Belgisch Limburg heeft er weer 'n nieuwe fietsattractie bij, "fietsen tussen de Mijnterrils" in Lanklaar. Het voorbije weekend konden de eerste fietsers en wandelaars al kennismaken met deze nieuwe realisatie. En dat het er druk was dit weekend, dat schreven alle kranten.
Vandaag maandag zou het er minder druk moeten zijn en dat bleek ook zo. Ik had mijn route zo ingepland dat ik eerst richting Eisden zou fietsen, dan over de pontonbrug en via As terug naar huis. In Neerharen kwam ik langs het voormalige brugwachtershuisje. De bedoeling is dat het 'n fietscafé wordt. Lang heeft het er verwaarloosd bijgelegen, nu zijn er werken bezig die erop duiden dat de plannen toch gerealiseerd gaan worden.
Dan was het verder fietsen langs de Zuid-Willemsvaart tot in Eisden. Daar zag ik meteen dat het fietsroutenetwerk enkele aanpassingen ten gunste had gedaan. Je rijdt nu niet meer langs de Decathlon, maar je gaat rechtsreeks naar de oude mijngebouwen van Eisden.
In Lanklaar, bijna aan de pontonbrug, was het wel even snelheid terugnemen, ik kon niet anders dan de voorliggende groep gewoon te volgen. Voorbijrijden dat ging niet, dat fietspad was te smal en er kwamen natuurlijk ook voortdurend tegenliggers aangefietst. Maar ik had tijd, rustig aan dus tot aan de brug. Maar eens op de pontonbrug kon ik gewoon doorfietsen, er was nauwelijks volk te zien. Als je zo rondom je keek, het was er prachtig.
Nu was ik ook wel geïnteresseerd in de rest van dat nieuwe fietstraject naar As toe. Even voorbij het ponton, moest ik schakelen met mijn versnelling, 'n korte maar venijnige knik lag op het parcours. Maar toen kwam het, enkele kms. verderop doemde ineens 'n heuse muur voor mij op. Ik mag van mezelf zeggen dat ik 'n geoefend fietser ben - ik rij zelfs graag bergop - maar met mijn stadsfiets met amper 7 versnellingen, raakte ik niet boven. Ik ben moeten afstappen en heb mijn fiets tot boven moeten duwen. En als ik al niet boven geraak, wat moet dat dan niet zijn voor de gewone dagjesfietsers die niet elektrisch rijden ...? Ook omgekeerd is die helling 'n hindernis, ik zag verschillende mensen voetje voor voetje naar beneden wandelen. Anderen die weliswaar in het zadel bleven, hadden de schrik in hun ogen. Ik ben benieuwd of daar 'n oplossing voor is. Met mijn koersfiets ga ik uiteraard nog eens terug, normaal gezien gaat dit lukken.
Eens voorbij de helling is het mooi fietsen. Uiteraard is er ook 'n afdaling, maar die is veel langer, en dus ook minder steil voor de mensen die uit As komen. Ik heb dus niks dan lof voor dit initiatief in Limburg.
Terugrijden deed ik vanuit As naar Wiemesmeer. Het was omwille van wegenwerken wel kris-kras door het dorp rijden en het fietspad doorheen het bos naar Zutendaal, was zelfs volledig afgesloten. Dus gewoon terug via de grote weg. In Zutendaal zelf ben ik nog even gestopt voor 'n tasje koffie.
Dat was het weer voor vandaag. Geniet van jullie avond.
|