|
Deze namiddag was er 'n forse wind en toch had deze sporter goesting om te gaan fietsen. Niet met de koersfiets maar met de stadsfiets.  In de voormiddag had ik mij al nuttig gemaakt door diverse hagen en struiken te snoeien. Ik weet het, sinds verleden jaar heb ik hulp voor die klusjes, maar de tuinman gaat in oktober komen, juist in de periode dat ik nieuwe lenzen in mijn ogen krijg. Het is mij absoluut aanbevolen om in die periode infecties te voorkomen (lees: geen zwaar en vuil werk te doen). Derhalve ben ik er maar zelf aan begonnen zodat ik de boel nog kon opruimen. De grote hagen achter in de tuin, die laat ik aan mijn tuinman en zoon en/of schoonzoon moeten maar helpen bij het opruimen van het snoeisel. Ver moet dat niet gebracht worden, gewoon de composthoop op. 
En in de namiddag heb ik dan gefietst. De bedoeling was om opnieuw het traject af te leggen van "fietsen door de heide" in Maasmechelen. Ik vertrok via Gellik en de oplopende Bergstraat. Aan de Zilverdennenlaan kwam ik op het fietspad Gellik - Zutendaal waar je sowieso beschermd bent tegen de wind. In Zutendaal was het dan rechtsaf naar die brug van "fietsen door de heide". Op het einde van de straat ging het vervolgens bergaf naar de Salamander in Maasmechelen, 'n kampeerverblijf - zwembad - speeltuin - cafetaria. Je kunt er ook prachtige wandelingen maken in de Mechelse heide. 
Ik zette mijn tocht verder door het bos richting Opgrimbie. Daar heb je de oude Sint-Christoffelkapel uit de 16de eeuw. Dit is hetgeen er overblijft van de dorpskerk die grotendeels werd afgebroken in het begin de 20ste eeuw. Nu is de kapel 'n beschermd dorpsgezicht. 
Vandaag had ik geluk met het bezichtigen van de kerken, de deur van die van Kotem stond open en ik kon er enkele foto's maken. Na Kotem kwam ik vervolgens in Uikhoven aan de Maas. De laatste plek waar ik doorheen fietste - en foto's maakte - dat was Herbricht. Ik ben nog eens tot kort aan die "Levensboom" gewandeld, 'n project van de Amerikaanse kunstenaar Mark Dion. 
Terugkeren deed ik via Hochter Bampd en Smeermaas. En ja, met mijn gemiddelde van iets meer dan 16 km/uur heb ik idd. op zijn traagst gereden. Méér hoefde ook niet, ik had absoluut niet de ambitie om de ziel uit mijn lijf te fietsen, de nadruk lag op het aangename, het rondkijken, wat foto's nemen en genieten. En die wind, ... zoals mijn conditie nu is, is er geen probleem. Laat maar waaien.
|
Ik ben Eddy Meuris