|
En dat het geregend heeft, .... amaai nog niet, dat zien wij doorgaans aan de straatkant. Als er nog water in de kiezel staat aan onze brievenbus, dan zijn er ettelijke liters regen gevallen.  Gelukkig is ons land aan het ergste ontsnapt, vooral Wallonië en onze Voerstreek kunnen weer opgelucht ademhalen. In de VS en meer bepaald in Florida, is het andere koek, heb het maar voor dat je "hebben en houwen" moet achterlaten in de hoop om alles later nog terug te vinden. 
Na de koffie zag ik dat het de verdere voormiddag droog zou blijven, tijd dus om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik vertrok via de Eikelenweg en de Smeetsstraat om daarna naar de Kounterstraat te wandelen. Die grote plas water beslaat wel 'n grote oppervlakte. Doorgaans staat er altijd water en heel dikwijls kan daar in de winter bij vrieskoude, geschaatst worden. 
Ook aan de Langkeukelbeek zag ik dat het goed geregend had, meestal staat de beek op dat punt droog, maar nu stroomt er toch heel wat water door.
Aan de Sportoase, 'n gebouw met zowel 'n sporthal als 'n zwembad, dacht ik weer terug aan mijn sportieve periode in mijn leven. Als prille twintiger had ik eerst 'n korte voetbalcarriére van dik 8 jaar (ik was verdediger - rechtsachter) om nadien over te schakelen naar volleybal. Méér dan 30 jaar heb ik competitie gespeeld in het Vlaams Katholiek Sportverbond (V.K.S.), met wel zijn gevolgen. Vooral mijn schouders hebben het geweten, maar ook mijn knieën zijn er niet ongeschonden doorgeraakt. Dat heb je met al dat springen. Mijn toenmalige club had als naam Nivoc. Daarna en tot heden (ondertussen ook al 10 jaar), is fietsen mijn bezigheid geworden met tussenin (vanaf de coronaperiode) ook het wandelen.  Ik heb dus in mijn leven weinig stilgezeten. 
Terugkeren van mijn wandeling deed ik via het jaagpad aan het kanaal, de sluis en Lanaken-centrum. Seffens heeft mijn halve trouwboek pannenkoeken op het menu gezet, dat 4-uurtje zal smaken. 
En o ja, die laatste afbeelding, dat is echt iets voor doemdenkers, zij die geloven in de klimaatopwarming en de gevolgen daarvan. Ik wil ze jullie toch niet onthouden.
|
Ik ben Eddy Meuris