oud. En maar goed dat ik er beschutting had gevonden, 'n fikse bui maakte de straten kletsnat. 
Ik ben Eddy Meuris