Een zeer klein artikeltje in de krant, want het nieuws is niet echt positief. Wat niet briljant of positief is drukken we graag in een klein hoekje. Zeker als het een probleem is. Uit cijfers van het GOK ( afkorting voor gelijke onderwijskansen) blijkt dat de kinderen uit kansarme gezinnen niet gelijk verdeeld zijn over de verschillende onderwijsnetten. In het katholiek onderwijs zijn 9,8% van de kinderen afkomstig uit gezinnen die onder de armoedegrens moeten leven, in het gemeenschapsonderwijs 20,3% en in het provinciaal, stedelijk en gemeentelijk onderwijs 25,8 %. Cijfers uit Vlaanderen, niet uit een ontwikkelingsland ! Het is dus niet te verwonderen dat er zo iets bestaat als "elitescholen" of "concentratiescholen". Kinderen kiezen daar natuurlijk niet zelf voor, hun ouders kiezen wellicht ook niet zelf maar kijken wat minst kost, want ze hebben zo als geld tekort om te leven. Deze cijfers geven ons indirect een beeld van hoe het gesteld is met het principe van gratis onderwijs: het wordt alleen toegepast in het openbare net. In het "vrije" net wordt de vrijheid in de praktijk flink beperkt daar een bijgevoegd kostenplaatje.Een tweede zwart-wit beeld dat letterlijk uit deze cijfers komt is de mate waarin kinderen kansen op integratie krijgen. Het voorbeeld komt in deze dus niet van het "vrije" net. Zij kunnen in de praktijk inschrijvingen weigeren. Je zou integratie en emancipatie kunnen vergelijken met een autosnelweg waar allemaal witte auto's op rijden en waar zwarte auto's correct moeten op invoegen. De witte wagens moeten ruimte laten , anders gebeuren er ongelukken. Op armoede staat niet altijd een kleur. Wel altijd een kindergezicht !
In Bad Frankenhausen staat een speciaal museum. We
bezochten het twee maal met Ekkehard. Eenmaal toen de DDR nog bestond,
eenmaal toen het Duitsland was. Het verhaal begint als volgt: Tubke
kreeg van de DDR leiding opdracht de boerenopstand van Thomas Munster
in beeld te brengen, symbool van de eerste mislukte revolutie in de
streek in de jaren 1500, niet toevallig de tijd van Luther.
De arme boeren die in opstand kwamen omdat ze honger hadden, werden
gewoon in de pan gehakt door de adel, Luther koos gewoon de kant van de
overwinnaars , de sterksten.
Tubke werkte twaalf jaar aan dit mega-kunstwerk , soms alleen, soms met vele helpers, uitvoerders.
Het is het grootste schilderwerk aller tijden geworden, met de grootste
interpretaties die je kunt maken, maar in ieder geval voor mij iets
tussen Breughel en Bosch. Realo, maar dik ok. De vier seizoenen
passeren de revue, de schepping van de wereld, de armen de rijken en
centraal blijft de slag van de boeren.
Maar was dit nu een voorspelling van de ondergang van de DDR of het
pessimistische zinnebeeld van de ondergang van de maatschappij ? Het
kunstwerk staat in een reusachtige rotonde, die eigenlijk op de heuvel
staat waar de boeren door het toenmalige regeringsleger werden
afgemaakt. Een kunstig stukje dialectiek ? Onwillekeurig denk ik aan
Colombia, waar boeren vechten tegen het leger en de paramilitairen om
te overleven. Maar verdedig ik die uit medelijden of uit humanisme ?
Steve Stunt en Rik Pinxten discussieerden over
vrijzinnigheid, geloof, islam en katholieken, Daneels en het instituut
kerk. Na een kookboek, een ( niet)geloofsboek. Steve steekt zijn hand
uit als echte logebroeder en wil meteen dat er grote moskeen gebouwd
worden. Zo vermijd je dat iedere garage een moskee wordt met
onverdraagzame buurtbewoners. Danneels zit moeilijk en moet kiezen
tussen zijn gelovigen en zijn institutuut. Hij kiest voor alletwee en
zwijgt dus. Maar hoe moet het dan met de befaamde scheiding tussen
kerk en staat ? Niet meteen een ideaal van sommige rechtse rakkers in
deze tijden. Tja een dooddoener is wel dat als je stopt met de
verlichting het licht dan pas helemaal uitgaat en dat we met zijn allen
opnieuw de donkere middeleeuwen induiken. Hoe strategisch een
marktspeler blijven in de geloofsoorlog ? Oeps geen zieltjes
winnen, maar meteen ook niet aanvaarden dat iedere discussie
tussen religies vindt dat vrijzinnigen er niet bijhoren.
Uitsluiting omdat we geen boek hebben dat we als leidraad nemen, da's
pas discriminatie ! Zijn we als vrijzinnige humanisten dan
ook een religie ? Of moeten we ons vrijzinnige religieuze
humanisten noemen ? Dreigen we niet meteen te verworden tot een geloof
dat steen wordt zonder gelovigen ? Cartoons en hoofddoeken zijn
zowat godsdienstsymbolen van overdraagzaamheid geworden. De vraag is
natuurlijk of het wel echt daarom draait. Wie probeert hier te
manipuleren ? Of moeten we echt de gevangenen uit Abu Graib inruilen
tegen een volledige bib met goede mormoonse en andere werken. De
boedhisten zijn blijkbaar onze vrienden, want zij stellen alles in
vraag, liefst eerst zichzelf. Een groeiende godsdienst, die
toekomst heeft. Steve wordt boedhist, zeker weten ! Een voordeel:
boedha mag je afbeelden, Steve ook. Dan kom je alvast in de media...
Gisteren met 40.000 Europese syndicalisten in Straatsburg om te betogen tegen een nieuwe versie van de Bolkestein- richtlijn. Veertien uur op de bus om te betogen. Waarom ? Omdat betogen zowat het enige is dat je nu kunt doen om de liberaliseringswind die over Europa rondwaart te doen liggen.
Wat is er aan de hand ? Voor de zoveelste maal wordt een ontwerp van richtlijn ( dit is een Europese wet) voorgesteld die de diensten in gans Europa zou "vrij maken". Diensten zouden overal binnen de Europese Unie mogen geleverd worden, maar tegen welke voorwaarden ? Tegen de voorwaarden in het land waar de dienst geleverd wordt of tegen de voorwaarden van het land waaruit men komt? In mensentaal: onvangt de Poolse bouwvakker hier het Belgische loon of het Poolse ? Achter het hoekje loert de mogelijke privatisering van openbare diensten zoals onderwijs of kinderopvang, gezondheidszorg enz.... Na oeverloze discussies in de Europese commissie en het Europees parlement zijn er uitzonderingen voorzien en zou men bescheiden beginnen. Maar de mooie praatjes van de Europese commissie stoten op veel wantrouwen bij de vakbonden en de socialisten. Bij de betoging gisteren was het nog minder duidelijk: rode Mia zei : wij stemmen tegen, rode An had lang gewerkt en zei dat de vele amendementen het geheel pruimbaar maakten, Barosso zei: laten we de Ministerraad beslissen en dan komen we met een nieuwe tekst. Of met andere woorden zeg eerst maar eerst eens in eigen land wat je denkt. De betogers gisteren trokken er zich niet veel van aan en gaven een duidelijk Nee-signaal. Durven die mannen die Europa zo belangrijk vinden eens nagaan waarom de vakbonden voor een sociaal Europa zijn. En tegen "liberalisering " die sociale achteruitgang met zich meebrengt ?
Valentijn mag dan wel in de eerste plaats een commercieel feestje zijn, iedereen kan tegen een woordje van lof, ook de eigen madam. In een tijd waar trouw en ontrouw erfelijk bepaald zijn en verliefdheid een chemische reactie wordt, moet je al goede argumenten hebben om bij je partner te blijven. Daar moet je natuurlijk over willen nadenken. Flexibiliteit moet ook in relaties. Maar dat vraagt tijd, ik vraag me eerlijk gezegd af wie daar nu nog in investeert ? Het is eenvoudiger de zaken eens op een rijtje te zetten.
Bij een trip naar Peking wilden we ook de Minggraven
bezoeken. Ik viste uit dat we met bus nr 10 op Tien-a-men konden
vertrekken. Helaas bleek de bus niet naar de Minggraven maar naar de
muur te vertrekken en die hadden we als gehad. Bij navraag aan de bushalte werd me toch
een tikket verkocht voor de Minggraven. Ik betaalde twee maal 120
yuan en we belandden in een busje, ik begreep niks, het vrouwtje dat
ons in de bus loodste ook niks.
Overstappen in een grote bus met
natuurlijke airco.
Vooraan in de bus toeterde een gids via een megafoon
in het chinees een volledige uitleg waar we geen yota van begrepen.
Eerste halte : de muur. Een vriendelijk man schreef op mijn hand
wanneer we terug in de bus moesten zijn. Een ballonnetje voor het kindje doet wonderen.
Om 11.30u vertokken we naar
halte twee. Eerst een klapband, dan kwamen we omstreeks 14u aan in een
jadefabriek.Chinezen kopen jade als belegging, zoals er bij ons goud
gekocht wordt.
Van een verrassingsreis kwamen we in een verkoopsreis
terecht.
Omstreeks 15u, nadat iedereen gekocht had: eten. Groenten,
rijst, brood en een grote vis. De collectieve vis verdween in korte
tijd. Wij werden niet vergeten, iedereen bediende ons lachend en vriendelijk.
En toen : op naar de Minggraven. De keizerlijke dynasty uit de
chinese middeleeuwen waar 13 keizers begraven werden. Prachtig, maar te
kort.
Uiteindelijk hadden we waar voor ons geld: vier soorten reizen op
een dag: een inleefreis, een verkoopsreis,een verrassingsreis en een
culturele trip vol avontuur....
De geglobaliseerde wereld staat nergens meer voor: een Deense krant publiceert 12 cartoons en zes maanden later beginnen betogingen in Indonesie, Sudan, Saoudie-Arabie, Egypte tot de moslimexecutieve in Brussel, die voor de camera's een Deense vlag vertrappelt. In Frankrijk wordt een hoofdredacteur van een zieltogende krant ontslagen, in Jordanie ook. Onze weekendkranten verslinden gretig alle aspecten van dit probleem, de blogs kunnen niet achterblijven. Het doet me in de eerste plaats denken aan Hoessein Boekriss, die me twintig jaar geleden vertelde als ik echt anti-racist wou zijn, dat ik de koran moest lezen. Ik, net de bijbel afgezworen zag dat niet zitten, vandaag nog evenmin. Maar zijn cartoons nu echt zo belangrijk om ertegen te gaan betogen, of om U daardoor beledigd te voelen ? Ik zal maar beginnen met het eenvoudigste: met iemand anders lachen is altijd gemakkelijk. Als het over jezelf gaat is iedereen snel gekwetst. Dit is de macht van de gazetten, van de media. Cartoons zouden zeer synthetisch moeten zijn en enerzijds de situatie, herkenbaar, duidelijk , en verhelderend in beeld moeten brengen én aanklagen. Wellicht zijn er cartonisten die liever op café zitten dan echt een vooronderzoek doen. Uit ervaring weet ik dat simplificering en to-the-point de vinger op de wonde leggen, moeilijk, arbeidsintensief en ondankbaar werk is. Met andere woorden: een cartoon die inslaat willen machtshebbers missen als de pest. De huidige hetze tegen een paar cartoons zijn een teken aan de wand: globalisering van normen en waarden ligt moeilijk voor conservatieven. Ik hoor het zo zeggen van godsdienstfanaten: " moest ik de macht hebben, dan zou ik dit en dat gewoon verbieden" Ik zie dit in de USA, Afrika, Soedie-Arabie, maar vooral bij potentaten die het weinig subsidie-geld herverdelen. Lachen in een andere cultuur veronderstelt dat je je kunt inleven in een andere cultuur. En dat is een globaliseringsprobleem....
Het verhaal van het Vlaams Belang dat een cheque
geeft op de nieuwjaarsreceptie van de socialistische havenbond doet me
denken aan het stuk van Bertold Brecht en Kurt Weill. Het
stuk werd opgevoerd en geschreven in de aanloop naar fascistisch
Duitsland en werd een hit die iedereen kon meezingen. Het belangrijkste
motief was dan ook: " Eerst het vreten, dan de moraal." Of met andere
woorden een variatie op het gezegde dat "geld niet stinkt". Mack the
knife, het hoofdpersonage lijkt sprekend op het Vlaams Belang. Het is
een schurk die iedereen belazerd en toch als bendeleider bij iedereen
sympathiek overkomt. Hij bedriegt zijn vrouw en huwt met een jong en
naïef meisje. Hij buit de bedelaars uit en lapt wetten en regels aan
zijn laars. De driestuiversopera zit vol met "zwarte" humor, omdat de
situatie zo tragisch is.
Wat heeft dat nu met de Gentse dokkers te maken ? De
dubbele moraal is typisch voor het Vlaams Belang. Vakbonden zijn hun
ergste vijanden, staken en betogen moet voor hen verboden worden. De
vrije concurrentie, zoals met de havenrichtlijn, is voor het Vlaams
Belang een heilig economisch basisprincipe. Dit alles kunnen zij
even opzij zetten om goedkoop in het nieuws te komen door misbruik te
maken van een solidariteitsactie van de havenbond. Het zijn als
bloedhonden die iemands zwakheid en gebrek aan
beginselvastheid aangrijpen voor goedkoop applaus. In dit stuk zouden de dokwerkers de hoofdrol moeten opeisen. Zij mogen fier zijn dokwerker te zijn. Maar met open ogen. In een rode solidariteitsactie is geen plaats voor extreem-rechts !
Wie durft in onzekere tijden de toekomst nog
voorspellen ? Blijkbaar gebeurt dit minder en minder.Als ik er de
goeroes op nalees trekt men dikwijls simpelweg de hedendaagse
lijnen in de geschiedenis door. Is alles dan gewoon evolutie en waar
blijft de grote sprong voorwaarts ?
In het oude griekenland voorspelden orakels de toekomst. In lange rijen
stonden de mensen aan te schuiven om bij een hysterische vrouw terecht
te komen. Zij wauwelde een aantal algemeenheden, die de loslippige
"gelovigen" tijdens het wachten vertelt hadden en die spionnen aan de
bedienaars van de eredienst overmaakten.In Rome waren vooral de
ingewanden van dieren een bron van inspiratie, maar ook wolken,
schaduwen, maanstanden en zonneclipsen gaven de loop van de
geschiedenis aan.
In Afrika voorspellen waarzeggers ( Isagoma's) de toekomst en bij paarderennen vraagt iedereen hen raad.
Bij ons zijn die zigeunerachtige vrouwen verbannen naar een circustent,
waar zij in een glazen bol staren of de hand lezen. Tarot en kaartlezen
is een mooie hobby geworden waar we vrolijk om lachen.
Maar zijn we echt wel af van ons bijgeloof ? Heel wat nieuwe technieken
proberen nog steeds de toekomst te voorspellen. Politieke partijen
hebben zakken geld over om het kiesgedrag voor de verkiezingen te
kennen, bedrijven geven handenvol geld uit aan marketingonderzoeken
om het koopgedrag van de consument te voorspellen.Nieuwe goeroe's
zijn niet veel anders dan de orakels in het oude griekenland: via
internet onderzoeken ze muzieksmaak van de jongeren door na te gaan
welke soorten muziek populair zijn bij het downloaden. De spionnen van
toen zijn de spyware van nu ?
Op de valreep slaagde ik erin de tentoonstelling Russische Avant-garde in Bozar te bezoeken. Dank zij een goede gids werd me meer duidelijk dan lijnen en gekleurde vlakken. In een zeer korte periode probeerden kunstenaars permanent grenzen te verleggen. Kunstenaars vertrekken van hetgeen bestaat: in Rusland was dat in die periode de Ikonenkunst. De vorm is steeds gebleven, tot aan het befaamde zwarte gat van Malevich toe.Symbool voor het zinloze waarmee we geconfronteerd worden in het Universum.
De kunstenaars in die tijd waren geen doetjes: ze vochten de ideologische strijd uit tussen individualisme en collectivisme, tussen het utilitarisme en de onthechte abstractie.
Het gebouw van Tatlin voor de derde Internationale spreekt boekdelen. Het gebouw moest groter worden dan de Eifeltoren, dan de Empire State building. Het gebouw zou drie ronddraaiende architecturale vormen bevatten- een kubus, piramide en een cilinder, waarin de verschillende bestuursorganen van de Internationale gehuisvest konden worden. Zij zouden op een verschillende snelheid draaien, per dag, per maand, per jaar. Een symbool van de traagheid van de bureaucratische molens in een administratie .
Die creatieve periode eindigde toen de kunst volledig in functie van de politiek en het beleid moest staan, Stalin kwam aan het bewind...
Deze week wordt Wannes 68. Een gelegenheid om iets
over hem en zijn "mansarde-wereld" te bloggen. Ik ontmoette Wannes 30
jaar geleden, toen hij wat afstandelijk zijn traditionele liederen uit
zijn boek voorzong.Met strenge blik bedwong hij het rumoer, ernst
!
Wannes verwoordde perfect mijn anti-militarisme (kerstmis is den dag
dat ze niet schieten), het onbezorgde liefdegevoel ( ik wil deze nacht
in de straten verdwalen) mijn ideeen over maatschappijverandering (
Mistero Buffo). Als vrijzinnige moest hij glimlachen toen hij
optrad in het Parochiaal Ontmoetingscentrum waar de jakkedoe geboren
werd.
Zijn eerbetoon aan de mijnwerkers met de productie " Het zwarte
Goud" was jammer genoeg geen succes, alvast niet in Zwevegem waar 15
toeschouwers genoten van een fantastische scenebezetting met Patrick
Riguelle, Wannes en zijn groep, Dirk Van Esbroeck en Juan Massando...
Net 50 jaar na de ramp van Marcinelle die het leven kostte aan 262
mijnwerkers klinkt het protestlied van Sting tegen kernenergie
nog na in mijn hoofd.
Derde herinnering: Wannes in de tent van Dranouter: uitgelaten en
vrolijk. Zelf licht aangeschoten op het podium, in perfecte
festivalstemming. Hoe ouder, hoe vrolijker.Festivalwannes op de Gentse
feesten met de "best of repertoire".
Dan verdween Wannes een tijd van de podia. Nu blijkt dat hij ernstig ziek was. Hij is terug, met een beperkte tournee.
Maar Wannes is voor mij in de eerste plaats een tedere anarchist die er
niet voor terugschrikt het geza(a)g op de korrel te nemen.
Kunst aan de kust. Een geslaagde oefening in 2004
wordt herhaald in 2006. Gelukkig want de torenhoge appartementen maken
het aan de kust niet mooier. Kunst fleurt op zijn minst op. Wie
herinnert zich de gouden reuzenschildpad van Jan Fabre niet , die in
Nieuwpoort tergend traag de zee introk met Fabre zelf op de schildpad.
West-Vlaanderen heeft de" chance" over een zeer tegendraadse, maar o zo
talentvolle Conservator te beschikken van het PMKK. Willy Van Den
Bussche loopt naar de pensioenleeftijd toe, maar wil nog enkele grote
kunstevenementen organiseren. Naast een grote Ensor-tentoonstelling
staat Beaufort 2006 op zijn lijstje. Pas is het officiele programma
voorgesteld, of er is reeds een Middelkerkse burgervader die zich meent
te moeten moeien. Politici die zich met kunst willen bemoeien zijn
nooit een goede zaak.Die man wil een werk van David Cerny niet in
Middelkerke. Het is Saddam in een watertank en het werk noemt "Shark" (
Haai). De bedoeling van de kritische kunstenaar is de politiek van de
Amerikanen in Irak aan te klagen en vooral ons te doen nadenken. Willy
Van Den Bussche is gewoon met politieke tegenstand in Oostende om te
gaan: hij zal een ander werk van David Cerny naar Middelkerke trekken
en Sadam in het PMKK zetten.
Meteen een publiekstrekker en reclame voor zijn "huis". Of hoe je slim
met censurerende politici kunt omspringen...
Deze morgen ondervroeg Radio 1 de rector van de
fakulteit economie Ku-Leuven over het feit dat de index, dit wil
zeggen de koppeling van de stijging van de levensduurte moet afgeschafd
worden of dat het anders nog veel slechter zal gaan met ons allen.
De journalist van dienst was blijkbaar nog niet goed wakker want toen de
professor de stijgende petrolprijzen als oorzaak gaf van de
indexstijging, vergat hij te vragen of er niet zoiets bestond als een
gezondheidsindex.
Ik leg even uit: lang geleden, toen Willy afgebleekt
Rood, minister van economie was, verzwakte die man de koppeling van de
lonen aan de index, door in de berekening van de index de stijging van
de
alcoholproducten, de ergieprijzen en de tabak te "neutraliseren" of in
het plat Vlaams gezegd niet meer mee te tellen. Ik herinner mij vaag
dat na een paar jaar dit al snel twee tot drie procent op de werkelijke
index scheelde. Soit, dit noemt nu de gezondheidsindex. Vandaag
(20/01/06) bevestiging van mijn cijfers door een studie van de
consumentenorganisaties. Verlies van koopkracht op 10 jaar door de
invoering van de gezondheidsindex: 2,2%.
Pas is mijn brugpensioen afgepakt, of er moet blijkbaar nog meer van
mij gepikt worden. Volgende ronde: het loonzakje van de werkmens, de
uitkering van de " sociaal gerechtigde". Want de stijging van de
levensduurte wordt gewikt en gewogen, uitgesteld, aan een spil gebonden
en met veel getreuzel doorberekent in mijn loon. Tis blijkbaar nog te veel.
Waarom ? Omdat we concurrentiekracht met de buurlanden verliezen.
Helemaal niet.
Algemeen stegen onze lonen niet sneller de laatste
jaren.Ik heb daar cijfers over en statistieken als het moet.
Waar die wel sneller omhoog wipten noemde men " wage drift". Wat
staat er voor dat mooi woord: de individuele en andere loonsverhogingen
die bedrijfsleiders en onmisbare informatici aan zichzelf bezorgen....
Men wil de index afschaffen, de sociaal uitkeringstrekkers nog meer
doen achterop hinken, om de loononderhandelingen te individualiseren.
Daarmee wordt de macht van de baas groter, die van de vakbonden kleiner
en groeit de sociale ongelijkheid. Niet echt sociaal die mannen...
Vandaag staat in de morgen een artikeltje over de
man die de vorige paus wou doden. Mehmet Ali Agça zou vrijkomen. De
Morgen omschrijft hem als een Al-Quedaterrorist avant-la-lettre. De
essentie van het artikel is dat de aanslag in feite werd opgezet door
de CIA, en handig in de schoenen van de Russische KGB en de Bulgaarse
staat werd geschoven. Dit gebeurde door een net van journalisten in de
hele wereld, die systematisch verkeerde informatie publiceerden.
Blijkbaar zaten daar zelfs Belgen tussen.Amaai, waar een klein land
groot in is. Als journalisten worden vernoemd: Arnaud de Borggrave
d'Altena (hoofdredacteur van de Washinton Times) de Belgische pater
Felix Morlion ( van de geheime dienst van het Vaticaan), de
Italiaanse geheime agent Francisco Pazienza, Claire Sterling en
Michiael Ledeen.
Blijkbaar zit er een Belg in de geheime dienst van het
Vaticaan, tjiens waarom ? De grootste Belg ? De
naam van de hoofdredacteur van die gazet lijkt verdacht veel op
een telg uit adelstand, waarvan iedereen weet dat de Belgische diplomatieke diensten er vol van lopen.
Dus die connectie lijkt me
normaal: het gaat meteen over de scheiding tussen kerk en staat. De
voormalige Minster van Buitenlandse zaken Erik Derijcke zal minzaam
glimlachen bij deze stelling.
Voor
de lol typ ik die naam eens in: een gans netwerk verschijnt. Geheime
Italianen, Amerikanen, Belgen, adelstand en journalisten: een pot nat.
We moeten dus voorzichtig zijn als we de krant lezen en ons steeds
afvragen wie wil ons wat doen geloven, en vooral waarom ?
En misschien
eens kijken waarom sommige dingen ook het nieuws niet halen....
Rik blauw en Sophie rouge keken mekaar diep in
de ogen , met als resultaat dat er een kindje van komt. Zelfs op
dit fenomeen wordt anders gereageerd, naargelang men in het noorden of
het zuiden van ons land woont. Het noorden staat in vuur en vlam, het
Zuiden vraagt zich af wat er gebeurd is. De kranten schreeuwen
over het privé-leven van de politici, hebben eigenlijk een beetje spijt
over de gemiste primeur, zagen wat over sommige technieken die een blad
als dag allemaal zou gebruikt hebben. De eerste minister wou Rik nog
via een een riante promotie in de overheidsdiensten een beetje
helpen, maar blijkbaar lukte het niet. De kamervoorzitter laat
zijn licht op de affaire schijnen vanuit zijn onverdroten wijsheid en
blaast vaderlijk warm en koud tegelijk. Hij vindt zelfs dat de pers mea
culpa moet slaan. Is dat nu allemaal zo belangrijk ? Ja, blijkbaar
is het ongeveer de belangrijkste prestatie van de paarse coalitie in de
kamer. Terwijl wij flink van leer trokken tegen de regeringspolitiek,
blijken kamerleden in het geheim te stoeien. Elio lacht breed om zo
veel onbenul, het leven is mooi ! Ik denk dat dit allemaal een
gevolg is van de manier waarop de laatste tijd met blitse meiden in de
politiek en de media omgesprongen wordt : de kat ( liefst in
midlifecrisis) wordt gewoon bij de melk gezet. Ik zou het aantal
echtscheidingen of gebroken relaties van politici niet willen
inventariseren. Het resultaat zou een duidelijke scheeftrekking van de
belgische statistieken betekenen. Of is bedriegen inherent aan politiek
? Maar misschien ben ik gewoon jaloers ?
In de trotoir-bijlage van De Standaard waagt ene
Nederlandse vrijwerpende schrijver zich aan een zelf-promoting analyse
over de Globaliseringsbeweging. Die beste man denkt over hoe je best de
wereld veranderen. Om het cru te stellen: de oude achtenzestigers zijn
oude vervelende en theoretische knarren, de jonge antiglobalisten
veranderen met veel marchandising en marketing echt de wereld. Een
beetje zot natuurlijk ! Als senior wil ik wel geen lessen geven : maar
de vele uren dat wij s'nachts de wereld veranderden in de Jakkedoe in
Desselgem blijven me wel bij. Het waren echte drinkgelagen, geen
theoretische analyses van bepaalde hoofdstukken uit het Kapitaal. Is
dit beter of slechter dan de Amadezen of de Rallers die via veel
pamfletten en vergaderingen mobiliseerden ? Ik zou het niet weten,
dertig jaar na de feiten. De ongelijkheid en het kapitalisme zijn
blijven bestaan. Het ideale socialisme bestaat nog altijd niet.
Integendeel, daar waar sommigen dachten dat het bestond, china of zo is
het erger dan ooit. Meteen zou iedereen moeten verstaan waar het
allemaal om draait: vechten voor meer rechtvaardigheid,gelijkheid en
solidariteit. Idealen die reeds geformuleerd werden bij de Franse
revolutie: Egalité, Fraternité, Liberté. Dus iets minder pretentie zou
de andersglobalisten sieren, maar misschien komt dit alleen met de
ouderdom, de wijsheid en het feit dat je een stuk van de wereld gezien
hebt. Want dan weet je meteen wat je in alle bescheidenheid echt kunt
doen...
Deze week bezocht ik de tentoonstelling " Big Bang"
in het centre Beaubourg. Een nieuwe manier om een tentoonstelling op te
bouwen en geintegreerde hedendaagse kunst via thema's te tonen. Daarbij
wordt litteratuur, fotografie,cinema, video, architectuur,schilderijen
en beeldhouwkunst vrolijk dooreen gevlochten om de eigen collectie voor
te stellen..
Bekende namen ontbreken helemaal niet op het appel
Mondriaan en het Bauhaus, Paul Klee en Breton, Pollock en Riviera, Wim
Delvoye en Magritte.... De thema's van de tentoonstelling zijn pure
emotie: vernieling en opbouw, primitivisme en sex,oorlog en subversie
en melancholie.
Ontdekking één van deze tentoonstelling is Jorg
Immendorff, een Duister die de scheiding tussen de twee Duitslanden
niet aanvaardde en samenwerkte met een West-Duitse kunstenaar. Titel
van het schilderij: Alles komt van het Volk. Over de hereniging tussen
Oost en West-Duitsland een visionnair.
Ontdekking twee: het gebrek aan
visie in ons land bij het zien van de maquette van Toyo Ito. Deze
architect ( maker van de Brugse " Carwash van de Gouverneur" op de
Burg) maakte een schets van het Gentse kunsten- en muziekcentrum dat er
nooit komt. Jammer, de maquette gaf een prachtig idee van hoe Gent met
een dergelijk gebouw op de wereldkaart terecht kon komen. Maar daarvoor
zijn de budgetten en de geesten te klein ?
Een nieuw jaar moet gevierd worden. Onvermijdelijk
met een glas, als het even kan hapjes, en met traditionele toespraken.
Toespraken met wensen, toespraken met goede voornemens,
toespraken waar diep in de glazen bol gekeken wordt.
Mijn agenda loopt reeds aardig vol: op het werk, bij de verschillende
clubs waar ik lid van ben, in het dorp waar ik woon: overal wordt er
tijdens de eerste maand van het jaar wel een receptie georganiseerd. De
eerste vraag is natuurlijk of je gaat of niet. Het antwoord is niet
altijd even gemakkelijk: want het blijft een groot vraagteken of je
eigenlijk wel iemand zal ontmoeten waar je meer dan een oppervlakkige
babbel mee kunt doen. Misschien kun je beter wandelen, of sporten, of
een boek lezen ? Tja ieder jaar neem ik me wel voor dat er wel iemand
zal zijn die blij is me te zien en dat ik op de andere dagen van het
jaar dan beter kan lezen, muziek luisteren of wandelen. Maar het blijft
een moeilijke keuze.
En eigenlijk gebeurt er weinig verrassends: de drankjes lijken op
elkaar, de hapjes ook en de toespraken volgen meestal hetzelfde
stramien: een woord van dank aan de aanwezigen, een terugblik op het
voorbije jaar, een blik op de uitdagingen voor het komende jaar en tot
slot het allerbelangrijkste: een goede gezondheid. Niemand kan immers
kwaad worden als je hem een goede gezondheid wenst.
Ik ook niet , daarmee wens ik al mijn bloglezers alvast een goede gezondheid...
Feest betekent meestal lekker tafelen en daarbij
hoort Champagne. Voor ons mag dat best Cava zijn, even goed en minder
duur dan het spul uit Reims. Blijkt nu dat de Spanjaarden zelf de Cava
boycotten omdat ze vinden dat de Catalanen te veel autonomie
willen. De Catalanen kijken immers al jaren met afgunst naar
Vlaanderen. Zij vinden het feit dat we een eigen staat hebben, die zelf
belastingen kan heffen, zijn onderwijs kan organiseren , een eigen
culturrbeleid heeft, het arbeidsmarktbeleid beleidsmatig kan
sturen een na te volgen voorbeeld. Daartoe is een ontwerp van nieuwe
grondwet ingediend bij het Spaanse parlement waardoor ook Catalonie
meer autonomie zou krijgen. De andere Spaanse regio's zijn daar niet zo
gelukkig mee. Zij verwijten de Catalanen een gebrek aan solidariteit.
Het rijke Catalonie zou alles voor zichzelf willen en niet meer mee
willen betalen voor de arme Spaanse regio's. Wij kennen dit liedje maar
al te goed: meer en meer worden voorwaarden gesteld aan financiële
transferts of aan het geven van geld. Ja, we willen nog wel best een
solidair zijn: maar gebonden aan voorwaarden, in een beperkte periode
en voor een beperkte tijd. De kersttijd bijvoorbeeld, maar of we daarom
de Cava moeten boycotten ?
Het leger in Spanje is zijn "slechte manieren" nog niet volledig kwijt.
Op zaterdag 7 /1/2006 werd bekend dat een hoge Spaanse
legergeneraal er mee dreigde Catalonië binnen te vallen als ze nog
verder met hun eisen voor meer zelfstandigheid zouden stellen. De
Franco-periode mag dan wel gelukkig voorbij zijn, sommige militairen
blijven dromen .
