Het verhaal van het Vlaams Belang dat een cheque
geeft op de nieuwjaarsreceptie van de socialistische havenbond doet me
denken aan het stuk van Bertold Brecht en Kurt Weill. Het
stuk werd opgevoerd en geschreven in de aanloop naar fascistisch
Duitsland en werd een hit die iedereen kon meezingen. Het belangrijkste
motief was dan ook: " Eerst het vreten, dan de moraal." Of met andere
woorden een variatie op het gezegde dat "geld niet stinkt". Mack the
knife, het hoofdpersonage lijkt sprekend op het Vlaams Belang. Het is
een schurk die iedereen belazerd en toch als bendeleider bij iedereen
sympathiek overkomt. Hij bedriegt zijn vrouw en huwt met een jong en
naïef meisje. Hij buit de bedelaars uit en lapt wetten en regels aan
zijn laars. De driestuiversopera zit vol met "zwarte" humor, omdat de
situatie zo tragisch is.
Wat heeft dat nu met de Gentse dokkers te maken ? De
dubbele moraal is typisch voor het Vlaams Belang. Vakbonden zijn hun
ergste vijanden, staken en betogen moet voor hen verboden worden. De
vrije concurrentie, zoals met de havenrichtlijn, is voor het Vlaams
Belang een heilig economisch basisprincipe. Dit alles kunnen zij
even opzij zetten om goedkoop in het nieuws te komen door misbruik te
maken van een solidariteitsactie van de havenbond. Het zijn als
bloedhonden die iemands zwakheid en gebrek aan
beginselvastheid aangrijpen voor goedkoop applaus. In dit stuk zouden de dokwerkers de hoofdrol moeten opeisen. Zij mogen fier zijn dokwerker te zijn. Maar met open ogen. In een rode solidariteitsactie is geen plaats voor extreem-rechts !