Vorige week sprak dokter Cozyns ( huisartsenvereniging UZ-Gent) over Euthanasie in Poincaré te Waregem. Voor hem is euthanasie één van de manieren om aan stervensbegeleiding( naast andere vormen van palleatieve zorgen) te doen en waardig te sterven. Niet meteen de enige vorm. Het zou ook moeilijk kunnen: vorig jaar waren er 253 gevallen in ons land.Daarbij werd geen enkele wettelijke onregelmatigheid vastgesteld. Meteen voegde hij eraan toe dat ons land gelukkig een van de beste wetgevingen ter wereld heeft zo dat een arts niet meer kan vervolgd worden wanneer hij op een vraag van een patient ingaat. Bij ondraaglijk lijden kan een patient, die nog bij volle bewustzijn is (dus niet dement) een dergelijke vraag stellen.De dokter vertelde dat sommige patienten, na een lange lijdensweg, aan het einde komen en psychisch niet verder kunnen. Maar hij verbindt het recht op waardig sterven met de verbetering van de rechten van de patient. Nu is het in de praktijk zo dat iemand die in het ziekenhuis belandt weinig inspraak heeft bij de behandeling. Meer macht voor de patienten over hun eigen behandeling, een dokter die meer rekening moet houden met zijn patient is de eigenlijke doelstelling .De aanwezigen op de informatie-avond reageerden opgelucht dat er eindelijk een taboe doorbroken werd: spreken en nadenken over sterven.Het feit dat niet alle dokters positief tegenover een dergelijke aanvraag staan, wordt in de praktijk opgevangen door doorverwijzing.(http://www.leif.be) De dag erop meldde de radio dat apotheken euthanasiekits konden verkopen. Meteen belde een van de aanwezigen op om te melden dat zij kinderchampagne zou betalen op het komende lentefeest voor de feestelingen.
Reacties op bericht (2)
21-04-2005
taboes doorbreken
Ik heb geboeid deze bedenking gelezen. Volgens mij is het inderdaad nodig grondig na te denken over euthanasie en dit ook zeer concreet en duidelijk te maken. Het wordt tijd hier geen doekjes meer om te winden en niet huichelachtig of hypocriet hierover te zijn. Geen typisch Belgische toestanden, maar eerlijkheid en doorzichtigheid is volgens mij in dit verband nodig. Dieren hebben soms meer rechten dan mensen. Onzinnig leed is niet nodig en voor niemand goed. Mensen moeten, samen met hun arts, hierover vrij kunnen beslissen. Zodat ze hun lijden op een zeer humane manier kunnen beeindigen als waardig leven niet meer kan.
21-04-2005 om 19:46
geschreven door floreanne
19-04-2005
Euthenasie
Zelf ben ik - of moet misschien zeggen 'was ik' - voorstander van passieve euthenasie. Ik ben vorig jaar tweemaal in familiekring geconfronteerd met de laatste levensdagen van een familielid.
Vzw. OMEGA veleende geweldige palliatieve zorg aan één van hen, doch ik vond het heengaan van een familielid d.m.v. onthouding van vocht en voeding zéér pijnlijk en triest. Betrokken patient wilde géén euthanasie, doch ik vroeg me nadien af of deze methode van 'versterving' ook niet een vorm van euthanasie was/is.
Dit proces is zéér persoonlijk en niemand kan - of heeft zelfs het recht - om hierin zijn zin door te drukken, anders dan de patient en zijn directe partner.
