aantal stappen: 3.017.320 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 250
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
24-10-2024
Met half zicht op wandel.
"Het kan verkeren" zei Bredero, het ene oog is het andere niet. Deze voormiddag zat ik alweer bij de oogarts. De druppels die ik moest gebruiken voor het herstel van mijn linkeroog waren dan weer nefast voor het hoornvlies. In de plaats moet ik nu 'n zalf aanbrengen die uiteraard mijn zicht beperkt tot 'n waas. Maar de dokter heeft mij verzekerd dat het goed komt, alleen geduld hebben. Ze heeft mij wel afgeraden om nu 'n vaccin te gaan halen voor griep en Covid. Ik heb 'n nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week.
Doordat ik nu maar 'n half zicht heb en mijn bril sowieso nog niet aangepast is op kortbij-kijken, zullen mijn foto's niet van de beste kwaliteit zijn, ze ter plaatse controleren is moeilijk. Ik ben hoe dan ook gaan wandelen, zij het niet al te ver. Ik moet mij houden aan vaste tijdstippen om mijn ogen te verzorgen. Ik ben al blij dat ik mag gaan wandelen.
Ik vertrok via dat kapelletje op de hoek van de Waterstraat en de Henri Dunantstraat. Op de Waterstraat, een der oudste straten van het dorp, vind je dan ook nog enkele mooie woningen. Via de Winnigerstraat wandelde ik terug naar het centrum. Dit weekend is er kermis, en het beloofd goed weer te worden. Een opsteker voor die kermismensen, bij slecht weer valt er niet veel te verdienen.
Terugkeren deed ik langs het Uilenspiegelpark. En die laatste foto's, ... facebook herinnerde mij eraan dat ik als prille twintiger samen met vriend-neef Mark met autostop naar het zuiden van Frankrijk ben geweest. We hebben daar toen veertien dagen voor uitgetrokken en we hebben, als ik het mij nog goed herinner, twaalf personen bereid gevonden om ons mee te nemen, heen en terug. Bij die gelegenheid kropen wij ook op die brug, 'n Romeins aquaduct dat gebouwd werd om de stad Nimes van water te voorzien. Een mede-toerist nam die foto. Naast Nimes bezochten wij ook Avignon.
We gaan hier in Lanaken toch moet leren leven met 'n veranderlijk tijdsbesef, de krant niet meer op 'n vast uur in de bus en de postbode die zoals vandaag, om 14u20 langsreed (ze beginnen nu hun job pas om 7u15). Er blijven ook anomalieën opduiken bij de krant, ofwel véél te laat ofwel geen krant. En telefonisch contact opnemen met de uitgever, dat is 'n aanslag op je koelbloedigheid. Véél geduld hebben ofwel niet binnen geraken .... dat zijn toch enkele bemerkingen die ik links en rechts ter ore kom.
Anderzijds is het ook zo dat de nieuwe bezorgers de tijd moeten krijgen om zich hun krantenronde eigen te maken, dat duurt toch wel enkele dagen. Wat me wel opviel is dat de krant bezorgd wordt door iemand met 'n allochtone achtergrond. Uiteraard niks mis met die mensen, iedereen verdient 'n plek onder de zon en 'n inkomen, maar het zijn vooral de minder betaalde jobs en de jobs met moeilijke uren die door hen gedaan worden. En waarom, .... omdat de eigen bevolking deze jobs niet meer wenst te doen. En dan heb je natuurlijk het fenomeen dat de uitbesteding voor het ronddragen van kranten, aan firma's gegeven wordt die het goedkoopst werken. Afwachten hoe het evolueert.
Vandaag is het buiten prachtig weer, de hele dag zon en weinig wind, ideaal fietsweer dus. Alleen, ... het mag en het kan nog niet. Mijn ogen moeten eerst helemaal hersteld zijn en dan pas zal mijn opticien mij 'n attest geven voor 'n nieuwe multifocale bril, enerzijds om ver te kunnen kijken en anderzijds voor het leesgedeelte.
Er werd dus weer gewandeld. Ik heb het deze keer bij 'n kanalentochtje gehouden. Ik vertrok via het centrum, naar de sluis en het jaagpad. Ik zag vandaag uitzonderlijk veel schepen, zelfs eentje in de richting van de Zuid-Willemsvaart. Zou dat te maken hebben met het droogleggen van 'n deel van het Julianakanaal waardoor schippers moeten omvaren ...??
Tijdens mijn wandeling zag ik ook veel hobbyisten die hun regenwormen zwemles geven. In Lanaken noemen wij die diertjes "pieringen". Terugkeren deed ik door over het oude spoor te stappen, de Kounterstraat te nemen om uiteindelijk via die beelden op de Kleine-Hofstraat, Op de Puin te bereiken. Dat laatste stuk had ik achteraf gezien best gemeden, het was er slijkerig en nat.
Morgen zouden wij weer zo 'n aangename dag krijgen, dus geniet ervan. Wij beiden worden dan in de namiddag gevaccineerd, griep en Covid.
Eerlijk is eerlijk, vandaag hadden wij onze krant vóór 8u00. Wie het ook mag zijn - hij of zij - had gisteren wat aanpassingsproblemen denk ik. Wat er ook van zij, héél Lanaken is gisteren in de pen gekropen om te klagen dat de krant ofwel niet - nog niet - te laat is toegekomen. Als ik de berichten van vandaag lees, zit er al beterschap in.
Ik was vandaag bij de oogarts voor 'n controle van mijn ogen. Op haar verzoek moet ik direct stoppen met geneeskrachtige druppels. De herstelling na mijn operatie is goed verlopen, maar die druppels die ik indeed, droogden mijn ogen uit. Ik heb nu andere druppels die ik moet inbrengen en dat om de twee uur. Verre verplaatsingen kan ik dus momenteel niet doen.
Uiteraard ben ik wel gaan wandelen. Ik ging via de Neerharenweg naar de Romeinendreef. Wat die Romeinen in Neerharen gezocht hebben, Joost mag het weten. Aan La Butte aux Bois ben ik toch even 'n foto gaan maken. Het gebouw is precies 100 jaar oud. Ridder E. Lagasse de Locht bouwde het als Adelijk buitenverblijf. Eind de jaren '80 werd het 'n hotel.
Op de Paalsteenlaan staat er 'n zogenaamde gevelkapel. Via Tournebride keerde ik terug naar het centrum. Op de Koning Albertlaan had ik herinneringen aan die woning met mooi vensterglas. Ooit was dat 'n snoepwinkel, en wij als jonge gasten op weg naar de lagere school, zijn daar dikwijls voor 'n paar cent snoep gaan kopen.
En dat Halloween leeft, zag ik weer in de wijk kort bij ons huis. Om af te sluiten, geniet van nog enkele zonnige dagen.
Die laatste foto bracht Facebook mij vandaag in herinnering. Als lid van jeugdbeweging KSA, bezochten we de koolmijn van Waterschei, ondergronds.
Deze voormiddag stond in het teken van onze dagelijkse krant. Zoals altijd is het mijn eerste taak om de oude krant bij het oud papier te leggen en de nieuwe krant uit de bus te halen. Groot was mijn verwondering toen ik zag dat er geen krant te bespeuren was. Nu, dat kan gebeuren, de postbode kan zich verslapen hebben, er kan ook 'n probleem geweest zijn bij de aanlevering van de kranten in het kantoor, ... wie zal het zeggen. Geen nood, we kunnen de krant nog altijd digitaal lezen. Maar omdat tegen 8u30 er nog steeds geen krant was, stuurde ik toch 'n e-mail naar het kantoor. Prompt kreeg ik 'n antwoord terug, vanaf vandaag zou Bpost-Lanaken (de postbodes dus) de kranten niet meer uitreiken, maar 'n privéfirma die verleden jaar opgekocht werd door Bpost en in onderaanneming alle kranten zou gaan uitreiken. Ik zou daar trouwens 'n bericht van ontvangen hebben van Het Belang van Limburg.
Maar ik wist van niks en kwam dus uit de lucht gevallen. Ik heb dan direct 'n bericht naar het Belang gestuurd met mijn grieven. Maar na het doorzoeken van mijn mailbox kwam ik tot mijn eigen verbazing bedoeld bericht van het Belang tegen bij de verwijderde mails. Door mijn tijdelijk slecht zicht zonder aangepaste leesbril, heb ik die mail naar mijn te verwijderen mails gestuurd. Mea culpa, ik heb mij onmiddellijk verontschuldigd bij het Belang. En die krant, die was er omstreeks 12u00. In de toekomst hoort dat vóór 8u00 te zijn.
In de namiddag ben ik dan gaan wandelen, zij het dat ik het moest stellen met het weer dat op dat moment voorhanden was, grijs en miezerig. Ik vertrok naar Briegden met zicht op het Alkahof, dan links de Briegdenstraat in om op het eind van de straat, rechtsaf te draaien, de Holleweg in. Dat is één van de trage wegen waar trouwens gisteren aandacht aan werd besteed.
Eenmaal in Veldwezelt nam ik rechts de Lindestraat tot boven aan de Kiezelweg. Die straat stak ik over om via Kompveld naar Gellik te wandelen. Er zijn nog verschillende velden waar de groenten nog niet zijn binnengehaald. En die vogels, ik had effe geluk dat ik juist mijn gsm in aanslag had.
Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kewithdreef. Dat was het weer voor vandaag.
Zondagmorgen, niks moet en alles mag. Zoals gewoonlijk waren we weer vroeg uit de veren, bij het begin van het 8-uur nieuws op de radio, waren we de tafel al aan het afdekken. We hebben toen nog even 'n boom opgezet over de plaatselijke politiek in onze gemeente. Waar Open-VLD (onder de naam Team Burgemeester) de absolute meerderheid verworven had bij de verkiezingen - 15 zetels op 29 - zijn ze op vraag van Vooruit toch 'n alliantie aangegaan voor de volgende zes jaar. Vooruit, dat nochtans in kartel was opgekomen met Groen, heeft zich geëngageerd om samen met Open VLD de meerderheid te vormen. Het kartel had twee verkozenen, één van Vooruit en één van Groen. Nu Vooruit zijn kartelpartner laat vallen, zit het spel nu op de wagen. En wij kiezers, wij kijken ernaar.
Omdat ik deze namiddag naar het veldrijden wilde kijken op tv, ben ik na de koffie al gaan wandelen. Op de Postweg moet ik altijd kijken naar die bunker van 'n huis. In Nederland is op die manier bouwen - dacht ik toch - niet ingeburgerd. In de Bosstraat zie je natuurlijk dat de herfst zijn intrede gedaan heeft.
Via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit, wandelde ik naar de Kewithdreef waar vele paarden staan te grazen. Terugkeren deed ik via de Kounterstraat waar 'n groot veld koolzaad in bloei staat.
Aan de Sportoase was de jeugd aan het voetballen en ze konden rekenen op veel familiale belangstelling. Terugkeren deed ik langs de Tongersesteenweg met reclame voor het optreden van André Rieu in Maastricht.
Zo mensen, ik ga nu op mijn lauweren rusten, nog ene fijne zondag.
Ik dacht vandaag de slimmerik uit te hangen en het een en ander wereldwijd te verkondigen, kwam ik toch effe van 'n kale reis terug thuis. Wat was er nu gebeurd? Ik had ergens zien voorbijlopen op sociale media, dat op elk bord van het fietsroutenetwerk, 'n code geplakt was. Die code is belangrijk werd vermeld, om te bepalen waar je je bevindt als je de hulpdiensten nodig hebt. Je kunt ofwel gevallen zijn ofwel technische problemen hebben. In beide situaties is het mogelijk dat je niet meer verder kunt en hulp nodig hebt. En niet iedere fietser weet altijd op welke plaats of dorp hij of zich bevindt.
Dat ga ik eens uitzoeken dacht ik en gelijktijdig eens gaan kijken naar het waterpeil van de Maas. Ik vertrok dus naar Smeermaas om welgeteld na 3,3 km. aan de Maas te staan. Aan de overkant zie je het kasteel en de kerk van Borgharen. De Maas staat hoog maar het eilandje is nog goed zichtbaar. Is dat niet meer het geval, dan spreken we over "alarmpeil". Die Sint-Antoniuskapel werd gebouwd in 1889.
En ja, op de palen van het fietsroutenetwerk hangen inderdaad de X en Y-coördinaten. Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik zag dat de voormalige douanelokalen nog steeds overeind staan. Sommigen willen ze afbreken, anderen beschouwen het dan weer als erfgoed. Maar als er op korte tijd niks mee gebeurt, dan hebben die gebouwen geen enkele waarde meer.
Maar dan die coördinaten, ik dacht, dat zoek ik effe op hoe dat nu juist in zijn werk gaat. Welke website heb ik hiervoor nodig? Tja, ondanks goede bedoelingen, kreeg ik "nul op het rekest", geen enkele zoekopdracht kon mij vertellen wat ik nu juist moet doen of naar welke site ik moet gaan. Jammer maar helaas. Nu, gene paniek, ik heb uiteraard met 'n e-mail de vraag gesteld via de website van het fietsroutenetwerk. Ze zullen mij wel contacteren.
Om te eindigen, nog ene fijne avond en ene prettige zondag.
Je kunt er niet naast kijken, Halloween zit eraan te komen. Hetgeen de bewoners op de Neerharenweg allemaal in hun voortuin gezet hebben, daar blijf je toch even stilstaan. Zelf hebben mijn vrouw en ikzelf niks met dat fenomeen.
Deze voormiddag was het absoluut geen weer om buiten te komen, druilerig, mist, gemiezer, grijs, ... absoluut niet gezond. Het was pas rond 15u00 dat ik toch naar buiten getrokken ben.
Ik vertrok zoals gezegd eerst via de Neerharenweg en die Halloweenversieringen. Daarna ging ik de Kinderboerderij in om dan vervolgens te passeren aan de grachten rond de burchtruïne. Het kasteel liet ik rechts liggen, ik wandelde gewoon door de mooiste dreef van Pietersheim.
Eens Pietersheim buiten koos ik het jaagpad langs het kanaal om verder te wandelen. Eerst via de sluis, de kanaalkom (waar nog eens 'n schip aangemeerd ligt in de haven van Sappi) om tenslotte doorheen de Stationsstraat te wandelen.
Daar ligt al vijf jaar "de schande van Lanaken", ooit bedoeld als nieuwe Delhaize met bovenliggende appartementen. Maar sinds de dood van de bouwpromotor en het daarop volgende faillissement, is die put onaangeroerd gebleven. Blijkbaar heeft onze burgemeester weer gesprekken op gang gebracht, en naar verluidt zit er beweging in de zaak. Delhaize zou zich weliswaar hebben teruggetrokken, maar 'n andere bouwpromotor zou 'n nieuw project ingediend hebben.
Terug thuis (zo rond 17u00), ik had mijn schoenen net uitgedaan, kreeg ik alsnog 'n bericht van mijn opticien dat mijn bril klaar was. Ik ben die dan maar direct gaan afhalen. het zal 'n verademing zijn om opnieuw op het gemak tv te kunnen kijken.
Om het in het plat Lanakers te zeggen, "van het ein nao het aander", van de ene naar de andere bestemming. Dat was inderdaad mijn voormiddag.
Op weg naar de dokter voor mijn maandelijkse controle, ben ik eerst nog 'n brood gaan kopen. Vervolgens thuis mijn vrouw en wat oude brillen onder de arm genomen om in het centrum eerst ergens 'n lekkere tas koffie te gaan drinken.
Daarna waren we bij onze opticien om 'n bril af te geven met het verzoek er glazen in te zetten met sterkte -2. Morgen zou die al klaar zijn. Nadien naar de apotheker om oogdruppels, druppels die mijn ogen moet vochtig houden. De druppels die ik van het ziekenhuis kreeg en die zorgen voor het herstel en de genezing, hebben de neiging de ogen uit te drogen.
Dan zijn we nog even gaan shoppen om uiteindelijk en ik alleen, nog even naar vriend Hubert te wandelen. Het was al weer even geleden dat ik hem gesproken had. Het ziet er naar uit dat we in 2025 weer samen kunnen gaan fietsen.
Mijn wandeling was dus niet spectaculair, even doorheen dat smal pad tussen de Bessemerstraat en de Heuvelstraat, en bovenaan de Heuvelstraat heb ik even halt gehouden aan het monument van Casimir Rock, 'n weerstander in WO II en doodgeschoten door de Duitsers op 7/1/1944. Op dat zelfde plein staat er al lang 'n carnavalswagen te blinken. Binnen minder dan één maand, wordt op elf november het nieuwe carnavalsseizoen geopend.
Uitkijken doe ik dus morgen naar mijn voorlopige bril, 'n bril die mij instaat zal stellen om weer zonder inspanning naar tv te kijken.
Het is misschien honderd jaar geleden - bij wijze van spreken dan - dat ik nog eens zónder bril over de straten gewandeld heb. Ik diende om 17u50 op controle te gaan bij de oogarts.
Gisteren is dus mijn tweede oog aan de beurt gekomen om 'n nieuwe lens te krijgen. Ik diende om 11u45 in het ziekenhuis te zijn, maar ik had dan wel de pech dat het juist middagpauze was. Ze hebben mij wel nog eerst ingeschreven en toen was het effe wachten. Maar door de jaren heen leer je geduld te hebben, ik had de tijd.
Die tweede ingreep verliep even probleemloos als de eerste. Pijn heb ik niet gehad. Maar zoals gezegd, vanmorgen na de eerste oogdruppels, heb ik de bril aan de kant gelegd en die is niet meer van tafel geraakt.
Nu na de controle bij de oogarts, heeft zij mij aangeraden, in afwachting van 'n definitieve bril met de juiste sterkte, om van 'n oudere bril, de glazen te laten verwijderen en twee brilglazen met sterkte -2 te bestellen, kwestie dat ik tv kan kijken en probleemloos kan gaan wandelen. Dus dat doe ik dan morgen.
Omdat foto's maken er ook vandaag niet inzat, heb ik 'n greep gedaan in oude postkaarten van Harelbeke, de stad van onze Jos. Ik heb mij serieus moeten beperken, er waren er veel te veel. Harelbeke zoals gisteren al gezegd, met Stasegem als gehucht, heeft verder nog twee deelgemeenten, Bavikhove en Hulste. Op 1 januari 2024 telde Harelbeke met zijn deelgemeenten, 29.904 inwoners. Ze hebben er ook 'n stevige voetbalploeg, hun bijnaam is de "Ratjes". De stad ligt aan de Leie, kort bij Kortrijk in West-Vlaanderen.
Waar ik voor mijn rechteroog al om 7u00 in het ziekenhuis diende te zijn, is het vandaag pas om 11u45 dat ik er verwacht wordt voor mijn linkeroog. Ook nu ligt er weer 'n nieuwe lens op mij te wachten. Natuurlijk heb ik weer voor ene chauffeur gezorgd die mij brengt en ook komt afhalen.
Ik had dus vandaag nog effe de tijd om naar de bakker te gaan. Hiermee ben ik er wel in geslaagd om de kaap van 2.000 wandelkilometers te overschrijden, kijk maar in de linkerkolom van deze pagina naar mijn gegevens (bovenaan links).
Uiteraard ben ik niet toegekomen aan foto's te maken, dat had ook niet veel zin. In de plaats wil ik onze vriend Jos plezieren met wat oude postkaarten van Stasegem. Dit is 'n gehucht van Harelbeke in de provincie West-Vlaanderen. Stasegem grenst ook aan de stad Kortrijk. De naam van het dorp is in 1641 al te zien op 'n oude landkaart, verwijzende naar "Goed te Staseghem", 'n rentehoeve van omstreeks 1580 waar tot het midden van de 19de eeuw, de familie Deconinck gewoond heeft. Jos, ik heb er ook nog van Harelbeke zelf, die komen ook nog eens aan de beurt.
Ik sluit nu af om mij klaar te maken voor mijn oogoperatie.
Voor velen is het 'n korte nacht geweest, anderen staan dan weer op met ene enorme kater. Dit is democratie, de kiezer wikt en beslist en heeft uiteindelijk altijd gelijk.
Ik laat het niet aan mijn hart komen, maar heb toch gisterenavond met één bericht op Facebook, iedereen gefeliciteerd met zijn/haar behaalde resultaat. Mijn eigen keuze terzijde, iedereen verdient 'n schouderklopje. Ik vind het alleen spijtig dat het zogenaamde "panacheren", niet is toegelaten en in feite met het digitaal stemmen, ook niet mogelijk is. Zowel in de huidige meerderheid als in de oppositie, heb ik vrienden die het goed gedaan hebben de afgelopen zes jaar.
Gelet op de verwachte regen, ben ik vandaag al vroeg gaan wandelen. Ik vertrok via de tunnel aan de Stationsstraat om vervolgens naar het jaagpad te stappen. Vanaf de sluis heb ik dat pad gevolgd tot in Tournebride. Ik keerde terug via Pietersheim om tenslotte nog even op het kerkhof te passeren om het graf van mijn moeder en grootmoeder te gaan bekijken. Ik moet weer de snoeischaar gaan gebruiken om de klimop in toom te houden. Maar daar heb ik nog wel effe tijd voor.
Morgen is mijn linkeroog aan de beurt om 'n nieuwe lens te krijgen. Er wordt dus niet gewandeld. Ik kijk er met 'n gerust gemoed naar uit.
"De teerling is geworpen" zegt het spreekwoord, ook in onze gemeente Lanaken. Team Burgemeester (Open VLD) haalde voor het eerst de absolute meerderheid, 15 van de in totaal 29 te verdelen zetels. Natuurlijk is burgemeester Marino Keulen "wijd en zijd" bekend, politiek is zijn job - zijn enige trouwens - en hij kan nu weer 6 jaar de sjerp dragen.
Maar dit wetende en ook de resultaten van diverse andere gemeenten kennende, hou ik het toch voor bekeken vandaag qua politiek en verkiezingen, de rest lees ik morgen wel in de krant.
Op tv is er nu natuurlijk niks anders te zien dan het tonen van resultaten, het gejuich van de winnaars en het deemoedig buigen van het hoofd door de verliezers. Daar heb ik nu verder geen boodschap meer aan.
Om de zondag - en daarmee het weekend - af te sluiten, wil ik jullie nog een reeks oude postkaarten tonen van Roeselare. Al in 847 was er sprake van Roeselare, zij het anders geschreven. Vanaf de 10de eeuw werd het 'n nijverheids- en handelsplaats. Op 1/1/2024 waren er in deze West-Vlaamse stad 66.262 inwoners.
Iedereen nog ene fijne avond en morgen start 'n nieuwe week.
Sorry mensen, vandaag ga ik het wat korter houden, er zijn namelijk verkiezingen voor de locale besturen. Als je eerst gaat wandelen, dan het middageten en de afwas, vervolgens het stemmen zelf en om af te sluiten, ergens 'n koffie en misschien nog iets anders, dan schiet er niet zoveel tijd meer over.
We kozen ervoor om pas omstreeks 14u00 te gaan stemmen, dat kan omdat bij het digitaal stemmen, je de tijd hebt tot 15u00 (op papier is dat beperkt tot 13u00). Je zult je misschien afvragen, waarom zo laat pas? Dat komt omdat ik hoop dat er op dat moment niet te veel politici ons staan op te wachten om ons de hand te drukken en ons nog iets willen vertellen. Als voormalig publiek figuur - postmeester van Groot-Lanaken - ken ik natuurlijk iedereen en iedereen kent mij, ik kan dus niet zomaar voorbijlopen zonder iets te zeggen, en heb je 'n babbel met de een, dan moet dat uiteraard ook met de anderen. Nee, hopelijk zitten ze op dat moment ergens knus bij mekaar of met hun gezin te wachten op de resultaten.
Mijn wandeling zit er dus al op. Ik vertrok via het Uilenstraatje naar de brug van Briegden. Daar ging ik rechtsaf naar het jaagpad om vervolgens onder de oude spoorbrug, weer links omhoog te stappen naar de brug van Gellik.
Terugkeren deed ik ondermeer doorheen de Boonakkerstraat en de Kewithdreef. Ik moest tenslotte ook nog bij de bakker zijn om er mijn bestelling te gaan afhalen. Ik was er omstreeks 10u10 en in de rekken lag er nog welgeteld één brood. Vermoedelijk is iedereen eerst zijn brood komen kopen vóór het stemmen.
En die cartoon nog, ik zag die voorbijkomen op facebook. Het is misschien 'n macabere grap, maar ik kon het toch niet laten er eens flink mee te lachen, hopelijk jullie ook.
Het is nu dadelijk effe 'n rustmoment om dan naar het cultureel centrum te gaan om er onze burgerplicht te gaan vervullen. Wij zijn van het standpunt dat elke stem er toe doet.
Voor vele Belgen is het morgen de dag van de waarheid, word ik (opnieuw) gekozen in de gemeenteraad en zo ja, komt mijn partij in de meerderheid. Het is dus voor velen 'n soort examen, voor heel wat mensen "eenaanwervingsexamen", voor anderen dan weer "eenheb-ik-het-goed-gedaan-examen".
Zelf heb ik mij altijd ver weg weten te houden van de politiek, enerzijds omdat ik 'n openbaar - en dus neutraal - ambt had als postmeester en anderzijds omdat ik anders 'n echtscheiding aan mijn broek zou krijgen. Politiek = veel buitenshuis zijn en dat wilde mijn vrouw niet, en terecht. Ook heb ik nooit moeten zetelen in 'n kiesbureau. Ik was trouwens als postmeester steeds van dienst. Om te beginnen diende ik de papieren stembrieven in ontvangst te nemen om ze nadien te overhandigen aan de verantwoordelijke van de stembureaus. Verder stond ik ook in voor de betaling van de zitpenningen aan de voorzitters van die stembureaus. Ik had dus altijd 'n goede reden om niet zelf te moeten zetelen. Ik ben wel benieuw naar de resultaten.
Uiteraard heb ik vandaag ook gewandeld, 'n stuk zelfs in het bos. Het was zo goed als windstil, wel behoorlijk fris maar anderzijds dan weer droog. Ik trok via de Lepelvormweg en camping San Lanaco, het bos in. Ik koos het wandelpad dat langs Domein Zangersheide voorbijkomt. Daar stak ik de Neerharenweg over richting Pietersheim. Er was vandaag behoorlijk wat volk in het bos. En dat het de tijd is van paddenstoelen en zwammen, je ziet ze overal, veelal ook op de stammen van bomen.
Via de burchruïne, de Merodelaan en de Broekstraat, was het weer tijd om huiswaarts te keren. Mogelijk is er deze namiddag het vervolg van de "grote Tadej Pogacarshow".
Al enkele dagen liep ik rond met 'n irritant gevoel in mijn geopereerd rechteroog, ik kon het niet goed omschrijven. Het voelde aan als vermoeid, mogelijk met te veel oogdruk of nog iets anders, kortom, het voelde niet goed aan. Maar toen mijn vrouw eens goed mijn oog onder de loep genomen had, werd veel duidelijk. Een losgekomen wenkbrauw was op wandel getrokken en had zich genesteld onder mijn ooglid, vandaar dat ambetant gevoel. Maar goed dat ik niet 'n afspraak had willen maken bij de oogarts. Nu voelt alles weer prima aan, gelukkig maar, ook voor mijn gemoedsrust.
Deze middag hebben we het er samen eens van genomen, 'n etentje elders. Het was dan wel met twee brillen, eentje voor onderweg en de ander om de menukaart te bekijken.
Maar het voornaamste doel van vandaag was de bibliotheek. Mijn leesvoer was weer eens op en ik diende dus nieuwe boeken te gaan halen. Maar gezien fietsen nog niet tot de mogelijkheden behoort en het sleuren met zes dikke boeken tot ginder, ook geen optie was, is mijn echtgenote zo vriendelijk geweest om mij na te fietsen tot ginder, trouwens, zij had zelf ook boeken nodig.
Nadien heb ik nog 'n wandeling gemaakt via de voormalige hoeve van het kasteel De Merode, Tournebride en terug via het kanaal en de sluis van Lanaken. Onderweg aan het kanaal zag ik nog 'n grote groep jongeren (lagere school) die les kregen over de natuur. In Lanaken had ik nog ene babbel met vriend Luc, ooit ploeggenoot bij Volleybalclub Nivoc.
Afsluiten wil ik doen met 'n humoristische noot. Ik ben nu al aan het uitkijken naar mooie cartoons voor onze carnavalskrant die moet verschijnen eind februari 2025. En wie ons plat Lanakers niet gelezen krijgt, de vertaling staat er onder. Nog ene fijne dag verder iedereen.
En dat het geregend heeft, .... amaai nog niet, dat zien wij doorgaans aan de straatkant. Als er nog water in de kiezel staat aan onze brievenbus, dan zijn er ettelijke liters regen gevallen. Gelukkig is ons land aan het ergste ontsnapt, vooral Wallonië en onze Voerstreek kunnen weer opgelucht ademhalen. In de VS en meer bepaald in Florida, is het andere koek, heb het maar voor dat je "hebben en houwen" moet achterlaten in de hoop om alles later nog terug te vinden.
Na de koffie zag ik dat het de verdere voormiddag droog zou blijven, tijd dus om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik vertrok via de Eikelenweg en de Smeetsstraat om daarna naar de Kounterstraat te wandelen. Die grote plas water beslaat wel 'n grote oppervlakte. Doorgaans staat er altijd water en heel dikwijls kan daar in de winter bij vrieskoude, geschaatst worden.
Ook aan de Langkeukelbeek zag ik dat het goed geregend had, meestal staat de beek op dat punt droog, maar nu stroomt er toch heel wat water door.
Aan de Sportoase, 'n gebouw met zowel 'n sporthal als 'n zwembad, dacht ik weer terug aan mijn sportieve periode in mijn leven. Als prille twintiger had ik eerst 'n korte voetbalcarriére van dik 8 jaar (ik was verdediger - rechtsachter) om nadien over te schakelen naar volleybal. Méér dan 30 jaar heb ik competitie gespeeld in het Vlaams Katholiek Sportverbond (V.K.S.), met wel zijn gevolgen. Vooral mijn schouders hebben het geweten, maar ook mijn knieën zijn er niet ongeschonden doorgeraakt. Dat heb je met al dat springen. Mijn toenmalige club had als naam Nivoc. Daarna en tot heden (ondertussen ook al 10 jaar), is fietsen mijn bezigheid geworden met tussenin (vanaf de coronaperiode) ook het wandelen. Ik heb dus in mijn leven weinig stilgezeten.
Terugkeren van mijn wandeling deed ik via het jaagpad aan het kanaal, de sluis en Lanaken-centrum. Seffens heeft mijn halve trouwboek pannenkoeken op het menu gezet, dat 4-uurtje zal smaken.
En o ja, die laatste afbeelding, dat is echt iets voor doemdenkers, zij die geloven in de klimaatopwarming en de gevolgen daarvan. Ik wil ze jullie toch niet onthouden.
Rekening houdende met het weer, ben ik al vroeg op wandel vertrokken. Ik diende sowieso naar de bakker te gaan, en eens dat brood terug thuis afgeleverd, ben ik gewoon verder getrokken richting Smeermaas.
Ik vertrok via het Kerkplein waar het nog vrij rustig was, dan de fiets- en wandelbrug over om dan via de Industrieweg naar het winkelcentrum van Smeermaas te stappen. Aan de rode brievenbus moest ik terugdenken aan vele jaren terug. Ik was toen nog postmeester toen er eens 'n politiecombi voor onze deur stopte en enkele politieagenten aanbelden. Wat was er gebeurd? Wel, op oudejaarsavond hadden vandalen de brievenbus op de Industrieweg tot ontploffing gebracht. Zo kwam het dat op de eerste dag van het jaar, de politie mij verzocht effe met hen mee te gaan in de combi om ter plaatse als postmeester, de nodige vaststellingen te gaan doen. De bus was totaal uit elkaar gereten, wat deed vermoeden dat er toch 'n zware bom in de bus werd gestopt. De inhoud - brieven dus - was afwel zwart geblakerd of totaal vernietigd. De bus die er nu staat, lijkt precies ook toe aan haar levenseinde, vol met roestplekken, vuil en niet meer waardig om nog als brievenbus te fungeren. Tijdens mijn actieve periode als kantoorhoofd, werden alle brievenbussen van Groot-Lanaken jaarlijks gereinigd en zo nodig, opnieuw in de verf gezet.
In de Kringloopwinkel zijn er al veel spullen van ons terecht gekomen. Beter zo dan ze volledig te moeten afdanken. Ik vervolgde mijn weg richting het kasteel van Hocht. Via de sluis van Neerharen kwam ik in de Heirbaan terecht, de straat met zegge en schrijven, de meest authentieke woningen van het dorp. Toen ik daar 'n foto aan het maken was, sprak de vrouwe des huizes mij aan met de vraag wat de bedoeling was van mijn foto. Toen ik haar vertelde dat hun woning op de mooiste straat van het dorp ligt en dat mijn foto op 'n blog zou terechtkomen, kreeg ik 'n algehele goedkeuring met veel succes er bovenop.
Terugkeren deed ik via de Neerharenweg en Domein Zangersheide. Van dat laatste stuk maakte ik geen foto's, die zijn er in het verleden al genoeg gemaakt.
En thuis was onze zoon bezig met enkele lampen te bevestigen in onze keukenkast. Met het ouder worden heeft ook mijn vrouw meer licht nodig bij het dagelijks gebruik van wasmachine en droogkast.
En deze namiddag ...??? Het ziet ernaar uit dat we vertrokken zijn voor enkele uren regen.
Vanmorgen, 9u20, bezoek bij mijn oogarts, controle van mijn rechteroog. Alles ziet er goed uit, en mijn oog is volledig hersteld. Ik mag dus weer alles doen zoals voorheen. Het enige minpuntje was dat mijn oog héél droog geworden is door de dagelijkse druppels waarin cortisone zit voor 'n spoedig herstel en antibioticum om eventule infecties te voorkomen. Ik moet nu andere druppels gebruiken, zonder de cortisone, de boosdoener van mijn droog oog.
Ik mag dan wel alles opnieuw doen, maar praktisch gezien zal dat toch niet lukken. Zolang mijn brilglazen niet zijn aangepast, zal die fiets nog blijven staan.
Maar op wandel gaan is zondermeer 'n goed alternatief. Na mijn doktersbezoek, wandelde ik doorheen de Broekstraat en de Merodelaan naar Pietersheim. Daar nam ik de wandelweg doorheen de sportvelden richting de Kinderboerderij.
Vervolgens ging ik naar de Henri Dunantstraat. Ik herinner mij nog het bezoek in 1961 van toenmalig Prins Albert en Prinses Paola aan Lanaken. Ik was toen 7 jaar, even oud als nu onze kleinzoon. Met mijn oom heb ik toen al die plechtigheden gevolgd van op korte afstand.
Via de Asbeekweg en de Steenselbergweg, kwam ik tenslotte in de wijk Sint-Servaas. Ooit, toen er nog priesters genoeg waren, was dit 'n parochie op zich. Recent werd gevierd dat de kerk op 6/4/1974 plechtig werd gewijd door de Bisschop, nu 50 jaar geleden. Ik herinner het mij nog gelijk gisteren. Ik was toen lid en leider bij de jeugdbeweging KSA, 'n christeijk geïnspireerde jongensvereniging. Als leider was ik toen uitgenodigd op de plechtige misviering en de receptie achteraf in de naast liggende sporthal. Maar wij jongeren, 20 jaar, zagen dat niet zitten om die hele misviering en bijhorende plechtigheden uit te zitten. We hebben ons toen in stilte verwijderd om in de sporthal, in afwachting van de receptie die daar zou plaatsvinden, al de nodige pinten te gaan drinken. En je kent het spreekwoord "zo zat als 'n Zwitser", dat klopte die avond helemaal .........
Een trage wandeling, ik haalde zelfs geen 5 km/uur, maar ook daar kan ik van genieten. Ik had mijn gewone dagdagelijkse kledij aan en ik wilde mij niet in het zweet wandelen. Daarnaast is het toch nog effe oppassen omdat ik met 'n niet-aangepaste bril op pad ben. Losse tegels, allerlei obstakels ed. zijn dus best te mijden.
Ik vertrok via de Broekstraat en de Drie Eikenstraat naar de Putstraat. Daar staat een der oudste woningen van Lanaken. De gevelsteen geeft het jaartal 1686.
Vervolgens ging het naar Tournebride, de tunnel onder de grote weg door. En dan gewoon verder wandelen langs het kanaal richting Lanaken. Ik kwam eerst aan de sluis voorbij, dan aan de kanaalkom om tenslotte op de Stationsstraat uit te komen waar ik 'n brood diende te kopen.
Op de Stationsstraat staan er nog verschillende oude, maar goed gerenoveerde woningen. Een ervan kun je kopen voor 'n prikje, het bescheiden bedrag van 749.000 euro. Het andere is en blijft 'n eyecather in deze straat.
Zo, dat was het voor vandaag. Ik kijk uit naar vanavond op onze VRT waar Arnout Hauben begint aan zijn tocht "dwars door de lage landen". Hij start in Lauwersoog (Nederland).
We hebben daarnet onze brievenbus leeggemaakt. Één week voor de gemeenteraadsverkiezingen valt het reuze mee qua folders die we in onze bus krijgen. Het is ooit anders geweest, zeker in de periode dat ik nog postmeester was te Lanaken en het voor het zeggen had, wanneer en hoe de folders gepost zouden worden in de bussen. Ik nodigde in die periode alle lijsttrekkers uit op mijn kantoor en legde hen de spelregels uit van het verspreiden van verkiezingsfolders (prijs - max. per dag - enz.). En iedereen ging daar op in. Zo wist ik altijd welke partij niet dezelfde dag folders wou rondgebracht krijgen samen met folders van 'n andere welbepaalde partij. En het liep toen altijd gezwind, niemand klaagde en toch hadden mijn postmannen en vrouwen, verschrikkelijk veel werk in die periode. Nu is dat allemaal véél minder, het kost ook véél meer dan vroeger om iets rondgebracht te krijgen.
Maar dit verslag gaat eigenlijk over mijn wandeling van deze voormiddag. Ik wilde nog eens naar Gellik gaan. Je hebt daarvoor verschillende mogelijkheden, ik ging gewoon via de Kewithdreef, zeker omdat daar altijd wat paarden rondlopen. Daarna ging ik rechtsaf, de Bergstraat op met bovenaan, één der mooiste oude woning van het dorp.
Daarna ging ik het centrum van Gellik in, met prominent aanwezig, de Sint-Laurentiuskerk. De oude kerk werd verwoest in WO I en nadien heropgebouwd. In de kerk zelf staat nog een preekstoel van 1682. Via het monument van de overleden oud-strijders, daalde ik de berg af richting de Wijerdijk. Daar kwam ik vriend Eric tegen met zijn echtgenote. Altijd leuk met hen 'n babbel te hebben.
Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat, de mooie herfstkleuren van Interieur Marres en de voor mij, mooiste boom van Lanaken aan het college.
Samen met mijn echtgenote hebben we vandaag ene hele gezellige namiddag gehad en nu, met de tonen van Secret Garden, sluit ik mijn verslag af. Nog ene fijne avond.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar de dokter heeft mij verzekerd dat het goed komt, alleen geduld hebben. 
Ze heeft mij wel afgeraden om nu 'n vaccin te gaan halen voor griep en Covid. Ik heb 'n nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week. 
Ik ben hoe dan ook gaan wandelen, zij het niet al te ver. Ik moet mij houden aan vaste tijdstippen om mijn ogen te verzorgen. Ik ben al blij dat ik mag gaan wandelen. 
Mijn ogen moeten eerst helemaal hersteld zijn en dan pas zal mijn opticien mij 'n attest geven voor 'n nieuwe multifocale bril, enerzijds om ver te kunnen kijken en anderzijds voor het leesgedeelte. 
Terugkeren deed ik door over het oude spoor te stappen, de Kounterstraat te nemen om uiteindelijk via die beelden op de Kleine-Hofstraat, Op de Puin te bereiken. Dat laatste stuk had ik achteraf gezien best gemeden, het was er slijkerig en nat. 
Tijdens mijn actieve periode als kantoorhoofd, werden alle brievenbussen van Groot-Lanaken jaarlijks gereinigd en zo nodig, opnieuw in de verf gezet. 
Ik ben Eddy Meuris