aantal stappen: 2.054.173 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 171
aantal fietstochten: 100
Zoeken in blog
13-11-2024
Conditie opbouwen.
Uitzonderlijk heb ik vandaag twee activieiten buitenshuis gedaan. In de voormiddag heb ik al gewandeld en hiervan 'n kort verslag gemaakt. In de namiddag wilde ik nog eens de stadsfiets van stal halen. Het was gelukkig opgeklaard, enkele uren eerder was het nog 'n dikke soep. Nee, mijn koersfiets krijgt nog 'n tijdje rust, ik ga beginnen met de stadsfiets om wat conditie op te bouwen. Als je méér dan 'n maand niet meer gefietst hebt, dan voel je dat toch.
Thuis had ik mijn route uitgezet, richting Eben-Emael, de Saint-Pierre over en terug via Lanaye en Maasticht. Ik vertrok in Briegden en nam het jaagpad langs het Albertkanaal. De schapen staan nog steeds te grazen. In Voenhoven hebben ze 'n nieuw bord gezet dat uitleg geeft over de vondsten die gemaakt werden tijdens de graafwerken bij het bouwen van de nieuwe brug.
In Kanne was ik fietser 46 vandaag. Wat verderop ben je dan direct in Wallonië, meer bepaald in de gemeente Eben-Emael. Je fiets eerst 'n stukje doorheen het bos en dan kom je voorbij het fort. Aan nr. 412 van het fietsroutenetwerk, is het dan bergop, de Saint-Pierre over. Ik voelde direct dat de conditie nog wat kan verbeteren. Boven op de helling heb je mooie vergezichten.
Terugkeren deed ik dan via de sluis van Lanaye. Onderweg had ik door het dorp Sint Pieter kunnen rijden, maar die helling daar naar toe, schrikte mij toch af. Ik zag van beneden wel de kerk liggen. In Maastricht ben ik toch ook even gestopt om wat mooie foto's te maken aan de Maas.
Met nog 'n laatste klimmetje over de Sandersweg, was ik rap in Smeermaas. Daar besliste ik om nog 'n kort rondje te maken langsheen de Zuid-Willemsvaart en Neerharen om tenslotte in Lanaken-centrum mij te verwarmen met 'n lekkere cécemel.
Zo, dat ritje heeft mij aangestaan, maar er is nog werk aan de winkel. Toen ik vanuit de Broekstraat dat kort venijnig klimmetje maakte naar het Kerkplein, doorheen de Bodestraat, moest ik in mijn kleinste versnelling op de trappers gaan lopen.
Deze voormiddag had ik wat boodschappen te doen. Ik moest naar de bakker, wat brieven posten en twee nieuw inktpatronen kopen. Het zou dus 'n korte wandeling worden, voor de namiddag had ik 'n fietstocht gepland. Maar omdat de verschillende punten waar ik diende te zijn, wat van mekaar lagen, heb ik toch maar mijn Strava-app opgezet, elke kilometer telt, ha, ha, ha!!! Veel heb ik trouwens tijdens die wandeling niet gezien, het begon met mist en gaandeweg zag je bijna geen hand voor ogen meer.
Die brieven waren rap gepost, maar voor die inktpatronen (2 stuks kleur), daar ving ik bot, niks meer in voorraad. Ze zouden ze bestellen. Voorlopig kan ik dus niet printen.
Daarna mij wat bezig gehouden met 'n schaakpartijtje op de pc. Je kunt het vinden onder https://lichess.org. Ik speelde met wit en de dame die mijn tegenstander schaakmat zette, was 'n gepromoveerde pion.
Mijn activiteit van deze namiddag, vind je onder 'n ander bericht.
Vandaag is er niet zoveel te vertellen, zij het dat ik deze voormiddag van piket was. We hadden iets besteld en dat pakje zou vandaag geleverd worden door Bpost. En gezien mijn halve trouwboek ging winkelen om vervolgens achter het fornuis te gaan postvatten, diende ik op te letten zodat de postbode niet onverrichterzake terug zou vertrekken.
In de namiddag had ik dan het idee om nog eens de bus naar Zutendaal te nemen. Het zou droog blijven zodat ik me daar geen zorgen hoefde over te maken. Ik vertrok daar aan die mooie muurschildering. Vanuit Zutendaal kun je op diverse manieren terugkeren, ik koos voor de route via Eigenbilzen en Gellik.
De Blookbergstraat is momenteel 'n paradijs voor spelende kinderen. Je kunt er ook vertrekken voor diverse plaatselijke wandelingen. En vanuit die straat heb je ook 'n verbinding met de toeristische trekpleister bij uitstek, de Lieteberg.
Ik wandelde via de Broekmolenweg en de Kromme Heiweg naar het Albertkanaal in Eigenbilzen. Dit stuk is 'n onderdeel van het fietsroutenetwerk.
Terugkeren deed ik via de kerk van Gellik en de Kewithstraat. Met een wandeling van 12 km. kan ik best tevreden zijn. Straks ga ik weer vergaderen om onze carnavalskrant weer 'n stukje voller te krijgen met, zoals ze bij ons zeggen, "sjèle zeiver en flauwe keul".
Het is gelukt, ik heb vandaag mijn fiets van stal gehaald. Het is weliswaar geen verre tocht geweest, dat hoeft ook niet, maar het begin is gezet. Uiteraard ben ik daar best tevreden over, het was al veel te lang geleden. Natuurlijk heb ik geen zotte dingen gedaan, het bleef kortbij aan 'n gematigd tempo.
Ik vertrok naar Smeermaas om vooral in het begin, langs de Maas te fietsen. Even moet je doorheen het bos, Hochter Bampd - 'n natuurgebied - om vervolgens opnieuw via de Maas naar Herbricht te fietsen. Daar vind je de Heilig-Hartkapel, gebouwd in 1885 door het echtpaar Dubois - Groenen. Toen in Herbricht vele woningen werden afgebroken, bleef de kapel wel behouden, vooral onder druk van de bevolking.
Via de paarden in Uikhoven en het veer over de Maas, fietste ik verderdoor naar Kotem. Dat was het keerpunt van mijn tocht, ik keerde vanaf dit punt terug naar de Zuid-Willemsvaart in Boorsem. Vervolgens kwam ik toe in Rekem, in feite Oud-Rekem. De Ucoverpoort is de enige van de vijf stadspoorten van het dorp die nog bestaat. Ze werd gebouwd in 1630 en is sinds 1969 'n beschermd monument.
Via het Hangveld trok ik daarna naar Neerharen om tenslotte via het Domein Zangersheide terug naar huis te fietsen.
Voila, hopelijk is dit de aanzet van nog meerdere fietstochten, het weer moet natuurlijk ook meewillen. Seffens moeten we 'n hele tijd met de benen onder de tafel, niet mijn gezelligste bezigheid, maar voor de familie ... doen we alles.
Yes, joepie, joechei ... en nog zo veel meer!!! Ik heb vandaag na méér dan 'n maand nog eens op mijn fiets gezeten, weliswaar niet ver, gewoon mijn vrouw vergezeld om te gaan winkelen en om muilezel te spelen. Ik weet het, het was 'n ritje van niks maar het is 'n begin. Morgen moet ik opnieuw naar de oogarts voor 'n controle en dan weet ik weer meer.
Deze namiddag ben ik, ondanks het mottige en grijze weer, dan gaan wandelen. En dat het grijs was, dat voelde ik. Het waren van die laag hangende wolken met veel vocht. Er viel geen regen of gemiezer maar de lucht was vochtig.
Ik wilde nog eens naar de Maas wandelen in Smeermaas. Eerst kwam ik voorbij Domici Semermaes, 'n hostel. En dan had ik de keuze, eerst langs de Maas en terugkeren via de Zuid-Willemsvaart of omgekeerd. Ik koos het laatste, eerst langs de voormalige douanekantoren op de Kerkstraat en dan via de Maas terug. Het waterpeil is relatief laag. Ik moet nu het debiet in Borgharen oproepen, de andere kant van de Maas. De gegevens van Smeermaas worden blijkbaar niet meer verwerkt.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan, de Broekstraat en de Heuvelstraat.
En wat ik seffens ga doen, mogelijk 'n boek lezen, zeker niet naar het nieuws kijken. Die tronie van Trump wil ik onder geen enkel beding zien vandaag. Ik begrijp die Amerikanen niet.
En nog 'n weetje, enkele weken terug had ik het over X en Y coördinaten langs het fietsroutenetwerk. Ik heb recent antwoord gekregen van de Provincie Limburg. Blijkbaar weten de hulpdiensten mij te vinden als ik die coördinaten doorgeef. Ik heb bijkomend wel de vraag nog gesteld of ikzelf ook naar 'n website kan gaan om zelf mijn locatie te bepalen aan de hand van die coördinaten. Ik ben benieuwd naar hun antwoord.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we het al direct, mist, en niet zo 'n klein beetje. Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme.
Ik vertrok via de sportoase waar vele kinderen aan het voetballen waren. Gelukkig spelen die ukken nog allemaal op kleine veldjes zodat de bal altijd zichtbaar bleef. Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.
En die mist bleek in het begin toch hardnekkig, ook in de Kewithstraat waar ik toch dat paard mooi in beeld kreeg. Daar trok ik het bos in. Onderweg kwam ik nog enkele bekenden tegen, Anita en Maurice. Altijd leuk om te midden van het bos, ene gezellige babbel te hebben.
Terug aan de Bessemerstraat stak ik de weg over naar Parc Jocomo. Je kunt daar ene kortere weg binnendoor nemen zodat je niet moet wandelen langs de grote weg. Op het einde volgde ik nog even de rode route.
En dan heb je 'n mooie wandeling gemaakt, je bent bijna thuis, en dan krijg je toch maar weer 'n bron van ergernis te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken.
Gisteren nam ik deel aan 'n digitale bevraging vanwege het gemeentebestuur. Zwerfvuil gaf ik aan als een van mijn voornaamste bekommernissen. Ik kan het weer alleen maar doorgeven in de hoop dat het opgeruimd wordt.
Seffens met de benen omhoog en naar de koers kijken.
Mijn dag was weer goed gevuld. Deze voormiddag heb ik twee spuitjes laten zitten in mijn armen, de griep- en Covidvaccinatie. Op het middaguur zijn we elders lekker gaan eten, parelhoenfilet met frietjes en dame blanche toe. En in de namiddag was ik dan toe aan 'n boswandeling.
Ik vertrok via 'n klein zijpad in het begin van de Asbeekweg. Op die manier was ik direct op de rode route. De bedoeling was die route 'n tijdje te blijven volgen. Het is niet de gemakkelijkste route, op sommige plaatsen is het maar smal, elders dan weer drassig en op één plek moet je de beek overstappen. Het is er wel schilderachtig.
Ik had wel het risico min of meer ingeschat, gezien het de laatste dagen niet meer geregend heeft, zou die drassigheid wel meevallen. En dat bleek ook zo, al heb ik toch verschillende keren mij letterlijk moeten vasthouden aan de takken van de bomen om niet weg te schuiven.
Maar eens terug op het hoofdpad in het bos, was het aangenaam wandelen. En ik was vandaag niet alleen. En die jas die ik aan had .... die was weer eens voor niks nodig.
Terugkeren deed ik via Domein Zangersheide, de kinderboerderij en die voortuin, volledig opgesmukt met Halloweenpoppen. Toen ik er stopte om mijn foto te maken, stopten ook enkele auto's om naar het schouwspel te kijken. Ten slotte nog ene korte babbel gehad met vriend Raymond. Weer effe bijgepraat.
Het is nog steeds wandelen met de klok in het achterhoofd, om de twee uur moeten mijn ogen gedruppeld worden, 8u00 - 10u00 - enz. Ik was op tijd thuis. Tot morgen, Allerheiligen.
Het is altijd plezant als je mekaar goed verstaat, zeker als de fiets nog op stal moet blijven. Ik diende naar de bibliotheek te gaan en gezien dat nogal 'n gewicht (zes dikke boeken) is, bood mijn vrouw aan om mij achterna te fietsen met mijn en haar boeken. Ze had er zelf ook nodig. Mijn eerste foto maakte ik in de bib zelf, meer bepaald in de voormalige kapel van het Fraterhuis. De Fraters zijn er niet meer, maar de bib heeft nu 'n mooi onderkomen. Eens onze beider boeken waren gescand, kon ik mijn wandeling verder zetten.
Ik heb het vandaag niet te moeilijk gemaakt. Vanaf de bib op de Koning Albertlaan, trok ik naar de Comm. Giddelostraat. Via rusthuis De Drie Eiken, ben ik de brug over de ringweg overgestoken om vervolgens het fietspad te nemen richting de sluis. Daarna wandelde ik achter Sappi door om nog eens 'n politieboot op te merken, dat was al effe geleden.
Terugkeren deed ik via de tunnel en het voormalige park achter het college.
Straks begint er weer 'n andere hobby van mij - al sinds 2003 - het helpen maken van onze jaarlijkse carnavalskrant, de Bèssemgezèt. Als redactielid breekt er nu weer 'n drukke tijd aan voor mij. Ik ben de persoon die jaarlijks de nodige opzoekingen doet voor de gebeurtenissen van 33 jaar geleden. Waarom 33 jaar? In carnavalmiddens is het getal 11 heilig en 3 X 11 is 'n perfecte periode om terug in de tijd te gaan. We publiceren dus 'n aantal nieuwsberichten - met foto - van uit Lanaken zelf en ook nationaal. De tekst wordt volledig omgezet in het plat Lanakers, de hele krant trouwens. Uiteraard heb ik ook nog andere items zoals mijn pseudoniem Roeje Jaak. Dat is nu wekelijks vergaderen om de krant tijdig klaar te krijgen. Maar als je iets graag doet, doe je dat met plezier.
Zelden heeft mijn vrouw me zo diep in de ogen gekeken als de afgelopen weken. We hebben er nog hartelijk om gelachen. Als we de voorbije 43 jaar van ons huwelijk bekijken en we vergelijken met nu, dan hebben we idd. véél oogcontact gehad. Dat heb je als het praktischer en doeltreffender is dat zij mij de oogdruppels indoet.
Deze namiddag wilde ik eens met de benen omhoog, 'n boek lezen en het voor de rest gezellig maken. Ik koos er dus voor om deze voormiddag al te gaan wandelen. Ik had mijn wandelkledij aangetrokken, kwestie om er nog eens de vaart in te zetten.
Mijn doel van vandaag was de Oude-Heirbaan in Smeermaas. Maar eerst kwam ik in het centrum met de kraam van Meirisonne, 'n begrip in kermismiddens. In Smeermaas aan die bloemenzaak, moest ik weer denken aan vervlogen tijden. Ik heb het misschien al eens verteld, maar lang geleden kweekten wij vroeger (grootmoeder - mijn ma en ikzelf) chrysanten. We waren toen niet te beroerd om zeldzame soorten achterover te drukken. Op een avond, 'n paar weken na Allerheiligen, ging ik met mijn ma naar het kerkhof. Wij wisten zeldzame chrysanten staan op vooraf bekeken graven. De bedoeling was de wortels mee te nemen (om ze terug op te kweken) en de bloemen terug in de potten te duwen. Het was die avond hartstikke donker en ineens hoorden wij 'n verdacht geluid. Ineens kwam er 'n man te voorschijn die precies hetzelfde aan het doen was. We hebben ons toen allemaal bijna dood geschrokken, het was de laatste keer dat we zo vermetel waren.
Aan het monument van de Grenswacht, begint dan de Oude-Heirbaan. Je vindt er nog vele oudere woningen waaronder het Hochterhof. Op het eind van de straat sla je dan 'n veldweg in. Wandel je rechtdoor, dan kom je in Hocht, ik nam de afslag links, de Langkeukelbeekstraat. Via de brug van Tournebride, keerde ik terug via Pietersheim. Zeker nu met al die herfstkleuren, kun je er mooie foto's maken.
De laatste foto's maakte ik aan De Stichel en in de Boeketstraat. In die wijk hebben ze ook gedacht aan groene rust- en speelplekken.
Zo mijn verslag is weer uitgeschreven, ik hoop dat jullie meegenieten van mijn wandeling.
Voor mezelf - en ik denk ook voor vele anderen - heb ik uitgemaakt dat 7,5 km. wandelen gelijk is aan 10.000 stappen. Daar probeer ik mij toch aan te houden. Nu er nog niet gefietst kan worden, hou ik dus met wandelen mijn conditie op peil. Vandaag kan ik zeggen dat ik weer méér dan mijn best gedaan heb. Vanmorgen trok ik eerst naar de bakker, dan mijn geregistreerde wandeling en tenslotte zijn we met ons twee naar het centrum getrokken om wat kermisgevoel op te snuiven.
Voor mijn Strava-wandeling heb ik nog eens mijn hoge wandelschoenen aangetrokken, ik wilde het bos nog eens gaan verkennen. Ik vertrok via de Epesiastraat om daarna de Bessemerstraat over te steken. Op de Lepelvormweg heb je dan een onzer campings, San Lanaco. En vanaf dan is het 'n vertrouwd pad volgen, op vele plaatsen modderig en nat, maar dat wist ik op voorhand.
Paddenstoelen zie je nu bij de vleet, hetzelfde kon gezegd worden van de andere wandelaars die ik passeerde. In Pietersheimbos kon je bij wijze van spreken over de koppen lopen. Ook in de burchtruïne zag ik vele toeristen, zelfs de kapel was geopend voor het publiek.
Er was slechts één nadeel aan mijn wandeling, waarom in Hemelsnaam had ik ook alweer die jas meegenomen ...??? Warm, ... eigenlijk niet normaal voor de tijd van het jaar.
Dat kermisbezoek deed dan ook deugd, niet dat we veel van de kermis gezien hebben, maar die "La Trappe Quadrupel" kon mij bekoren. En om te eindigen, vergeet niet wat je deze nacht moet doen ....!
In heel land het land was het schitterend weer, zon en weinig wind, enkel wij - Maaslanders - waren weer eens de pineut. Deze voormiddag heeft het bij ons geregend. Gelukkig zou het opdrogen in de namiddag, en kijk, ik heb gewandeld onder 'n stralende zon.
Ik vertrok omstreeks 14u00 met hier en daar nog wat natte plekken op straat. Ik had veiligheidshalve mijn jas toch maar aangedaan. Vertrekken deed ik via het Uilenstraatje richting Briegden. De veldbloemen staan nu op zijn mooist. Even voorbij de brug begint dan het Belvédèrepad. In het voorbij weekend heeft Natuurpunt nog reclame gemaakt voor dit pad via plaatselijke media. Het is 'n zeer mooi pad, volop in de natuur, paarden en koeien, vergezichten en o zo rustig.
Halverwege het pad, nam ik de afslag naar rechts, het Kronkelpad in. Dit pad brengt ons naar de voetbalterreinen van FC Veldwezelt. Daar wandelde ik opnieuw de Holle Weg in. Op het einde heb je daar ook 'n veldkapelletje.
Eens terug in Briegden, keerde ik terug via de gelijknamige straat. Ook daar staat er 'n kapel. Eens opnieuw de brug over, nam ik de weg langsheen de sportoase. Ik kwam er juist op 'n slecht moment, de scholen waren juist geëindigd en heel veel jeugd was per fiets op weg naar huis.
Voor vandaag heb ik weer mijn best gedaan. Ik wens jullie allen 'n prettig weekend.
"Het kan verkeren" zei Bredero, het ene oog is het andere niet. Deze voormiddag zat ik alweer bij de oogarts. De druppels die ik moest gebruiken voor het herstel van mijn linkeroog waren dan weer nefast voor het hoornvlies. In de plaats moet ik nu 'n zalf aanbrengen die uiteraard mijn zicht beperkt tot 'n waas. Maar de dokter heeft mij verzekerd dat het goed komt, alleen geduld hebben. Ze heeft mij wel afgeraden om nu 'n vaccin te gaan halen voor griep en Covid. Ik heb 'n nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week.
Doordat ik nu maar 'n half zicht heb en mijn bril sowieso nog niet aangepast is op kortbij-kijken, zullen mijn foto's niet van de beste kwaliteit zijn, ze ter plaatse controleren is moeilijk. Ik ben hoe dan ook gaan wandelen, zij het niet al te ver. Ik moet mij houden aan vaste tijdstippen om mijn ogen te verzorgen. Ik ben al blij dat ik mag gaan wandelen.
Ik vertrok via dat kapelletje op de hoek van de Waterstraat en de Henri Dunantstraat. Op de Waterstraat, een der oudste straten van het dorp, vind je dan ook nog enkele mooie woningen. Via de Winnigerstraat wandelde ik terug naar het centrum. Dit weekend is er kermis, en het beloofd goed weer te worden. Een opsteker voor die kermismensen, bij slecht weer valt er niet veel te verdienen.
Terugkeren deed ik langs het Uilenspiegelpark. En die laatste foto's, ... facebook herinnerde mij eraan dat ik als prille twintiger samen met vriend-neef Mark met autostop naar het zuiden van Frankrijk ben geweest. We hebben daar toen veertien dagen voor uitgetrokken en we hebben, als ik het mij nog goed herinner, twaalf personen bereid gevonden om ons mee te nemen, heen en terug. Bij die gelegenheid kropen wij ook op die brug, 'n Romeins aquaduct dat gebouwd werd om de stad Nimes van water te voorzien. Een mede-toerist nam die foto. Naast Nimes bezochten wij ook Avignon.
We gaan hier in Lanaken toch moet leren leven met 'n veranderlijk tijdsbesef, de krant niet meer op 'n vast uur in de bus en de postbode die zoals vandaag, om 14u20 langsreed (ze beginnen nu hun job pas om 7u15). Er blijven ook anomalieën opduiken bij de krant, ofwel véél te laat ofwel geen krant. En telefonisch contact opnemen met de uitgever, dat is 'n aanslag op je koelbloedigheid. Véél geduld hebben ofwel niet binnen geraken .... dat zijn toch enkele bemerkingen die ik links en rechts ter ore kom.
Anderzijds is het ook zo dat de nieuwe bezorgers de tijd moeten krijgen om zich hun krantenronde eigen te maken, dat duurt toch wel enkele dagen. Wat me wel opviel is dat de krant bezorgd wordt door iemand met 'n allochtone achtergrond. Uiteraard niks mis met die mensen, iedereen verdient 'n plek onder de zon en 'n inkomen, maar het zijn vooral de minder betaalde jobs en de jobs met moeilijke uren die door hen gedaan worden. En waarom, .... omdat de eigen bevolking deze jobs niet meer wenst te doen. En dan heb je natuurlijk het fenomeen dat de uitbesteding voor het ronddragen van kranten, aan firma's gegeven wordt die het goedkoopst werken. Afwachten hoe het evolueert.
Vandaag is het buiten prachtig weer, de hele dag zon en weinig wind, ideaal fietsweer dus. Alleen, ... het mag en het kan nog niet. Mijn ogen moeten eerst helemaal hersteld zijn en dan pas zal mijn opticien mij 'n attest geven voor 'n nieuwe multifocale bril, enerzijds om ver te kunnen kijken en anderzijds voor het leesgedeelte.
Er werd dus weer gewandeld. Ik heb het deze keer bij 'n kanalentochtje gehouden. Ik vertrok via het centrum, naar de sluis en het jaagpad. Ik zag vandaag uitzonderlijk veel schepen, zelfs eentje in de richting van de Zuid-Willemsvaart. Zou dat te maken hebben met het droogleggen van 'n deel van het Julianakanaal waardoor schippers moeten omvaren ...??
Tijdens mijn wandeling zag ik ook veel hobbyisten die hun regenwormen zwemles geven. In Lanaken noemen wij die diertjes "pieringen". Terugkeren deed ik door over het oude spoor te stappen, de Kounterstraat te nemen om uiteindelijk via die beelden op de Kleine-Hofstraat, Op de Puin te bereiken. Dat laatste stuk had ik achteraf gezien best gemeden, het was er slijkerig en nat.
Morgen zouden wij weer zo 'n aangename dag krijgen, dus geniet ervan. Wij beiden worden dan in de namiddag gevaccineerd, griep en Covid.
Eerlijk is eerlijk, vandaag hadden wij onze krant vóór 8u00. Wie het ook mag zijn - hij of zij - had gisteren wat aanpassingsproblemen denk ik. Wat er ook van zij, héél Lanaken is gisteren in de pen gekropen om te klagen dat de krant ofwel niet - nog niet - te laat is toegekomen. Als ik de berichten van vandaag lees, zit er al beterschap in.
Ik was vandaag bij de oogarts voor 'n controle van mijn ogen. Op haar verzoek moet ik direct stoppen met geneeskrachtige druppels. De herstelling na mijn operatie is goed verlopen, maar die druppels die ik indeed, droogden mijn ogen uit. Ik heb nu andere druppels die ik moet inbrengen en dat om de twee uur. Verre verplaatsingen kan ik dus momenteel niet doen.
Uiteraard ben ik wel gaan wandelen. Ik ging via de Neerharenweg naar de Romeinendreef. Wat die Romeinen in Neerharen gezocht hebben, Joost mag het weten. Aan La Butte aux Bois ben ik toch even 'n foto gaan maken. Het gebouw is precies 100 jaar oud. Ridder E. Lagasse de Locht bouwde het als Adelijk buitenverblijf. Eind de jaren '80 werd het 'n hotel.
Op de Paalsteenlaan staat er 'n zogenaamde gevelkapel. Via Tournebride keerde ik terug naar het centrum. Op de Koning Albertlaan had ik herinneringen aan die woning met mooi vensterglas. Ooit was dat 'n snoepwinkel, en wij als jonge gasten op weg naar de lagere school, zijn daar dikwijls voor 'n paar cent snoep gaan kopen.
En dat Halloween leeft, zag ik weer in de wijk kort bij ons huis. Om af te sluiten, geniet van nog enkele zonnige dagen.
Die laatste foto bracht Facebook mij vandaag in herinnering. Als lid van jeugdbeweging KSA, bezochten we de koolmijn van Waterschei, ondergronds.
Deze voormiddag stond in het teken van onze dagelijkse krant. Zoals altijd is het mijn eerste taak om de oude krant bij het oud papier te leggen en de nieuwe krant uit de bus te halen. Groot was mijn verwondering toen ik zag dat er geen krant te bespeuren was. Nu, dat kan gebeuren, de postbode kan zich verslapen hebben, er kan ook 'n probleem geweest zijn bij de aanlevering van de kranten in het kantoor, ... wie zal het zeggen. Geen nood, we kunnen de krant nog altijd digitaal lezen. Maar omdat tegen 8u30 er nog steeds geen krant was, stuurde ik toch 'n e-mail naar het kantoor. Prompt kreeg ik 'n antwoord terug, vanaf vandaag zou Bpost-Lanaken (de postbodes dus) de kranten niet meer uitreiken, maar 'n privéfirma die verleden jaar opgekocht werd door Bpost en in onderaanneming alle kranten zou gaan uitreiken. Ik zou daar trouwens 'n bericht van ontvangen hebben van Het Belang van Limburg.
Maar ik wist van niks en kwam dus uit de lucht gevallen. Ik heb dan direct 'n bericht naar het Belang gestuurd met mijn grieven. Maar na het doorzoeken van mijn mailbox kwam ik tot mijn eigen verbazing bedoeld bericht van het Belang tegen bij de verwijderde mails. Door mijn tijdelijk slecht zicht zonder aangepaste leesbril, heb ik die mail naar mijn te verwijderen mails gestuurd. Mea culpa, ik heb mij onmiddellijk verontschuldigd bij het Belang. En die krant, die was er omstreeks 12u00. In de toekomst hoort dat vóór 8u00 te zijn.
In de namiddag ben ik dan gaan wandelen, zij het dat ik het moest stellen met het weer dat op dat moment voorhanden was, grijs en miezerig. Ik vertrok naar Briegden met zicht op het Alkahof, dan links de Briegdenstraat in om op het eind van de straat, rechtsaf te draaien, de Holleweg in. Dat is één van de trage wegen waar trouwens gisteren aandacht aan werd besteed.
Eenmaal in Veldwezelt nam ik rechts de Lindestraat tot boven aan de Kiezelweg. Die straat stak ik over om via Kompveld naar Gellik te wandelen. Er zijn nog verschillende velden waar de groenten nog niet zijn binnengehaald. En die vogels, ik had effe geluk dat ik juist mijn gsm in aanslag had.
Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kewithdreef. Dat was het weer voor vandaag.
Zondagmorgen, niks moet en alles mag. Zoals gewoonlijk waren we weer vroeg uit de veren, bij het begin van het 8-uur nieuws op de radio, waren we de tafel al aan het afdekken. We hebben toen nog even 'n boom opgezet over de plaatselijke politiek in onze gemeente. Waar Open-VLD (onder de naam Team Burgemeester) de absolute meerderheid verworven had bij de verkiezingen - 15 zetels op 29 - zijn ze op vraag van Vooruit toch 'n alliantie aangegaan voor de volgende zes jaar. Vooruit, dat nochtans in kartel was opgekomen met Groen, heeft zich geëngageerd om samen met Open VLD de meerderheid te vormen. Het kartel had twee verkozenen, één van Vooruit en één van Groen. Nu Vooruit zijn kartelpartner laat vallen, zit het spel nu op de wagen. En wij kiezers, wij kijken ernaar.
Omdat ik deze namiddag naar het veldrijden wilde kijken op tv, ben ik na de koffie al gaan wandelen. Op de Postweg moet ik altijd kijken naar die bunker van 'n huis. In Nederland is op die manier bouwen - dacht ik toch - niet ingeburgerd. In de Bosstraat zie je natuurlijk dat de herfst zijn intrede gedaan heeft.
Via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit, wandelde ik naar de Kewithdreef waar vele paarden staan te grazen. Terugkeren deed ik via de Kounterstraat waar 'n groot veld koolzaad in bloei staat.
Aan de Sportoase was de jeugd aan het voetballen en ze konden rekenen op veel familiale belangstelling. Terugkeren deed ik langs de Tongersesteenweg met reclame voor het optreden van André Rieu in Maastricht.
Zo mensen, ik ga nu op mijn lauweren rusten, nog ene fijne zondag.
Ik dacht vandaag de slimmerik uit te hangen en het een en ander wereldwijd te verkondigen, kwam ik toch effe van 'n kale reis terug thuis. Wat was er nu gebeurd? Ik had ergens zien voorbijlopen op sociale media, dat op elk bord van het fietsroutenetwerk, 'n code geplakt was. Die code is belangrijk werd vermeld, om te bepalen waar je je bevindt als je de hulpdiensten nodig hebt. Je kunt ofwel gevallen zijn ofwel technische problemen hebben. In beide situaties is het mogelijk dat je niet meer verder kunt en hulp nodig hebt. En niet iedere fietser weet altijd op welke plaats of dorp hij of zich bevindt.
Dat ga ik eens uitzoeken dacht ik en gelijktijdig eens gaan kijken naar het waterpeil van de Maas. Ik vertrok dus naar Smeermaas om welgeteld na 3,3 km. aan de Maas te staan. Aan de overkant zie je het kasteel en de kerk van Borgharen. De Maas staat hoog maar het eilandje is nog goed zichtbaar. Is dat niet meer het geval, dan spreken we over "alarmpeil". Die Sint-Antoniuskapel werd gebouwd in 1889.
En ja, op de palen van het fietsroutenetwerk hangen inderdaad de X en Y-coördinaten. Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik zag dat de voormalige douanelokalen nog steeds overeind staan. Sommigen willen ze afbreken, anderen beschouwen het dan weer als erfgoed. Maar als er op korte tijd niks mee gebeurt, dan hebben die gebouwen geen enkele waarde meer.
Maar dan die coördinaten, ik dacht, dat zoek ik effe op hoe dat nu juist in zijn werk gaat. Welke website heb ik hiervoor nodig? Tja, ondanks goede bedoelingen, kreeg ik "nul op het rekest", geen enkele zoekopdracht kon mij vertellen wat ik nu juist moet doen of naar welke site ik moet gaan. Jammer maar helaas. Nu, gene paniek, ik heb uiteraard met 'n e-mail de vraag gesteld via de website van het fietsroutenetwerk. Ze zullen mij wel contacteren.
Om te eindigen, nog ene fijne avond en ene prettige zondag.
Om het in het plat Lanakers te zeggen, "van het ein nao het aander", van de ene naar de andere bestemming. Dat was inderdaad mijn voormiddag.
Op weg naar de dokter voor mijn maandelijkse controle, ben ik eerst nog 'n brood gaan kopen. Vervolgens thuis mijn vrouw en wat oude brillen onder de arm genomen om in het centrum eerst ergens 'n lekkere tas koffie te gaan drinken.
Daarna waren we bij onze opticien om 'n bril af te geven met het verzoek er glazen in te zetten met sterkte -2. Morgen zou die al klaar zijn. Nadien naar de apotheker om oogdruppels, druppels die mijn ogen moet vochtig houden. De druppels die ik van het ziekenhuis kreeg en die zorgen voor het herstel en de genezing, hebben de neiging de ogen uit te drogen.
Dan zijn we nog even gaan shoppen om uiteindelijk en ik alleen, nog even naar vriend Hubert te wandelen. Het was al weer even geleden dat ik hem gesproken had. Het ziet er naar uit dat we in 2025 weer samen kunnen gaan fietsen.
Mijn wandeling was dus niet spectaculair, even doorheen dat smal pad tussen de Bessemerstraat en de Heuvelstraat, en bovenaan de Heuvelstraat heb ik even halt gehouden aan het monument van Casimir Rock, 'n weerstander in WO II en doodgeschoten door de Duitsers op 7/1/1944. Op dat zelfde plein staat er al lang 'n carnavalswagen te blinken. Binnen minder dan één maand, wordt op elf november het nieuwe carnavalsseizoen geopend.
Uitkijken doe ik dus morgen naar mijn voorlopige bril, 'n bril die mij instaat zal stellen om weer zonder inspanning naar tv te kijken.
"De teerling is geworpen" zegt het spreekwoord, ook in onze gemeente Lanaken. Team Burgemeester (Open VLD) haalde voor het eerst de absolute meerderheid, 15 van de in totaal 29 te verdelen zetels. Natuurlijk is burgemeester Marino Keulen "wijd en zijd" bekend, politiek is zijn job - zijn enige trouwens - en hij kan nu weer 6 jaar de sjerp dragen.
Maar dit wetende en ook de resultaten van diverse andere gemeenten kennende, hou ik het toch voor bekeken vandaag qua politiek en verkiezingen, de rest lees ik morgen wel in de krant.
Op tv is er nu natuurlijk niks anders te zien dan het tonen van resultaten, het gejuich van de winnaars en het deemoedig buigen van het hoofd door de verliezers. Daar heb ik nu verder geen boodschap meer aan.
Om de zondag - en daarmee het weekend - af te sluiten, wil ik jullie nog een reeks oude postkaarten tonen van Roeselare. Al in 847 was er sprake van Roeselare, zij het anders geschreven. Vanaf de 10de eeuw werd het 'n nijverheids- en handelsplaats. Op 1/1/2024 waren er in deze West-Vlaamse stad 66.262 inwoners.
Iedereen nog ene fijne avond en morgen start 'n nieuwe week.
En dat het geregend heeft, .... amaai nog niet, dat zien wij doorgaans aan de straatkant. Als er nog water in de kiezel staat aan onze brievenbus, dan zijn er ettelijke liters regen gevallen. Gelukkig is ons land aan het ergste ontsnapt, vooral Wallonië en onze Voerstreek kunnen weer opgelucht ademhalen. In de VS en meer bepaald in Florida, is het andere koek, heb het maar voor dat je "hebben en houwen" moet achterlaten in de hoop om alles later nog terug te vinden.
Na de koffie zag ik dat het de verdere voormiddag droog zou blijven, tijd dus om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik vertrok via de Eikelenweg en de Smeetsstraat om daarna naar de Kounterstraat te wandelen. Die grote plas water beslaat wel 'n grote oppervlakte. Doorgaans staat er altijd water en heel dikwijls kan daar in de winter bij vrieskoude, geschaatst worden.
Ook aan de Langkeukelbeek zag ik dat het goed geregend had, meestal staat de beek op dat punt droog, maar nu stroomt er toch heel wat water door.
Aan de Sportoase, 'n gebouw met zowel 'n sporthal als 'n zwembad, dacht ik weer terug aan mijn sportieve periode in mijn leven. Als prille twintiger had ik eerst 'n korte voetbalcarriére van dik 8 jaar (ik was verdediger - rechtsachter) om nadien over te schakelen naar volleybal. Méér dan 30 jaar heb ik competitie gespeeld in het Vlaams Katholiek Sportverbond (V.K.S.), met wel zijn gevolgen. Vooral mijn schouders hebben het geweten, maar ook mijn knieën zijn er niet ongeschonden doorgeraakt. Dat heb je met al dat springen. Mijn toenmalige club had als naam Nivoc. Daarna en tot heden (ondertussen ook al 10 jaar), is fietsen mijn bezigheid geworden met tussenin (vanaf de coronaperiode) ook het wandelen. Ik heb dus in mijn leven weinig stilgezeten.
Terugkeren van mijn wandeling deed ik via het jaagpad aan het kanaal, de sluis en Lanaken-centrum. Seffens heeft mijn halve trouwboek pannenkoeken op het menu gezet, dat 4-uurtje zal smaken.
En o ja, die laatste afbeelding, dat is echt iets voor doemdenkers, zij die geloven in de klimaatopwarming en de gevolgen daarvan. Ik wil ze jullie toch niet onthouden.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Veel heb ik trouwens tijdens die wandeling niet gezien, het begon met mist en gaandeweg zag je bijna geen hand voor ogen meer. 
Ik ben Eddy Meuris