Een mooie kwis, maar gisterenavond echt wel uit de
bocht. Erik Van Looy, presentator toonde zich niet van zijn (
slimste) kant toen hij probeerde grappig te zijn op de kap van de
gewone werkmens. Wat stoorde mij ? Bij het voorstellen van de
kandidaten vertelde een mevrouw dat ze bij de politie werkte. Repliek
van Erik Van Looy: " en wat doet U daar: kuisen ?". Bulderend
publiek ! Da's pas grappig ! Terwijl het hier gewoon om een denigrerende opmerking gaat ! Ongeveer
50.000 werknemers ( vooral vrouwen) werken meestal deeltijds in de
schoonmaaksector, ik schat dat er 30.000 in PWA-statuut eveneens
deeltijds aan de slag zijn, tel daar de resterende poetsvrouwen in
overheidsdienst bij en je komt in de buurt van 100.000 werknemers.
Deze werknemers moeten nu eenmaal hun brood verdienen, met iets wat
we allemaal zelf graag aan een ander overlaten: opruimen en proper
maken. In ons land is het statuut van de reguliere arbeidsters
vrij goed geregeld: zijn verdienen behoorlijk, alleen willen zij
graag op andere uren werken. Meestal moeten zij aan het werk op
onmogelijke uren: s'morgens voor de kantooruren, s'avonds laat na de
kantooruren. Dit is moeilijk verenigbaar met het gezinsleven. In
andere landen zoals in het beloofde land USA zijn de
arbeidsomstandigheden en de loonsvoorwaarden erg slecht. Zo ontstond er
de beweging : " justice voor janitors", waarvan de stakingsbeweging in
de fim 'Bread and Roses' van Ken Loach meer aantoont
dan wat de blitse Erik Van Looy in petto heeft. Misschien
heeft Jan Huys wel gelijk als hij zich zorgen maakt over de
nieuwsdienst van de VRT, maar ook de andere programma's worden
meegezogen, of staat respect nu niet meer in het VRT-logo
?
Op een cruise op de Yangtze kan je tot 2009 een wonderlijke wereld zien. De bouw om de grootste dam ter wereld te maken en het overstromingsprobleem in China op te lossen is erg controversieel. Meer dan 1 miljoen inwoners moeten verhuizen, het landschap van de drie kloven verandert ingrijpend, en eewenoude tempels verdwijnen onherroepelijk. Een plaats die wellicht de dans kan ontspringen is de spookstad Fengdu. De Chinezen bouwden deze voorafbeelding van de hel om iedereen duidelijk te maken , hoe verschrikkelijk deze hel is. Volgens hen kan een mens die sterft immers twee wegen op: recht naar de hemel ofwel een straf met daarna een reincarnatie. Er zijn weinig mensen die zo goed geleefd hebben dat ze recht naar de hemel gaan. Dus bouwden die slimmerikken een bedevaartplaats waarbij je door offers het ergste, de hel, kunt vermijden en de nodige aflaten kon kopen. In Fengdu was het zo heet, dat je je onmiddelijk in de hel waande. Het stond vol met beelden die schrik inboezemden. De verschrikkingen van de hel werden levendig geiïllustreerd: in twee gezaagd worden, de borst opengereten worden, duivels die kinderen opvraten.... In het tempelcomplex waren ook de nodige amuzementsspelletjes voorzien : indien je een gewicht van 180kg op een punt kon zetten zou je vrouw steeds trouw blijven, drie maal met de ogen toe ronddraaien en een woord aanwijzen voorspelde je toekomst( Lieven papier (= geluk ) Junior papier Mijn Madam ( carriere), probeer drie seconden op 1 been te staan... De hel: ook daar was ik reeds !
Een zeer klein artikeltje in de krant, want het nieuws is niet echt positief. Wat niet briljant of positief is drukken we graag in een klein hoekje. Zeker als het een probleem is. Uit cijfers van het GOK ( afkorting voor gelijke onderwijskansen) blijkt dat de kinderen uit kansarme gezinnen niet gelijk verdeeld zijn over de verschillende onderwijsnetten. In het katholiek onderwijs zijn 9,8% van de kinderen afkomstig uit gezinnen die onder de armoedegrens moeten leven, in het gemeenschapsonderwijs 20,3% en in het provinciaal, stedelijk en gemeentelijk onderwijs 25,8 %. Cijfers uit Vlaanderen, niet uit een ontwikkelingsland ! Het is dus niet te verwonderen dat er zo iets bestaat als "elitescholen" of "concentratiescholen". Kinderen kiezen daar natuurlijk niet zelf voor, hun ouders kiezen wellicht ook niet zelf maar kijken wat minst kost, want ze hebben zo als geld tekort om te leven. Deze cijfers geven ons indirect een beeld van hoe het gesteld is met het principe van gratis onderwijs: het wordt alleen toegepast in het openbare net. In het "vrije" net wordt de vrijheid in de praktijk flink beperkt daar een bijgevoegd kostenplaatje.Een tweede zwart-wit beeld dat letterlijk uit deze cijfers komt is de mate waarin kinderen kansen op integratie krijgen. Het voorbeeld komt in deze dus niet van het "vrije" net. Zij kunnen in de praktijk inschrijvingen weigeren. Je zou integratie en emancipatie kunnen vergelijken met een autosnelweg waar allemaal witte auto's op rijden en waar zwarte auto's correct moeten op invoegen. De witte wagens moeten ruimte laten , anders gebeuren er ongelukken. Op armoede staat niet altijd een kleur. Wel altijd een kindergezicht !
In Bad Frankenhausen staat een speciaal museum. We
bezochten het twee maal met Ekkehard. Eenmaal toen de DDR nog bestond,
eenmaal toen het Duitsland was. Het verhaal begint als volgt: Tubke
kreeg van de DDR leiding opdracht de boerenopstand van Thomas Munster
in beeld te brengen, symbool van de eerste mislukte revolutie in de
streek in de jaren 1500, niet toevallig de tijd van Luther.
De arme boeren die in opstand kwamen omdat ze honger hadden, werden
gewoon in de pan gehakt door de adel, Luther koos gewoon de kant van de
overwinnaars , de sterksten.
Tubke werkte twaalf jaar aan dit mega-kunstwerk , soms alleen, soms met vele helpers, uitvoerders.
Het is het grootste schilderwerk aller tijden geworden, met de grootste
interpretaties die je kunt maken, maar in ieder geval voor mij iets
tussen Breughel en Bosch. Realo, maar dik ok. De vier seizoenen
passeren de revue, de schepping van de wereld, de armen de rijken en
centraal blijft de slag van de boeren.
Maar was dit nu een voorspelling van de ondergang van de DDR of het
pessimistische zinnebeeld van de ondergang van de maatschappij ? Het
kunstwerk staat in een reusachtige rotonde, die eigenlijk op de heuvel
staat waar de boeren door het toenmalige regeringsleger werden
afgemaakt. Een kunstig stukje dialectiek ? Onwillekeurig denk ik aan
Colombia, waar boeren vechten tegen het leger en de paramilitairen om
te overleven. Maar verdedig ik die uit medelijden of uit humanisme ?
Steve Stunt en Rik Pinxten discussieerden over
vrijzinnigheid, geloof, islam en katholieken, Daneels en het instituut
kerk. Na een kookboek, een ( niet)geloofsboek. Steve steekt zijn hand
uit als echte logebroeder en wil meteen dat er grote moskeen gebouwd
worden. Zo vermijd je dat iedere garage een moskee wordt met
onverdraagzame buurtbewoners. Danneels zit moeilijk en moet kiezen
tussen zijn gelovigen en zijn institutuut. Hij kiest voor alletwee en
zwijgt dus. Maar hoe moet het dan met de befaamde scheiding tussen
kerk en staat ? Niet meteen een ideaal van sommige rechtse rakkers in
deze tijden. Tja een dooddoener is wel dat als je stopt met de
verlichting het licht dan pas helemaal uitgaat en dat we met zijn allen
opnieuw de donkere middeleeuwen induiken. Hoe strategisch een
marktspeler blijven in de geloofsoorlog ? Oeps geen zieltjes
winnen, maar meteen ook niet aanvaarden dat iedere discussie
tussen religies vindt dat vrijzinnigen er niet bijhoren.
Uitsluiting omdat we geen boek hebben dat we als leidraad nemen, da's
pas discriminatie ! Zijn we als vrijzinnige humanisten dan
ook een religie ? Of moeten we ons vrijzinnige religieuze
humanisten noemen ? Dreigen we niet meteen te verworden tot een geloof
dat steen wordt zonder gelovigen ? Cartoons en hoofddoeken zijn
zowat godsdienstsymbolen van overdraagzaamheid geworden. De vraag is
natuurlijk of het wel echt daarom draait. Wie probeert hier te
manipuleren ? Of moeten we echt de gevangenen uit Abu Graib inruilen
tegen een volledige bib met goede mormoonse en andere werken. De
boedhisten zijn blijkbaar onze vrienden, want zij stellen alles in
vraag, liefst eerst zichzelf. Een groeiende godsdienst, die
toekomst heeft. Steve wordt boedhist, zeker weten ! Een voordeel:
boedha mag je afbeelden, Steve ook. Dan kom je alvast in de media...
Gisteren met 40.000 Europese syndicalisten in Straatsburg om te betogen tegen een nieuwe versie van de Bolkestein- richtlijn. Veertien uur op de bus om te betogen. Waarom ? Omdat betogen zowat het enige is dat je nu kunt doen om de liberaliseringswind die over Europa rondwaart te doen liggen.
Wat is er aan de hand ? Voor de zoveelste maal wordt een ontwerp van richtlijn ( dit is een Europese wet) voorgesteld die de diensten in gans Europa zou "vrij maken". Diensten zouden overal binnen de Europese Unie mogen geleverd worden, maar tegen welke voorwaarden ? Tegen de voorwaarden in het land waar de dienst geleverd wordt of tegen de voorwaarden van het land waaruit men komt? In mensentaal: onvangt de Poolse bouwvakker hier het Belgische loon of het Poolse ? Achter het hoekje loert de mogelijke privatisering van openbare diensten zoals onderwijs of kinderopvang, gezondheidszorg enz.... Na oeverloze discussies in de Europese commissie en het Europees parlement zijn er uitzonderingen voorzien en zou men bescheiden beginnen. Maar de mooie praatjes van de Europese commissie stoten op veel wantrouwen bij de vakbonden en de socialisten. Bij de betoging gisteren was het nog minder duidelijk: rode Mia zei : wij stemmen tegen, rode An had lang gewerkt en zei dat de vele amendementen het geheel pruimbaar maakten, Barosso zei: laten we de Ministerraad beslissen en dan komen we met een nieuwe tekst. Of met andere woorden zeg eerst maar eerst eens in eigen land wat je denkt. De betogers gisteren trokken er zich niet veel van aan en gaven een duidelijk Nee-signaal. Durven die mannen die Europa zo belangrijk vinden eens nagaan waarom de vakbonden voor een sociaal Europa zijn. En tegen "liberalisering " die sociale achteruitgang met zich meebrengt ?
Valentijn mag dan wel in de eerste plaats een commercieel feestje zijn, iedereen kan tegen een woordje van lof, ook de eigen madam. In een tijd waar trouw en ontrouw erfelijk bepaald zijn en verliefdheid een chemische reactie wordt, moet je al goede argumenten hebben om bij je partner te blijven. Daar moet je natuurlijk over willen nadenken. Flexibiliteit moet ook in relaties. Maar dat vraagt tijd, ik vraag me eerlijk gezegd af wie daar nu nog in investeert ? Het is eenvoudiger de zaken eens op een rijtje te zetten.
Bij een trip naar Peking wilden we ook de Minggraven
bezoeken. Ik viste uit dat we met bus nr 10 op Tien-a-men konden
vertrekken. Helaas bleek de bus niet naar de Minggraven maar naar de
muur te vertrekken en die hadden we als gehad. Bij navraag aan de bushalte werd me toch
een tikket verkocht voor de Minggraven. Ik betaalde twee maal 120
yuan en we belandden in een busje, ik begreep niks, het vrouwtje dat
ons in de bus loodste ook niks.
Overstappen in een grote bus met
natuurlijke airco.
Vooraan in de bus toeterde een gids via een megafoon
in het chinees een volledige uitleg waar we geen yota van begrepen.
Eerste halte : de muur. Een vriendelijk man schreef op mijn hand
wanneer we terug in de bus moesten zijn. Een ballonnetje voor het kindje doet wonderen.
Om 11.30u vertokken we naar
halte twee. Eerst een klapband, dan kwamen we omstreeks 14u aan in een
jadefabriek.Chinezen kopen jade als belegging, zoals er bij ons goud
gekocht wordt.
Van een verrassingsreis kwamen we in een verkoopsreis
terecht.
Omstreeks 15u, nadat iedereen gekocht had: eten. Groenten,
rijst, brood en een grote vis. De collectieve vis verdween in korte
tijd. Wij werden niet vergeten, iedereen bediende ons lachend en vriendelijk.
En toen : op naar de Minggraven. De keizerlijke dynasty uit de
chinese middeleeuwen waar 13 keizers begraven werden. Prachtig, maar te
kort.
Uiteindelijk hadden we waar voor ons geld: vier soorten reizen op
een dag: een inleefreis, een verkoopsreis,een verrassingsreis en een
culturele trip vol avontuur....
De geglobaliseerde wereld staat nergens meer voor: een Deense krant publiceert 12 cartoons en zes maanden later beginnen betogingen in Indonesie, Sudan, Saoudie-Arabie, Egypte tot de moslimexecutieve in Brussel, die voor de camera's een Deense vlag vertrappelt. In Frankrijk wordt een hoofdredacteur van een zieltogende krant ontslagen, in Jordanie ook. Onze weekendkranten verslinden gretig alle aspecten van dit probleem, de blogs kunnen niet achterblijven. Het doet me in de eerste plaats denken aan Hoessein Boekriss, die me twintig jaar geleden vertelde als ik echt anti-racist wou zijn, dat ik de koran moest lezen. Ik, net de bijbel afgezworen zag dat niet zitten, vandaag nog evenmin. Maar zijn cartoons nu echt zo belangrijk om ertegen te gaan betogen, of om U daardoor beledigd te voelen ? Ik zal maar beginnen met het eenvoudigste: met iemand anders lachen is altijd gemakkelijk. Als het over jezelf gaat is iedereen snel gekwetst. Dit is de macht van de gazetten, van de media. Cartoons zouden zeer synthetisch moeten zijn en enerzijds de situatie, herkenbaar, duidelijk , en verhelderend in beeld moeten brengen én aanklagen. Wellicht zijn er cartonisten die liever op café zitten dan echt een vooronderzoek doen. Uit ervaring weet ik dat simplificering en to-the-point de vinger op de wonde leggen, moeilijk, arbeidsintensief en ondankbaar werk is. Met andere woorden: een cartoon die inslaat willen machtshebbers missen als de pest. De huidige hetze tegen een paar cartoons zijn een teken aan de wand: globalisering van normen en waarden ligt moeilijk voor conservatieven. Ik hoor het zo zeggen van godsdienstfanaten: " moest ik de macht hebben, dan zou ik dit en dat gewoon verbieden" Ik zie dit in de USA, Afrika, Soedie-Arabie, maar vooral bij potentaten die het weinig subsidie-geld herverdelen. Lachen in een andere cultuur veronderstelt dat je je kunt inleven in een andere cultuur. En dat is een globaliseringsprobleem....
